ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΤΙΣΜΑ ΕΝΟΣ ΧΩΡΑΦΙΟΥ
Το πότισμα ενός χωραφιού ήταν η αιτία του άγριου εγκλήματος που σημειώθηκε σε αγροτική περιοχή της Νέας Τυρολόης. Αγρότης παρουσιάστηκε γύρω στις έξι το απόγευμα στην Αστυνομική Διεύθυνση Σερρών με το δικηγόρο του και ομολόγησε ότι πυροβόλησε και σκότωσε τον 66χρονο υδρονομέα της περιοχής, μετά...
...από διαπληκτισμό για το πότισμα των χωραφιών.
Οι διαφορές που είχαν μεταξύ τους, αγρότης και υδρονομέας, οδήγησαν τον πρώτο στο σημείο να πάρει το κυνηγετικό του όπλο και να δώσει ένα αποτρόπαιο τέλος στο διαπληκτισμό τους.
Ο 67χρονος αγρότης κρατείται αυτή την ώρα στην Αστυνομική Διεύθυνση Σερρών όπου και ανακρίνεται, ενώ αναμένονται νέα στοιχεία για το έγκλημα μετά την ιατροδικαστική εξέταση.
Share on Facebook
Αναρτήθηκε από troktiko στις 8:17 μ.μ.
Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010
Σκότωσε την κόρη τoυ διότι τον ενχολούσε την ώρα του αγώνα
Απίστευτο κι όμως... Αμερικάνικο. Τεξανός κατηγορείται για τη δολοφονία της δίχρονης θετής του κόρης διότι τον ενοχλούσε ενώ έβλεπε αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Το περιστατικό αποκαλύπτει τοπική εφημερίδα. Ο ύποπτος, Έκτορ Κάστρο, 28 ετών, φέρεται να ομολόγησε σε αστυνομικούς ότι....
χτύπησε την κόρη του διότι ούρλιαζε και δεν σταματούσε να κλαίει στην διάρκεια του αγώνα ανάμεσα στις εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου των ΗΠΑ και της Γκάνας, ανέφερε η εφημερίδα The Monitor (ΜακΆλεν, Τέξας).
Ο Κάστρο είπε ότι χτύπησε δυο φορές με τη γροθιά του την κόρη του στο στήθος.
Σύμφωνα με την αστυνομική έκθεση ο Κάστρο έβαλε μια βίδα στο λαιμό της μικρής ώστε να φανεί ότι ο θάνατός της οφειλόταν σε ατύχημα. Ο θετός πατέρας του κοριτσιού προσπάθησε να την επαναφέρει με τεχνητή αναπνοή όταν αντιλήφθηκε ότι είχε πάψει να αναπνέει.
Στην ιατροδικαστική έκθεση αναφέρεται ότι το κορίτσι είχε τέσσερα σπασμένα πλευρά--τρία από τα κατάγματα είχαν προκληθεί πριν από αρκετές εβδομάδες.
pamemundial.gr
Share on Facebook
Αναρτήθηκε από troktiko στις 10:39 π.μ.
Το περιστατικό αποκαλύπτει τοπική εφημερίδα. Ο ύποπτος, Έκτορ Κάστρο, 28 ετών, φέρεται να ομολόγησε σε αστυνομικούς ότι....
χτύπησε την κόρη του διότι ούρλιαζε και δεν σταματούσε να κλαίει στην διάρκεια του αγώνα ανάμεσα στις εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου των ΗΠΑ και της Γκάνας, ανέφερε η εφημερίδα The Monitor (ΜακΆλεν, Τέξας).
Ο Κάστρο είπε ότι χτύπησε δυο φορές με τη γροθιά του την κόρη του στο στήθος.
Σύμφωνα με την αστυνομική έκθεση ο Κάστρο έβαλε μια βίδα στο λαιμό της μικρής ώστε να φανεί ότι ο θάνατός της οφειλόταν σε ατύχημα. Ο θετός πατέρας του κοριτσιού προσπάθησε να την επαναφέρει με τεχνητή αναπνοή όταν αντιλήφθηκε ότι είχε πάψει να αναπνέει.
Στην ιατροδικαστική έκθεση αναφέρεται ότι το κορίτσι είχε τέσσερα σπασμένα πλευρά--τρία από τα κατάγματα είχαν προκληθεί πριν από αρκετές εβδομάδες.
pamemundial.gr
Share on Facebook
Αναρτήθηκε από troktiko στις 10:39 π.μ.
Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010
Ιδoυ ο νεκρός που φώναζε απο το μνήμα του!
Αυτός ειναι ο "νεκρός" που φώναζε απο το μνήμα του! Ο πεθαμένος δεν είχε πεθάνει. Είχε γίνει κανονικά η κηδεία, μετά από καρδιακό επεισόδιο που υπέστη. Όλα έγιναν νομότυπα, η κηδεία κανονικά, και την επόμενη μέρα, όταν πήγαν στο νεκροταφείο, άκουσαν μέσα από τον τάφο φωνές. Ο άνθρωπος είχε ξυπνήσει, σπάνιο για τα ιατρικά δεδομένα, ήταν ζωντανός.
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/o_1649.html--->fotografies
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/o_1649.html--->fotografies
Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010
Επέζησε απο το εκτελεστικό απόσπασμα
ΜΕΤΑ ΑΠΟ 9 ΣΦΑΙΡΕΣ, ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Ο Wenseslao Moguel το 1915 καταδικάστηκε σε θάνατο , στην Μεξικανική επανάσταση. Χωρίς καν να πάει σε δίκη τον πήγαν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Μετά απο 9 σφαίρες...
οι εκτελεστές του έριξαν και μια στο κεφάλι για να ειναι σίγουροι για το θάνατό του. Ο Wenseslao απ θαύμα επέζησε. Κατάφερε να το σκάσει αφού τον θεωρούσαν νεκρό και έζησε πολλά χρόνια μετά για να διηγηθεί την ιστορία τουShare on Facebook
Αναρτήθηκε από troktiko στις 9:47 μ.μ.
Αν ο Θεός θέλει να ζήσεις, ζεις....
Ο Wenseslao Moguel το 1915 καταδικάστηκε σε θάνατο , στην Μεξικανική επανάσταση. Χωρίς καν να πάει σε δίκη τον πήγαν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Μετά απο 9 σφαίρες...
οι εκτελεστές του έριξαν και μια στο κεφάλι για να ειναι σίγουροι για το θάνατό του. Ο Wenseslao απ θαύμα επέζησε. Κατάφερε να το σκάσει αφού τον θεωρούσαν νεκρό και έζησε πολλά χρόνια μετά για να διηγηθεί την ιστορία τουShare on Facebook
Αναρτήθηκε από troktiko στις 9:47 μ.μ.
Αν ο Θεός θέλει να ζήσεις, ζεις....
Τρίτη 22 Ιουνίου 2010
Το ημερολόγιο-Μια λυπητερή μέρα...
Είναι Δευτέρα.21-6-2010.Μια τυπική, καθημερινή,βαρετή μέρα για τους περισσότερους,που απλά περιμένουν να περάσει ώστε να έρθει η επομένη.Δεν ανήκουν όμως όλοι σε αυτή την κατηγορία...
Η ώρα είναι 9:30 και βρίσκομαι στο κυλικείο της σχολής μου. Έχω βλέπετε να δώσω βιολογία.Η εξέταση είναι στις 11:00.Κλασσικά παραγγέλνω τον συνηθισμένο μου καφέ:
-Κυρ Νίκο φτιάξε μου ένα νες μέτριο με γάλα.
-Ένα νες έφτασε!
Πληρώνω και κάθομαι σε ένα απο τα τραπεζάκια του κυλικείου.Αρχίζω και φέρνω στο θυμιτικό μου, εικόνες από τη χθεσινή μέρα: Τίποτα το ιδιαίτερο(για μια ογκολογική κλινική τονίζω) δεν χαρακτήρισε τη Κυριακή. Ο κ. Χρήστος ,παρ΄ όλο που συνέχιζε να μην έχει έντονους σωματικούς πόνους, του έλειπε ο γιος του, με αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με την κατάσταση υγείας του, νεύρα και θυμός να συνοδεύουν τη διάθεσή του:
-ΘΈΛΩ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΉΣΩ ΜΕ ΤΟ ΙΑΤΡΕΊΟ ΠΟΝΟΥ.ΈΧΩ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΌ ΠΟΥ ΚΆΝΩ ΑΊΤΗΣΕΙς ΚΑΙ ΠΑΊΡΝΩ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ.
-(Σίγουρα πονούσε ο άνθρωπος ,αλλά αμφιβάλλω αν η ένταση του πόνου είναι τόσο μεγάλη όσο ισχυρίζεται. Βέβαια ο πόνος είναι κάτι το υποκειμενικό αλλά... τι να πω, άλλους τους πιστεύεις και άλλοι αισθάνεσαι πως το κάνουν με μια δόση υπερβολής.Λάθος μου να σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Ισως να επηρεάζομαι από το γεγονός που ήταν χρόνιος χρήστης ναρκωτικών ουσιών, και δε μπορεί να μην περνάει απο το μυαλό μου, πως έστω και για λίγο ,δεν επιθυμεί αναλγητικά, για να είναι high... )Κύριε Χρήστο, αύριο θα σας δώσουμε το τηλέφωνο του ιατρείου. Μην κάνετε έτσι. ΚΑΙ ΘΑ ΣΑς ΠΑΡΑΚΑΛΟΎΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΠΝΊΖΕΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΑς.ΥΠΆΡΧΕΙ ΚΑΙ ΆΛΛΟς ΑΣΘΕΝΉς....
-ΠΟΙΟς ΕΊΣΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙς ΤΙ ΝΑ ΚΆΝΩ????ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΠΝΊΣΩ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΓΈΡΟ ΠΟΥ ΤΟ ΤΑΜΕΊΟ ΤΟΥ ΟΓΑ ΤΟΥ ΚΑΛΎΠΤΕΙ ΜΌΝΟ 50 ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΑ ΈΞΟΔΑ ΝΟΣΗΛΕΊΑς???ΘΑ ΚΆΝΩ ΌΤΙ ΓΟΥΣΤΆΡΩ. ΚΑΤΑΛΆΒΑΤΕ?????Η ΝΑ ΣΑς ΤΟ ΚΆΝΩ ΠΟΙΟ ΛΙΑΝΑ?
-(εκεί είδα το γιατρό, αλλά και μένα να φοβόμαστε πως θα φάμε ξύλο σήμερα.Δε θα τη γλιτώναμε...Το βλέμμα του είχε γυαλίσει,και φαινόταν πως ήθελε αυτό το θυμό, τα νεύρα, τη θλίψη να τα ξεσπάσει κάπου....και όποιον έπαιρνε η μπάλα....)Μα σας παρακαλώ , δεν υπάρχει λόγος να φωνάζετε. Αν θέλετε να καπνίζετε τουλάχιστον βγείτε στο μπαλκόνι. Σεβαστείτε τους κανόνες του νοσοκομείου και τον άνθρωπο στη διπλανή κλίνη...
-ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΜΕ ΒΟΗΘΑΈΙ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ. ΠΟΝΑΩ.....
-Καλώς, καλώς. Αν πονάτε τόσο θα αυξήσουμε τις δόσεις μορφίνης,ώστε να μην χρειάζεται να καπνίζετε. Είμαστε εντάξει?
-ΤΕΛΟςΠΑΝΤΩΝ....Ας ΤΟ ΔΕΧΘΩ....(και προχώρησε εκνευρισμένος προς το δωμάτιο του...)
Τι να πω ,συμπεράσματα δικά σας...:S
-------------------------------------------------------------------------------------
Αφού γέλασα με αυτή την κωμικοτραγική ανάμνηση,γρήγορα ο <υπέροχος> εαυτός μου,πρόβαλε στις αναμνήσεις μου τον κ.Δημήτρη.
Μπαίνω στο δωμάτιο του. Αισθάνομαι νεύρα, πόνο,απογοήτευση ,θλίψη,απύηδηση. Βλέπω δάκρυα, επώδυνους μορφασμούς,άγριες χειρονομίες.....Διαισθάνομαι το τέλος....
-Καλημέρα κύριε Δημήτρη.Πως είστε σήμερα?
-ΩΧ, πονάω!Δεν είμαι καλά.
-Μα χθες με το σιρόπι ήσασταν μια χαρά. Τι έγινε ?άλλαξε τίποτα?
-Δε ξέρω γιατρέ, χθες ενω μια χαρά κοιμήθηκα, και δεν ανέπνεα με δυσκολία(η μορφίνη εκτός απο αναλγητικό,καταστέλλει την αναπνοη,και έτσι απαλύνει αυτό το τρομερό αίσθημα πνιγμού που αισθάνεται κάποιος χωρίς πνεύμονες)σήμερα δεν με πιάνει...
-Κατάλαβα(είχε αναπτυχθεί αντοχή.... ο κ΄Δημήτριος δεν ήταν η πρώτη φορά που έπαιρνε μορφίνη... Είχε τα πατς (100αρια-ισχυρότερο της κατηγορίας), έπαιρνε υποδόρια, εδώ και αρκετό καιρό.Έτσι η απο του στόματος χορήγηση μόνο 2 μέρες τον επωφέλησαν σε ικανοποιητικό βαθμό.) Μην ανησυχείτε.Θα ενημερώσω το γιατρό και θα ρυθμίσουμε τις δόσεις.Θα τα αυξήσουμε και σε δόσεις και σε συχνότητα ,ώστε να μην υποφέρετε.
-Ευχαριστώ πολύ γιατρέ μου. Να σαι καλά!(και μου έκλεισε το μάτι)
-(του χαμογέλασα). Θα σας εξετάσω λίγο, να δούμε πως πάμε. Δε πιστεύω να σας πειράζει.
-Αλίμονο γιατρέ μου!!!
-(Αναπνευστικη δυσχέρεια.Οταν μας έλεγαν στην πνευμονολογία,πως σε σοβαρες περιπτώσεις έχουμε χρήση επικουρικών μυών, εισολκή πλευρών κατά την αναπνοή κτλ κτλ, λίγο με ένοιαζε και λίγο καταλάβαινα να πω την αλήθεια. Όλα αυτά μπροστά μου. Τα έβλεπα. Όλα αυτή η υπερβολική σημειολογία που δεν περίμενα ποτέ να συναντήσω ήταν μπροστά στα μάτια μου.Υπεφερε...) Να σας ακούσω λίγο?
-Φυσικά!.
-(τρίζοντες, ελάττωση αναπνευστικού ψυθιρίσματος,άκουγα την προσπάθεια του να μην πάθει ασφυξία.....) (ταχυκαρδία.... 153 χτύπους....αχ αυτή η καρδιά του...Επειδή ήταν αθλητής είχε απο τις πιο δυνατές καρδιές που έχω δει στη ζωή μου. Λόγω αυτού του οργάνου, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να σταματήσει να υποφέρει.Στους περισσότερους απο μας, δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις τόσο μεγάλες απαιτήσεις έλλειψης οξυγόνου. Σε αυτόν όμως μπορούσε.... και πραγματικά δεν χαιρόμουν που είχε τόσο υγιή καρδιά...._ Κορεσμός οξυγόνου υπό μάσκα σε ικανοποιητικά επίπεδα, εκτός μάσκας όμως....υποξαιμία). Έγινε κ. Δημήτρη θα περάσω αργότερα.
Καθώς έφευγα, με προφτάνει η γυναίκα του.
-Δεν είναι κατάσταση αυτή γιατρέ.Υποφέρει, δε μπορεί να αναπνεύσει, δε μπόρεσε να κοιμηθεί όλο το βράδυ,δε μπορεσαμε και εμείς να κοιμηθούμε.Εγώ και οι 3 κόρες μου φοβάμαι μην καταλήξουμε εμείς στο ψυχιατρείο.
-Μην ανησυχείτε,θα γίνει ρύθμιση της δοσολογιας και ευελπιστώ πως θα σταματήσετε να υποφέρετε,και εσείς και ο αντρας σας.
-Μακάρι,απο το στόμα σου στου θεού το αυτί(και έφυγε)
Βρίσκω το γιατρό. Του εξηγώ την κλινική εικόνα του κ.Δημήτρη καθώς και την ψυχολογική κατάσταση του και της οικογένειας του.
-Και τώρα? αφού έχουμε χορηγήσει μορφίνη απο όλες τις οδούς.
-Θα βάλουμε μορφίνη ενδοφλέβια τώρα. Αυτό θα πρέπει να τον ανακουφίσει... Νοσοκόμα, βάλε 3 μορφίνες σε ένα 1000αρι ορό για τον κ.Δημ.
-(Νοσοκόμα): Μήπως γιατρέ είναι πολύ η μορφίνη που βάζουμε.
-όχι,(και αποχώρησε)
Συνοδεύω τη νοσοκόμα με τον εμπλουτισμένο ορό.
-Πρέπει να ηρεμίσει τώρα. Χορηγούμε μορφίνη ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑ τώρα.
-Μακάρι γιατρέ μου.Μακάρι. Σε πόση ώρα θα δράσει?
-Σε 40 λεπτά πρέπει να έχουμε δει τη δράση της.
Και για το υπόλοιπο της μέρας, ο κ.Δημήτρης δεν ηρέμισε....
-----------------------------------------------------------------------------------
Γυρνάω γύρω μου, κανένας. FUCK, η ώρα 11:05 και εγώ ακόμα στο κυλικείο!!!. Τη βιολογία ,μα τι μαλάκας είμαι....Τρέχω στην αίθουσα ,ευτυχώς τα θέματα δεν είχαν μοιραστεί ακόμα.
-Ιωάννα , διάβασες καθόλου το κεφάλαιο με την μοριακή ανοσολογία?
-Λίγα πράγματα, επικεντρώθηκα κυρίως στη γεννετική ρύθμιση.
-ΑΧ ΘΕΕ ΜΟΥ, ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ.....απο το άγχος μου. Αυτή η βιολογία σκέτος καρκίνος... (την ακούω να λέει στη φίλη της....)
Παραδίδονται τα θέματα. Κλασσικά δεν ήξερα και πολλά αφού πήγα μόνο και μονο επειδή είναι πολλαπλής επιλογής.
--------------------------------------------------------------------------------
11:25 ήμουν στο νοσοκομείο.Η σκέψη μου ήταν όλη μέρα στον Δημήτρη...Πηγαίνω να βάλω τη ρόμπα μου.
-ΩΧΧΧΧ,
(μα τι έγινε λέω?)
-Αχχχ
(Ο Δημήτρης σκέφτομαι....και τρέχω να τον δω)
-οχ οχ οχ.
-Κ. Δημήτρη τι έγ...(Δεν έχω ξαναδει τέτοιο πράγμα στη ζωή μου.. Δε μπορούσε να κάτσει σε μια πλευρά. Ξάπλωνε, σηκωνόνταν,φώναζε, έβριζε,πονούσε, όχι δυσκολευόνταν να πάρει ανάσα, ορισμένες φορές δεν έπαιρνε.... τον έπιανε αυτό το αίσθημα πανικού της έλλειψης αέρα, έκλαιγε και έλεγε...)
-ΑΕΡΑς. ΑΕΡΑς. Η ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ. ΔΕ ΦΤΆΝΕΙ. ΓΙΑΤΡΕ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ.
-Τι μάσκα οξυγόνου,γρήγορα, (λέω στους συγγενείς).(του βάζω κορεσόμετρο). Οξυγόνο στο 65%(με αποδεκτά όρια πάνω απο 90%). (Υποξαιμία).(Βάζω στηθοσκόπιο).Ταχυκαρδία.(Άρχισε να ηρεμεί.)
-Όλο το βράδυ έτσι είναι(μου εξηγεί η γυναίκα του).Μια χειροτερευε μια μπορούσε να οξυγονωθεί.Δεν γίνεται. Η μορφίνη ενδοφλέβια δεν έκανε σχεδόν τίποτα.
-Κ. Δημήτρη είστε καλύτερα? ,
-ΑΜΕ!!. τέλεια!
-(τι? σκέφτομαι...)
-Και τουαλέτα πήγα, και ενεργήθηκα μετά απο 9 μέρες!
(μα αυτό είναι καλό σκέφτομαι, και ενεργήθηκε μπράβο.!!!)
Μα μόνο απο τη δεξιά πλευρά.(???????????)
-Δε κατάλαβα κ.Δημήτρη. Τι είπατε?
-ΈΧΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙ ΔΕΞΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΜΌΝΟ, ΑΠΟ τα αριστερά δεν έχεσα...
-Κατάλαβα , ηρεμίστε.
-Έχει παραισθήσεις, και το χάνει (μου λέει η γυναίκα του). Η μορφίνη δεν τον πιάνει , η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη, ΤΙ ΘΑ ΚΆΝΟΥΜΕ??>.
-(ευθανασία, σκέφτηκα να της πω....) Θα ενημερώσω το γιατρό.
-Ό η χ, ΠΟΝΆΩ. ΆΣΕ ΜΕ ΓΑΜΩΤΟ.(΄ριχνει μια άγρια ματιά, και δείχνει τα δόντια του στην οικογένεια του) (η κόρες του προσπαθούσαν να του βάλουν τη μάσκα. Δεν την ήθελε με τίποτα._ΦΥΓΕΤΕ.!!!
-Ελα μωρε αντρα μου, μη κάνεις έτσι, βάλε τη μασκούλα.
-ΔΕ ΣΑς ΘΈΛΩ, ΜΗ ΜΕ ΠΙΈΖΕΤΕ.
-(κορεσμός οξυγόνου 63%)
-ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΗΤΡΗ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΣΑς. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ (τα χασα....τι να κανα)
-(με κοιτάει αρχικά με το άγριο βλέμα που έδειξε στην οικογένεια ,μετά αρχισε να ηρεμεί.) Ναι γιατρέ!!! Φυσικά!!! (και βάζει τη μάσκα).
-Μπράβο κ .Δημήτρη, θα σας δώσουμε και φάρμακα να μην υποφέρετε και έτσι και ο ΄πονος θα σταματήσει και η ανάσα θα καλυτερέψει.
-Ναι γιατρέ! (και μου κλείνει το μάτι)
Κατευθύνομαι προς το συνάδελφο. Του εξηγώ πως έχουν τα πράγματα.
-Μαριε, δε τη βγάζει καθαρή. Μπορεί να μην έχω εμπειρία, αλλά αυτός θα πεθάνει ΛΙΑΝ συντόμως.
-Σώπα ρε Γιώργο, σοβαρά μιλά?:P
-Για πόσο μιλάμε?
-Ώρες , και αν είναι άτυχος ελάχιστες μερες.
-Και πως θα τον απαλύνουμε? Η μορφίνη δεν πιάνει, τα υπόλοιπα αναλγητικά, ΤΙΠΟΤΑ.
-Υπάρχει ένας τρόπος....
-τι?????
-Χημική καταστολή. Αυτή που χρησιμοποιούν στη μονάδα εντατικής θεραπείας.Αλλά θέλει συνένεση κτλ.Και αυτό όταν δεν θα υπάρχει επιστροφή...
-Γιατί τώρα υπάρχει?,,,
-.....δεν μου απαντάει και προχωρεί προς τις νοσοκόμες
-ΓΙΑΤΡΕ!@!!! ΈΛΑΤΕ ΣΑς ΠΑΡΑΚΑΛΩ
-Τι έγινε? (Λέω παναγία μου, πέθανε....)(εισέρχομαι στο δωμάτιο. Ο κ Δημήτρης να φωνάζει, να θέλει να βγάλει τους ορούς, να μη θέλει τη μάσκα) κ.Δημήτρη. Τι είπαμε? Δεν σας είπα να έχετε τη μάσκα?
-ΝΑΙ ,ΝΑΙ γιατρέ. Τι μάσκα.(Του τη βάλανε και δεν αντιστάθηκε, εξαιτιας της παρουσίας μου.Ισως αυτή η ρόμπα σε ψυχολογικό επίπεδο επηρεάζει τους ασθενείς. Πχ σύνδρομο της άσπρης μπλούζας, ή θυμάμαι όταν ήμουν μικρός άρρωστος, μπορεί να ήμουν χάλια, αλλά οταν έφτανα στον ιατρό, πού ήξερα πως θα με φρόντιζε και θα με έκανε καλά, ευθύς ΄ένιωθα καλύτερα.Ότι και να ναι,δεν με νοιάζει. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν το αποτέλεσμα. Ημουν εκεί έβαζε τη μάσκα , δεν ημουν την έβγαζε.Για αυτό και έμενα και ανα 3-4 λεπτά επέστρεφα να δω αν την είχε.)Κορεσμος στο 85%. Ικανοποιητικο(λέμε τώρα αλλά τεσπα)...
-Γιατρέ (με πιάνει η γυναίκα του),Τι θα γίνει?
-Ε τα πράγματα δύσκολα, θα δωθεί μορφίνη σε μεγαλύτερη δόση.Λογικά θα πιάσει.
-Δεν θα τον πιάσει. Είδα χθες.Πλεόν έχει ξεφύγει. Φωνάζει ,ράνει κάνει. Δεν θέλω να τον βλέπω να υποφέρει, αλλά και η οικογένεια του υποφέρει,
-Να δούμε πως θα πάει με τις αυξημένες δόσεις μορφίνης και ξαναμιλάμε.
-ΚΑΙ γενικά?
-Δε σας καταλαβαίνω.
-Πόσο του δίνεται?
-(τι να πεις τώρα) σε αυτά δε μπορείς να πέσεις μέσα. Ο θεός(ναι τον θυμήθηκα και αυτόν ,τι να λεγα) άλλους παρόλο που έχει έρθει η ώρα τους αργεί πολύ να τους πάρει.
-Σίγουρα γιατρέ, αλλά δλδ τους συγγενείς και τους φίλους να τους πω να έρθουν σήμερα ή μας παίρνει και για ποιο μετά....
-Καλέστε τους....σήμερα....τώρα...
-Κατάλαβα...
Συνέχιζα το πήγαινε έλα ανά 4 λεπτά. Κάθε φορά δεν φορούσε τη μάσκα. Του την έβαζαν και την πετούσε.Φώναζε. Είδα τις 3 πανέμορφες κόρες του εκεί.Ήταν πολύ σκληρό θέαμα :
-Μπαμπα? Με αναγνωρίζεις?
-Ποια είσαι εσύ? Φύγε απο εδώ δε σε ξέρω
-Μπαμπά,μπαμπάκα μου σε ΑΓΑΠΩ, γιατί μου φέρεσαι έτσι????
-ΑΣΣΣΣΣΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ. της φώναζε, και η κόρη της βγήκε απο το δωμάτιο κλαίγοντας, κλαίγοντας τόσο , λες και είχε πεθάνει πραγματικά ο πατέρας της(ίσως και να είχε....γιατί δεν ήταν αυτός ο κ.Δήμητρης που είχα γνωρίσει 4 μέρες πριν. Αυτός που είχε τρέξει σε μαραθωνοδρόμους δεκάδων χιλιομέτρων.Ενός περήφανου ανθρώπου που πάντα στηρίζονταν στα πόδια τ...)
-ΟΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ,(μόλις κατουρήθηκε)
-Αμάν ρε Δημήτρη,κατσε να σε αλλάξω τώρα....
-ΦΎΓΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
-Κάτσε βρε άνθρωπε λίγο (μόλις ενεργήθηκε, το κρεβάτι,ψέματα, το δωμάτιο μύριζε τώρα απο τα κόπρανα και ούρα αυτού του ανθρώπου.)
-ΡΕ ΔΗΜΗΤΡΗ..............(του φώναξε εκνευρισμένη η γυναίκα του),περάστε έξω(ζήτησε απο τους υπόλοιπους, και μείναμε εγώ, η μεγαλύτερη κόρη και η γυναίκα του).
Η κόρη και η γυναίκα του άλλαζαν τα pumpers,εγώ του κρατού σα το χέρι για να ηρεμεί πρώτον, αλλά και να μη προσπαθεί να βγάζει τη μάσκα.
-ΠΩς ΕΙΜΑΣΤΕ Κ.ΔΗΜΗΤΡΗ?ΑΝΑΠΝΕΈΙς ΚΑΛΥΤΕΡΑ? Ο ΠΟΝΟς ΥΠΟΧΏΡΗΣΕ?
