Δεν με ενδιαφέρει τι οδήγησε σε αυτή τη κατάσταση.Δε με νοιάζει αν υπάρχουν δικαιολογίες. Ένα ξέρω, πως από ένα σημείο και μετά μπαίνει τέλος... (ελπίζω παλιομιζιέριες να μην πήγε πουθενά στο κακό το μυαλό σας....:P)
Μπορεί να είναι επειδή έχεις ζήσει μερικές άσχημες καταστάσεις στη ζωή σου(εδώ ναι υπάρχει λογικοφανής εξήγηση, αλλά και πάλι δε δικαιολογήστε....). Μπορεί να μην ΈΧΕΤΕ ΖΉΣΕΙ ΚΑΝ ΑΣΧΗΜΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ και επειδή είστε πυροβολημένα στο μυαλό να αισθάνεστε έτσι. Μπορεί να δικαιολογήστε λέγοντας πως βλέπετε πίσω από την κουρτίνα, και αντιλαμβάνεστε ,(Συνειδητοποιείτε!!!!) πως έχει η πραγματικότητα. Ε ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ..... ΠΑΛΙΟ ΨΥΧΟΝΕΥΡΩΤΙΚΟΙ.....
Ισχυρίζεστε πως είστε λογικοί? ερμηνεύετε τα πάντα με επιχειρήματα και με το <μυαλό> σας? Είστε εγκεφαλικοί τύποι? ΠΑΠΑΡΕΣ είστε.... Παπάρες γτ όσο το παίζετε ρεαλιστές και διανοητικοί ....υπολογιστές.... φτάνετε στο σημείο να κοροίδευετε τον εαυτό σας...
Λοιπόν εξυπνάκηδες, για πείτε μου, ψυχοαναλυτές(της κακιάς ώρας....) από πότε η λογικοφανής εξήγηση (ή <συνειδητοποίηση>) της ζωής καθορίζει το συναίσθημά σας?. Το σκεφτήκατε ποτέ αυτό? ΠΡΟΣΈΞΤΕ ΖΏΑ, δεν είπα επηρεάζει..... είπα καθορίζει....
Ας μη ξεχνάμε....άλλο ένα ,άλλο το άλλο....Μα,μου, δεν μου κάθεται κατά.Ώστε θέλετε μια λογική εξήγηση? Δεν έχετε άλλο μηχανισμό άμυνας εκτός της Intellectualization..... ή μάλλον μιλάμε για Rationalization....΄ότι μας συμφέρει...
(το δεύτερο είναι το κλασσικό :making excuses (όλο δικαιολογίες...) . Ο
Οκ. ένα λογικό επιχείρημα:Το μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου καθορίζει συμπεριφορές ,συναισθήματα κτλ κτλ, και ο μετωπιαίος λοβός ασχολείται με τη λογική....happy? ανατομικά διαφέρουν....Ναι συνδέονται(για αυτό επηρεάζονται) , αλλά είναι 2 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ανατομικές δομές(για αυτό δεν καθορίζουν το ένα το άλλο)...
Με λίγα λόγια cut the crapp.Δεν είστε μίζεροι ή απαισιόδοξοι λόγω της λογικής σας ή της ενσυναίσθησης σας ....(στο μεγαλύτερο βαθμό τουλάχιστον) αλλά λόγο της ψυχικής σας ανώμαλιάρικης σφαίρας....
Μα είστε λογικοί....που είναι η ισορροπία της φύσης, της ζωής? Ενας <λογικός> τύπος σίγουρα κατανοεί την ύπαρξη της ισορροπίας, του μέσου, της χρυσής τομής? Χαρά- θλίψη, / κατάθλιψη-υπερθυμία(ή μανία) / σταθερότητα-αστάθεια / ζωή-θάνατος,/ φτώχεια-πλούτος κτλ κτλ κτλ. Βέβαια ένας ακόμα ποιο λογικός καταλαβαίνει πως όλα αυτά είναι οι 2 διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Αφού λοιπόν υπάρχει αυτό το balance , γτ δε βλέπετε την άλλη όψη και με μαθηματική ακρίβεια το <μάτι> σας πέφτει στο αρνητικό? πάντα?
1) Το 50% των οικογενειών χωρίζουν------>και εκεί μπορεί να λέμε 50% το οποίο σημαίνει 50% χωρίζει ΑΛΛΑ 50% ΜΕΝΕΙ ΜΑΖΙ. Γιατι το <μάτι> έχει τόσο περιορισμένη όραση? Το άλλο 50 δεν το βλέπει? ή γιατί κάνει πως δε το βλέπει?
2)Σημαντικός αριθμός ατόμων πεθαίνει πριν την ώρα του------>αρχίζει η λογικοφανής επεξεργασία :υπάρχει πιθανότητα (έστω και μικρότερη)να πεθάνω και εγώ. Φυσικά το ποιο πιθανό είναι να φύγω γερασμένος.ΣΤΟΠ. Μπορεί να το λέμε αλλά μένουμε στη μικρή πιθανότητα.... εκεί μένει το μάτι, αγνοώντας θρασύτατα το πραγματικά ρεαλιστικό.
3)Οι άνθρωποι είναι παρτάκιδες, δεν υπάρχουν σωστοί άνθρωποι. Εδώ έχουμε γενίκευση. ΝΑΙ, υπάρχουν άνθρωποι που κοιτάνε μόνο τη πάρτυ τους, αλλά υπάρχουν και άλλοι που σέβονται και νοιάζονται το συνάνθρωπο..(δείτε εθελόντες,ανθρώπους που συνεισφέρουν το υστέρημά τους στη κυτίο της τοπικής εκκλησίας υπέρ των πτωχών, άνθρωποι που οταν τους λες το πόνο σου, τον αισθάνονται(εμπάθεια.