-ναι, καλα,ναι,βέβαια, όλα καλά,ΩΧΧΧΧ (και συνέχιζε να αγκομαχάει ώστε να πάρει μια δόση ανάσας, λες και είχε γίνει το ναρκωτικό που τόσο αναζητούσε αλλα αδυνατούσε να βρει...)
Τον αλλάξανε, και ξανακάλεσαν τους υπόλοιπους μέσα.Πάω να φύγω. Αρκετά ήμουν εκεί. Ήθελα να ηρεμίσω. Μόλις βγαίνω απο τη πόρτα:
-Γιατρέ!!! τη μάσκα....
-Ξαναεισέρχομαι στο δωμάτιο:
Βλέπω τη μεγαλύτερη κόρη :- Μπαμπα, ΣΤΑΜΆΤΑ!!Σε παρακαλώ!! Τι θες να κάνω για να κρατήσεις το οξυγόνο?ΜΠΑΜΠΑ!. Και άρχισε και αυτή να ξεσπάει σε λιγμούς.
Κ.Δημήτρη, κοιτάξτε με, σας παρακαλώ...
-ΟΗΧ ,ναι, ΑΧ...
-Τη μάσκα δ θα τη βγάζεται... Θα ξαναέρθω σε 4 λεπτά Μη δω πως την έχετε βγάλει....Θα την κρατήσουμε για λίγο και μετά θα την πετάξουμε αν δε θέλετε ,εντάξει?
-Ναι, ναι....
Και μόλισ βγήκα, την ξαναέβγαλε.....
------------------------------------------------------------------------------------
-Ήρθε το ασθενοφόρο για τον κ.Λεωνίδα. Θα τον μεταφέρει στην άρτα για να πεθάνει εκεί.(Άκουσα τη νοσοκόμα να ενημερώνει τον προιστάμενο.)
Ηρθε το εκαβ, τον πήρε,έφυγαν και ήξερα πως ποτέ δε θα ξανάβλεπα τον κύριο Λεωνίδα στο υπόλοιπο της ζωής μου.
-----------------------------------------------------------------------------------
Έφτασαν οι συγγενείς και φίλοι της οικογένειας.Ολοι είχαν σε τι εξαθλιωμένη κατάσταση ήταν. Ισως ο θάνατος,σε ορισμένες περιπτώσεις, θα έπρεπε να έχει άλλο ορισμό: εξαθλίωση, παντελώς έλλειψη της ανθώπινης αξιοπρέπειας...Με τις φωνές, τα κόπρανα-ούρα, τις παραισθήσεις, τα νεύρα,την αμνησία, όλοι ήταν σε κατάσταση σοκ. Ηταν φανερό πως δεν είχαν ξαναδεί τόσο <άσχημο> θάνατο . Οι άντρες ήταν οι λιγότερο δυναμικοί της κατάστασης. Φόβος, αγωνία, ντροπή (ναι ντροπη...), αισθήματα ματαιότητας ήταν ζωγραφισμένα στα πρόσωπά τους.
-Μα ο άνθρωπος δεν είναι για επίσκεψη. Ας τον αφήσουμε να πεθάνει στην ησυχία του,ας φύγουμε (είπε μια φαινομενικά σκληρή κυρία, αν και ένιωσα πως αυτό απείχε πολύ απο την πραγματικότητα.)
Ίσως ένα απο τα συναισθήματα που νιώθουμε όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με το θάνατο ενός δικού μας ανθρώπου, είναι ο φόβος του δικού μας θανάτου, ιδιαίτερα,όταν ο φίλος μας, συγγενής μας φευγει <δύσκολα>, με ταλαιπωρία.Αυτό ήταν η κυρίαρχη σκέψη που διάβαζα στα μάτια τους....
-------------------------------------------------------------------------------------
-Γιατρέ?Είστε μαζί μας όλη την ώρα και ξέρετε. Δε χρειάζεται να σας πω.... Τι τώρα. Κάτι είχα ακούσει από εναν γιατρό για την καταστολη....
-Ναι, ίσως είναι το καλύτερο για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται....
-Και πως γίνεται?
-Σε 20 λεπτά θα γίνει επίσκεψη, στο τέλος της ρωτήστε με το Α και το Σ,τη διαδικασία.
-Ευχαριστώ πολύ γιατρέ.Λέτε να πιάσει? Είμαι σίγουρος....Είναι απο τα ισχυρότερα κατασταλτικά στο νοσοκομείο μας...)
-Μακάρι πραγματικά(πάει να φύγει)
-Και κάτι ακόμα....
-Τι γιατρέ?
-Δε θα πείτε, να ρωτήσω για τη καταστολή, ή μήπως γίνεται να τον καταστείλουμε, κτλ κτ΄λ...Θα το απαιτήσετε....(γιατί ήξερα πως το προσωπικό θα προτιμούσε να μην μπλακεί σε τέτοια μέσα. Δεν είναι παράνομο, αλλά απο χαζό φόβο μη μπλέξουν...Ο ίδιος φόβος που στις άλλες κλινικές ο άλλος μπορεί να σφαδάζει στο πόνο, και του δίνουν deponaki,αντί για μορφίνη....Ανθρωποι είναι και οι γιατροί με τους φόβους τους και τη χαζομαρούλα τους, να τους συμπαθάτε...)
-Εγινε και με κοίταξε με νόημα....
-------------------------------------------------------------------------------------
Τελειώνει η επίσκεψη. Βλέπει ο επιμελητής τα πράγματα.... Ο ειδικευόμενος προτείνει την καταστολη γνωρίζοντας το μη αναστρέψιμο της κατάστασης...αλλά και τη βαρύτητα και ταλαιπωρία της νόσου.
-ΌΧΙ, απαντάει ο επιμελητής.Μπορεί πχ να είναι κάτι άλλο, μπορεί να μην είναι απο τη νόσο. Να έκανε καμιά συλλογή υγρού.(Του γαμας την παναγια τωρα, του μαλακα?)
-Μα η πορεία της νόσου σε συνδιασμό με τα σημεία και συμπτώματα δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. (απαντά ο ειδικευόμενος)
-Υπάρχει μια στο τόσο πιθανότητα όμως να είναι κάτι άλλο...απαντάει...(.Να γίνει ακτινογραφία) και βλέπουμε
-Εντάξει απαντάει ο ειδικευόμενος.
(Συμφωνήσαμε ότι για το 1 στο τρισεκατομύριο(δεν υπήρχαν τα ανάλογα σημεία και συμπτώματα άλλης αιφνίδιας παθλογογίας και σε συνδιασμό με το ιστορικό του, κατά 99% θα ταλαιπωρούσαμε τζάμπα τον ασθενή με την ακτινογραφία. Αλλά για αυτό το 1% ίσως να μπορούσαμε να τον ανακουφίσουμε τώρα (ώστε να πεθάνει 7-10 μερες αργότερα...εδώ θέλει πολύ κουβέντα περί ιδεολογίας και ηθικής....τεσπα). Γίνεται η ακτινογραφία...Τίποτα. Είναι απλά η νόσος του που έχει φτάσει σε σημείο χωρίς γυρισμό.
Ενημερώνει ο ειδικευόμενος τον προιστάμενο.Του δείχνει την ακτινογραφία.
-Χμ, τίποτα...Είναι η νόσος λεει και αυτός.
-Θα τον καταστείλουμε? ρωτάει ο ειδικευομενος
-Ε όχι και καταστολή... Μπορούμε να του αυξήσουμε τη μορφίνη
-Μα η μορφίνη του απαντάω (και συμφώνησε ο ειδικευόμενος) δεν τον πιάνει. Παίρνει απο το στόμα, ενδοφλέβια, γλυφιτζούρι,υποδόρια εδω και τόσο καιρό. Έχει αναπτύξει αντοχή....
-Θα του αυξήσουμε τη μορφίνη, ξαναλέει στον ειδικευόμενο,και αποχωρεί....
Όλο το πάνθεον δε γλίτωσε απο τις ύβρεις μου, εκείνη τη στιγμή. Μα μπορούμε να βοηθήσουμε να μην ταλαιπωρείται ένας άνθρωπος και δεν το κάνουμε?
Ο ειδικευόμενος ,αναγκαστηκά, έπρεπε να εκτελέσει τις οδηγίες του προισταμένου του. Ήρθε η γυναίκα του:
-Γιατρέ, τι θα γίνει με τον κ.Δημήτρη?Τι μπορεί να γίνει με την καταστολή?
-Ε,(σκύβει ελαφρά το κεφάλι του), θα του αυξήσουμε τη μορφίνη...
-ΜΑ ΓΙΑΤΡΈ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΙΆΝΕΙ ΔΕ ΒΛΕΠΕΤΕ?
-ε..., τι να πω. θα το αυξήσουμε και βλέπουμε...
- Μα.... κάνει η γυναίκα του
(Τότε την κοίταξα με υπονοούμενο και θυμήθηκε τι της είχα πει....)
-Γιατρέ, η κατάσταση δε μπορεί να πάει καλυτερα, και ο ανδρας μου πονάει...υποφέρει.... ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ.....
Ενα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα πρόσωπα μας....του ειδικευόμενου και του δικό μου.Μπορεί να πήρε εντολή απο ανώτερο, αλλά όταν τίθεται θέμα τελικού σταδίου, και ο ασθενής πονάει ,ΘΕΩΡΕΊΤΕ ,MAL PRACTICE,(αδίκημα) να μην αντιμετωπίζεται ο πόνος.
Συμφωνα με παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα:
Article 12 of the Covenant recognises the right of everyone to "the enjoyment of the highest attainable standard of physical and mental health."[39] "Health" is understood not just as a right to be healthy, but as a right to control ones own health and body (including reproduction), and be free from interference such as torture or medical experimentation.[40] States must protect this right by ensuring that everyone within their jurisdiction has access to the underlying determinants of health, such as clean water, sanitation, food, nutrition and housing, and through a comprehensive system of healthcare, which is available to everyone without discrimination, and economically accessible to all
(δυστυχώς στην Ελλάδα η νομοθεσία δεν είναι τόσο ξεκάθαρη,τεσπα, άλλο κεφάλαιο αυτό)
Ο γιατρός,έδωσε την εντολή, και ο κ.Δημήτρης μπήκε σε καταστολή...Ηταν η πρώτη φορα που μετά απο τόσο πόνο, ηρέμησε,γαλήνεψε και έπαψε να υποφέρει.
-------------------------------------------------------------------------------------
Η ώρα είναι 9:30 και βρίσκομαι στο κυλικείο της σχολής μου. Έχω βλέπετε να δώσω βιολογία.Η εξέταση είναι στις 11:00.Κλασσικά παραγγέλνω τον συνηθισμένο μου καφέ:
-Κυρ Νίκο φτιάξε μου ένα νες μέτριο με γάλα.
-Ένα νες έφτασε!
Πληρώνω και κάθομαι σε ένα απο τα τραπεζάκια του κυλικείου.Αρχίζω και φέρνω στο θυμιτικό μου, εικόνες από τη χθεσινή μέρα: Τίποτα το ιδιαίτερο(για μια ογκολογική κλινική τονίζω) δεν χαρακτήρισε τη Κυριακή. Ο κ. Χρήστος ,παρ΄ όλο που συνέχιζε να μην έχει έντονους σωματικούς πόνους, του έλειπε ο γιος του, με αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με την κατάσταση υγείας του, νεύρα και θυμός να συνοδεύουν τη διάθεσή του:
-ΘΈΛΩ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΉΣΩ ΜΕ ΤΟ ΙΑΤΡΕΊΟ ΠΟΝΟΥ.ΈΧΩ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΌ ΠΟΥ ΚΆΝΩ ΑΊΤΗΣΕΙς ΚΑΙ ΠΑΊΡΝΩ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ.
-(Σίγουρα πονούσε ο άνθρωπος ,αλλά αμφιβάλλω αν η ένταση του πόνου είναι τόσο μεγάλη όσο ισχυρίζεται. Βέβαια ο πόνος είναι κάτι το υποκειμενικό αλλά... τι να πω, άλλους τους πιστεύεις και άλλοι αισθάνεσαι πως το κάνουν με μια δόση υπερβολής.Λάθος μου να σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Ισως να επηρεάζομαι από το γεγονός που ήταν χρόνιος χρήστης ναρκωτικών ουσιών, και δε μπορεί να μην περνάει απο το μυαλό μου, πως έστω και για λίγο ,δεν επιθυμεί αναλγητικά, για να είναι high... )Κύριε Χρήστο, αύριο θα σας δώσουμε το τηλέφωνο του ιατρείου. Μην κάνετε έτσι. ΚΑΙ ΘΑ ΣΑς ΠΑΡΑΚΑΛΟΎΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΠΝΊΖΕΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΑς.ΥΠΆΡΧΕΙ ΚΑΙ ΆΛΛΟς ΑΣΘΕΝΉς....
-ΠΟΙΟς ΕΊΣΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙς ΤΙ ΝΑ ΚΆΝΩ????ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΠΝΊΣΩ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΓΈΡΟ ΠΟΥ ΤΟ ΤΑΜΕΊΟ ΤΟΥ ΟΓΑ ΤΟΥ ΚΑΛΎΠΤΕΙ ΜΌΝΟ 50 ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΑ ΈΞΟΔΑ ΝΟΣΗΛΕΊΑς???ΘΑ ΚΆΝΩ ΌΤΙ ΓΟΥΣΤΆΡΩ. ΚΑΤΑΛΆΒΑΤΕ?????Η ΝΑ ΣΑς ΤΟ ΚΆΝΩ ΠΟΙΟ ΛΙΑΝΑ?
-(εκεί είδα το γιατρό, αλλά και μένα να φοβόμαστε πως θα φάμε ξύλο σήμερα.Δε θα τη γλιτώναμε...Το βλέμμα του είχε γυαλίσει,και φαινόταν πως ήθελε αυτό το θυμό, τα νεύρα, τη θλίψη να τα ξεσπάσει κάπου....και όποιον έπαιρνε η μπάλα....)Μα σας παρακαλώ , δεν υπάρχει λόγος να φωνάζετε. Αν θέλετε να καπνίζετε τουλάχιστον βγείτε στο μπαλκόνι. Σεβαστείτε τους κανόνες του νοσοκομείου και τον άνθρωπο στη διπλανή κλίνη...
-ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΜΕ ΒΟΗΘΑΈΙ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ. ΠΟΝΑΩ.....
-Καλώς, καλώς. Αν πονάτε τόσο θα αυξήσουμε τις δόσεις μορφίνης,ώστε να μην χρειάζεται να καπνίζετε. Είμαστε εντάξει?
-ΤΕΛΟςΠΑΝΤΩΝ....Ας ΤΟ ΔΕΧΘΩ....(και προχώρησε εκνευρισμένος προς το δωμάτιο του...)
Τι να πω ,συμπεράσματα δικά σας...:S
-------------------------------------------------------------------------------------
Αφού γέλασα με αυτή την κωμικοτραγική ανάμνηση,γρήγορα ο <υπέροχος> εαυτός μου,πρόβαλε στις αναμνήσεις μου τον κ.Δημήτρη.
Μπαίνω στο δωμάτιο του. Αισθάνομαι νεύρα, πόνο,απογοήτευση ,θλίψη,απύηδηση. Βλέπω δάκρυα, επώδυνους μορφασμούς,άγριες χειρονομίες.....Διαισθάνομαι το τέλος....
-Καλημέρα κύριε Δημήτρη.Πως είστε σήμερα?
-ΩΧ, πονάω!Δεν είμαι καλά.
-Μα χθες με το σιρόπι ήσασταν μια χαρά. Τι έγινε ?άλλαξε τίποτα?
-Δε ξέρω γιατρέ, χθες ενω μια χαρά κοιμήθηκα, και δεν ανέπνεα με δυσκολία(η μορφίνη εκτός απο αναλγητικό,καταστέλλει την αναπνοη,και έτσι απαλύνει αυτό το τρομερό αίσθημα πνιγμού που αισθάνεται κάποιος χωρίς πνεύμονες)σήμερα δεν με πιάνει...
-Κατάλαβα(είχε αναπτυχθεί αντοχή.... ο κ΄Δημήτριος δεν ήταν η πρώτη φορά που έπαιρνε μορφίνη... Είχε τα πατς (100αρια-ισχυρότερο της κατηγορίας), έπαιρνε υποδόρια, εδώ και αρκετό καιρό.Έτσι η απο του στόματος χορήγηση μόνο 2 μέρες τον επωφέλησαν σε ικανοποιητικό βαθμό.) Μην ανησυχείτε.Θα ενημερώσω το γιατρό και θα ρυθμίσουμε τις δόσεις.Θα τα αυξήσουμε και σε δόσεις και σε συχνότητα ,ώστε να μην υποφέρετε.
-Ευχαριστώ πολύ γιατρέ μου. Να σαι καλά!(και μου έκλεισε το μάτι)
-(του χαμογέλασα). Θα σας εξετάσω λίγο, να δούμε πως πάμε. Δε πιστεύω να σας πειράζει.
-Αλίμονο γιατρέ μου!!!
-(Αναπνευστικη δυσχέρεια.Οταν μας έλεγαν στην πνευμονολογία,πως σε σοβαρες περιπτώσεις έχουμε χρήση επικουρικών μυών, εισολκή πλευρών κατά την αναπνοή κτλ κτλ, λίγο με ένοιαζε και λίγο καταλάβαινα να πω την αλήθεια. Όλα αυτά μπροστά μου. Τα έβλεπα. Όλα αυτή η υπερβολική σημειολογία που δεν περίμενα ποτέ να συναντήσω ήταν μπροστά στα μάτια μου.Υπεφερε...) Να σας ακούσω λίγο?
-Φυσικά!.
-(τρίζοντες, ελάττωση αναπνευστικού ψυθιρίσματος,άκουγα την προσπάθεια του να μην πάθει ασφυξία.....) (ταχυκαρδία.... 153 χτύπους....αχ αυτή η καρδιά του...Επειδή ήταν αθλητής είχε απο τις πιο δυνατές καρδιές που έχω δει στη ζωή μου. Λόγω αυτού του οργάνου, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να σταματήσει να υποφέρει.Στους περισσότερους απο μας, δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις τόσο μεγάλες απαιτήσεις έλλειψης οξυγόνου. Σε αυτόν όμως μπορούσε.... και πραγματικά δεν χαιρόμουν που είχε τόσο υγιή καρδιά...._ Κορεσμός οξυγόνου υπό μάσκα σε ικανοποιητικά επίπεδα, εκτός μάσκας όμως....υποξαιμία). Έγινε κ. Δημήτρη θα περάσω αργότερα.
Καθώς έφευγα, με προφτάνει η γυναίκα του.
-Δεν είναι κατάσταση αυτή γιατρέ.Υποφέρει, δε μπορεί να αναπνεύσει, δε μπόρεσε να κοιμηθεί όλο το βράδυ,δε μπορεσαμε και εμείς να κοιμηθούμε.Εγώ και οι 3 κόρες μου φοβάμαι μην καταλήξουμε εμείς στο ψυχιατρείο.
-Μην ανησυχείτε,θα γίνει ρύθμιση της δοσολογιας και ευελπιστώ πως θα σταματήσετε να υποφέρετε,και εσείς και ο αντρας σας.
-Μακάρι,απο το στόμα σου στου θεού το αυτί(και έφυγε)
Βρίσκω το γιατρό. Του εξηγώ την κλινική εικόνα του κ.Δημήτρη καθώς και την ψυχολογική κατάσταση του και της οικογένειας του.
-Και τώρα? αφού έχουμε χορηγήσει μορφίνη απο όλες τις οδούς.
-Θα βάλουμε μορφίνη ενδοφλέβια τώρα. Αυτό θα πρέπει να τον ανακουφίσει... Νοσοκόμα, βάλε 3 μορφίνες σε ένα 1000αρι ορό για τον κ.Δημ.
-(Νοσοκόμα): Μήπως γιατρέ είναι πολύ η μορφίνη που βάζουμε.
-όχι,(και αποχώρησε)
Συνοδεύω τη νοσοκόμα με τον εμπλουτισμένο ορό.
-Πρέπει να ηρεμίσει τώρα. Χορηγούμε μορφίνη ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑ τώρα.
-Μακάρι γιατρέ μου.Μακάρι. Σε πόση ώρα θα δράσει?
-Σε 40 λεπτά πρέπει να έχουμε δει τη δράση της.
Και για το υπόλοιπο της μέρας, ο κ.Δημήτρης δεν ηρέμισε....
-----------------------------------------------------------------------------------
Γυρνάω γύρω μου, κανένας. FUCK, η ώρα 11:05 και εγώ ακόμα στο κυλικείο!!!. Τη βιολογία ,μα τι μαλάκας είμαι....Τρέχω στην αίθουσα ,ευτυχώς τα θέματα δεν είχαν μοιραστεί ακόμα.
-Ιωάννα , διάβασες καθόλου το κεφάλαιο με την μοριακή ανοσολογία?
-Λίγα πράγματα, επικεντρώθηκα κυρίως στη γεννετική ρύθμιση.
-ΑΧ ΘΕΕ ΜΟΥ, ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ.....απο το άγχος μου. Αυτή η βιολογία σκέτος καρκίνος... (την ακούω να λέει στη φίλη της....)
Παραδίδονται τα θέματα. Κλασσικά δεν ήξερα και πολλά αφού πήγα μόνο και μονο επειδή είναι πολλαπλής επιλογής.
--------------------------------------------------------------------------------
11:25 ήμουν στο νοσοκομείο.Η σκέψη μου ήταν όλη μέρα στον Δημήτρη...Πηγαίνω να βάλω τη ρόμπα μου.
-ΩΧΧΧΧ,
(μα τι έγινε λέω?)
-Αχχχ
(Ο Δημήτρης σκέφτομαι....και τρέχω να τον δω)
-οχ οχ οχ.
-Κ. Δημήτρη τι έγ...(Δεν έχω ξαναδει τέτοιο πράγμα στη ζωή μου.. Δε μπορούσε να κάτσει σε μια πλευρά. Ξάπλωνε, σηκωνόνταν,φώναζε, έβριζε,πονούσε, όχι δυσκολευόνταν να πάρει ανάσα, ορισμένες φορές δεν έπαιρνε.... τον έπιανε αυτό το αίσθημα πανικού της έλλειψης αέρα, έκλαιγε και έλεγε...)
-ΑΕΡΑς. ΑΕΡΑς. Η ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ. ΔΕ ΦΤΆΝΕΙ. ΓΙΑΤΡΕ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ.
-Τι μάσκα οξυγόνου,γρήγορα, (λέω στους συγγενείς).(του βάζω κορεσόμετρο). Οξυγόνο στο 65%(με αποδεκτά όρια πάνω απο 90%). (Υποξαιμία).(Βάζω στηθοσκόπιο).Ταχυκαρδία.(Άρχισε να ηρεμεί.)
-Όλο το βράδυ έτσι είναι(μου εξηγεί η γυναίκα του).Μια χειροτερευε μια μπορούσε να οξυγονωθεί.Δεν γίνεται. Η μορφίνη ενδοφλέβια δεν έκανε σχεδόν τίποτα.
-Κ. Δημήτρη είστε καλύτερα? ,
-ΑΜΕ!!. τέλεια!
-(τι? σκέφτομαι...)
-Και τουαλέτα πήγα, και ενεργήθηκα μετά απο 9 μέρες!
(μα αυτό είναι καλό σκέφτομαι, και ενεργήθηκε μπράβο.!!!)
Μα μόνο απο τη δεξιά πλευρά.(???????????)
-Δε κατάλαβα κ.Δημήτρη. Τι είπατε?
-ΈΧΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙ ΔΕΞΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΜΌΝΟ, ΑΠΟ τα αριστερά δεν έχεσα...
-Κατάλαβα , ηρεμίστε.
-Έχει παραισθήσεις, και το χάνει (μου λέει η γυναίκα του). Η μορφίνη δεν τον πιάνει , η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη, ΤΙ ΘΑ ΚΆΝΟΥΜΕ??>.
-(ευθανασία, σκέφτηκα να της πω....) Θα ενημερώσω το γιατρό.
-Ό η χ, ΠΟΝΆΩ. ΆΣΕ ΜΕ ΓΑΜΩΤΟ.(΄ριχνει μια άγρια ματιά, και δείχνει τα δόντια του στην οικογένεια του) (η κόρες του προσπαθούσαν να του βάλουν τη μάσκα. Δεν την ήθελε με τίποτα._ΦΥΓΕΤΕ.!!!
-Ελα μωρε αντρα μου, μη κάνεις έτσι, βάλε τη μασκούλα.
-ΔΕ ΣΑς ΘΈΛΩ, ΜΗ ΜΕ ΠΙΈΖΕΤΕ.
-(κορεσμός οξυγόνου 63%)
-ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΗΤΡΗ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΣΑς. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ (τα χασα....τι να κανα)
-(με κοιτάει αρχικά με το άγριο βλέμα που έδειξε στην οικογένεια ,μετά αρχισε να ηρεμεί.) Ναι γιατρέ!!! Φυσικά!!! (και βάζει τη μάσκα).
-Μπράβο κ .Δημήτρη, θα σας δώσουμε και φάρμακα να μην υποφέρετε και έτσι και ο ΄πονος θα σταματήσει και η ανάσα θα καλυτερέψει.
-Ναι γιατρέ! (και μου κλείνει το μάτι)
Κατευθύνομαι προς το συνάδελφο. Του εξηγώ πως έχουν τα πράγματα.
-Μαριε, δε τη βγάζει καθαρή. Μπορεί να μην έχω εμπειρία, αλλά αυτός θα πεθάνει ΛΙΑΝ συντόμως.
-Σώπα ρε Γιώργο, σοβαρά μιλά?:P
-Για πόσο μιλάμε?
-Ώρες , και αν είναι άτυχος ελάχιστες μερες.
-Και πως θα τον απαλύνουμε? Η μορφίνη δεν πιάνει, τα υπόλοιπα αναλγητικά, ΤΙΠΟΤΑ.
-Υπάρχει ένας τρόπος....
-τι?????
-Χημική καταστολή. Αυτή που χρησιμοποιούν στη μονάδα εντατικής θεραπείας.Αλλά θέλει συνένεση κτλ.Και αυτό όταν δεν θα υπάρχει επιστροφή...
-Γιατί τώρα υπάρχει?,,,
-.....δεν μου απαντάει και προχωρεί προς τις νοσοκόμες
-ΓΙΑΤΡΕ!@!!! ΈΛΑΤΕ ΣΑς ΠΑΡΑΚΑΛΩ
-Τι έγινε? (Λέω παναγία μου, πέθανε....)(εισέρχομαι στο δωμάτιο. Ο κ Δημήτρης να φωνάζει, να θέλει να βγάλει τους ορούς, να μη θέλει τη μάσκα) κ.Δημήτρη. Τι είπαμε? Δεν σας είπα να έχετε τη μάσκα?
-ΝΑΙ ,ΝΑΙ γιατρέ. Τι μάσκα.(Του τη βάλανε και δεν αντιστάθηκε, εξαιτιας της παρουσίας μου.Ισως αυτή η ρόμπα σε ψυχολογικό επίπεδο επηρεάζει τους ασθενείς. Πχ σύνδρομο της άσπρης μπλούζας, ή θυμάμαι όταν ήμουν μικρός άρρωστος, μπορεί να ήμουν χάλια, αλλά οταν έφτανα στον ιατρό, πού ήξερα πως θα με φρόντιζε και θα με έκανε καλά, ευθύς ΄ένιωθα καλύτερα.Ότι και να ναι,δεν με νοιάζει. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν το αποτέλεσμα. Ημουν εκεί έβαζε τη μάσκα , δεν ημουν την έβγαζε.Για αυτό και έμενα και ανα 3-4 λεπτά επέστρεφα να δω αν την είχε.)Κορεσμος στο 85%. Ικανοποιητικο(λέμε τώρα αλλά τεσπα)...
-Γιατρέ (με πιάνει η γυναίκα του),Τι θα γίνει?
-Ε τα πράγματα δύσκολα, θα δωθεί μορφίνη σε μεγαλύτερη δόση.Λογικά θα πιάσει.
-Δεν θα τον πιάσει. Είδα χθες.Πλεόν έχει ξεφύγει. Φωνάζει ,ράνει κάνει. Δεν θέλω να τον βλέπω να υποφέρει, αλλά και η οικογένεια του υποφέρει,
-Να δούμε πως θα πάει με τις αυξημένες δόσεις μορφίνης και ξαναμιλάμε.
-ΚΑΙ γενικά?
-Δε σας καταλαβαίνω.
-Πόσο του δίνεται?
-(τι να πεις τώρα) σε αυτά δε μπορείς να πέσεις μέσα. Ο θεός(ναι τον θυμήθηκα και αυτόν ,τι να λεγα) άλλους παρόλο που έχει έρθει η ώρα τους αργεί πολύ να τους πάρει.
-Σίγουρα γιατρέ, αλλά δλδ τους συγγενείς και τους φίλους να τους πω να έρθουν σήμερα ή μας παίρνει και για ποιο μετά....
-Καλέστε τους....σήμερα....τώρα...
-Κατάλαβα...
Συνέχιζα το πήγαινε έλα ανά 4 λεπτά. Κάθε φορά δεν φορούσε τη μάσκα. Του την έβαζαν και την πετούσε.Φώναζε. Είδα τις 3 πανέμορφες κόρες του εκεί.Ήταν πολύ σκληρό θέαμα :
-Μπαμπα? Με αναγνωρίζεις?
-Ποια είσαι εσύ? Φύγε απο εδώ δε σε ξέρω
-Μπαμπά,μπαμπάκα μου σε ΑΓΑΠΩ, γιατί μου φέρεσαι έτσι????
-ΑΣΣΣΣΣΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ. της φώναζε, και η κόρη της βγήκε απο το δωμάτιο κλαίγοντας, κλαίγοντας τόσο , λες και είχε πεθάνει πραγματικά ο πατέρας της(ίσως και να είχε....γιατί δεν ήταν αυτός ο κ.Δήμητρης που είχα γνωρίσει 4 μέρες πριν. Αυτός που είχε τρέξει σε μαραθωνοδρόμους δεκάδων χιλιομέτρων.Ενός περήφανου ανθρώπου που πάντα στηρίζονταν στα πόδια τ...)
-ΟΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ,(μόλις κατουρήθηκε)
-Αμάν ρε Δημήτρη,κατσε να σε αλλάξω τώρα....
-ΦΎΓΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
-Κάτσε βρε άνθρωπε λίγο (μόλις ενεργήθηκε, το κρεβάτι,ψέματα, το δωμάτιο μύριζε τώρα απο τα κόπρανα και ούρα αυτού του ανθρώπου.)
-ΡΕ ΔΗΜΗΤΡΗ..............(του φώναξε εκνευρισμένη η γυναίκα του),περάστε έξω(ζήτησε απο τους υπόλοιπους, και μείναμε εγώ, η μεγαλύτερη κόρη και η γυναίκα του).
Η κόρη και η γυναίκα του άλλαζαν τα pumpers,εγώ του κρατού σα το χέρι για να ηρεμεί πρώτον, αλλά και να μη προσπαθεί να βγάζει τη μάσκα.
-ΠΩς ΕΙΜΑΣΤΕ Κ.ΔΗΜΗΤΡΗ?ΑΝΑΠΝΕΈΙς ΚΑΛΥΤΕΡΑ? Ο ΠΟΝΟς ΥΠΟΧΏΡΗΣΕ?
-ναι, καλα,ναι,βέβαια, όλα καλά,ΩΧΧΧΧ (και συνέχιζε να αγκομαχάει ώστε να πάρει μια δόση ανάσας, λες και είχε γίνει το ναρκωτικό που τόσο αναζητούσε αλλα αδυνατούσε να βρει...)
Τον αλλάξανε, και ξανακάλεσαν τους υπόλοιπους μέσα.Πάω να φύγω. Αρκετά ήμουν εκεί. Ήθελα να ηρεμίσω. Μόλις βγαίνω απο τη πόρτα:
-Γιατρέ!!! τη μάσκα....
-Ξαναεισέρχομαι στο δωμάτιο:
Βλέπω τη μεγαλύτερη κόρη :- Μπαμπα, ΣΤΑΜΆΤΑ!!Σε παρακαλώ!! Τι θες να κάνω για να κρατήσεις το οξυγόνο?ΜΠΑΜΠΑ!. Και άρχισε και αυτή να ξεσπάει σε λιγμούς.
Κ.Δημήτρη, κοιτάξτε με, σας παρακαλώ...
-ΟΗΧ ,ναι, ΑΧ...
-Τη μάσκα δ θα τη βγάζεται... Θα ξαναέρθω σε 4 λεπτά Μη δω πως την έχετε βγάλει....Θα την κρατήσουμε για λίγο και μετά θα την πετάξουμε αν δε θέλετε ,εντάξει?
-Ναι, ναι....
Και μόλισ βγήκα, την ξαναέβγαλε.....
------------------------------------------------------------------------------------
-Ήρθε το ασθενοφόρο για τον κ.Λεωνίδα. Θα τον μεταφέρει στην άρτα για να πεθάνει εκεί.(Άκουσα τη νοσοκόμα να ενημερώνει τον προιστάμενο.)
Ηρθε το εκαβ, τον πήρε,έφυγαν και ήξερα πως ποτέ δε θα ξανάβλεπα τον κύριο Λεωνίδα στο υπόλοιπο της ζωής μου.
-----------------------------------------------------------------------------------
Έφτασαν οι συγγενείς και φίλοι της οικογένειας.Ολοι είχαν σε τι εξαθλιωμένη κατάσταση ήταν. Ισως ο θάνατος,σε ορισμένες περιπτώσεις, θα έπρεπε να έχει άλλο ορισμό: εξαθλίωση, παντελώς έλλειψη της ανθώπινης αξιοπρέπειας...Με τις φωνές, τα κόπρανα-ούρα, τις παραισθήσεις, τα νεύρα,την αμνησία, όλοι ήταν σε κατάσταση σοκ. Ηταν φανερό πως δεν είχαν ξαναδεί τόσο <άσχημο> θάνατο . Οι άντρες ήταν οι λιγότερο δυναμικοί της κατάστασης. Φόβος, αγωνία, ντροπή (ναι ντροπη...), αισθήματα ματαιότητας ήταν ζωγραφισμένα στα πρόσωπά τους.
-Μα ο άνθρωπος δεν είναι για επίσκεψη. Ας τον αφήσουμε να πεθάνει στην ησυχία του,ας φύγουμε (είπε μια φαινομενικά σκληρή κυρία, αν και ένιωσα πως αυτό απείχε πολύ απο την πραγματικότητα.)
Ίσως ένα απο τα συναισθήματα που νιώθουμε όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με το θάνατο ενός δικού μας ανθρώπου, είναι ο φόβος του δικού μας θανάτου, ιδιαίτερα,όταν ο φίλος μας, συγγενής μας φευγει <δύσκολα>, με ταλαιπωρία.Αυτό ήταν η κυρίαρχη σκέψη που διάβαζα στα μάτια τους....
-------------------------------------------------------------------------------------
-Γιατρέ?Είστε μαζί μας όλη την ώρα και ξέρετε. Δε χρειάζεται να σας πω.... Τι τώρα. Κάτι είχα ακούσει από εναν γιατρό για την καταστολη....
-Ναι, ίσως είναι το καλύτερο για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται....
-Και πως γίνεται?
-Σε 20 λεπτά θα γίνει επίσκεψη, στο τέλος της ρωτήστε με το Α και το Σ,τη διαδικασία.
-Ευχαριστώ πολύ γιατρέ.Λέτε να πιάσει? Είμαι σίγουρος....Είναι απο τα ισχυρότερα κατασταλτικά στο νοσοκομείο μας...)
-Μακάρι πραγματικά(πάει να φύγει)
-Και κάτι ακόμα....
-Τι γιατρέ?
-Δε θα πείτε, να ρωτήσω για τη καταστολή, ή μήπως γίνεται να τον καταστείλουμε, κτλ κτ΄λ...Θα το απαιτήσετε....(γιατί ήξερα πως το προσωπικό θα προτιμούσε να μην μπλακεί σε τέτοια μέσα. Δεν είναι παράνομο, αλλά απο χαζό φόβο μη μπλέξουν...Ο ίδιος φόβος που στις άλλες κλινικές ο άλλος μπορεί να σφαδάζει στο πόνο, και του δίνουν deponaki,αντί για μορφίνη....Ανθρωποι είναι και οι γιατροί με τους φόβους τους και τη χαζομαρούλα τους, να τους συμπαθάτε...)
-Εγινε και με κοίταξε με νόημα....
-------------------------------------------------------------------------------------
Τελειώνει η επίσκεψη. Βλέπει ο επιμελητής τα πράγματα.... Ο ειδικευόμενος προτείνει την καταστολη γνωρίζοντας το μη αναστρέψιμο της κατάστασης...αλλά και τη βαρύτητα και ταλαιπωρία της νόσου.
-ΌΧΙ, απαντάει ο επιμελητής.Μπορεί πχ να είναι κάτι άλλο, μπορεί να μην είναι απο τη νόσο. Να έκανε καμιά συλλογή υγρού.(Του γαμας την παναγια τωρα, του μαλακα?)
-Μα η πορεία της νόσου σε συνδιασμό με τα σημεία και συμπτώματα δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. (απαντά ο ειδικευόμενος)
-Υπάρχει μια στο τόσο πιθανότητα όμως να είναι κάτι άλλο...απαντάει...(.Να γίνει ακτινογραφία) και βλέπουμε
-Εντάξει απαντάει ο ειδικευόμενος.
(Συμφωνήσαμε ότι για το 1 στο τρισεκατομύριο(δεν υπήρχαν τα ανάλογα σημεία και συμπτώματα άλλης αιφνίδιας παθλογογίας και σε συνδιασμό με το ιστορικό του, κατά 99% θα ταλαιπωρούσαμε τζάμπα τον ασθενή με την ακτινογραφία. Αλλά για αυτό το 1% ίσως να μπορούσαμε να τον ανακουφίσουμε τώρα (ώστε να πεθάνει 7-10 μερες αργότερα...εδώ θέλει πολύ κουβέντα περί ιδεολογίας και ηθικής....τεσπα). Γίνεται η ακτινογραφία...Τίποτα. Είναι απλά η νόσος του που έχει φτάσει σε σημείο χωρίς γυρισμό.
Ενημερώνει ο ειδικευόμενος τον προιστάμενο.Του δείχνει την ακτινογραφία.
-Χμ, τίποτα...Είναι η νόσος λεει και αυτός.
-Θα τον καταστείλουμε? ρωτάει ο ειδικευομενος
-Ε όχι και καταστολή... Μπορούμε να του αυξήσουμε τη μορφίνη
-Μα η μορφίνη του απαντάω (και συμφώνησε ο ειδικευόμενος) δεν τον πιάνει. Παίρνει απο το στόμα, ενδοφλέβια, γλυφιτζούρι,υποδόρια εδω και τόσο καιρό. Έχει αναπτύξει αντοχή....
-Θα του αυξήσουμε τη μορφίνη, ξαναλέει στον ειδικευόμενο,και αποχωρεί....
Όλο το πάνθεον δε γλίτωσε απο τις ύβρεις μου, εκείνη τη στιγμή. Μα μπορούμε να βοηθήσουμε να μην ταλαιπωρείται ένας άνθρωπος και δεν το κάνουμε?
Ο ειδικευόμενος ,αναγκαστηκά, έπρεπε να εκτελέσει τις οδηγίες του προισταμένου του. Ήρθε η γυναίκα του:
-Γιατρέ, τι θα γίνει με τον κ.Δημήτρη?Τι μπορεί να γίνει με την καταστολή?
-Ε,(σκύβει ελαφρά το κεφάλι του), θα του αυξήσουμε τη μορφίνη...
-ΜΑ ΓΙΑΤΡΈ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΙΆΝΕΙ ΔΕ ΒΛΕΠΕΤΕ?
-ε..., τι να πω. θα το αυξήσουμε και βλέπουμε...
- Μα.... κάνει η γυναίκα του
(Τότε την κοίταξα με υπονοούμενο και θυμήθηκε τι της είχα πει....)
-Γιατρέ, η κατάσταση δε μπορεί να πάει καλυτερα, και ο ανδρας μου πονάει...υποφέρει.... ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ.....
Ενα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα πρόσωπα μας....του ειδικευόμενου και του δικό μου.Μπορεί να πήρε εντολή απο ανώτερο, αλλά όταν τίθεται θέμα τελικού σταδίου, και ο ασθενής πονάει ,ΘΕΩΡΕΊΤΕ ,MAL PRACTICE,(αδίκημα) να μην αντιμετωπίζεται ο πόνος.
Συμφωνα με παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα:
Article 12 of the Covenant recognises the right of everyone to "the enjoyment of the highest attainable standard of physical and mental health."[39] "Health" is understood not just as a right to be healthy, but as a right to control ones own health and body (including reproduction), and be free from interference such as torture or medical experimentation.[40] States must protect this right by ensuring that everyone within their jurisdiction has access to the underlying determinants of health, such as clean water, sanitation, food, nutrition and housing, and through a comprehensive system of healthcare, which is available to everyone without discrimination, and economically accessible to all
(δυστυχώς στην Ελλάδα η νομοθεσία δεν είναι τόσο ξεκάθαρη,τεσπα, άλλο κεφάλαιο αυτό)
Ο γιατρός,έδωσε την εντολή, και ο κ.Δημήτρης μπήκε σε καταστολή...Ηταν η πρώτη φορα που μετά απο τόσο πόνο, ηρέμησε,γαλήνεψε και έπαψε να υποφέρει.
-------------------------------------------------------------------------------------
Κυριακή 20 Ιουνίου 2010
Το ημερολόγιο-ημέρα 2
Κλασσικά η μέρα μου ξεκινάει με το ξυπνητήρι να χτυπάει 7:00. Μπάνιο, προετοιμασία, 5 λεπτά μέχρι τη στάση, 15 λεπτά μέχρι το νοσοκομείο, 2 λεπτά μέχρι την εξαθλίωση.
Περνάω την τεθωρακισμένη πόρτα, που χωρίζει την ογκολογική με τον υπόλοιπο κόσμο.Τα βογγητά πόνου, η παρακλήσεις για εξιλέωση, και ο ήχος του εμετού μάλλον ανήκουν στην καθημερινότητα της κλινικής.
Κατευθύνομαι προς το γραφείο των ιατρών.2 ειδικευόμενοι μιλούσαν για τα περιστατικά: O χθεσινός και ένας που δεν είχα ξαναγνωρίσει. Συστηθήκαμε. Έκατσα παράμερα και άκουγα την παρουσίαση των ασθενών.Να πω την αλήθεια επικεντρώθηκα περισσότερο στους 3 που είχα πάρει ιστορικό τη προηγουμένη.Τελείωσε η παρουσίαση και ξεκίνησα για τους ασθενείς που έχω αναλάβει:
-------------------------------------------------------------------------------------
Δωμάτιο 31 : Κ.Χρήστος.
-Καλημέρα κ. Χρήστο. Πως είστε σήμερα;(Προς μεγάλη μου ευχαρίστηση τον έβλεπα πολύ καλύτερα)
-Καλημέρα γιατρέ.Καλά.
-Πολύ χαίρομαι. Βλέπω πως σήμερα αναπνέεται καλύτερα. Δε δυσκολεύεστε τόσο.
-Αφού με παρακέντησαν χθες, 5 ΛΙΤΡΑ μου έβγαλαν!.
-Πολύ ωραία,(:S) ,είδατε που δεν υπήρχε λόγος να φοβάστε την παρακέντηση?
- Ναι όντως
-Πονάτε πουθενά? Στο ίδιο μέρος ,όπως χθες. Πάνω δεξιά στο θώρακα.
-Σίγουρα ο πόνος θα γλύκανε μετά την παρακέντηση.
-Ναι, αλλά πονάω πάλι
-Καλώς.Τίποτα άλλο? Πονοκέφαλο,ναυτία,έμετο, οτιδήποτε?
-όχι.
-κ.Χρήστο, να σας ρωτήσω.Παρόλο που είστε καλύτερα σωματικά, με καλύτερη αναπνοή και λιγότερο πόνο, γιατι σας βλέπω πεσμένο?
-(Τα μάτια του ευθύς βούρκωσαν, και η φωνή του όπως χθες σίγασε: Μου λείπει ο γιος μου.
-Θυμάμαι μου είχατε πει πως ήταν να τον δείτε αυτο το σαββατοκύριακο.
-Ναι.
-Μη στενοχωριέστε, την άλλη βδομάδα θα τον χαρείτε.
-(κουνάει το χέρι του,απογοητευτικά), μέχρι την άλλη βδομάδα....
-Όλα θα πάνε καλά.Να σας ακούσω λίγο?
( Τα ακροαστικά του βελτιώθηκαν. Η αναπνόη καλύτερη. Ο κορεσμός οξυγόνου σε ικανοποιητικά επίπεδα.)
-Θα περάσω και αργότερα. Να στε καλά
-Ευχαριστώ γιατρέ μου,γεια σου.
Ξανακατευθύνθηκα προς τους φακέλους. Αμφιθυμικά συναισθήματα με κατέκλυσαν Ειλικρινά χάρηκα που τον είδα βελτιωμένο. Δεν αγκωμαχούσε να πάρει αναπνοή, είχε καλύτερη όψη, λιγότερο πόνο. Σε μια κλινική σαν αυτή τότε συνειδητοποίησα πως και εδώ υπάρχει αυτό που λέμε ικανοποίηση-ευχαρίστηση, με τη διαφορά βέβαια πως έχεις ρίξει τον πήχη πολύ,πάρα πολύ.Δεν περιμένεις εδώ την ίαση. Δεν ελπίζεις ο ασθενής να βγει έξω να συνεχίσει τη ζωή του, να πάει στην οικογένεια του , να περάσει τις γιορτές με τους συγγενείς , να χαρεί το γάμο των παιδιών του, και ίσως εγγόνια. ΟΧΙ. Και που τα γράφω αισθάνομαι γελοίος. Εδώ , σε αυτόν το διαφορετικό κόσμο, το να δεις κάποιον να κάνει εμετό 5 φορές τη μέρα αντι για 10, να μπορεί να ανασάνει ελεύθερα, μα τι λέω, οχι ελεύθερα, αλλά τουλάχιστον να του φτάνει ο αέρας... και να μη νιώθει πως κάποιος τον σκοτώνει με ένα μαξιλάρι στο πρόσωπο του,γιατί για τέτοια δυσκολία να χορτάσει αέρα μιλάμε.Το να μπορεί να πάει τουαλέτα να ενεργηθεί, το να μπορεί να σκουπιστεί μόνος του. Αυτά είναι μικρές ευτυχίες, ικανοποιήσεις, ελπίδες.Αλλά ρε γαμώτο, μπορεί με την παρέμβαση του ογκολογικού προσωπικου να βελτιώνουν την οργανική παθολογία, αλλα αυτή η ψυχολογική μένει ανεπηρέαστη Ναι συνεισφέρει σε μια βελτίωση της διάθεσης, αλλά τι να το κάνεις όταν φοβάσαι πως δε θα προλάβεις το άλλο σαββατοκύριακο να δεις το γιό σου? Τι να το κάνεις ,όταν φοβάσαι πως δε θα ξαναπάς σπίτι σου, και έστω υποσυνείδητα,ότι σε αυτό το χώρο θα αφήσεις την τελευταία σου πνόη?
Για πείτε μου..... Για πες μου.... πως?
------------------------------------------------------------------------------------
Δωμάτιο 33. κ.Δήμητριος.
-Καλημέρα κ Δημήτριε!Σας βλέπω πολύ καλύτερα!!.
-Καλημέρα γιατρέ! (και μου χαρίζει ένα χαμόγελο)
-(μα πόσο θεέ μου χάρηκα. Πόσο.... Χθες ήταν η προσωποποίηση του πόνου και σήμερα είναι υποφερτά!)
- Βλέπω πως σήμερα δε πονάτε τόσο, πολύ χαίρομαι.
-Ναι γιατρέ! γιατί χθες μου δώσαν σιροπάκι!
-(Κατάλαβα, μαζί με τα λοναριντ, το πατσ μορφίνης,πρόσθεσε ο γιατρός και μορφίνη σε μορφή σιροπιού.Τώρα κατάλαβα γιατί η μορφίνη θεωρείται το golden standard στον δυνατό πόνο.)Δε θα σας απασχολήσω πολύ.Σήμερα ο πόνος ελαττώθηκε, σας ενοχλεί τίποτα άλλο?
-Ε δυσκολεύομαι λίγο να αναπνεύσω, αλλά με αυτό το σιρόπι τίποτα δε με νοιάζει. Αφού έφυγε εκείνος ο πόνος ,δε θέλω τίποτα άλλο στο κόσμο.( Σφίχτηκα εκείνη τη στιγμη.... όσο εξελίσσεται η νόσος, τόσο δυσκολότερη θα είναι και η αντιμετώπιση του πόνου, εξάλλου ο οργανισμός αναπτύσσει αντοχή...)
-Πολύ όμορφα. Ενεργηθήκατε σήμερα?
-Έχω 7 μέρες γιατρέ...
-Εντάξει... αέρια έχετε?
-Όχι, αλλά είναι κιόλας επειδή δε τρώω, έτσι δεν είναι γιατρέ?
-Φυσικά παίζει σημαντικό ρόλο....(αν και δεν είναι ακριβώς έτσι...)
-Πυρετό? τάση για εμετό?
-όχι μια χαρά, μόνο ένα πράγμα, μου φεύγει λίγο
-τι σας φεύγει?
-το μυαλό.
-γιατί το λέτε αυτό?
-Να μωρέ,μπερδεύω λίγο τις μέρες.Αντί για Σάββατο νόμιζα πως είναι τετάρτη
-Ε ένα μυαλο χειμώνα καλοκαίρι, όλοι μπερδευόμαστε..
Μπαίνει η γυναίκα του στη συζήτηση:
-Γιατρέ, αυτο το σιρόπι, ΘΑΎΜΑ. Δεν υπέφερε χθες καθόλου, καταφέραμε να κοιμηθούμε!!!:P (μου χαμογελάει). Έλα να σου δείξω κάτι γιατρέ μου
-Πείτε μου
-(Βγάζει κάτι φωτογραφίες): Δείτε εδώ τον άνδρα μου, τι λεβέντης είναι.Εδώ τερματίζει τον μαραθωνοδρόμο, 42 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ!!! και δες πως είναι με τους φίλους του,τους σέρνει!. χιχιχι.
-Κοιτάω προς τον αθλητή μας: 42 χιλιόμετρα? εδώ είμαστε 25 και δεν μπορούμε να ανέβουμε τις σκάλες, μπράβο !!Από τη ηλικία ξεκινήσατε αθλητισμό?
-Πιτσιρικάς μωρέ, πόσο να ήμουν,17 χρονών ξεκίνησα.
-Πολύ ωραία. Χαάρομαι που αισθάνεστε καλύτερα. Να σας ακούσω λίγο και θα επιστρέψω αργότερα.
-Ναι γιατρέ μου, ευχαριστώ πολυ.
Επιτέλους!!! Πάει καλά η μέρα! Δεν είναι τόσο τραγικά ,βασικά είναι..., αλλά υπάρχει ελπίδα!
-------------------------------------------------------------------------------------
Δωμάτιο 45. Κ. Λεωνίδας.
Ίδια κατάσταση.Βλέπω τη κόρη του εκεί:
-Καλημέρα, καμία αλλαγή?
-όχι γιατρέ, τα ίδια.Όταν τον καθαρίζω, φαίνεται να αντιδράει λίγο ,ζητάει λίγο νερό, μετά όμως ξαναπέφτει σε λήθαργο...
-Κουράγιο
-Ευχαριστώ γιατρέ μου!
-Γεια σας.
Είναι 75 χρονών.... Δε θα στενοχωρηθώ,με συγχωρείτε...
Κατευθύνομαι προς το γραφείο. Βλέπω το συνάδελφο,τον χαιρετάω. Κάθομαι σε μια καρέκλα. Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα.Είναι η κόρη του κ.Λεωνίδα.
-Καλημέρα γιατρέ
-Καλημέρα σας.
-Θέλω να σας ρωτήσω, τι θα γίνει με τον πατέρα μου?, Έχει γεμίσει κατακλίσεις απο πίσω. Κάνει όλο διάρροια, θα μολυνθεί.Πότε θα γίνει καλύτερα.
-Δε θα γίνει καλύτερα. Εντός ημερών θα καταλήξει.
-Ε,Πως?
-Είναι βεβαρημένη η κατάσταση του. Η ηλικία του, σε συνδιασμό με τη νόσο του, δεν μας επιτρέπει να διατηρούμε αισιοδοξία.
-Ε, μα, πως ,καλά...
Και έφυγε από το γραφείο.....
-------------------------------------------------------------------------------------
30 λεπτά αργότερα εμφανίζεται ο επιμελητής.
-Πάμε για επίσκεψη?
-Ναι , πάμε απαντάει ο ειδικευόμενος. Ακολουθώ και εγώ.
Το να σας παρουσιάσω όλους τους ασθενείς του ογκολογικού, τι έχουν, τι πρόγνωση, τι συμπτώματα ,κτλ κτλ, λίγο σημασία έχει. Ενα γεγονός όμως που με συγκίνησε:
.Δωμάτιο 17, κυρία Μαργαρίτα. Καρκίνος ωοθήκης με μετάσταση και στον εγκέφαλο. Αποτέλεσμα εμφάνισει νευροψυχιατρικών συμπτωμάτων: Παραμιλούσε, γέλαγε χωρίς λόγο , έκλαιγε (μπορεί να είχε λόγο, αλλά έκλαιγε αναίτια).
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης,προκαλούσε μια κάποια αναστάτωση:
-Γιατρέ!! χαχαχαχαχαχα. Δε μπορώ γιατρέ,(ξεσπούσε σε λιγμούς). Θέλω να φύγω!!!! (μας φώναζε εκνευρισμένα)
Η κόρη της, προσπαθώντας να την καθησυχάσει(αφού δεν είναι πρέπον να κάνει έτσι μπροστά σε κόσμο, της φώναζε).(Μια χαρά της φερόταν,και την ξενυχτούσε και την πρόσεχε 24ωρες το 24ωρο. Για αυτό ας μην την παρεξηγήσουμε. Σε τέτοιες ψυχοφθόρες καταστάσεις, νεύρα, εξάντληση υπομονής είναι συνηθισμένα.Ακόμα και το να εύχεσαι να τελειώσει το μαρτύριο.... του ανθρώπου σου , αλλά και κακά τα ψέματα, και το δικό σου....)
Ασυναίσθητα, της κράτησα το χέρι (της κυρίας μαργαρίτας). Δε ξέρω γιατί το έκανα. Για να την καθησυχάσω, για να την ηρεμήσω, για να κάνουν οι γιατροί τη δουλειά τους, επειδή τη λυπήθηκα ,επειδή τη συμπόνεσα, επειδή ένιωσα οίκτο για αυτή, λόγω όλων τον παραπάνω, δε ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως, αυτό που είδα ήταν τα μάτια της τη στιγμή που της έπιασα το χέρι. Ένα γλυκό χαμόγελο άνθισε στα χείλη της, η καταιγίδα των ματιών της αντικαταστάθηκε από την ηρεμία που χαρακτηρίζει τη φύση όταν βγαίνει το ουράνιο τόξο, και το σκοτάδι στη ψυχή της από ελπιδοφόρο φως. Μπορεί να γίνομαι γραφικός, αλλά σας γράφω αυτό που είδα, άισθάνθηκα, ένιωσα.Αμέσως σταμάτησε να φωνάζει, και κοιτώντας με στα ματιά, μου είπε: Γιατρέ μου....
Την καθησύχασα λέγοντας της πως όλα θα πάνε καλά...
Και η επίσκεψη συνεχίστηκε....
-------------------------------------------------------------------------------------
Έχει εξωτερικά ιατρεία σήμερα...
Είμαι με τον εφημερεύον ογκολόγο στο γραφείο. Τηλεφωνούν απο κάτω: Άνδρας ηλικίας 53 χρονών , με ίκτερο, οιδήματα, μεταστατικό καρκίνο,και έμετους παρουσιάστηκε στα εξωτερικά. Είναι πολύ σοβαρά λένε, μάλλον θα πεθάνει....
Κατευθυνθήκαμε προς το ισόγειο.Αυτό που αντικρίζω δεν το έχω ξαναδει σε καμία κλινική. ΙΚΤΕΡΟΣ. ΚΙΤΡΙΝΟς ΑΝΘΡΩΠΟς.Όχι κίτρικη χροιά,στα μάτια κτλ, ΚΙΤΡΙΝΟς ΑΝΘΡΩΠΟς. Δε μπορώ να το περιγράψω καλύτερα. ΟΙΔΗΜΑΤΑ παντού.ΑΣΚΙΤΗς.
Η πρώτη μου σκέψη:Μα πως είναι έτσι.... Πως περπατάει?Ο γιατρός τον εξετάζει και ενημερώνει πως θα γίνει εισαγωγή. Έχει μαζί του πολλές εξετάσεις εξαιτείας της νόσου του: Kαρκίνος εντέρου με μεταστάσεις σε ήπαρ... Τελικού σταδίου... Παραγγέλνει απο τη γυναίκα του να του δώσει τις εξετάσεις. Τελικά ο γιος του ασθενή( 20 χρονών) επιθυμεί να ανέβει μαζί μας...
Ο νεαρός,εγώ και ο εφημερεύων κατευθυνόμαστε στους φακέλους, για να φτιάξει καρτέλα εισαγωγής. Παραδίδει ο νεαρός τα διάφορα εργαστηριακά και ακτινολογικά ευρήματα, και ρωτάει πως είναι ο πατέρας του....
-Θα πεθάνει εντός ημερών, η απάντηση του γιατρού....
-Πως?Τι?Ούτε ένα θαύμα?
-Η νόσος του έχει προχωρήσει πολύ. Η χολερυθρίνη του(αυτό που τον κάνει κίτρινο του εξηγεί) είναι 30 φορές πάνω απο το φυσιολογικο . Το συκώτι του και τα νεφρά του(ηπατονεφρικό σύνδρομο) έχουν πάθει μεγάλη ζημιά.Δεν υπάρχει επιστροφή
Και πολυ φυσιολογικά, ο 20αρης άρχισε να κλαίει,επειδή δε θα καναέβλεπε ποτέ το πατέρα του ξανά.
-Ο ειδικευόμενος τον παρηγόρησε, και η ώρα πέρασε....
-------------------------------------------------------------------------------------
2ο τηλεφώνημα. Γυναίκα 67 ετών προσήλθε λόγο εμέτων.Καρκίνος οισοφάγου. Μαλλον η μάζα απέφραξε τον αυλό μου εξηγεί καθώς κατευθυνόμαστε προς τους φακέλους να δούμε το ιστορικό της. Εκανε ακτινοθεραπείες στο νοσοκομείο εκείνη την περίοδο, και ήταν μια απο τις επιπλοκές της θεραπείας....
-Και άμα είναι λοίμωξη? καμιά γαστρεντερίτιδα? Είναι ανοσοκατασταλμένη...
-Θα δεις.... μου λέει
Γυναίκα 67 ετών να ξεσπάει σε λιγμούς.
-Δε ΜΠΟΡΏ ΓΙΑΤΡΕ!! κάνει εμετό...ξεσπάει σε λυγμούς.... ξανακάνει εμετό....δε μπορεί να σταματήσει.... κλαίει παράλληλα.... πάει να πνιγεί με τον εμετό της....ηρεμεί για λίγο....
-Ετοιμάστε εισαγωγή γρήγορα,φωνάξτε τραυματιοφορέα να την ανεβάσει ενώ εγώ θα δώσω στις νοσηλεύτριες οδηγίες.
Ανεβαίνει στο δωμάτιο η γυναίκα.Αυτός ο εμετός δεν λέει να την αφήσει. Παρόλο που τώρα δεν έχει να βγάλει τίποτα, τώρα συνεχίζει με αφρούς....Της λέω να κάνει λίγο υπομονή. Ετοιμάζεται το αντιεμετικό σας. Μετα τη χορήγηση θα ηρεμίσετε...
-Ευχαριστώ γιατρέ, και ξαναξερνάει....
Έρχεται το primperan σε ενέσιμη μορφή και σε συνδιασμό με κορτιζόνη και όρο, έγινε το μικρό θαύμα. Η γυναίκα επιτέλους ηρέμισε, ο εμετός σταμάτησε και το κλάμα αντικαταστάθηκε απο ένα γλυκό χαμόγελο.
Πηγαίνω να τη δω μισή ώρα μετά:
-Είστε καλύτερα τώρα.?
-Ναι πολυ καλύτερα, δόξα το θεό.
-Να σας ρωτήσω. Όταν τρώγατε το πάθατε αυτό?
-Ναι.Σαν να μου κούμπιασε στο λαιμό
-Έχετε άλλα συμπτώματα? πυρετό, ρίγος,πόνο στη κοιλιά?τσούξιμο στα ούρα?
-όχι τίποτα, μόνο έμετο.(άρα μάλλον ήταν απόφραξη....)
Ρωτάω τον άντρα της. Από πότε διαγνώσατε τον καρκίνο? ΣΕ ΠΟΙΑ? μου απαντάει? Στην πρώτη μου γυναίκα ή σε αυτή? Η πρώτη μου ταλαιπωριόνταν 15 χρόνια με την επάρατη νόσο, και τώρα η δεύτερη γυναίκα μου τα ίδια....
-Σας καταλαβαίνω.
-Ε...(και σκύβει το κεφάλι)
-Θα σας απασχολήσω αργότερα. Γεια σας.
(δεν τον απασχόλησα....)
------------------------------------------------------------------------------------
Η ώρα έχει πάει 10 το βράδυ, και περπατάω.Και όλο περπατάω. Βλέπω στο δρόμο, υγιέστατους νεαρούς, παλικάρια. Βλέπω πανέμορφες κοπελες, στολισμένες. Βλέπω ζευγάρια να περπατάνε χέρι-χέρι, ερωτευμένα. Παρακάτω ξαποστένω επειδη κουράστικα.....Παρατηρώ μια κοπελίτσα 18 χρονών με ενα νεαρό 21. Έιναι αγκαλιά το ένα με το άλλο και φιλιούνται. Και στο πίσω μέρος του μυαλού μου θυμάμαι τις εικόνες, τα βλέμματα, τα πρόσωπα όλων των ασθενών.... Από τη μία η ευτυχία, απο την άλλη η δυστυχία. Μας πως μπορεί σε ακτίνα 4 χιλιομέτρων, μα τι λέω σε ακτίνα μερικών μετρων να έχουμε την απόλυτη ευτυχία ενώ στο γ2 την απόλυτη θλίψη?Πως δεν αλληλοεπηρέαζονται? Μα είναι τόσο ισχυρά τα πεδία που εκπέμπουν...
Λέξεις, φράσεις ,σκέψεις βομβαρδίζουν το μυαλό μου:Ευτυχία-δυστυχία, ζωη-θάνατος, συντροφιά-μοναξιά, ισορροπία της φύσης, της ζωής. 2 όψεις του ίδου νομίσματος. Εθελοτυφλούμε προς τον πόνο.
Και συνεχίζω να περπατάω... Και δε μπορώ να σηκώσω το κεφάλι μου. Πρέπει να ξαποστάσω. Κάθομαι αγναντεύοντας τη φύση και τους ανθρώπους.Ένα δάκρυ κυλάει στο μαγουλό μου. Πολύ γρήγορα ξαναγίνομαι ευπρεπής.
Συνεχίζω το δρόμο μου, το ταξίδι μου.Είμαι σε έναν πεζόδρομο.Από τα δεξιά μου περνάει μια αγοροπαρέα. Ρε μαλάκα, σκέφτομαι να τη πέσω στην Μαρία αύριο αλλά κολώνω. Λίγο παρακάτω ,μια κοριτσοπαρέα.Και αύριο θα πάω για αποτρίχωση στη Τασούλα έχω ακούσει ότι είναι πολύ καλή....
Και για πρώτη φορά, μετά από πολύ καιρό, πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει.
Περνάω την τεθωρακισμένη πόρτα, που χωρίζει την ογκολογική με τον υπόλοιπο κόσμο.Τα βογγητά πόνου, η παρακλήσεις για εξιλέωση, και ο ήχος του εμετού μάλλον ανήκουν στην καθημερινότητα της κλινικής.
Κατευθύνομαι προς το γραφείο των ιατρών.2 ειδικευόμενοι μιλούσαν για τα περιστατικά: O χθεσινός και ένας που δεν είχα ξαναγνωρίσει. Συστηθήκαμε. Έκατσα παράμερα και άκουγα την παρουσίαση των ασθενών.Να πω την αλήθεια επικεντρώθηκα περισσότερο στους 3 που είχα πάρει ιστορικό τη προηγουμένη.Τελείωσε η παρουσίαση και ξεκίνησα για τους ασθενείς που έχω αναλάβει:
-------------------------------------------------------------------------------------
Δωμάτιο 31 : Κ.Χρήστος.
-Καλημέρα κ. Χρήστο. Πως είστε σήμερα;(Προς μεγάλη μου ευχαρίστηση τον έβλεπα πολύ καλύτερα)
-Καλημέρα γιατρέ.Καλά.
-Πολύ χαίρομαι. Βλέπω πως σήμερα αναπνέεται καλύτερα. Δε δυσκολεύεστε τόσο.
-Αφού με παρακέντησαν χθες, 5 ΛΙΤΡΑ μου έβγαλαν!.
-Πολύ ωραία,(:S) ,είδατε που δεν υπήρχε λόγος να φοβάστε την παρακέντηση?
- Ναι όντως
-Πονάτε πουθενά? Στο ίδιο μέρος ,όπως χθες. Πάνω δεξιά στο θώρακα.
-Σίγουρα ο πόνος θα γλύκανε μετά την παρακέντηση.
-Ναι, αλλά πονάω πάλι
-Καλώς.Τίποτα άλλο? Πονοκέφαλο,ναυτία,έμετο, οτιδήποτε?
-όχι.
-κ.Χρήστο, να σας ρωτήσω.Παρόλο που είστε καλύτερα σωματικά, με καλύτερη αναπνοή και λιγότερο πόνο, γιατι σας βλέπω πεσμένο?
-(Τα μάτια του ευθύς βούρκωσαν, και η φωνή του όπως χθες σίγασε: Μου λείπει ο γιος μου.
-Θυμάμαι μου είχατε πει πως ήταν να τον δείτε αυτο το σαββατοκύριακο.
-Ναι.
-Μη στενοχωριέστε, την άλλη βδομάδα θα τον χαρείτε.
-(κουνάει το χέρι του,απογοητευτικά), μέχρι την άλλη βδομάδα....
-Όλα θα πάνε καλά.Να σας ακούσω λίγο?
( Τα ακροαστικά του βελτιώθηκαν. Η αναπνόη καλύτερη. Ο κορεσμός οξυγόνου σε ικανοποιητικά επίπεδα.)
-Θα περάσω και αργότερα. Να στε καλά
-Ευχαριστώ γιατρέ μου,γεια σου.
Ξανακατευθύνθηκα προς τους φακέλους. Αμφιθυμικά συναισθήματα με κατέκλυσαν Ειλικρινά χάρηκα που τον είδα βελτιωμένο. Δεν αγκωμαχούσε να πάρει αναπνοή, είχε καλύτερη όψη, λιγότερο πόνο. Σε μια κλινική σαν αυτή τότε συνειδητοποίησα πως και εδώ υπάρχει αυτό που λέμε ικανοποίηση-ευχαρίστηση, με τη διαφορά βέβαια πως έχεις ρίξει τον πήχη πολύ,πάρα πολύ.Δεν περιμένεις εδώ την ίαση. Δεν ελπίζεις ο ασθενής να βγει έξω να συνεχίσει τη ζωή του, να πάει στην οικογένεια του , να περάσει τις γιορτές με τους συγγενείς , να χαρεί το γάμο των παιδιών του, και ίσως εγγόνια. ΟΧΙ. Και που τα γράφω αισθάνομαι γελοίος. Εδώ , σε αυτόν το διαφορετικό κόσμο, το να δεις κάποιον να κάνει εμετό 5 φορές τη μέρα αντι για 10, να μπορεί να ανασάνει ελεύθερα, μα τι λέω, οχι ελεύθερα, αλλά τουλάχιστον να του φτάνει ο αέρας... και να μη νιώθει πως κάποιος τον σκοτώνει με ένα μαξιλάρι στο πρόσωπο του,γιατί για τέτοια δυσκολία να χορτάσει αέρα μιλάμε.Το να μπορεί να πάει τουαλέτα να ενεργηθεί, το να μπορεί να σκουπιστεί μόνος του. Αυτά είναι μικρές ευτυχίες, ικανοποιήσεις, ελπίδες.Αλλά ρε γαμώτο, μπορεί με την παρέμβαση του ογκολογικού προσωπικου να βελτιώνουν την οργανική παθολογία, αλλα αυτή η ψυχολογική μένει ανεπηρέαστη Ναι συνεισφέρει σε μια βελτίωση της διάθεσης, αλλά τι να το κάνεις όταν φοβάσαι πως δε θα προλάβεις το άλλο σαββατοκύριακο να δεις το γιό σου? Τι να το κάνεις ,όταν φοβάσαι πως δε θα ξαναπάς σπίτι σου, και έστω υποσυνείδητα,ότι σε αυτό το χώρο θα αφήσεις την τελευταία σου πνόη?
Για πείτε μου..... Για πες μου.... πως?
------------------------------------------------------------------------------------
Δωμάτιο 33. κ.Δήμητριος.
-Καλημέρα κ Δημήτριε!Σας βλέπω πολύ καλύτερα!!.
-Καλημέρα γιατρέ! (και μου χαρίζει ένα χαμόγελο)
-(μα πόσο θεέ μου χάρηκα. Πόσο.... Χθες ήταν η προσωποποίηση του πόνου και σήμερα είναι υποφερτά!)
- Βλέπω πως σήμερα δε πονάτε τόσο, πολύ χαίρομαι.
-Ναι γιατρέ! γιατί χθες μου δώσαν σιροπάκι!
-(Κατάλαβα, μαζί με τα λοναριντ, το πατσ μορφίνης,πρόσθεσε ο γιατρός και μορφίνη σε μορφή σιροπιού.Τώρα κατάλαβα γιατί η μορφίνη θεωρείται το golden standard στον δυνατό πόνο.)Δε θα σας απασχολήσω πολύ.Σήμερα ο πόνος ελαττώθηκε, σας ενοχλεί τίποτα άλλο?
-Ε δυσκολεύομαι λίγο να αναπνεύσω, αλλά με αυτό το σιρόπι τίποτα δε με νοιάζει. Αφού έφυγε εκείνος ο πόνος ,δε θέλω τίποτα άλλο στο κόσμο.( Σφίχτηκα εκείνη τη στιγμη.... όσο εξελίσσεται η νόσος, τόσο δυσκολότερη θα είναι και η αντιμετώπιση του πόνου, εξάλλου ο οργανισμός αναπτύσσει αντοχή...)
-Πολύ όμορφα. Ενεργηθήκατε σήμερα?
-Έχω 7 μέρες γιατρέ...
-Εντάξει... αέρια έχετε?
-Όχι, αλλά είναι κιόλας επειδή δε τρώω, έτσι δεν είναι γιατρέ?
-Φυσικά παίζει σημαντικό ρόλο....(αν και δεν είναι ακριβώς έτσι...)
-Πυρετό? τάση για εμετό?
-όχι μια χαρά, μόνο ένα πράγμα, μου φεύγει λίγο
-τι σας φεύγει?
-το μυαλό.
-γιατί το λέτε αυτό?
-Να μωρέ,μπερδεύω λίγο τις μέρες.Αντί για Σάββατο νόμιζα πως είναι τετάρτη
-Ε ένα μυαλο χειμώνα καλοκαίρι, όλοι μπερδευόμαστε..
Μπαίνει η γυναίκα του στη συζήτηση:
-Γιατρέ, αυτο το σιρόπι, ΘΑΎΜΑ. Δεν υπέφερε χθες καθόλου, καταφέραμε να κοιμηθούμε!!!:P (μου χαμογελάει). Έλα να σου δείξω κάτι γιατρέ μου
-Πείτε μου
-(Βγάζει κάτι φωτογραφίες): Δείτε εδώ τον άνδρα μου, τι λεβέντης είναι.Εδώ τερματίζει τον μαραθωνοδρόμο, 42 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ!!! και δες πως είναι με τους φίλους του,τους σέρνει!. χιχιχι.
-Κοιτάω προς τον αθλητή μας: 42 χιλιόμετρα? εδώ είμαστε 25 και δεν μπορούμε να ανέβουμε τις σκάλες, μπράβο !!Από τη ηλικία ξεκινήσατε αθλητισμό?
-Πιτσιρικάς μωρέ, πόσο να ήμουν,17 χρονών ξεκίνησα.
-Πολύ ωραία. Χαάρομαι που αισθάνεστε καλύτερα. Να σας ακούσω λίγο και θα επιστρέψω αργότερα.
-Ναι γιατρέ μου, ευχαριστώ πολυ.
Επιτέλους!!! Πάει καλά η μέρα! Δεν είναι τόσο τραγικά ,βασικά είναι..., αλλά υπάρχει ελπίδα!
-------------------------------------------------------------------------------------
Δωμάτιο 45. Κ. Λεωνίδας.
Ίδια κατάσταση.Βλέπω τη κόρη του εκεί:
-Καλημέρα, καμία αλλαγή?
-όχι γιατρέ, τα ίδια.Όταν τον καθαρίζω, φαίνεται να αντιδράει λίγο ,ζητάει λίγο νερό, μετά όμως ξαναπέφτει σε λήθαργο...
-Κουράγιο
-Ευχαριστώ γιατρέ μου!
-Γεια σας.
Είναι 75 χρονών.... Δε θα στενοχωρηθώ,με συγχωρείτε...
Κατευθύνομαι προς το γραφείο. Βλέπω το συνάδελφο,τον χαιρετάω. Κάθομαι σε μια καρέκλα. Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα.Είναι η κόρη του κ.Λεωνίδα.
-Καλημέρα γιατρέ
-Καλημέρα σας.
-Θέλω να σας ρωτήσω, τι θα γίνει με τον πατέρα μου?, Έχει γεμίσει κατακλίσεις απο πίσω. Κάνει όλο διάρροια, θα μολυνθεί.Πότε θα γίνει καλύτερα.
-Δε θα γίνει καλύτερα. Εντός ημερών θα καταλήξει.
-Ε,Πως?
-Είναι βεβαρημένη η κατάσταση του. Η ηλικία του, σε συνδιασμό με τη νόσο του, δεν μας επιτρέπει να διατηρούμε αισιοδοξία.
-Ε, μα, πως ,καλά...
Και έφυγε από το γραφείο.....
-------------------------------------------------------------------------------------
30 λεπτά αργότερα εμφανίζεται ο επιμελητής.
-Πάμε για επίσκεψη?
-Ναι , πάμε απαντάει ο ειδικευόμενος. Ακολουθώ και εγώ.
Το να σας παρουσιάσω όλους τους ασθενείς του ογκολογικού, τι έχουν, τι πρόγνωση, τι συμπτώματα ,κτλ κτλ, λίγο σημασία έχει. Ενα γεγονός όμως που με συγκίνησε:
.Δωμάτιο 17, κυρία Μαργαρίτα. Καρκίνος ωοθήκης με μετάσταση και στον εγκέφαλο. Αποτέλεσμα εμφάνισει νευροψυχιατρικών συμπτωμάτων: Παραμιλούσε, γέλαγε χωρίς λόγο , έκλαιγε (μπορεί να είχε λόγο, αλλά έκλαιγε αναίτια).
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης,προκαλούσε μια κάποια αναστάτωση:
-Γιατρέ!! χαχαχαχαχαχα. Δε μπορώ γιατρέ,(ξεσπούσε σε λιγμούς). Θέλω να φύγω!!!! (μας φώναζε εκνευρισμένα)
Η κόρη της, προσπαθώντας να την καθησυχάσει(αφού δεν είναι πρέπον να κάνει έτσι μπροστά σε κόσμο, της φώναζε).(Μια χαρά της φερόταν,και την ξενυχτούσε και την πρόσεχε 24ωρες το 24ωρο. Για αυτό ας μην την παρεξηγήσουμε. Σε τέτοιες ψυχοφθόρες καταστάσεις, νεύρα, εξάντληση υπομονής είναι συνηθισμένα.Ακόμα και το να εύχεσαι να τελειώσει το μαρτύριο.... του ανθρώπου σου , αλλά και κακά τα ψέματα, και το δικό σου....)
Ασυναίσθητα, της κράτησα το χέρι (της κυρίας μαργαρίτας). Δε ξέρω γιατί το έκανα. Για να την καθησυχάσω, για να την ηρεμήσω, για να κάνουν οι γιατροί τη δουλειά τους, επειδή τη λυπήθηκα ,επειδή τη συμπόνεσα, επειδή ένιωσα οίκτο για αυτή, λόγω όλων τον παραπάνω, δε ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως, αυτό που είδα ήταν τα μάτια της τη στιγμή που της έπιασα το χέρι. Ένα γλυκό χαμόγελο άνθισε στα χείλη της, η καταιγίδα των ματιών της αντικαταστάθηκε από την ηρεμία που χαρακτηρίζει τη φύση όταν βγαίνει το ουράνιο τόξο, και το σκοτάδι στη ψυχή της από ελπιδοφόρο φως. Μπορεί να γίνομαι γραφικός, αλλά σας γράφω αυτό που είδα, άισθάνθηκα, ένιωσα.Αμέσως σταμάτησε να φωνάζει, και κοιτώντας με στα ματιά, μου είπε: Γιατρέ μου....
Την καθησύχασα λέγοντας της πως όλα θα πάνε καλά...
Και η επίσκεψη συνεχίστηκε....
-------------------------------------------------------------------------------------
Έχει εξωτερικά ιατρεία σήμερα...
Είμαι με τον εφημερεύον ογκολόγο στο γραφείο. Τηλεφωνούν απο κάτω: Άνδρας ηλικίας 53 χρονών , με ίκτερο, οιδήματα, μεταστατικό καρκίνο,και έμετους παρουσιάστηκε στα εξωτερικά. Είναι πολύ σοβαρά λένε, μάλλον θα πεθάνει....
Κατευθυνθήκαμε προς το ισόγειο.Αυτό που αντικρίζω δεν το έχω ξαναδει σε καμία κλινική. ΙΚΤΕΡΟΣ. ΚΙΤΡΙΝΟς ΑΝΘΡΩΠΟς.Όχι κίτρικη χροιά,στα μάτια κτλ, ΚΙΤΡΙΝΟς ΑΝΘΡΩΠΟς. Δε μπορώ να το περιγράψω καλύτερα. ΟΙΔΗΜΑΤΑ παντού.ΑΣΚΙΤΗς.
Η πρώτη μου σκέψη:Μα πως είναι έτσι.... Πως περπατάει?Ο γιατρός τον εξετάζει και ενημερώνει πως θα γίνει εισαγωγή. Έχει μαζί του πολλές εξετάσεις εξαιτείας της νόσου του: Kαρκίνος εντέρου με μεταστάσεις σε ήπαρ... Τελικού σταδίου... Παραγγέλνει απο τη γυναίκα του να του δώσει τις εξετάσεις. Τελικά ο γιος του ασθενή( 20 χρονών) επιθυμεί να ανέβει μαζί μας...
Ο νεαρός,εγώ και ο εφημερεύων κατευθυνόμαστε στους φακέλους, για να φτιάξει καρτέλα εισαγωγής. Παραδίδει ο νεαρός τα διάφορα εργαστηριακά και ακτινολογικά ευρήματα, και ρωτάει πως είναι ο πατέρας του....
-Θα πεθάνει εντός ημερών, η απάντηση του γιατρού....
-Πως?Τι?Ούτε ένα θαύμα?
-Η νόσος του έχει προχωρήσει πολύ. Η χολερυθρίνη του(αυτό που τον κάνει κίτρινο του εξηγεί) είναι 30 φορές πάνω απο το φυσιολογικο . Το συκώτι του και τα νεφρά του(ηπατονεφρικό σύνδρομο) έχουν πάθει μεγάλη ζημιά.Δεν υπάρχει επιστροφή
Και πολυ φυσιολογικά, ο 20αρης άρχισε να κλαίει,επειδή δε θα καναέβλεπε ποτέ το πατέρα του ξανά.
-Ο ειδικευόμενος τον παρηγόρησε, και η ώρα πέρασε....
-------------------------------------------------------------------------------------
2ο τηλεφώνημα. Γυναίκα 67 ετών προσήλθε λόγο εμέτων.Καρκίνος οισοφάγου. Μαλλον η μάζα απέφραξε τον αυλό μου εξηγεί καθώς κατευθυνόμαστε προς τους φακέλους να δούμε το ιστορικό της. Εκανε ακτινοθεραπείες στο νοσοκομείο εκείνη την περίοδο, και ήταν μια απο τις επιπλοκές της θεραπείας....
-Και άμα είναι λοίμωξη? καμιά γαστρεντερίτιδα? Είναι ανοσοκατασταλμένη...
-Θα δεις.... μου λέει
Γυναίκα 67 ετών να ξεσπάει σε λιγμούς.
-Δε ΜΠΟΡΏ ΓΙΑΤΡΕ!! κάνει εμετό...ξεσπάει σε λυγμούς.... ξανακάνει εμετό....δε μπορεί να σταματήσει.... κλαίει παράλληλα.... πάει να πνιγεί με τον εμετό της....ηρεμεί για λίγο....
-Ετοιμάστε εισαγωγή γρήγορα,φωνάξτε τραυματιοφορέα να την ανεβάσει ενώ εγώ θα δώσω στις νοσηλεύτριες οδηγίες.
Ανεβαίνει στο δωμάτιο η γυναίκα.Αυτός ο εμετός δεν λέει να την αφήσει. Παρόλο που τώρα δεν έχει να βγάλει τίποτα, τώρα συνεχίζει με αφρούς....Της λέω να κάνει λίγο υπομονή. Ετοιμάζεται το αντιεμετικό σας. Μετα τη χορήγηση θα ηρεμίσετε...
-Ευχαριστώ γιατρέ, και ξαναξερνάει....
Έρχεται το primperan σε ενέσιμη μορφή και σε συνδιασμό με κορτιζόνη και όρο, έγινε το μικρό θαύμα. Η γυναίκα επιτέλους ηρέμισε, ο εμετός σταμάτησε και το κλάμα αντικαταστάθηκε απο ένα γλυκό χαμόγελο.
Πηγαίνω να τη δω μισή ώρα μετά:
-Είστε καλύτερα τώρα.?
-Ναι πολυ καλύτερα, δόξα το θεό.
-Να σας ρωτήσω. Όταν τρώγατε το πάθατε αυτό?
-Ναι.Σαν να μου κούμπιασε στο λαιμό
-Έχετε άλλα συμπτώματα? πυρετό, ρίγος,πόνο στη κοιλιά?τσούξιμο στα ούρα?
-όχι τίποτα, μόνο έμετο.(άρα μάλλον ήταν απόφραξη....)
Ρωτάω τον άντρα της. Από πότε διαγνώσατε τον καρκίνο? ΣΕ ΠΟΙΑ? μου απαντάει? Στην πρώτη μου γυναίκα ή σε αυτή? Η πρώτη μου ταλαιπωριόνταν 15 χρόνια με την επάρατη νόσο, και τώρα η δεύτερη γυναίκα μου τα ίδια....
-Σας καταλαβαίνω.
-Ε...(και σκύβει το κεφάλι)
-Θα σας απασχολήσω αργότερα. Γεια σας.
(δεν τον απασχόλησα....)
------------------------------------------------------------------------------------
Η ώρα έχει πάει 10 το βράδυ, και περπατάω.Και όλο περπατάω. Βλέπω στο δρόμο, υγιέστατους νεαρούς, παλικάρια. Βλέπω πανέμορφες κοπελες, στολισμένες. Βλέπω ζευγάρια να περπατάνε χέρι-χέρι, ερωτευμένα. Παρακάτω ξαποστένω επειδη κουράστικα.....Παρατηρώ μια κοπελίτσα 18 χρονών με ενα νεαρό 21. Έιναι αγκαλιά το ένα με το άλλο και φιλιούνται. Και στο πίσω μέρος του μυαλού μου θυμάμαι τις εικόνες, τα βλέμματα, τα πρόσωπα όλων των ασθενών.... Από τη μία η ευτυχία, απο την άλλη η δυστυχία. Μας πως μπορεί σε ακτίνα 4 χιλιομέτρων, μα τι λέω σε ακτίνα μερικών μετρων να έχουμε την απόλυτη ευτυχία ενώ στο γ2 την απόλυτη θλίψη?Πως δεν αλληλοεπηρέαζονται? Μα είναι τόσο ισχυρά τα πεδία που εκπέμπουν...
Λέξεις, φράσεις ,σκέψεις βομβαρδίζουν το μυαλό μου:Ευτυχία-δυστυχία, ζωη-θάνατος, συντροφιά-μοναξιά, ισορροπία της φύσης, της ζωής. 2 όψεις του ίδου νομίσματος. Εθελοτυφλούμε προς τον πόνο.
Και συνεχίζω να περπατάω... Και δε μπορώ να σηκώσω το κεφάλι μου. Πρέπει να ξαποστάσω. Κάθομαι αγναντεύοντας τη φύση και τους ανθρώπους.Ένα δάκρυ κυλάει στο μαγουλό μου. Πολύ γρήγορα ξαναγίνομαι ευπρεπής.
Συνεχίζω το δρόμο μου, το ταξίδι μου.Είμαι σε έναν πεζόδρομο.Από τα δεξιά μου περνάει μια αγοροπαρέα. Ρε μαλάκα, σκέφτομαι να τη πέσω στην Μαρία αύριο αλλά κολώνω. Λίγο παρακάτω ,μια κοριτσοπαρέα.Και αύριο θα πάω για αποτρίχωση στη Τασούλα έχω ακούσει ότι είναι πολύ καλή....
Και για πρώτη φορά, μετά από πολύ καιρό, πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει.
Το ημερολόγιο-ημέρα 1
Είχα βάλει ξυπνητήρι 7:00. Έκανα μπάνιο, έβαλα φρεσκοπλυμένα ρούχα και σιδερωμένη ρόμπα, φόρεσα τη <μάσκα> μου(εκείνο της ψυχρότητας και σοβαρότητας) και βγήκα από τη πόρτα του σπιτιού μου. Από εκεί μέχρι και την είσοδο του νοσοκομείου, προσπαθούσα όλη την ώρα να ηρεμώ τον εαυτό μου: Έλα μωρέ, καρκίνος είναι. Όλοι οι άνθρωποι θα πεθάνουμε μια μέρα κτλ κτλ. . Φτάνω όμως στον 2ό όροφο, και προτού προλάβω να περάσω εκείνη τη σιδερένια τεθωρακισμένη πόρτα ,που διαχωρίζει την κλινική του θανάτου με τον υπόλοιπο κόσμο, ένιωσα ξαφνικά κάτι το διαφορετικό.Μια διαφορετική αύρα, ένα διαφορετικό περιβάλλον. Μια ακόμα φορά αισθάνθηκα έτσι:Στην ψυχιατρική. Στη μία περίπτωση έχουμε την νεκρική σιγή των πνευματικά άρρωστων ανθρώπων, λόγω της καταστολής,απο τα διάφορα αντιψυχωσικά, και στην άλλη περίπτωση....
Πέρασα τη πόρτα , άκουσα 2 ήχους.Ο ένας , μιας ηλικιωμένης γυναίκας, να μη μπορεί να σταματάει να κάνει εμετό,και ο άλλος ,σωματικοί πόνοι ενός άνδρα τελικού σταδίου....
Η μάσκα, λες και έσφυξε τόσο πού που έγινα περισσότερο ψυχρός εκφραστικά και σοβαρός.Κάθε ήχος, κάθε κραυγή πόνου......
Με σταθερό βήμα κατευθύνθηκα προς το γραφείο των ογκολόγων.Με υποδέχθηκε ένας ειδικευόμενος, αρκετά σοβαρός, ολιγομίλητος, αλλά συνάμα πρόθυμος να με βοηθήσει σε οτιδήποτε χρειαζόμουν.Καποιον μου θύμιζε...
Μου απάντησε σε ορισμένες απορείες,μου έδειξε τους φακέλους, μου παρουσίασε 3 άτομα με τους οποίους θα ασχολούμουν.Τον κ.Δημήτρη,τον κ.Χρήστο, και τον κ.Λεωνίδα, και ξεκινάω....
Δωμάτιο 31.
-Καλημέρα σας κ.Χρήστο.
-Καλημέρα.(Με μία λέξη κατάλαβα πόσο καταβεβλημένος ήταν.Παρουσίαζε δύσπνοια και αδυναμία με αποτέλεσμα να μιλάει ξεψυχισμένα)
-Δε θα σας απασχολήσω πολύ.Μερικες ερωτήσεις και σε 2-3 λεπτά θα έχουμε τελειώσει. Είστε εντάξει με αυτό?.
-Φυσικά. (Αυτή η ελπίδα. Πεθαίνει τελευταία αφού έχει σκοτώσει εσένα πρώτα.Στα μάτια του έβλεπα αυτή τη κραυγή για βοήθεια. Να μιλήσει, να βοηθήσει τους γιατρούς να τον κάνουν καλά, να τον θεραπεύσουν,να ξεφύγει από αυτό το δηλητήριο που αργά και βασανιστικά του στράγγιζε τη ζωή, αλλά συνάμα και μια αναζήτηση παρέας, ανθρωπιάς,μιας κουβέντας ώστε να μην μένει μόνος του)
-(Δεν τον ρώτησα τα τυπικά ηλικία, διεύθυνση κτλ κτλ.Δεν υπήρχε λόγος να τον κουράζω για πράγματα που θα έβρισκα στο φάκελο). Πως αισθάνεστε σήμερα κ.Χρήστο?
-Ε,τα ίδια μωρέ.
-Πονάτε πουθενά?
-Ναι,πονάω γιατρέ μου. Να εδώ (μου δείχνει το δεξί μέρος του θώρακα).
-βλέπω ότι δυσκολεύεστε να πάρετε ανάσα.
-Ναι, δε μου φτάνει ο αέρας.
-Σας ενοχλεί τπτ άλλο? η κοιλιά σας? έχετε αέρια, πυρετό?κατά την ούρηση κανένα πρόβλημα?
-Ολα καλά γιατρέ,μονο αυτά τα δύο.
Γίνεται και η κλινική εξέταση. Καρδιά καλά,αλλά στο δεξί πνεύμονα σαν κάτι να παρεμβαλλόταν Είχε ελάττωση αναπνευστικών ήχων δεξιά.
-Όμορφα. Μερικές ακόμα ερωτήσεις και τελειώσαμε. Είστε παντρεμένος?
-Όχι, χωρισμένος.
-παιδιά?
-ένα γιο, 1,5 ετών.
-Να το χαίρεστε.
-ευχαριστώ, και στα δικά σου. (του χαμογελάω)
-Πείτε μου κ. Χρήστο, είπατε πριν ότι πονάτε στο θώρακα δεξιά. Σε μια κλίμακα 0-10 , με 10 ο χειρότερος πόνος, και 0 καθόλου πόνος, πόσο θα βάζατε?
-Αστα γιατρέ μου,(κουνάει το κεφάλι του), 9(με ένα μικρό χαμόγελο)(είμαι σίγουρος πως υπερέβαλε λίγο από αυτή του τη κίνηση.Κραυγή για βοήθεια...)
-Δεν σαν δίνουν παυσίπονα?
-Ναι ,κάτι λοναριντ κτλ. Είναι πολύ ήπια αυτά. Δε βοηθάνε.
-Δεν γλυκαίνουν τον πόνο καθόλου δλδ?
-Ε για 2 λεπτά και μετά τα ίδια πάλι.
-Καλώς. Θα μιλήσω στον υπεύθυνο γιατρό για τον πόνο σας να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.
-Ευχαριστώ γιατρέ μου.
-Πείτε μου κάτι τελευταίο κ.Χρήστο. Συναισθηματικά πως είστε?
-Πως να είμαι γιατρέ? Αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν να δω το γιό μου, αλλά επειδή δε μπορώ να βγω απο το νοσοκομείο, θα τον δω την παρα άλλη βδομάδα. ( Και τα μάτια του βούρκωσαν, και η φωνή του έγινε περισσότερο αδύναμη...)
-(Δε ξέροντας τι να πω...)Κουράγιο και θα τι δείτε σύντομα. Τελείωσα με τις ερωτήσεις.Θα ξαναπεράσω αργότερα.
-Έγινε γιατρέ μου, όποτε θες!!
Κατευθύνθηκα προς τους φακέλους...: κ.Χρήστος Α. Καρκίνος πνεύμονα, με ηπατικές μεταστάσεις. Ασκίτης. Πλευριτικό υγρό (υγρό δλδ στους πνεύμονες)στα δεξιά...Πρόγνωση: Μέση επιβίωση :3 Μήνες...
Συγκλονισμένος λίγο, έκατσα λίγο στο γραφείο των ιατρών προτού πάω να πάρω άλλο ιστορικό. Μα μου ήταν πολύ δύσκολο να βλέπω ανθρώπους που υπέφεραν και θα κατέληγαν σύντομα. Μαζί μου ο επιμελητής και ο ειδικευόμενος μιλούσαν για ασθενείς. Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα του γραφείου.
-ΠΕΡΑΣΤΕ(λέει ο επιμελητής)
Και εκεί είδα τη τραγικη φιγούρα. Μια ηλικιωμένη γυναίκα ,ηλικίας 75 περίπου χρονών, με δάκρια στα μάτια,με ένα ψεύτικο χαμόγελο, ξεσπώντας σε λιγμούς, να λέει:
-Για σου γιατρέ.Είμαι η μάνα του κ.Χρήστου....
(ωχ,λέω....).
-Θα ζήσει η ζωή μου? Θα ζήσει το σπλάχνο μου? Θα ζήσει το παιδί μου?.
-(Και εδώ είδα την αμηχανία 2 ανθρώπων , που παρόλο εξοικειωμένοι με χιλιάδες θανάτους, να τα χάνουν...) Κοιτάξτε, τα πράγματα είναι....
-ΓΙΑΤΡΕ, ΦΕΡΕ ΜΟΥ ΧΑΠΙ!!!
-Τι χάπι θέλετε?
-ΘΕΛΩ ΔΗΛΗΤΉΡΙΟ ΝΑ ΠΕΘΆΝΩ!!! ΓΙΑΤΡΕ!
-(ξανα η αμηχανία στους 3 μας.) Σας παρακαλώ μη λέτε χαζομάρες...
-Δεν αντέχω γιατρέ μου,δε θα το αντέξω.... (και έφυγε)....
Πρώτη σκέψη μου: Ο ΧΡΙΣΤΌΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΥ ΗΡΘΑ. Ηταν τόσο έντονος ο πόνος της γυναίκας, που δε μπορώ να το περιγράψω και να το συνειδητοποιήσω Μόνο μια μάνα μπορεί να το καταλάβει....τον πόνο να χάνεις το παιδί σου.Να το βλέπεις να φεύγει αργά και βασανιστικά, μέρα με τη μερα, ώρα με την ώρα. Η μάσκα όμως καλά κρατεί ...
-----------------------------------------------------------------------------------
Ηρέμησα,πήγα λίγο στο κυλικείο. Πήρα καφέ. Έκατσα 15 λεπτά και επέστρεψα.Ευτυχώς τώρα δεν ακουγόνταν τίποτα. Μάλλον θα δόθηκαν τα αντιεμετικά και οι μορφίνες....
Δωμάτιο 33. Κ.Δημήτριος.
-Καλημέρα σας. (Και ίσως να είναι ο χειρότερος σωματικός πόνος που έχω δει στη ζωή μου.Ένας άνθρωπος, να κουνιέται πέρα δώθε ,μήπως σε μια θέση βρει γαλήνη μα μάταια.
-ΓΙΑΤΡΕ ΠΟΝΑΩ, ΔΕ ΜΠΟΡΩ!!! ΓΙΑΤΡΕ!!\
-(FUCK, λέω απο μέσα μου. Τώρα τι κάνω... Πονούσε τρομερά. Τα μάτια του, το σφιγμένο πρόσωπο του, δόντια, όλα μαρτυρούσαν το βασανιστήριο αυτού του ανθρώπου). Δε σας έδωσαν παυσίπονα?
-ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΔΕ ΠΙΑΝΟΥΝ.ΠΟΝΑΩ ΓΙΑΤΡΕ!!!
-(παναγία μου...) Μισό να ενημερώσω μπροστά.
τρέχω στις νοσηλεύτριες και τους εξηγώ πως είναι ο ασθενής.
-νοσηλεύτρια: Μα του δίνουμε ήδη κάθε λογής αναλγητικό, απο παρακεταμολη,μέχρι λοναριντ, μέχρι ενδοφλέβια μορφίνη, μέχρι και αυτοκόλλητα μορφίνης και δεν τον πιάνουν!!! μελάνωμα τελικού σταδίου μου εξηγούν...
-Και τώρα? Τις ρωτάω.
-Θα περιμένουμε το γιατρό να μας πει.
Δεν τόλμησα να επιστρέψω στον ασθενή. Δε μπορούσα να γυρίσω με άδεια τα χέρια. Περίμενα τον υπεύθυνο γιατρό.Ηρθε μετά απο λίγο.
-Αυξήστε τις δόσεις των αναλγητικών ,διπλασιάστε το λοναριντ, βάλτε το 100σταρι αυτοκόλλητο μορφίνης και βλέπουμε.
Εκτελέστηκαν οι οδηγίες. Μετά απο 1 ώρα επέστρεψα:
-Κ.Δημήτρη πως είστε τώρα?
-ΠΟΝΑΩ ΓΙΑΤΡΕ, ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΠΟΙΑ ΤΑ ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ!!! ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑΤΡΕ!!!
-(αποκλείεται να υπερέβαλε όπως έκανε σε μικρό βαθμό ο προηγούμενος ασθενής. Οι μύες του σώματος του και του προσώπου του, ήταν τόσο σφιγμένοι....τα δάκρυα κυλούσαν απο τον πόνο), Καντε λίγο υπομονή. (κοίταξα προς τη γυναίκα του). Ερχεστε λίγο έξω.
-Ναι γιατρέ(απαντάει η γυναίκα)
-Να σας κάνω μερικές ερωτήσεις?δε θα σας απασχολήσω πολύ
-Φυσικά γιατρέ.
-Μπορείτε να μου πείτε πως ξεκίνησε η κατάσταση?
-Πριν 2 χρόνια, εβγαλε κατι σπυράκια στο χέρι. Δεν έδωσε σημασία στην αρχή.Μετά όμως άρχισαν να αιμορραγούν. Πήγαμε για βιοψία.Μελάνωμα η διάγνωση. Ηδη είχε κάνει μεταστάσεις στο συκώτι ,πνεύμονες.
-Η πότε ξεκίνησαν τα σοβαρά συμπτώματα?
-Εδώ και 3 μήνες
-Και αυτός ο αφόρητος πόνος? που δεν αντιδρα στα αναλγητικά?
-εδώ και μια βδομάδα.
-Άλλα συμπτώματα έχει?
-Ναι.δε του φτάνει ο αέρας. Και έχει χάσει κιλά, πολλά κιλά.Ξέρω γιατρέ. Μου έχουν πει οι συνάδελφοί σας. Δεν θα τη βγάλει καθαρή....
-(OMG...) Κουράγιο...
-Ευχαριστώ γιατρέ μου.
-Παιδιά έχετε?
-3 κορίτσια: 7 , 12 και 18 χρονών.
-Να τα χαίρεστε.
-Να στε καλά.
-Πως το αντιμετωπίζετε το όλο θέμα σαν οικογένεια, σε συναισθηματική φάση?
-Γιατρέ, δεν ήταν κάτι ξαφνικό.Το έχουμε συνειδητοποιήσει πως θα φύγει ο άντρασ μου και πατέρας των παιδιών μου.Πονάμε μα όλα θα πάνε καλά.
-(θαύμασα τη δύναμη αυτής της γυναίκας,πραγματικά) .Κουράγιο, και γενικά αν θεωρείτε πως το βάρος είναι πολύ μεγάλο, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με επαγγελματία ψυχικής υγείας.
-Είδη το έχω κάνει και με βοηθάει.
-Πραγματικά χαίρομαι. Καλή δύναμη
-Γεια σου γιατρέ, (και πήγε πήρε αγκαλιά τον μελλοθάνατο άντρα της, φιλώντας τον γλυκά στο κούτελο ,λέγοντας πόσο πολύ τον αγαπά) (και εκεί δάκρυσα....)
Μέση επιβίωση: 17 μέρες...
-------------------------------------------------------------------------------------
Νιώθω τόσο κουρασμένος. Δεν αντέχω άλλο τόσο πόνο, τόσο θάνατο, τόσους αποχαιρετισμούς....
Δωμάτιο 45. Κ. Λεωνίδας.
-Καλημ.......
(ήταν σε κωματώδη κατάσταση, απισχνασμένος, με τα μάτια γυρισμένα προς τα πίσω) .Και όπως μπήκα βγήκα....
------------------------------------------------------------------------------------
Πέρασα τη πόρτα , άκουσα 2 ήχους.Ο ένας , μιας ηλικιωμένης γυναίκας, να μη μπορεί να σταματάει να κάνει εμετό,και ο άλλος ,σωματικοί πόνοι ενός άνδρα τελικού σταδίου....
Η μάσκα, λες και έσφυξε τόσο πού που έγινα περισσότερο ψυχρός εκφραστικά και σοβαρός.Κάθε ήχος, κάθε κραυγή πόνου......
Με σταθερό βήμα κατευθύνθηκα προς το γραφείο των ογκολόγων.Με υποδέχθηκε ένας ειδικευόμενος, αρκετά σοβαρός, ολιγομίλητος, αλλά συνάμα πρόθυμος να με βοηθήσει σε οτιδήποτε χρειαζόμουν.Καποιον μου θύμιζε...
Μου απάντησε σε ορισμένες απορείες,μου έδειξε τους φακέλους, μου παρουσίασε 3 άτομα με τους οποίους θα ασχολούμουν.Τον κ.Δημήτρη,τον κ.Χρήστο, και τον κ.Λεωνίδα, και ξεκινάω....
Δωμάτιο 31.
-Καλημέρα σας κ.Χρήστο.
-Καλημέρα.(Με μία λέξη κατάλαβα πόσο καταβεβλημένος ήταν.Παρουσίαζε δύσπνοια και αδυναμία με αποτέλεσμα να μιλάει ξεψυχισμένα)
-Δε θα σας απασχολήσω πολύ.Μερικες ερωτήσεις και σε 2-3 λεπτά θα έχουμε τελειώσει. Είστε εντάξει με αυτό?.
-Φυσικά. (Αυτή η ελπίδα. Πεθαίνει τελευταία αφού έχει σκοτώσει εσένα πρώτα.Στα μάτια του έβλεπα αυτή τη κραυγή για βοήθεια. Να μιλήσει, να βοηθήσει τους γιατρούς να τον κάνουν καλά, να τον θεραπεύσουν,να ξεφύγει από αυτό το δηλητήριο που αργά και βασανιστικά του στράγγιζε τη ζωή, αλλά συνάμα και μια αναζήτηση παρέας, ανθρωπιάς,μιας κουβέντας ώστε να μην μένει μόνος του)
-(Δεν τον ρώτησα τα τυπικά ηλικία, διεύθυνση κτλ κτλ.Δεν υπήρχε λόγος να τον κουράζω για πράγματα που θα έβρισκα στο φάκελο). Πως αισθάνεστε σήμερα κ.Χρήστο?
-Ε,τα ίδια μωρέ.
-Πονάτε πουθενά?
-Ναι,πονάω γιατρέ μου. Να εδώ (μου δείχνει το δεξί μέρος του θώρακα).
-βλέπω ότι δυσκολεύεστε να πάρετε ανάσα.
-Ναι, δε μου φτάνει ο αέρας.
-Σας ενοχλεί τπτ άλλο? η κοιλιά σας? έχετε αέρια, πυρετό?κατά την ούρηση κανένα πρόβλημα?
-Ολα καλά γιατρέ,μονο αυτά τα δύο.
Γίνεται και η κλινική εξέταση. Καρδιά καλά,αλλά στο δεξί πνεύμονα σαν κάτι να παρεμβαλλόταν Είχε ελάττωση αναπνευστικών ήχων δεξιά.
-Όμορφα. Μερικές ακόμα ερωτήσεις και τελειώσαμε. Είστε παντρεμένος?
-Όχι, χωρισμένος.
-παιδιά?
-ένα γιο, 1,5 ετών.
-Να το χαίρεστε.
-ευχαριστώ, και στα δικά σου. (του χαμογελάω)
-Πείτε μου κ. Χρήστο, είπατε πριν ότι πονάτε στο θώρακα δεξιά. Σε μια κλίμακα 0-10 , με 10 ο χειρότερος πόνος, και 0 καθόλου πόνος, πόσο θα βάζατε?
-Αστα γιατρέ μου,(κουνάει το κεφάλι του), 9(με ένα μικρό χαμόγελο)(είμαι σίγουρος πως υπερέβαλε λίγο από αυτή του τη κίνηση.Κραυγή για βοήθεια...)
-Δεν σαν δίνουν παυσίπονα?
-Ναι ,κάτι λοναριντ κτλ. Είναι πολύ ήπια αυτά. Δε βοηθάνε.
-Δεν γλυκαίνουν τον πόνο καθόλου δλδ?
-Ε για 2 λεπτά και μετά τα ίδια πάλι.
-Καλώς. Θα μιλήσω στον υπεύθυνο γιατρό για τον πόνο σας να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.
-Ευχαριστώ γιατρέ μου.
-Πείτε μου κάτι τελευταίο κ.Χρήστο. Συναισθηματικά πως είστε?
-Πως να είμαι γιατρέ? Αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν να δω το γιό μου, αλλά επειδή δε μπορώ να βγω απο το νοσοκομείο, θα τον δω την παρα άλλη βδομάδα. ( Και τα μάτια του βούρκωσαν, και η φωνή του έγινε περισσότερο αδύναμη...)
-(Δε ξέροντας τι να πω...)Κουράγιο και θα τι δείτε σύντομα. Τελείωσα με τις ερωτήσεις.Θα ξαναπεράσω αργότερα.
-Έγινε γιατρέ μου, όποτε θες!!
Κατευθύνθηκα προς τους φακέλους...: κ.Χρήστος Α. Καρκίνος πνεύμονα, με ηπατικές μεταστάσεις. Ασκίτης. Πλευριτικό υγρό (υγρό δλδ στους πνεύμονες)στα δεξιά...Πρόγνωση: Μέση επιβίωση :3 Μήνες...
Συγκλονισμένος λίγο, έκατσα λίγο στο γραφείο των ιατρών προτού πάω να πάρω άλλο ιστορικό. Μα μου ήταν πολύ δύσκολο να βλέπω ανθρώπους που υπέφεραν και θα κατέληγαν σύντομα. Μαζί μου ο επιμελητής και ο ειδικευόμενος μιλούσαν για ασθενείς. Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα του γραφείου.
-ΠΕΡΑΣΤΕ(λέει ο επιμελητής)
Και εκεί είδα τη τραγικη φιγούρα. Μια ηλικιωμένη γυναίκα ,ηλικίας 75 περίπου χρονών, με δάκρια στα μάτια,με ένα ψεύτικο χαμόγελο, ξεσπώντας σε λιγμούς, να λέει:
-Για σου γιατρέ.Είμαι η μάνα του κ.Χρήστου....
(ωχ,λέω....).
-Θα ζήσει η ζωή μου? Θα ζήσει το σπλάχνο μου? Θα ζήσει το παιδί μου?.
-(Και εδώ είδα την αμηχανία 2 ανθρώπων , που παρόλο εξοικειωμένοι με χιλιάδες θανάτους, να τα χάνουν...) Κοιτάξτε, τα πράγματα είναι....
-ΓΙΑΤΡΕ, ΦΕΡΕ ΜΟΥ ΧΑΠΙ!!!
-Τι χάπι θέλετε?
-ΘΕΛΩ ΔΗΛΗΤΉΡΙΟ ΝΑ ΠΕΘΆΝΩ!!! ΓΙΑΤΡΕ!
-(ξανα η αμηχανία στους 3 μας.) Σας παρακαλώ μη λέτε χαζομάρες...
-Δεν αντέχω γιατρέ μου,δε θα το αντέξω.... (και έφυγε)....
Πρώτη σκέψη μου: Ο ΧΡΙΣΤΌΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΥ ΗΡΘΑ. Ηταν τόσο έντονος ο πόνος της γυναίκας, που δε μπορώ να το περιγράψω και να το συνειδητοποιήσω Μόνο μια μάνα μπορεί να το καταλάβει....τον πόνο να χάνεις το παιδί σου.Να το βλέπεις να φεύγει αργά και βασανιστικά, μέρα με τη μερα, ώρα με την ώρα. Η μάσκα όμως καλά κρατεί ...
-----------------------------------------------------------------------------------
Ηρέμησα,πήγα λίγο στο κυλικείο. Πήρα καφέ. Έκατσα 15 λεπτά και επέστρεψα.Ευτυχώς τώρα δεν ακουγόνταν τίποτα. Μάλλον θα δόθηκαν τα αντιεμετικά και οι μορφίνες....
Δωμάτιο 33. Κ.Δημήτριος.
-Καλημέρα σας. (Και ίσως να είναι ο χειρότερος σωματικός πόνος που έχω δει στη ζωή μου.Ένας άνθρωπος, να κουνιέται πέρα δώθε ,μήπως σε μια θέση βρει γαλήνη μα μάταια.
-ΓΙΑΤΡΕ ΠΟΝΑΩ, ΔΕ ΜΠΟΡΩ!!! ΓΙΑΤΡΕ!!\
-(FUCK, λέω απο μέσα μου. Τώρα τι κάνω... Πονούσε τρομερά. Τα μάτια του, το σφιγμένο πρόσωπο του, δόντια, όλα μαρτυρούσαν το βασανιστήριο αυτού του ανθρώπου). Δε σας έδωσαν παυσίπονα?
-ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΔΕ ΠΙΑΝΟΥΝ.ΠΟΝΑΩ ΓΙΑΤΡΕ!!!
-(παναγία μου...) Μισό να ενημερώσω μπροστά.
τρέχω στις νοσηλεύτριες και τους εξηγώ πως είναι ο ασθενής.
-νοσηλεύτρια: Μα του δίνουμε ήδη κάθε λογής αναλγητικό, απο παρακεταμολη,μέχρι λοναριντ, μέχρι ενδοφλέβια μορφίνη, μέχρι και αυτοκόλλητα μορφίνης και δεν τον πιάνουν!!! μελάνωμα τελικού σταδίου μου εξηγούν...
-Και τώρα? Τις ρωτάω.
-Θα περιμένουμε το γιατρό να μας πει.
Δεν τόλμησα να επιστρέψω στον ασθενή. Δε μπορούσα να γυρίσω με άδεια τα χέρια. Περίμενα τον υπεύθυνο γιατρό.Ηρθε μετά απο λίγο.
-Αυξήστε τις δόσεις των αναλγητικών ,διπλασιάστε το λοναριντ, βάλτε το 100σταρι αυτοκόλλητο μορφίνης και βλέπουμε.
Εκτελέστηκαν οι οδηγίες. Μετά απο 1 ώρα επέστρεψα:
-Κ.Δημήτρη πως είστε τώρα?
-ΠΟΝΑΩ ΓΙΑΤΡΕ, ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΠΟΙΑ ΤΑ ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ!!! ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ, ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑΤΡΕ!!!
-(αποκλείεται να υπερέβαλε όπως έκανε σε μικρό βαθμό ο προηγούμενος ασθενής. Οι μύες του σώματος του και του προσώπου του, ήταν τόσο σφιγμένοι....τα δάκρυα κυλούσαν απο τον πόνο), Καντε λίγο υπομονή. (κοίταξα προς τη γυναίκα του). Ερχεστε λίγο έξω.
-Ναι γιατρέ(απαντάει η γυναίκα)
-Να σας κάνω μερικές ερωτήσεις?δε θα σας απασχολήσω πολύ
-Φυσικά γιατρέ.
-Μπορείτε να μου πείτε πως ξεκίνησε η κατάσταση?
-Πριν 2 χρόνια, εβγαλε κατι σπυράκια στο χέρι. Δεν έδωσε σημασία στην αρχή.Μετά όμως άρχισαν να αιμορραγούν. Πήγαμε για βιοψία.Μελάνωμα η διάγνωση. Ηδη είχε κάνει μεταστάσεις στο συκώτι ,πνεύμονες.
-Η πότε ξεκίνησαν τα σοβαρά συμπτώματα?
-Εδώ και 3 μήνες
-Και αυτός ο αφόρητος πόνος? που δεν αντιδρα στα αναλγητικά?
-εδώ και μια βδομάδα.
-Άλλα συμπτώματα έχει?
-Ναι.δε του φτάνει ο αέρας. Και έχει χάσει κιλά, πολλά κιλά.Ξέρω γιατρέ. Μου έχουν πει οι συνάδελφοί σας. Δεν θα τη βγάλει καθαρή....
-(OMG...) Κουράγιο...
-Ευχαριστώ γιατρέ μου.
-Παιδιά έχετε?
-3 κορίτσια: 7 , 12 και 18 χρονών.
-Να τα χαίρεστε.
-Να στε καλά.
-Πως το αντιμετωπίζετε το όλο θέμα σαν οικογένεια, σε συναισθηματική φάση?
-Γιατρέ, δεν ήταν κάτι ξαφνικό.Το έχουμε συνειδητοποιήσει πως θα φύγει ο άντρασ μου και πατέρας των παιδιών μου.Πονάμε μα όλα θα πάνε καλά.
-(θαύμασα τη δύναμη αυτής της γυναίκας,πραγματικά) .Κουράγιο, και γενικά αν θεωρείτε πως το βάρος είναι πολύ μεγάλο, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με επαγγελματία ψυχικής υγείας.
-Είδη το έχω κάνει και με βοηθάει.
-Πραγματικά χαίρομαι. Καλή δύναμη
-Γεια σου γιατρέ, (και πήγε πήρε αγκαλιά τον μελλοθάνατο άντρα της, φιλώντας τον γλυκά στο κούτελο ,λέγοντας πόσο πολύ τον αγαπά) (και εκεί δάκρυσα....)
Μέση επιβίωση: 17 μέρες...
-------------------------------------------------------------------------------------
Νιώθω τόσο κουρασμένος. Δεν αντέχω άλλο τόσο πόνο, τόσο θάνατο, τόσους αποχαιρετισμούς....
Δωμάτιο 45. Κ. Λεωνίδας.
-Καλημ.......
(ήταν σε κωματώδη κατάσταση, απισχνασμένος, με τα μάτια γυρισμένα προς τα πίσω) .Και όπως μπήκα βγήκα....
------------------------------------------------------------------------------------
Το ημερολόγιο
ΙΘΑΚΗ
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρείς,
αν μέν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Αλλο δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.
Μέσα απο αυτό το ποίημα εκφράζεται ένα από τα κυριότερα νοήματα της ζωής.Ο χρόνος μας είναι περιορισμένος Τι ποιο σπουδαίο λοιπόν σε αυτό το σύντομο ταξίδι μας να γνωρίσουμε τες καλές πραγμάτειες ,σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους, και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής.Σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πάμε
να μάθουμε από τους σπουδασμένους.
Με λίγα λόγια,όσο είμαστε εδώ να μάθουμε, να γνωρίσουμε, να νιώσουμε , να αισθανθούμε τη ζωή και όλα τα <συστατικά> της. Δόξα το θεό, παρόλο νέος στην ηλικία, έχω γευτεί λογής λογής γεύσεις: Το γλυκόξινο του έρωτα,την πίκρα του μίσους και της προδοσίας, τη γλύκα της αγάπης,την αλμύρα της μοναξιάς. Και χαίρομαι για αυτό. Γιατί παρόλο νεαρός,ζω τη ζωή μου.
Ωστόσο η ζωή είναι συννυφασμένη με το θάνατο. Οι 2 άκρες του ίδου νομίσματος. Δεν υφίσταται η έννοια του ενός χωρίς το άλλο. Συνεχίζω και θα επιδιώκω να βιώνω τα μυρωδικά της ζωής, αλλά ήρθε ο καιρός και η ευκαιρία να αισθανθώ και να βιώσω τα κεχριμπάρια του τέλους...
Έτσι ξεκινάει η εθελοντική συμμετοχή μου στην κλινική της ογκολογίας....
Ημέρα 0 : Λόγω των παραπάνω αποφασίζω να ενταχθώ στον κόσμο των ογκολογικών ασθενών. Ήταν Πέμπτη. Επισκεφτομαι την γραμματεία της κλινικής. Στο μυαλό μου σε καμία περίπτωση δεν είχα να έρθω σε επαφή με τους ακαδημαικούς.(Οι περισσότεροι έχουν αποδειχθεί στην 6ετία, τουλάχιστον αδιάφοροι) . Σκοπός μου ήταν απλά να ρωτήσω αν θα υπήρχε πρόβλημα να διαβάΖω τους φακέλους των ασθενών, και αν θα μπορούσα να παίρνω ιστορικό από τους ασθενείς(Με απόλυτο σεβασμό φυσικά στην ταλαιπωρία αυτών των ανθρώπων). Η απάντηση της γραμματέως με εξέπληξε: Πολύ ενδιαφέρων που ήρθες. Τηλεφωνώ στον καθηγητή ώστε να τα πείτε......For fucken sake, σκέφτομαι.... πολύ χοντραίνει το πράμα.
Με συνόδεψε μέχρι το γραφείο του. Εκεί με περίμενε.Ένας ευγενικότατος άνθρωπος, περίπου στα 65 (τόσο τον έκοψα). Και εκεί άρχισαν οι <διευκρινιστικές> ερωτήσεις αφού πρώτα με καλωσόρισε και εξέφρασε την ευχαρίστησή του που έδειξα ενδιαφέρον για συμμετοχή στη κλινική του. 1)Για ποιο λόγο θες να έρθεις στην ογκολογία? Χμμ,και με απόλύτη ειλικρίνεια του απάντησα πως στην 6ετία της ιατρικής σχολής είχα κάνει όλων των ειδών τις κλινικές και μαθήματα ,αλλά ποτέ ογκολογία. Και δεδομένου 1/4 πεθαίνει απο καρκίνο, δε νοείται να είμαι επι πτυχίο γιατρός πλέον, και να μην έχω δει ογκολογικούς ασθενείς... Δυστυχώς για μένα, ο άνθρωπος αυτός ανήκει σε εκείνη τη κατηγορία, που βλέπει πίσω από την <κουρτίνα>....μόλις είπα το 1/4 θανάτους, το βλέμμα του άστραψε και με έκοψε.... η ματιά του σαν σαρωτής αρχιζε να διακρίνει στοιχεία του χαρακτήρος μου.... 2)Και τι σε συγκινεί στον ογκολογικό ασθενή? Τα χασα για λίγο... Θα μπορούσα να υποκριθω, αλλά προτίμησα να δώσω ειλικρινή απάντηση: Η ψυχολογική κατάσταση ενός μελλοθάνατου, καθώς και να δω το θάνατο....(μη με παρεξηγείτε,αλλά δε νοείται να γίνω γιατρός και να μην έχω μια στοιχειώδη εξοικείωση με αυτή την κατάσταση.Θα γίνει ατύχημα στο δρόμο, και απο φόβο του θανάτου, δεν θα παράσχω βοήθεια. Ίσως πάλι είναι ένας τρόπος να ξεπεράσω το φόβο του ίδου μου μελλοντικού θανάτου. Και φυσικά επειδή είναι κεχριμπάρι....). Μου απάντησε: Πολύ χαίρομαι που έχεις τέτοιες ανησυχίες. Σπάνιο κάτι τέτοιο. Έχουμε συνέχισε, 2 κλινικές. Στη μία(στο ισόγειο) έχουμε αυτούς που κάνουν χημειοθεραπεία,(δλδ αρχικά στάδια) και στην άλλη τους ασθενείς τελικού σταδίου(2ο όροφο).Ξεκινάς στις 8:30 αύριο το πρωί.(Χαίρομαι για την δυνατότητα επιλογής. Λέω για κάποιο καιρό θα αρχίσω απο τα μαλακά, και όταν συνηθίσω σιγά σιγά, θα πάω στους τελικου σταδίου) . Και προτού προλάβω να ολοκληρώσω τη σκέψη, συνεχίζει: 8:30 στο 2ο όροφο.....
Χαιρετηθήκαμε και επέστρεψα σπίτι. Ήταν Πέμπτη. Όλο το απόγευμα και βράδυ, ανησυχούσα και φοβόμουν για το τι θα δω.Λέω στον εαυτό μου πως ύστερα απο 6 χρόνια ιατρικής,με τη χειρουργική, ιατροδικαστική κτλ κτλ, δε θα έχω τόσο πρόβλημα, και πως θα είναι υποφερτά. Τίποτα όμως δεν μπορούσε να με προετοιμάσει για αυτό που θα αντίκριζα τις επόμενες 2 μέρες...Τίποτα...
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρείς,
αν μέν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Αλλο δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.
Μέσα απο αυτό το ποίημα εκφράζεται ένα από τα κυριότερα νοήματα της ζωής.Ο χρόνος μας είναι περιορισμένος Τι ποιο σπουδαίο λοιπόν σε αυτό το σύντομο ταξίδι μας να γνωρίσουμε τες καλές πραγμάτειες ,σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους, και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής.Σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πάμε
να μάθουμε από τους σπουδασμένους.
Με λίγα λόγια,όσο είμαστε εδώ να μάθουμε, να γνωρίσουμε, να νιώσουμε , να αισθανθούμε τη ζωή και όλα τα <συστατικά> της. Δόξα το θεό, παρόλο νέος στην ηλικία, έχω γευτεί λογής λογής γεύσεις: Το γλυκόξινο του έρωτα,την πίκρα του μίσους και της προδοσίας, τη γλύκα της αγάπης,την αλμύρα της μοναξιάς. Και χαίρομαι για αυτό. Γιατί παρόλο νεαρός,ζω τη ζωή μου.
Ωστόσο η ζωή είναι συννυφασμένη με το θάνατο. Οι 2 άκρες του ίδου νομίσματος. Δεν υφίσταται η έννοια του ενός χωρίς το άλλο. Συνεχίζω και θα επιδιώκω να βιώνω τα μυρωδικά της ζωής, αλλά ήρθε ο καιρός και η ευκαιρία να αισθανθώ και να βιώσω τα κεχριμπάρια του τέλους...
Έτσι ξεκινάει η εθελοντική συμμετοχή μου στην κλινική της ογκολογίας....
Ημέρα 0 : Λόγω των παραπάνω αποφασίζω να ενταχθώ στον κόσμο των ογκολογικών ασθενών. Ήταν Πέμπτη. Επισκεφτομαι την γραμματεία της κλινικής. Στο μυαλό μου σε καμία περίπτωση δεν είχα να έρθω σε επαφή με τους ακαδημαικούς.(Οι περισσότεροι έχουν αποδειχθεί στην 6ετία, τουλάχιστον αδιάφοροι) . Σκοπός μου ήταν απλά να ρωτήσω αν θα υπήρχε πρόβλημα να διαβάΖω τους φακέλους των ασθενών, και αν θα μπορούσα να παίρνω ιστορικό από τους ασθενείς(Με απόλυτο σεβασμό φυσικά στην ταλαιπωρία αυτών των ανθρώπων). Η απάντηση της γραμματέως με εξέπληξε: Πολύ ενδιαφέρων που ήρθες. Τηλεφωνώ στον καθηγητή ώστε να τα πείτε......For fucken sake, σκέφτομαι.... πολύ χοντραίνει το πράμα.
Με συνόδεψε μέχρι το γραφείο του. Εκεί με περίμενε.Ένας ευγενικότατος άνθρωπος, περίπου στα 65 (τόσο τον έκοψα). Και εκεί άρχισαν οι <διευκρινιστικές> ερωτήσεις αφού πρώτα με καλωσόρισε και εξέφρασε την ευχαρίστησή του που έδειξα ενδιαφέρον για συμμετοχή στη κλινική του. 1)Για ποιο λόγο θες να έρθεις στην ογκολογία? Χμμ,και με απόλύτη ειλικρίνεια του απάντησα πως στην 6ετία της ιατρικής σχολής είχα κάνει όλων των ειδών τις κλινικές και μαθήματα ,αλλά ποτέ ογκολογία. Και δεδομένου 1/4 πεθαίνει απο καρκίνο, δε νοείται να είμαι επι πτυχίο γιατρός πλέον, και να μην έχω δει ογκολογικούς ασθενείς... Δυστυχώς για μένα, ο άνθρωπος αυτός ανήκει σε εκείνη τη κατηγορία, που βλέπει πίσω από την <κουρτίνα>....μόλις είπα το 1/4 θανάτους, το βλέμμα του άστραψε και με έκοψε.... η ματιά του σαν σαρωτής αρχιζε να διακρίνει στοιχεία του χαρακτήρος μου.... 2)Και τι σε συγκινεί στον ογκολογικό ασθενή? Τα χασα για λίγο... Θα μπορούσα να υποκριθω, αλλά προτίμησα να δώσω ειλικρινή απάντηση: Η ψυχολογική κατάσταση ενός μελλοθάνατου, καθώς και να δω το θάνατο....(μη με παρεξηγείτε,αλλά δε νοείται να γίνω γιατρός και να μην έχω μια στοιχειώδη εξοικείωση με αυτή την κατάσταση.Θα γίνει ατύχημα στο δρόμο, και απο φόβο του θανάτου, δεν θα παράσχω βοήθεια. Ίσως πάλι είναι ένας τρόπος να ξεπεράσω το φόβο του ίδου μου μελλοντικού θανάτου. Και φυσικά επειδή είναι κεχριμπάρι....). Μου απάντησε: Πολύ χαίρομαι που έχεις τέτοιες ανησυχίες. Σπάνιο κάτι τέτοιο. Έχουμε συνέχισε, 2 κλινικές. Στη μία(στο ισόγειο) έχουμε αυτούς που κάνουν χημειοθεραπεία,(δλδ αρχικά στάδια) και στην άλλη τους ασθενείς τελικού σταδίου(2ο όροφο).Ξεκινάς στις 8:30 αύριο το πρωί.(Χαίρομαι για την δυνατότητα επιλογής. Λέω για κάποιο καιρό θα αρχίσω απο τα μαλακά, και όταν συνηθίσω σιγά σιγά, θα πάω στους τελικου σταδίου) . Και προτού προλάβω να ολοκληρώσω τη σκέψη, συνεχίζει: 8:30 στο 2ο όροφο.....
Χαιρετηθήκαμε και επέστρεψα σπίτι. Ήταν Πέμπτη. Όλο το απόγευμα και βράδυ, ανησυχούσα και φοβόμουν για το τι θα δω.Λέω στον εαυτό μου πως ύστερα απο 6 χρόνια ιατρικής,με τη χειρουργική, ιατροδικαστική κτλ κτλ, δε θα έχω τόσο πρόβλημα, και πως θα είναι υποφερτά. Τίποτα όμως δεν μπορούσε να με προετοιμάσει για αυτό που θα αντίκριζα τις επόμενες 2 μέρες...Τίποτα...
Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010
"Τεράστιος θυμός"
"Ειμαι γιατρός 58 χρονών με καλές σπουδες στο εξωτερικό και με 23 χρόνια με ειδικότητα. Δεν έχω ούτε ιατρείο δικό μου ούτε σπίτι, είμαι στο ενοίκιο. ( αν γνωρίζετε κάποιον άλλο συνάδελφο στη Ελλάδα να είναι όπως εγώ , παρακαλώ να μου τον γνωρίσετε να κάνουμε παρέα). Οι ασθενείς μου όμως πίνουν Γαλλική champagne...
στο όνομά μου, και αυτό είναι η τεράστια ηθική μου ικανοποίηση. Σαν φοιτητής -που λόγω ηλικίας βράζει το αίμα - δεν πήγα ποτέ σε διαδήλωση πιθανώς λόγου του ήπιου του χαρακτήρα μου. Σήμερα στα 58 μου χρόνια έχω τέτοιο θυμό με όλους τους σωτήρες που εμπλέκονται σε κάθε είδους λαμογιά και κομπίνα, που θέλω να κατεβώ πρώτη γραμμή σε διαδήλωση. Και να φωνάξω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου ΕΞΩ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ και ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ όπως ο σχωρεμένος ο Ηλιόπουλος στη γνωστή Ελληνική κωμωδία. Ο θυμός μου είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ σε όσους 'ασελγήσαν ' στο κορμί σου ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ"
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_7436.html
στο όνομά μου, και αυτό είναι η τεράστια ηθική μου ικανοποίηση. Σαν φοιτητής -που λόγω ηλικίας βράζει το αίμα - δεν πήγα ποτέ σε διαδήλωση πιθανώς λόγου του ήπιου του χαρακτήρα μου. Σήμερα στα 58 μου χρόνια έχω τέτοιο θυμό με όλους τους σωτήρες που εμπλέκονται σε κάθε είδους λαμογιά και κομπίνα, που θέλω να κατεβώ πρώτη γραμμή σε διαδήλωση. Και να φωνάξω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου ΕΞΩ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ και ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ όπως ο σχωρεμένος ο Ηλιόπουλος στη γνωστή Ελληνική κωμωδία. Ο θυμός μου είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ σε όσους 'ασελγήσαν ' στο κορμί σου ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ"
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_7436.html
Τα στοιχειωδη της επιβιωσης
Ενας ανθρωπος μπορει να ζησει χωρις οξυγονο μερικα δευτερολεπτα,χωρις νερο μερες,χωρις φαγητο βδομαδες και χωρις ηθικους φραγμους μια ολοκληρη ζωη..."
Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010
"Δώσε τόπο στην....οργή ! "
" Ξαναζήστε, νοερά, τις γνωστές φάσεις που επαναλαμβάνονται, ανείπωτες φορές στις ποδοσφαιρικές μας αναμετρήσεις: δύο παίκτες συγκρούονται, ο διαιτητής σημειώνει φάουλ, το “θύμα” χειροδικεί....Η πράξη του «επιβραβεύεται» αρνητικά καθώς παίρνει την σχετική κάρτα και , παρά τις εξηγήσεις του ότι μαζί με το σκληρό μαρκάρισμα δέχθηκε και «φραστικές επιθέσεις» από τον παίκτη της αντίπαλης ομάδας....Η κάρτα ...
και η ποινή παραμένουν!
Η πάλι, σε ένα υπέρμετρα έντονο «man-to-man» ο ένας παίκτης, δέκτης του μαρκαρίσματος, αρχίζει να «εκνευρίζεται» καθώς οι προσπάθειες του ματαιώνονται η μια μετά την άλλη, και ο εκνευρισμός του εντείνεται, ξεφεύγει από τα όρια του ελεγχόμενου, μετουσιώνεται σε οργή και απολήγει στην απώλεια του απαραίτητου αυτοέλεγχου!
Σε κάποια δεδομένη στιγμή, ο έλεγχος του αντιπάλου διεγείρει τον μαρκαρισμένο, αυτός χάνει πια τον αυτοέλεγχο και ανταποδίδει με βιαιότητα το ασφυκτικό «man-to-man» μετατρέποντας το γήπεδο σε ρινγκ! Φυσικά η πράξη του ελέγχεται και επισύρει την σχετική κάρτα...
Νομίζω ότι ο στόχος μου έγινε κατανοητός καθώς αναφέρομαι σε περιπτώσεις όπου ο θυμός, έστω και δικαιολογημένος, μετουσιώνεται σε εκνευρισμό και αν δεν “δώσεις τόπο στην...οργή” χάνεις τον αυτοέλεγχο και εισπράττεις ...κάρτες!!!
Το ζήσαμε στην αναμέτρηση Σερβίας-Γκάνας (κόκκινη στον Lukovic), στην αναμέτρηση Γερμανίας-Αυστραλίας (κόκκινη στον Cahill) που άφησαν αντιστοίχως τις ομάδες τους με δέκα παίκτες. Έχουμε μπροστά μας πολύ δρόμο ακόμη και φοβάμαι ότι με την αύξηση του στρες θα δούμε και άλλες κόκκινες κάρτες ως αποτέλεσμα απώλειας του αυτοελέγχου και ξεσπάσματα ανεξέλεγκτου θυμού…
Στην καθημερινή μας ζωή όλοι αντιμετωπίζουμε αμέτρητες προκλήσεις από συνανθρώπους μας αλλά τις περισσότερες φορές, «δίνουμε τόπο στην οργή» αποφεύγοντας την συμπλοκή και τις άγνωστες συνέπειές της. Στο γήπεδο, όμως, στην αντιπαράθεση επαγγελματιών η έμφαση δίνεται στο να επιδείξουμε ότι μπορούμε να ασκήσουμε αυτοέλεγχο και όχι να λειτουργήσουμε ως «νταήδες»… Με άλλα λόγια η σωστή ψυχολογική συμπεριφορά ταυτίζεται με την αποφυγή του θυμού, την αποσόβηση του εκνευρισμού, χωρίς την αίσθηση ότι έτσι ο παίκτης «χάνει κάτι από τον ανδρισμό του!»
Ο έμπειρος παίκτης γνωρίζει πως εάν δεν «δώσει τόπο στην οργή» και αντεπιτεθεί διατρέχει τον κίνδυνο της λανθασμένης ενέργειας που επιφέρει την κίτρινη, ή αλλοίμονο την ΚΟΚΚΙΝΗ κάρτα!
Ο λαός μας το έχει πιάσει σωστά, με την εμπειρική ψυχολογική σοφία του όταν λέει ότι ο θυμωμένος, ο οργισμένος «έχει θολωμένο μυαλό, ή μάτι» και όταν λέει ότι «το γινάτι…βγάζει μάτι!»
Το συναίσθημα του θυμού, με την συνεπακόλουθη νευρικότητα οφείλεται στην αιφνίδια έκκριση μεγάλης ποσότητας αδρεναλίνης στο κυκλοφορικό μας σύστημα και ολάκερο το είναι μας εστιάζεται –«καρφώνεται» στο ερέθισμα και στο άτομο που μας προκαλεί!
Το εκνευρισμένο άτομο χάνει για κάποιο χρονικό διάστημα την αίσθηση του χώρου και του χρόνου και, φυσικά, την απαραίτητη αντίληψη της εξέλιξης του αγώνα. Ένας θυμωμένος, «πικαρισμένος» παίκτης που έχει χάσει τον αυτοέλεγχό του, άσχετα με τις πραγματικές του ικανότητες, είναι όχι μόνο «άχρηστος» για την ομάδα του, αλλά εφ’ όσον επισύρει με τις αντιδράσεις του και την σχετική ποινή, μπορεί να αποβεί “καταστροφικός” για την ενδεκάδα και για το τελικό σκορ...
Θυμός και εκνευρισμός, από όπου και εάν προέρχονται, δηλαδή από τον αντίπαλο παίκτη (που ίσως το «παρακάνει» με το μαρκάρισμα, ή και γιατί όχι να στοχεύει στο να επιτύχει τον εκνευρισμό του αντιπάλου του) η ιδέα ότι η διαιτησία «μεροληπτεί» σε βάρος της ομάδας, κάποια παρεξήγηση που προηγήθηκε του αγώνα (στο ξενοδοχείο ή τα αποδυτήρια) οι φίλαθλοι με τις έντονες αποδοκιμασίες τους, ή η ενδόμυχη αναμόχλευση προγενέστερων βιωμάτων (οικογένεια, δεσμοί, φίλοι) απολήγουν στο να στερήσουν τον παίκτη από τον απαραίτητο ψυχοδιανοητικό ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟ, από την αναγκαία ηρεμία, που απαιτείται για το σωστό παίξιμο της μπάλας την εφαρμογή της προκαθορισμένης στρατηγικής του παιχνιδιού.
Αναμφίβολα τόσο οι πιο έμπειροι παίκτες, όσο και οι φίλαθλοι, επιδιώκουν να εκνευρίσουν τον αντίπαλο, να διαπεράσουν την συνοχή και την προσοχή του να μειώσουν την απόδοσή του μέσα στο γήπεδο. Με βάση αυτή τη λογική δημιουργούνται τα γνωστά επεισόδια έξω από το ξενοδοχείο που στεγάζει την φιλοξενούμενη ομάδα ή στο πούλμαν έξω από τα αποδυτήρια του τοπικού γηπέδου, ή μέσα στο γήπεδο με ιαχές, «βρισιές» και ...απειλές που εκτοξεύει η αντίπαλη κερκίδα!
Η συμβουλή μου;
Παίκτες, «δώστε τόπο στην ...οργή!»
Το γήπεδο δεν είναι ρινγκ πυγμαχίας και η επιτυχία δεν προέρχεται από και δεν ταυτίζεται με τον «τσαμπουκά ή το νταηλίκι» τη γροθιά ή την κλωτσιά, αλλά από τη ντρίπλα, τη δημιουργία φάσης και το γκολ!.."
Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
και η ποινή παραμένουν!
Η πάλι, σε ένα υπέρμετρα έντονο «man-to-man» ο ένας παίκτης, δέκτης του μαρκαρίσματος, αρχίζει να «εκνευρίζεται» καθώς οι προσπάθειες του ματαιώνονται η μια μετά την άλλη, και ο εκνευρισμός του εντείνεται, ξεφεύγει από τα όρια του ελεγχόμενου, μετουσιώνεται σε οργή και απολήγει στην απώλεια του απαραίτητου αυτοέλεγχου!
Σε κάποια δεδομένη στιγμή, ο έλεγχος του αντιπάλου διεγείρει τον μαρκαρισμένο, αυτός χάνει πια τον αυτοέλεγχο και ανταποδίδει με βιαιότητα το ασφυκτικό «man-to-man» μετατρέποντας το γήπεδο σε ρινγκ! Φυσικά η πράξη του ελέγχεται και επισύρει την σχετική κάρτα...
Νομίζω ότι ο στόχος μου έγινε κατανοητός καθώς αναφέρομαι σε περιπτώσεις όπου ο θυμός, έστω και δικαιολογημένος, μετουσιώνεται σε εκνευρισμό και αν δεν “δώσεις τόπο στην...οργή” χάνεις τον αυτοέλεγχο και εισπράττεις ...κάρτες!!!
Το ζήσαμε στην αναμέτρηση Σερβίας-Γκάνας (κόκκινη στον Lukovic), στην αναμέτρηση Γερμανίας-Αυστραλίας (κόκκινη στον Cahill) που άφησαν αντιστοίχως τις ομάδες τους με δέκα παίκτες. Έχουμε μπροστά μας πολύ δρόμο ακόμη και φοβάμαι ότι με την αύξηση του στρες θα δούμε και άλλες κόκκινες κάρτες ως αποτέλεσμα απώλειας του αυτοελέγχου και ξεσπάσματα ανεξέλεγκτου θυμού…
Στην καθημερινή μας ζωή όλοι αντιμετωπίζουμε αμέτρητες προκλήσεις από συνανθρώπους μας αλλά τις περισσότερες φορές, «δίνουμε τόπο στην οργή» αποφεύγοντας την συμπλοκή και τις άγνωστες συνέπειές της. Στο γήπεδο, όμως, στην αντιπαράθεση επαγγελματιών η έμφαση δίνεται στο να επιδείξουμε ότι μπορούμε να ασκήσουμε αυτοέλεγχο και όχι να λειτουργήσουμε ως «νταήδες»… Με άλλα λόγια η σωστή ψυχολογική συμπεριφορά ταυτίζεται με την αποφυγή του θυμού, την αποσόβηση του εκνευρισμού, χωρίς την αίσθηση ότι έτσι ο παίκτης «χάνει κάτι από τον ανδρισμό του!»
Ο έμπειρος παίκτης γνωρίζει πως εάν δεν «δώσει τόπο στην οργή» και αντεπιτεθεί διατρέχει τον κίνδυνο της λανθασμένης ενέργειας που επιφέρει την κίτρινη, ή αλλοίμονο την ΚΟΚΚΙΝΗ κάρτα!
Ο λαός μας το έχει πιάσει σωστά, με την εμπειρική ψυχολογική σοφία του όταν λέει ότι ο θυμωμένος, ο οργισμένος «έχει θολωμένο μυαλό, ή μάτι» και όταν λέει ότι «το γινάτι…βγάζει μάτι!»
Το συναίσθημα του θυμού, με την συνεπακόλουθη νευρικότητα οφείλεται στην αιφνίδια έκκριση μεγάλης ποσότητας αδρεναλίνης στο κυκλοφορικό μας σύστημα και ολάκερο το είναι μας εστιάζεται –«καρφώνεται» στο ερέθισμα και στο άτομο που μας προκαλεί!
Το εκνευρισμένο άτομο χάνει για κάποιο χρονικό διάστημα την αίσθηση του χώρου και του χρόνου και, φυσικά, την απαραίτητη αντίληψη της εξέλιξης του αγώνα. Ένας θυμωμένος, «πικαρισμένος» παίκτης που έχει χάσει τον αυτοέλεγχό του, άσχετα με τις πραγματικές του ικανότητες, είναι όχι μόνο «άχρηστος» για την ομάδα του, αλλά εφ’ όσον επισύρει με τις αντιδράσεις του και την σχετική ποινή, μπορεί να αποβεί “καταστροφικός” για την ενδεκάδα και για το τελικό σκορ...
Θυμός και εκνευρισμός, από όπου και εάν προέρχονται, δηλαδή από τον αντίπαλο παίκτη (που ίσως το «παρακάνει» με το μαρκάρισμα, ή και γιατί όχι να στοχεύει στο να επιτύχει τον εκνευρισμό του αντιπάλου του) η ιδέα ότι η διαιτησία «μεροληπτεί» σε βάρος της ομάδας, κάποια παρεξήγηση που προηγήθηκε του αγώνα (στο ξενοδοχείο ή τα αποδυτήρια) οι φίλαθλοι με τις έντονες αποδοκιμασίες τους, ή η ενδόμυχη αναμόχλευση προγενέστερων βιωμάτων (οικογένεια, δεσμοί, φίλοι) απολήγουν στο να στερήσουν τον παίκτη από τον απαραίτητο ψυχοδιανοητικό ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟ, από την αναγκαία ηρεμία, που απαιτείται για το σωστό παίξιμο της μπάλας την εφαρμογή της προκαθορισμένης στρατηγικής του παιχνιδιού.
Αναμφίβολα τόσο οι πιο έμπειροι παίκτες, όσο και οι φίλαθλοι, επιδιώκουν να εκνευρίσουν τον αντίπαλο, να διαπεράσουν την συνοχή και την προσοχή του να μειώσουν την απόδοσή του μέσα στο γήπεδο. Με βάση αυτή τη λογική δημιουργούνται τα γνωστά επεισόδια έξω από το ξενοδοχείο που στεγάζει την φιλοξενούμενη ομάδα ή στο πούλμαν έξω από τα αποδυτήρια του τοπικού γηπέδου, ή μέσα στο γήπεδο με ιαχές, «βρισιές» και ...απειλές που εκτοξεύει η αντίπαλη κερκίδα!
Η συμβουλή μου;
Παίκτες, «δώστε τόπο στην ...οργή!»
Το γήπεδο δεν είναι ρινγκ πυγμαχίας και η επιτυχία δεν προέρχεται από και δεν ταυτίζεται με τον «τσαμπουκά ή το νταηλίκι» τη γροθιά ή την κλωτσιά, αλλά από τη ντρίπλα, τη δημιουργία φάσης και το γκολ!.."
Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Τι έχουν βγάλει Θεέ μου("Μπύρα που μεγαλώνει το γυναικείο στήθος!")
"Μία καινούρια μπύρα παρασκευάστηκε στην Βουλγαρία η οποία βοηθάει τις γυναίκες να αποκτήσουν πλουσιότερο στήθος.Η μπύρα Bοhza, αρχικά δημιουργήθηκε σαν προιόν για την καταπολέμηση προβλημάτων θηλασμού που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες μετά την γέννα. Ωστόσο διαπιστώθηκε ότι μεγαλώνει το...
γυναικείο στήθος κατά δύο νούμερα.
Ο εκπρόσωπος της εταιρείας, που κυκλοφορεί στην αγορά την συγκεκριμένη μπύρα, Kristian Gyoshev υποστηρίζει: "Δεν κάνουμε συγκεκριμένους ισχυρισμούς αλλά έχουμε εκατοντάδες μαρτυρίες από γυναίκες που λένε ότι το στήθος τους μεγάλωσε ένα ή δύο νούμερα."
"Είναι φυσικό, υγιεινό, και διασκεδαστικό να πίνεις (την μπύρα) και φθηνότερη από οποαδήποτε επέμβαση", συνεχίζει ο Gyoshev.
γυναικείο στήθος κατά δύο νούμερα.
Ο εκπρόσωπος της εταιρείας, που κυκλοφορεί στην αγορά την συγκεκριμένη μπύρα, Kristian Gyoshev υποστηρίζει: "Δεν κάνουμε συγκεκριμένους ισχυρισμούς αλλά έχουμε εκατοντάδες μαρτυρίες από γυναίκες που λένε ότι το στήθος τους μεγάλωσε ένα ή δύο νούμερα."
"Είναι φυσικό, υγιεινό, και διασκεδαστικό να πίνεις (την μπύρα) και φθηνότερη από οποαδήποτε επέμβαση", συνεχίζει ο Gyoshev.
Για τους καμμένους χρήστες....
Τεχνικός: -Τι είδους υπολογιστή έχετε;
Γυναίκα πελάτης: - Έναν άσπρο.
Πελάτης: - Ναι, γεια σας, δεν μπορώ να βγάλω.... τη δισκέτα από τον υπολογιστή μου.
Τεχνικός: - Δοκιμάσατε να πατήσετε το κουμπί;
Πελάτης: - Ναι, ναι, αλλά φαίνεται ότι έχει κολλήσει.
Τεχνικός: - Περίεργο αυτό. Θα σας στείλω κάποιον να το δει.
Πελάτης: - Αχ, όχι, περιμένετε... Δεν την έχω βάλει τη δισκέτα τελικά μέσα, είναι πάνω στο γραφείο μου, συγγνώμη.
Τεχνικός: - Πατήστε στο εικονίδιο 'ο υπολογιστής μου' που βρίσκεται αριστερά στην οθόνη.
Πελάτης: - Αριστερά όπως το βλέπετε εσείς ή εγώ;
Τεχνικός: - Καλημέρα σας. Μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
Πελάτης: - Ναι, δεν μπορώ να τυπώσω.
Τεχνικός: - Λοιπόν, κάντε κλικ στο 'Έναρξη' και...
Πελάτης: - Ακου φίλε, μη μου αρχίζεις την τεχνική ορολογία! Δεν είμαι κι ο Μπιλ Γκέιτς!
Πελάτης: - Ναι, γεια σας, με λένε Μάρθα, δεν μπορώ να τυπώσω. Κάθε φορά μου βγάζει ένα μήνυμα 'can't find printer'. Πήρα τον εκτυπωτή και τον έβαλα ακριβώς μπροστά στην οθόνη, αλλά ακόμα μου λέει ότι δεν μπορεί να τον βρει;
Πελάτης: - Ναι, το πρόβλημά μου είναι ότι δεν μπορώ να τυπώσω το κόκκινο χρώμα.
Τεχνικός: - Ο εκτυπωτής σας είναι έγχρωμος;
Πελάτης: - Εεεεεεε... ευχαριστώ.
Τεχνικός: - Τι υπάρχει στην οθόνη σας τώρα, κυρία μου;
Πελάτης: - Ένα αρκουδάκι που μου πήρε ο φίλος μου από το σούπερ μάρκετ.
Πελάτης: - Το πληκτρολόγιό μου δεν δουλεύει.
Τεχνικός: - Είστε σίγουρος ότι είναι συνδεδεμένο στο πίσω μέρος του υπολογιστή;
Πελάτης: - Όχι, δεν μπορώ να δω από πίσω.
Τεχνικός: - Πάρτε το πληκτρολόγιο και κάντε 10 βήματα προς τα πίσω.
Πελάτης: - Οk.
Τεχνικός: - Το πληκτρολόγιο έρχεται μαζί σας;
Πελάτης: - Ναι.
Τεχνικός: - Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι συνδεδεμένο. Κοιτάξτε εκεί γύρω. Υπάρχει κανένα άλλο πληκτρολόγιο;
Πελάτης: - Ναι, βλέπω ένα άλλο στο γραφείο. Α! Αυτό δουλεύει!
Τεχνικός: - Το password σας είναι ένα μικρό γράμμα 'μ' όπως λέμε 'μήλο', ένα κεφαλαίο 'Σ' όπως λέμε 'σκύλος', και ο αριθμός 7.
Πελάτης: - Το 7 μικρό ή κεφαλαίο;
Πελάτης: - Δεν μπορώ να μπω στο internet.
Τεχνικός: - Το password είναι σίγουρα σωστό;
Πελάτης: - Ναι, είδα τον συνάδελφό μου που το έγραφε.
Τεχνικός: - Και ποιο είναι το password;
Πελάτης: - Πέντε αστεράκια.
Τεχνικός: - Ποιο antivirus πρόγραμμα χρησιμοποιείτε;
Πελάτης: - Το Netscape.
Τεχνικός: - Αυτό δεν είναι antivirus.
Πελάτης: - Αχ, συγγνώμη, το Internet Explorer.
Πελάτης: - Ναι, γεια σας, έχω ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Ένας φίλος μου έβαλε ένα screensaver στον υπολογιστή μου, αλλά κάθε φορά που κουνάω το ποντίκι χάνεται...
Γυναίκα πελάτης: - Έναν άσπρο.
Πελάτης: - Ναι, γεια σας, δεν μπορώ να βγάλω.... τη δισκέτα από τον υπολογιστή μου.
Τεχνικός: - Δοκιμάσατε να πατήσετε το κουμπί;
Πελάτης: - Ναι, ναι, αλλά φαίνεται ότι έχει κολλήσει.
Τεχνικός: - Περίεργο αυτό. Θα σας στείλω κάποιον να το δει.
Πελάτης: - Αχ, όχι, περιμένετε... Δεν την έχω βάλει τη δισκέτα τελικά μέσα, είναι πάνω στο γραφείο μου, συγγνώμη.
Τεχνικός: - Πατήστε στο εικονίδιο 'ο υπολογιστής μου' που βρίσκεται αριστερά στην οθόνη.
Πελάτης: - Αριστερά όπως το βλέπετε εσείς ή εγώ;
Τεχνικός: - Καλημέρα σας. Μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
Πελάτης: - Ναι, δεν μπορώ να τυπώσω.
Τεχνικός: - Λοιπόν, κάντε κλικ στο 'Έναρξη' και...
Πελάτης: - Ακου φίλε, μη μου αρχίζεις την τεχνική ορολογία! Δεν είμαι κι ο Μπιλ Γκέιτς!
Πελάτης: - Ναι, γεια σας, με λένε Μάρθα, δεν μπορώ να τυπώσω. Κάθε φορά μου βγάζει ένα μήνυμα 'can't find printer'. Πήρα τον εκτυπωτή και τον έβαλα ακριβώς μπροστά στην οθόνη, αλλά ακόμα μου λέει ότι δεν μπορεί να τον βρει;
Πελάτης: - Ναι, το πρόβλημά μου είναι ότι δεν μπορώ να τυπώσω το κόκκινο χρώμα.
Τεχνικός: - Ο εκτυπωτής σας είναι έγχρωμος;
Πελάτης: - Εεεεεεε... ευχαριστώ.
Τεχνικός: - Τι υπάρχει στην οθόνη σας τώρα, κυρία μου;
Πελάτης: - Ένα αρκουδάκι που μου πήρε ο φίλος μου από το σούπερ μάρκετ.
Πελάτης: - Το πληκτρολόγιό μου δεν δουλεύει.
Τεχνικός: - Είστε σίγουρος ότι είναι συνδεδεμένο στο πίσω μέρος του υπολογιστή;
Πελάτης: - Όχι, δεν μπορώ να δω από πίσω.
Τεχνικός: - Πάρτε το πληκτρολόγιο και κάντε 10 βήματα προς τα πίσω.
Πελάτης: - Οk.
Τεχνικός: - Το πληκτρολόγιο έρχεται μαζί σας;
Πελάτης: - Ναι.
Τεχνικός: - Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι συνδεδεμένο. Κοιτάξτε εκεί γύρω. Υπάρχει κανένα άλλο πληκτρολόγιο;
Πελάτης: - Ναι, βλέπω ένα άλλο στο γραφείο. Α! Αυτό δουλεύει!
Τεχνικός: - Το password σας είναι ένα μικρό γράμμα 'μ' όπως λέμε 'μήλο', ένα κεφαλαίο 'Σ' όπως λέμε 'σκύλος', και ο αριθμός 7.
Πελάτης: - Το 7 μικρό ή κεφαλαίο;
Πελάτης: - Δεν μπορώ να μπω στο internet.
Τεχνικός: - Το password είναι σίγουρα σωστό;
Πελάτης: - Ναι, είδα τον συνάδελφό μου που το έγραφε.
Τεχνικός: - Και ποιο είναι το password;
Πελάτης: - Πέντε αστεράκια.
Τεχνικός: - Ποιο antivirus πρόγραμμα χρησιμοποιείτε;
Πελάτης: - Το Netscape.
Τεχνικός: - Αυτό δεν είναι antivirus.
Πελάτης: - Αχ, συγγνώμη, το Internet Explorer.
Πελάτης: - Ναι, γεια σας, έχω ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Ένας φίλος μου έβαλε ένα screensaver στον υπολογιστή μου, αλλά κάθε φορά που κουνάω το ποντίκι χάνεται...
Για τους γλωσσόφιλους.
Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών
*Μία εργασία βασισμένη σε Μελέτη της ομογενούς καθηγήτριας Αναστασίας Γονέου.
Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών»,η Αναστασία Γονέου, μεταξύ άλλων, αναφέρει:
«Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι 'εξόδευσαν', για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την 'βαπτίσουν' με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη ».
Παραδείγματα:
AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: ''θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ''.
AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!
BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα 'τραπέζια' (πάγκους) της αγοράς.
BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.
BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.
BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.
BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.
CARE = από το καρέζω.
COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.
DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα 'δία'. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.
DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ
DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!
DOUBLE = από το διπλούς - διπλός.
EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.
EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε
EYES = από ! το φάεα = μάτια.
FATHER = από το πάτερ (πατήρ).
FLOWER =! λατινικά flos από το φλόος.
FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ ( F= δίγαμμα).
GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramou r - glamou r, πήρε την σημερινή έννοια.
HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό ' ς' προφέρεται ως 'ρ'. Π.χ.
σκληρότηρ αντί σκληρότης).
I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.
ILLUSION = από το λίζει = παίζει.
ΙS = από το είς.
KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).
KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με (...είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).
LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης - πατέρας του Οδυσσέα).
LOVE = λατινικό: lo! ve από το 'λάFω'. Το δίγαμμα (F) γίνεται 'αυ' και ' λάF ω' σημαίνει ''θέλω πολύ''.
MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.
MATRIX = από το μήτρα.
MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.
MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.
MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.
ME = από το με.
MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.
MENACE = από το μήνις.
MENTOR = από το μέντωρ.
MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι».
(Διοδ.Σικελ.Ε'84,2).
MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το... menu!
MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda).
MOKE = από! το μώκος = αυτός που χλευάζει.
MONEY = λατινικό: moneta από το μονί! α = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας:
Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).
MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.
MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!
MOW = από το αμάω = θερίζω.
NIGHT = από το νύχτα.
NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο ( ''νέ τρώει, νέ πίνει''), ή (νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.
PAUSE = από το παύση.
RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.
RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ . ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.
SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία ( ') προφέρεται ως σ = σερπετό.
SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.
SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).
SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.
SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω! (σπονδή).
TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.
TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.
YES = από το γέ = βεβαίως.
WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ.
*Μία εργασία βασισμένη σε Μελέτη της ομογενούς καθηγήτριας Αναστασίας Γονέου.
Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών»,η Αναστασία Γονέου, μεταξύ άλλων, αναφέρει:
«Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι 'εξόδευσαν', για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την 'βαπτίσουν' με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη ».
Παραδείγματα:
AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: ''θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ''.
AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!
BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα 'τραπέζια' (πάγκους) της αγοράς.
BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.
BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.
BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.
BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.
CARE = από το καρέζω.
COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.
DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα 'δία'. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.
DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ
DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!
DOUBLE = από το διπλούς - διπλός.
EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.
EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε
EYES = από ! το φάεα = μάτια.
FATHER = από το πάτερ (πατήρ).
FLOWER =! λατινικά flos από το φλόος.
FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ ( F= δίγαμμα).
GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramou r - glamou r, πήρε την σημερινή έννοια.
HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό ' ς' προφέρεται ως 'ρ'. Π.χ.
σκληρότηρ αντί σκληρότης).
I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.
ILLUSION = από το λίζει = παίζει.
ΙS = από το είς.
KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).
KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με (...είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).
LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης - πατέρας του Οδυσσέα).
LOVE = λατινικό: lo! ve από το 'λάFω'. Το δίγαμμα (F) γίνεται 'αυ' και ' λάF ω' σημαίνει ''θέλω πολύ''.
MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.
MATRIX = από το μήτρα.
MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.
MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.
MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.
ME = από το με.
MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.
MENACE = από το μήνις.
MENTOR = από το μέντωρ.
MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι».
(Διοδ.Σικελ.Ε'84,2).
MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το... menu!
MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda).
MOKE = από! το μώκος = αυτός που χλευάζει.
MONEY = λατινικό: moneta από το μονί! α = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας:
Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).
MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.
MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!
MOW = από το αμάω = θερίζω.
NIGHT = από το νύχτα.
NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο ( ''νέ τρώει, νέ πίνει''), ή (νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.
PAUSE = από το παύση.
RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.
RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ . ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.
SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία ( ') προφέρεται ως σ = σερπετό.
SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.
SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).
SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.
SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω! (σπονδή).
TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.
TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.
YES = από το γέ = βεβαίως.
WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ.
Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010
FFS..,..
http://www.losingmyvoice.com/
η φωτογραφία στο κάτω μέρος της σελίδας ....... όσοι κατάλαβαν , κατάλαβαν...
η φωτογραφία στο κάτω μέρος της σελίδας ....... όσοι κατάλαβαν , κατάλαβαν...
Μετα θάνατον επαφή......
Η τραγουδίστρια και κωμικός Carla Zilbersmith διαγνώσθηκε το 2007 με μια ασθένεια που ήξερε οτι θα την οδηγούσε στο θάνατο. Για αυτό το λόγο ετοίμασε ένα video που το κράτησε κρυφό και προβλήθηκε στην κηδεία της, με το ξεχωριστό της χιούμορ
.Μπείτε εδώ: http://troktiko.blogspot.com/2010/06/video_6509.html
Δε θα χάσετε....απλά θα ανοίξει λίγο τα στραβά σας...
(Κυρίως τα τελευταία 3 λεπτά κρύβουν την ουσία)
.Μπείτε εδώ: http://troktiko.blogspot.com/2010/06/video_6509.html
Δε θα χάσετε....απλά θα ανοίξει λίγο τα στραβά σας...
(Κυρίως τα τελευταία 3 λεπτά κρύβουν την ουσία)
Τρίτη 8 Ιουνίου 2010
Έχουν σώσει 93 ανθρώπους από την αυτοκτονία!
Η ΔΙΩΞΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ
Μπορεί το νούμερο να σας ακούγεται απίστευτο, όμως από το 2006 μέχρι σήμερα η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος έχει...
...αποτρέψει 93 ανθρώπους από την αυτοκτονία...
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/93_08.html
Μπορεί το νούμερο να σας ακούγεται απίστευτο, όμως από το 2006 μέχρι σήμερα η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος έχει...
...αποτρέψει 93 ανθρώπους από την αυτοκτονία...
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/93_08.html
"Λεξικό όρων"
"Αρχιτέκτονας: Κάποιος που είτε δεν έχει τα αρ....α για να γίνει μηχανικός είτε δεν είναι αρκετά π.....ς για να γίνει σχεδιαστής.
Διπλωμάτης: Κάποιος που σου λέει να πας...
στον διάολο, με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να ανυπομονείς να ξεκινήσεις το ταξίδι.
Σύμβουλος: Κάποιος που χρησιμοποιεί το ρολόι της γυναίκας σου, σου λέει την ώρα, και μετά σε χρεώνει για αυτό.
Τραπεζίτης: Αυτός που σου δανείζει την ομπρέλα του όταν έχει λιακάδα και την παίρνει πίσω όταν αρχίζει να βρέχει.
Ψυχολόγος: Κάποιος που κοιτάει κάπου αλλού, όταν μία όμορφη γυναίκα μπαίνει μέσα στο δωμάτιο.
Νυμφομανής: Όρος που χρησιμοποιεί ο άντρας για την γυναίκα που θέλει σεξ περισσότερο από ότι αυτός.
Απαισιόδοξος: Αισιόδοξος με εμπειρία.
Γλώσσα: Σεξουαλικό όργανο, το οποίο μερικοί εκφυλιστικά το χρησιμοποιούν για την ομιλία
Δέκατο του δευτερολέπτου: Χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ του ανάμματος του πράσινου φαναριού και του κορναρίσματος του μαλάκα του πίσω αυτοκινήτου.
Μονογαμία: Καταπιεσμένη πολυγαμία.
Ομαδική δουλειά: Η δυνατότητα να ρίχνουμε το φταίξιμο για τα λάθη στους άλλους.
Διακοπές: Μια περίοδος ταξιδιού και χαλάρωσης όπου παίρνεις τα διπλάσια ρούχα και τα μισά λεφτά απ’ ότι χρειάζεσαι.
«Ανακεφαλαιώνοντας»: η φράση που ξυπνάει το ακροατήριο.
Φεμινισμός: Όταν στα ελαττώματα των γυναικών προστίθενται τα ελαττώματα των ανδρών.
Πονοκέφαλος: Μέθοδος αντισύλληψης, χρησιμοποιούμενη κυρίως από γυναίκες."
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_9762.html
Διπλωμάτης: Κάποιος που σου λέει να πας...
στον διάολο, με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να ανυπομονείς να ξεκινήσεις το ταξίδι.
Σύμβουλος: Κάποιος που χρησιμοποιεί το ρολόι της γυναίκας σου, σου λέει την ώρα, και μετά σε χρεώνει για αυτό.
Τραπεζίτης: Αυτός που σου δανείζει την ομπρέλα του όταν έχει λιακάδα και την παίρνει πίσω όταν αρχίζει να βρέχει.
Ψυχολόγος: Κάποιος που κοιτάει κάπου αλλού, όταν μία όμορφη γυναίκα μπαίνει μέσα στο δωμάτιο.
Νυμφομανής: Όρος που χρησιμοποιεί ο άντρας για την γυναίκα που θέλει σεξ περισσότερο από ότι αυτός.
Απαισιόδοξος: Αισιόδοξος με εμπειρία.
Γλώσσα: Σεξουαλικό όργανο, το οποίο μερικοί εκφυλιστικά το χρησιμοποιούν για την ομιλία
Δέκατο του δευτερολέπτου: Χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ του ανάμματος του πράσινου φαναριού και του κορναρίσματος του μαλάκα του πίσω αυτοκινήτου.
Μονογαμία: Καταπιεσμένη πολυγαμία.
Ομαδική δουλειά: Η δυνατότητα να ρίχνουμε το φταίξιμο για τα λάθη στους άλλους.
Διακοπές: Μια περίοδος ταξιδιού και χαλάρωσης όπου παίρνεις τα διπλάσια ρούχα και τα μισά λεφτά απ’ ότι χρειάζεσαι.
«Ανακεφαλαιώνοντας»: η φράση που ξυπνάει το ακροατήριο.
Φεμινισμός: Όταν στα ελαττώματα των γυναικών προστίθενται τα ελαττώματα των ανδρών.
Πονοκέφαλος: Μέθοδος αντισύλληψης, χρησιμοποιούμενη κυρίως από γυναίκες."
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_9762.html
Γιατί ένα κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο;
ΠΛΑΤΩΝ: Για το καλό του. Στην άλλη πλευρά του δρόμου βρίσκεται η αλήθεια.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Είναι στη φύση του κοτόπουλου να διασχίζει τους δρόμους.
ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ: Κι όμως τον διέσχισε....
ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ: Για να πάει στην απέναντι πλευρά.
ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ: Ο σκοπός, να περάσει το κοτόπουλο το δρόμο, αγιάζει τα μέσα - όποια κι αν είναι αυτά.
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: Ήταν ιστορικά αναπόφευκτο.
ΔΑΡΒΙΝΟΣ: Τα κοτόπουλα στο πέρασμα των αιώνων επιλέχτηκαν από τη φύση με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι σήμερα γενετικώς ικανά να διασχίζουν δρόμους.
ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΫΝΤ: Το γεγονός ότι ασχολείστε με το εάν το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο αποδεικνύει ότι διακατέχεστε από σύνδρομα ανασφάλειας και ότι η σεξουαλικότητά σας είναι καταπιεσμένη.
ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου κάθε κοτόπουλο θα είναι ελεύθερο να διασχίζει το δρόμο χωρίς να δίνει λογαριασμό για την πράξη του.
Mr. SPOCK: To go where no other chicken has been before.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Εμείς με σεμνότητα και ταπεινότητα εξασφαλίσαμε τις προϋποθέσεις σε όλα τα κοτόπουλα της Ελλάδος να διασχίζουν ανεμπόδιστα τους δρόμους, χωρίς παρέμβαση νταβατζήδων.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ: Το κοτόπουλο δε διέσχισε όλο το δρόμο, αλλά μετά τις εκλογές η κυβέρνησή μας θα κάνει ό,τι είναι δυνατό για να ολοκληρωθεί η διάσχιση.
ΜΠΙΛ ΚΛΙΝΤΟΝ: ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ στο Σύνταγμα και στις Αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών ότι δεν είχα καμία σχέση με το κοτόπουλο αυτό.
ΜΠΙΛ ΓΚΕΙΤΣ: Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας αναγγείλουμε ότι μόλις κυκλοφόρησε το νέο "Chicken Office 2009" που δε διασχίζει μόνο το δρόμο, αλλά εκκολάπτει, αρχειοθετεί, σχεδιάζει και άλλα ενδιαφέροντα.
ΕΝΑΣ ΠΩΛΗΤΗΣ ΤΗΣ ΙΒΜ: Προτείνουμε την εγκατάσταση ενός ψηφιακού συστήματος που να επιτρέπει στα κοτόπουλα να διασχίζουν τους δρόμους. Ενα δίκτυο 5 τερματικών συνδεδεμένα σε σειρά και εφοδιασμένα με Γιου Πι Ες, συνολικής μνήμης 600 γιγαμπάιτς και ταχύτητα 1.500 Μεγαχέρτζ θα είναι η καλύτερη λύση για τη διάσχιση των δρόμων. Η λειτουργία της εγκατάστασης απαιτεί μια συνεχή υποστήριξη, ήτοι 25 ανθρωποέτη (Κόστος: 400.000 την ημέρα πλέον ΦΠΑ).
ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΚΑΣ: Αξιοσέβαστο κοτόπουλο, χαίρομαι που η ελληνική σου παιδεία σού επιτρέπει να περνάς το δρόμο με το ήθος και το κάλλος των αρχαίων μας προγόνων... Να προσθέσω επίσης, ότι είναι ντροπή και διασυρμός να χαρακτηρίζεται η Επανάσταση ως Χούντα και το κοτόπουλο το γνωρίζει καλώς.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Μόνο εγώ, εδώ στο Τηλεάστυ, τόλμησα να πω και να αποκαλύψω ότι το κοτόπουλο προήλθε από ισραηλίτικο αβγό...
ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ω υπερφίαλη όρνις, ω πουλοκλαίουσα, περιπεσούσα στις υποανθρωπιστικοαναλυτικάς σου διακυμάνσεις, πώς θα διασχίσεις το σπαρμένο με οιοφαινάκες υποσχέσεις δρόμο, ώ κνώδαλο;
ΕΝΑΣ ΙΝΔΟΣ: Εμείς έχουμε αγελάδες που κάνουν το ίδιο.
ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ: Για να πάει εκεί που κανένα άλλο κοτόπουλο δεν είχε πάει πριν.
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ Ν.Α.Σ.Α.: Στείλαμε πρώτα το κοτόπουλο για να μελετήσουμε τις συνθήκες διάβασης, πριν στείλουμε κάποιον άνθρωπο.
ΕΝΑΣ ΑΛΒΑΝΟΣ: Πιάσ' το γρήγορα πριν περάσει απέναντι.
Απο http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_3565.html
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Είναι στη φύση του κοτόπουλου να διασχίζει τους δρόμους.
ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ: Κι όμως τον διέσχισε....
ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ: Για να πάει στην απέναντι πλευρά.
ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ: Ο σκοπός, να περάσει το κοτόπουλο το δρόμο, αγιάζει τα μέσα - όποια κι αν είναι αυτά.
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: Ήταν ιστορικά αναπόφευκτο.
ΔΑΡΒΙΝΟΣ: Τα κοτόπουλα στο πέρασμα των αιώνων επιλέχτηκαν από τη φύση με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι σήμερα γενετικώς ικανά να διασχίζουν δρόμους.
ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΫΝΤ: Το γεγονός ότι ασχολείστε με το εάν το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο αποδεικνύει ότι διακατέχεστε από σύνδρομα ανασφάλειας και ότι η σεξουαλικότητά σας είναι καταπιεσμένη.
ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου κάθε κοτόπουλο θα είναι ελεύθερο να διασχίζει το δρόμο χωρίς να δίνει λογαριασμό για την πράξη του.
Mr. SPOCK: To go where no other chicken has been before.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Εμείς με σεμνότητα και ταπεινότητα εξασφαλίσαμε τις προϋποθέσεις σε όλα τα κοτόπουλα της Ελλάδος να διασχίζουν ανεμπόδιστα τους δρόμους, χωρίς παρέμβαση νταβατζήδων.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ: Το κοτόπουλο δε διέσχισε όλο το δρόμο, αλλά μετά τις εκλογές η κυβέρνησή μας θα κάνει ό,τι είναι δυνατό για να ολοκληρωθεί η διάσχιση.
ΜΠΙΛ ΚΛΙΝΤΟΝ: ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ στο Σύνταγμα και στις Αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών ότι δεν είχα καμία σχέση με το κοτόπουλο αυτό.
ΜΠΙΛ ΓΚΕΙΤΣ: Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας αναγγείλουμε ότι μόλις κυκλοφόρησε το νέο "Chicken Office 2009" που δε διασχίζει μόνο το δρόμο, αλλά εκκολάπτει, αρχειοθετεί, σχεδιάζει και άλλα ενδιαφέροντα.
ΕΝΑΣ ΠΩΛΗΤΗΣ ΤΗΣ ΙΒΜ: Προτείνουμε την εγκατάσταση ενός ψηφιακού συστήματος που να επιτρέπει στα κοτόπουλα να διασχίζουν τους δρόμους. Ενα δίκτυο 5 τερματικών συνδεδεμένα σε σειρά και εφοδιασμένα με Γιου Πι Ες, συνολικής μνήμης 600 γιγαμπάιτς και ταχύτητα 1.500 Μεγαχέρτζ θα είναι η καλύτερη λύση για τη διάσχιση των δρόμων. Η λειτουργία της εγκατάστασης απαιτεί μια συνεχή υποστήριξη, ήτοι 25 ανθρωποέτη (Κόστος: 400.000 την ημέρα πλέον ΦΠΑ).
ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΚΑΣ: Αξιοσέβαστο κοτόπουλο, χαίρομαι που η ελληνική σου παιδεία σού επιτρέπει να περνάς το δρόμο με το ήθος και το κάλλος των αρχαίων μας προγόνων... Να προσθέσω επίσης, ότι είναι ντροπή και διασυρμός να χαρακτηρίζεται η Επανάσταση ως Χούντα και το κοτόπουλο το γνωρίζει καλώς.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Μόνο εγώ, εδώ στο Τηλεάστυ, τόλμησα να πω και να αποκαλύψω ότι το κοτόπουλο προήλθε από ισραηλίτικο αβγό...
ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ω υπερφίαλη όρνις, ω πουλοκλαίουσα, περιπεσούσα στις υποανθρωπιστικοαναλυτικάς σου διακυμάνσεις, πώς θα διασχίσεις το σπαρμένο με οιοφαινάκες υποσχέσεις δρόμο, ώ κνώδαλο;
ΕΝΑΣ ΙΝΔΟΣ: Εμείς έχουμε αγελάδες που κάνουν το ίδιο.
ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ: Για να πάει εκεί που κανένα άλλο κοτόπουλο δεν είχε πάει πριν.
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ Ν.Α.Σ.Α.: Στείλαμε πρώτα το κοτόπουλο για να μελετήσουμε τις συνθήκες διάβασης, πριν στείλουμε κάποιον άνθρωπο.
ΕΝΑΣ ΑΛΒΑΝΟΣ: Πιάσ' το γρήγορα πριν περάσει απέναντι.
Απο http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_3565.html
Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010
Ο θυμός κάνει καλό!
Σας «ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι»; Μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με την κοινή λογική, όπως όμως φαίνεται ο θυμός κάνει καλό στην υγεία. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε νέα έρευνα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο της Βαλένθια στην Ισπανία. Τουλάχιστον για όσους ανθρώπους δεν αντιμετωπίζουν....
άλλα προβλήματα υγείας, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το συναίσθημα του θυμού μειώνει τις συνέπειες του άγχους. Πώς; Κατ΄ αρχάς αυξάνει τη ροή του αίματος στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου το οποίο σχετίζεται με τα θετικά συναισθήματα.
Οταν θυμώνουμε αυξάνονται οι καρδιακοί παλμοί, η αρτηριακή πίεση και η τεστοστερόνη. Παράλληλα βγαίνει έξω από το εύθραυστο «παιχνίδι» της ψυχοσωματικής ισορροπίας η κατ΄ εξοχήν ορμόνη που προκαλεί το άγχος, η κορτιζόλη. Παρατηρείται μεγάλη μείωση της παραγωγής της. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ενεργοποιείται το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου το οποίο σχετίζεται με θετικά συναισθήματα όπως η οικειότητα και η χαρά.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν τις αλλαγές στο αυτόνομο νευρικό σύστημα το οποίο επηρεάζει το καρδιαγγειακό και το ενδοκρινικό σύστημα. «Η πρόκληση συναισθημάτων οδηγεί σε σημαντικές αλλαγέςστο αυτόνομο νευρικό σύστημα, το οποίο ελέγχει την καρδιαγγειακή λειτουργία, καθώς και το ενδοκρινικό σύστημα. Επιπροσθέτως παρατηρούνται αλλαγές στην εγκεφαλική δραστηριότητα, κυρίως στον πρόσθιο και κροταφικό λοβό» εξήγησε ο επικεφαλής της έρευνας δρ Νόις Χερέρο.
Στη διάρκεια των πειραμάτων προκλήθηκε θυμός σε 30 άνδρες εθελοντές με μια απλή εργαστηριακή μέθοδο, χρησιμοποιώντας 50 φράσεις σε πρώτο πρόσωπο οι οποίες αναφέρονται σε καθημερινές καταστάσεις και ενεργοποιούν το συγκεκριμένο συναίσθημα. Πριν και αμέσως μετά την πρόκληση του θυμού μέτρησαν τους καρδιακούς παλμούς, την αρτηριακή πίεση και τα επίπεδα τεστοστερόνης και κορτιζόλης των ανδρών. Παράλληλα μέτρησαν την ασύμμετρη δραστηριότητα του εγκεφάλου, τη γενικότερη διάθεση των ατόμων και την υποκειμενική τους εμπειρία προς το συναίσθημα του θυμού. Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό «Ηormones and Βehaviour», αποκαλύπτουν ότι ο θυμός προκαλεί αύξηση των καρδιακών παλμών, της αρτηριακής πίεσης και της τεστοστερόνης.
Εδώ όμως βρίσκεται το «κλειδί» του... υγιεινού θυμού. Διότι έτσι ενεργοποιείται το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου. Το δεξιό αφορά τα αρνητικά συναισθήματα, όπως ο φόβος, η λύπη και η απομόνωση. «Η περίπτωση του θυμού είναι μοναδική. Διότι, αν και βιώνεται ως αρνητικό συναίσθημα,τελικά στους υγιείς ανθρώπους προκαλεί ένα αίσθημα οικειότητας» είπε ο δρ Χερέρο. Με άλλα λόγια, όταν θυμώνουμε η ασύμμετρη εγκεφαλική αντίδραση υπολογίζεται βάσει της προσπάθειάς μας να προσεγγίσουμε το ερέθισμα που μας προκαλεί θυμό και όχι βάσει του γεγονότος ότι θεωρούμε αυτό το ερέθισμα αρνητικό. «Συνήθως όταν θυμώνουμε εμφανίζουμε μια φυσική τάση να βρεθούμε πιο κοντά σε αυτό που μας έκανε να θυμώσουμε παρά να προσπαθήσουμε να το εξαλείψουμε» καταλήγει ο επιστήμονας. Είναι η πρώτη γενική έρευνα για τον θυμό η οποία λαμβάνει υπόψη όλες τις ψυχοβιολογικές παραμέτρους (την καρδιαγγειακή, την ορμονική και τη διαφορετική δραστηριότητα των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου) και τις αλλαγές που προκαλούνται όταν μας «ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι».
άλλα προβλήματα υγείας, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το συναίσθημα του θυμού μειώνει τις συνέπειες του άγχους. Πώς; Κατ΄ αρχάς αυξάνει τη ροή του αίματος στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου το οποίο σχετίζεται με τα θετικά συναισθήματα.
Οταν θυμώνουμε αυξάνονται οι καρδιακοί παλμοί, η αρτηριακή πίεση και η τεστοστερόνη. Παράλληλα βγαίνει έξω από το εύθραυστο «παιχνίδι» της ψυχοσωματικής ισορροπίας η κατ΄ εξοχήν ορμόνη που προκαλεί το άγχος, η κορτιζόλη. Παρατηρείται μεγάλη μείωση της παραγωγής της. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ενεργοποιείται το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου το οποίο σχετίζεται με θετικά συναισθήματα όπως η οικειότητα και η χαρά.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν τις αλλαγές στο αυτόνομο νευρικό σύστημα το οποίο επηρεάζει το καρδιαγγειακό και το ενδοκρινικό σύστημα. «Η πρόκληση συναισθημάτων οδηγεί σε σημαντικές αλλαγέςστο αυτόνομο νευρικό σύστημα, το οποίο ελέγχει την καρδιαγγειακή λειτουργία, καθώς και το ενδοκρινικό σύστημα. Επιπροσθέτως παρατηρούνται αλλαγές στην εγκεφαλική δραστηριότητα, κυρίως στον πρόσθιο και κροταφικό λοβό» εξήγησε ο επικεφαλής της έρευνας δρ Νόις Χερέρο.
Στη διάρκεια των πειραμάτων προκλήθηκε θυμός σε 30 άνδρες εθελοντές με μια απλή εργαστηριακή μέθοδο, χρησιμοποιώντας 50 φράσεις σε πρώτο πρόσωπο οι οποίες αναφέρονται σε καθημερινές καταστάσεις και ενεργοποιούν το συγκεκριμένο συναίσθημα. Πριν και αμέσως μετά την πρόκληση του θυμού μέτρησαν τους καρδιακούς παλμούς, την αρτηριακή πίεση και τα επίπεδα τεστοστερόνης και κορτιζόλης των ανδρών. Παράλληλα μέτρησαν την ασύμμετρη δραστηριότητα του εγκεφάλου, τη γενικότερη διάθεση των ατόμων και την υποκειμενική τους εμπειρία προς το συναίσθημα του θυμού. Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό «Ηormones and Βehaviour», αποκαλύπτουν ότι ο θυμός προκαλεί αύξηση των καρδιακών παλμών, της αρτηριακής πίεσης και της τεστοστερόνης.
Εδώ όμως βρίσκεται το «κλειδί» του... υγιεινού θυμού. Διότι έτσι ενεργοποιείται το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου. Το δεξιό αφορά τα αρνητικά συναισθήματα, όπως ο φόβος, η λύπη και η απομόνωση. «Η περίπτωση του θυμού είναι μοναδική. Διότι, αν και βιώνεται ως αρνητικό συναίσθημα,τελικά στους υγιείς ανθρώπους προκαλεί ένα αίσθημα οικειότητας» είπε ο δρ Χερέρο. Με άλλα λόγια, όταν θυμώνουμε η ασύμμετρη εγκεφαλική αντίδραση υπολογίζεται βάσει της προσπάθειάς μας να προσεγγίσουμε το ερέθισμα που μας προκαλεί θυμό και όχι βάσει του γεγονότος ότι θεωρούμε αυτό το ερέθισμα αρνητικό. «Συνήθως όταν θυμώνουμε εμφανίζουμε μια φυσική τάση να βρεθούμε πιο κοντά σε αυτό που μας έκανε να θυμώσουμε παρά να προσπαθήσουμε να το εξαλείψουμε» καταλήγει ο επιστήμονας. Είναι η πρώτη γενική έρευνα για τον θυμό η οποία λαμβάνει υπόψη όλες τις ψυχοβιολογικές παραμέτρους (την καρδιαγγειακή, την ορμονική και τη διαφορετική δραστηριότητα των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου) και τις αλλαγές που προκαλούνται όταν μας «ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι».
Ευτυχώς που είναι σπάνια τέτοια περιστατικά...
Τουλάχιστον 12 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 25 τραυματίστηκαν όταν 52χρονος οδηγός ταξί κατελήφθη από αμόκ και άρχισε να πυροβολεί σε περιοχή της βορειοδυτικής Βρετανίας. Το πτώμα του δράστη βρέθηκε αργότερα σε δάσος της περιοχής Έσκντέιλ, με ένα πιστόλι δίπλα του.Το περιστατικό σημειώθηκε....
στην δυτική Κούμπρια, μέσα και γύρω από τις πόλεις Ουάϊτχέβεν, Σισκέϊλ και Ιγκρεμοντ, με την αστυνομία να καλεί τους κατοίκους στο λιμάνι Ουάϊτχέβεν, όπου άρχισαν οι πυροβολισμοί, να παραμείνουν στα σπίτια τους. Ο δράστης μετακινείτο με το αυτοκίνητο και πυροβολούσε, πριν τη δική του τραγική κατάληξη.
Η αστυνομία ζήτησε επίσης από όσους πολίτες βρέθηκαν μπροστά στις τραγικές σκηνές να προσέλθουν για να καταθέσουν. Σύμφωνα, με την ιδιοκτήτρια της εταιρείας ταξί ο κ. Μπερντ εργαζόταν ως οδηγός ταξί για 23 χρόνια, ήταν χωρισμένος και είχε δύο αγόρια.
Επεισόδια με πολλαπλούς φόνους είναι μάλλον σπάνια στην Αγγλία όπου οι διατάξεις για την κατοχή όπλων είναι πολύ αυστηρές.
Το 1996 ένας ένοπλος σκότωσε 16 παιδιά και την δασκάλα τους στην πόλη Ντανμπλέϊν της Σκοτίας το 1996, ενώ 16 άτομα σκότωσε ένας άνδρας το 1987 στην πόλη Χάνγκερφορντ της νότιας Αγγλίας.
στην δυτική Κούμπρια, μέσα και γύρω από τις πόλεις Ουάϊτχέβεν, Σισκέϊλ και Ιγκρεμοντ, με την αστυνομία να καλεί τους κατοίκους στο λιμάνι Ουάϊτχέβεν, όπου άρχισαν οι πυροβολισμοί, να παραμείνουν στα σπίτια τους. Ο δράστης μετακινείτο με το αυτοκίνητο και πυροβολούσε, πριν τη δική του τραγική κατάληξη.
Η αστυνομία ζήτησε επίσης από όσους πολίτες βρέθηκαν μπροστά στις τραγικές σκηνές να προσέλθουν για να καταθέσουν. Σύμφωνα, με την ιδιοκτήτρια της εταιρείας ταξί ο κ. Μπερντ εργαζόταν ως οδηγός ταξί για 23 χρόνια, ήταν χωρισμένος και είχε δύο αγόρια.
Επεισόδια με πολλαπλούς φόνους είναι μάλλον σπάνια στην Αγγλία όπου οι διατάξεις για την κατοχή όπλων είναι πολύ αυστηρές.
Το 1996 ένας ένοπλος σκότωσε 16 παιδιά και την δασκάλα τους στην πόλη Ντανμπλέϊν της Σκοτίας το 1996, ενώ 16 άτομα σκότωσε ένας άνδρας το 1987 στην πόλη Χάνγκερφορντ της νότιας Αγγλίας.
Τελικά ουδέν κακόν αμιγές κακού...
"Μπορεί ενίοτε να ενοχλούν το... μάτι οι σωματικές ατέλειες, αλλά κάνουν καλό στην υγεία μας, όπως ισχυρίζονται βρετανοί και αμερικανοί επιστήμονες. Οσες λοιπόν διαθέτουν τη γαμψή μύτη της Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, τις ελιές της Σίντι Κρόφορντ ή τους τροφαντούς γλουτούς της Τζένιφερ Λόπεζ έχουν κάθε λόγο να νιώθουν «δικαιωμένες».
Σύμφωνα με μελέτες ερευνητών στον τομέα Διαβητολογίας και Μεταβολισμού του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, το λίπος δεν κάνει κακό, αρκεί να αποθηκεύεται στο σωστό σημείο, δηλαδή στους μηρούς και...
στους γλουτούς και όχι στην κοιλιακή χώρα.
«Εχει αποδειχθεί ότι το κοιλιακό λίπος έχει αρνητική δράση στον οργανισμό, καθώς αυξάνει τις πιθανότητες να νοσήσει κάποιος από διαβήτη ή να υποστεί στο μέλλον έμφραγμα. Αντίθετα, εκείνοι που έχουν λίπος στους γλουτούς διαθέτουν μια “ασπίδα προστασίας”, αφού ο αντίστοιχος κίνδυνος να νοσήσουν στο μέλλον μειώνεται σημαντικά» λέει ο δρ Ντέιβιντ Χάσλαμ του εθνικού κέντρου κατά της παχυσαρκίας στη Βρετανία.
Επιπλέον, φαίνεται ότι... τα περιττά «ψωμάκια» στους γλουτούς χαρίζουν περισσότερα χρόνια ζωής. «Το λίπος στους μηρούς εκκρίνει προστατευτικές ορμόνες, όπως η λεπτίνη και η αδιποκίνη, οι οποίες βοηθούν τον οργανισμό να μεταβολίζει καλύτερα τους υδατάνθρακες, την κακή χοληστερόλη και τα λιπίδια» καταλήγει ο επιστήμονας. Σύμφωνα με ευρήματα αμερικανών γιατρών του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, μία μεγάλη μύτη εμποδίζει από κρυολογήματα και λοιπές ιογενείς ασθένειες που συνδέονται με το αναπνευστικό. Αποδείχθηκε ότι οι άνθρωποι με μεγάλες μύτες εισπνέουν 7% λιγότερα βακτηρίδια και βλαβερές ουσίες που εισχωρούν στους πνεύμονες απειλώντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Ερευνα επιστημόνων του Κing΄s College του Λονδίνου έδειξε ότι οι ελιές που ευθύνονται για κακοήθη μελανώματα διαθέτουν αντιγηραντικές ιδιότητες. Από τη μελέτη προκύπτει πως τα άτομα που έχουν περισσότερες ελιές στο σώμα τους διαθέτουν και μακρύτερα τελομερή, δηλαδή τα τμήματα των χρωμοσωμάτων που αποτελούν τον δείκτη της βιολογικής γήρανσης κάθε κυττάρου του ανθρωπίνου σώματος. Οι άνθρωποι με περισσότερες από 100 ελιές στο δέρμα τους έχουν πιθανότητες να ζήσουν 6-7 χρόνια περισσότερο από εκείνους που διαθέτουν λιγότερες από 25 ελιές.
Ενα πλούσιο στήθος μπορεί να τραβά τα ανδρικά βλέμματα, αλλά λόγω βάρους και όγκου ενδέχεται να προξενήσει προβλήματα στη σπονδυλική στήλη ή ακόμη και αυχενικό σύνδρομο. Οσοι διαθέτουν κοντά πόδια είναι από τη φύση τους εξοπλισμένοι με πιο γερά κόκαλα και άρα λιγότερες πιθανό
Σύμφωνα με μελέτες ερευνητών στον τομέα Διαβητολογίας και Μεταβολισμού του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, το λίπος δεν κάνει κακό, αρκεί να αποθηκεύεται στο σωστό σημείο, δηλαδή στους μηρούς και...
στους γλουτούς και όχι στην κοιλιακή χώρα.
«Εχει αποδειχθεί ότι το κοιλιακό λίπος έχει αρνητική δράση στον οργανισμό, καθώς αυξάνει τις πιθανότητες να νοσήσει κάποιος από διαβήτη ή να υποστεί στο μέλλον έμφραγμα. Αντίθετα, εκείνοι που έχουν λίπος στους γλουτούς διαθέτουν μια “ασπίδα προστασίας”, αφού ο αντίστοιχος κίνδυνος να νοσήσουν στο μέλλον μειώνεται σημαντικά» λέει ο δρ Ντέιβιντ Χάσλαμ του εθνικού κέντρου κατά της παχυσαρκίας στη Βρετανία.
Επιπλέον, φαίνεται ότι... τα περιττά «ψωμάκια» στους γλουτούς χαρίζουν περισσότερα χρόνια ζωής. «Το λίπος στους μηρούς εκκρίνει προστατευτικές ορμόνες, όπως η λεπτίνη και η αδιποκίνη, οι οποίες βοηθούν τον οργανισμό να μεταβολίζει καλύτερα τους υδατάνθρακες, την κακή χοληστερόλη και τα λιπίδια» καταλήγει ο επιστήμονας. Σύμφωνα με ευρήματα αμερικανών γιατρών του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, μία μεγάλη μύτη εμποδίζει από κρυολογήματα και λοιπές ιογενείς ασθένειες που συνδέονται με το αναπνευστικό. Αποδείχθηκε ότι οι άνθρωποι με μεγάλες μύτες εισπνέουν 7% λιγότερα βακτηρίδια και βλαβερές ουσίες που εισχωρούν στους πνεύμονες απειλώντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Ερευνα επιστημόνων του Κing΄s College του Λονδίνου έδειξε ότι οι ελιές που ευθύνονται για κακοήθη μελανώματα διαθέτουν αντιγηραντικές ιδιότητες. Από τη μελέτη προκύπτει πως τα άτομα που έχουν περισσότερες ελιές στο σώμα τους διαθέτουν και μακρύτερα τελομερή, δηλαδή τα τμήματα των χρωμοσωμάτων που αποτελούν τον δείκτη της βιολογικής γήρανσης κάθε κυττάρου του ανθρωπίνου σώματος. Οι άνθρωποι με περισσότερες από 100 ελιές στο δέρμα τους έχουν πιθανότητες να ζήσουν 6-7 χρόνια περισσότερο από εκείνους που διαθέτουν λιγότερες από 25 ελιές.
Ενα πλούσιο στήθος μπορεί να τραβά τα ανδρικά βλέμματα, αλλά λόγω βάρους και όγκου ενδέχεται να προξενήσει προβλήματα στη σπονδυλική στήλη ή ακόμη και αυχενικό σύνδρομο. Οσοι διαθέτουν κοντά πόδια είναι από τη φύση τους εξοπλισμένοι με πιο γερά κόκαλα και άρα λιγότερες πιθανό
Τρίτη 1 Ιουνίου 2010
Μα δε φταιει ο ανθρωπος...
Τραγωδία στην Κύπρο. 5χρονο αγοράκι άφησε την τελευταία του πνοή κλειδωμένο μέσα στο αυτοκίνητο του πατέρα του. Στις οκτώ το πρωί διακεκριμένος ορθοπεδικός της Λάρνακας πήρε τον 5χρονο γιο του...
μπήκε στο αυτοκίνητό του και ξεκίνησε για το νηπιαγωγείο. Στον δρόμο δέχτηκε τηλεφώνημα από την κλινική που εργάζεται, καλώντας τον να πάει εσπευσμένα στο νοσοκομείο για να χειρουργήσει ασθενή που ήταν σε άσχημη κατάσταση. Ο γιατρός άλλαξε το δρομολόγιο, πήγε στην κλινική, κατέβηκε από το αυτοκίνητο, κλείδωσε σε αυτό το μικρό γιο του και πήγε στο χειρουργείο. Η επέμβαση ήταν δύσκολη με αποτέλεσμα να μείνει πολλές ώρες στο χειρουργείο και να ξεχάσει ότι άφησε στο αμάξι τον 5χρονο γιο του. Μετά από 9 ώρες η μητέρα πήγε να πάρει το μικρό από το νηπιαγωγείο αλλά διαπίστωσε ότι ο μικρός δεν είχε πάει σχολείο Επικοινώνησε με τον άνδρα της ο οποίος ξαφνιάστηκε και θυμήθηκε ότι είχε αφήσει τον μικρό μέσα στο αυτοκίνητο.
Έστειλε αναισθησιολόγο να τον φέρει στο εσωτερικό της κλινικής μιας και αυτός ακόμη ήταν στο χειρουργείο αλλά ήδη ήταν αργά. Ο μικρός είχε αφήσει την τελευταία του πνοή μέσα στο αυτοκίνητο το οποίο για 9 ώρες ήταν εκτεθειμένο στον ήλιο. Ο πατέρας έχει πάθει σοκ από το θάνατο του γιου του και αναμένεται να κατηγορηθεί για φόνο εξ' αμελείας. Αύριο θα διενεργηθεί η νενομισμένη νεκροψία επί της σορού του μικρού για να εξακριβωθούν τα ακριβή αίτια του θανάτου του.
Υσ: Ασχημα παιχνίδια της μοίρας...
μπήκε στο αυτοκίνητό του και ξεκίνησε για το νηπιαγωγείο. Στον δρόμο δέχτηκε τηλεφώνημα από την κλινική που εργάζεται, καλώντας τον να πάει εσπευσμένα στο νοσοκομείο για να χειρουργήσει ασθενή που ήταν σε άσχημη κατάσταση. Ο γιατρός άλλαξε το δρομολόγιο, πήγε στην κλινική, κατέβηκε από το αυτοκίνητο, κλείδωσε σε αυτό το μικρό γιο του και πήγε στο χειρουργείο. Η επέμβαση ήταν δύσκολη με αποτέλεσμα να μείνει πολλές ώρες στο χειρουργείο και να ξεχάσει ότι άφησε στο αμάξι τον 5χρονο γιο του. Μετά από 9 ώρες η μητέρα πήγε να πάρει το μικρό από το νηπιαγωγείο αλλά διαπίστωσε ότι ο μικρός δεν είχε πάει σχολείο Επικοινώνησε με τον άνδρα της ο οποίος ξαφνιάστηκε και θυμήθηκε ότι είχε αφήσει τον μικρό μέσα στο αυτοκίνητο.
Έστειλε αναισθησιολόγο να τον φέρει στο εσωτερικό της κλινικής μιας και αυτός ακόμη ήταν στο χειρουργείο αλλά ήδη ήταν αργά. Ο μικρός είχε αφήσει την τελευταία του πνοή μέσα στο αυτοκίνητο το οποίο για 9 ώρες ήταν εκτεθειμένο στον ήλιο. Ο πατέρας έχει πάθει σοκ από το θάνατο του γιου του και αναμένεται να κατηγορηθεί για φόνο εξ' αμελείας. Αύριο θα διενεργηθεί η νενομισμένη νεκροψία επί της σορού του μικρού για να εξακριβωθούν τα ακριβή αίτια του θανάτου του.
Υσ: Ασχημα παιχνίδια της μοίρας...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
RSS Feed (xml)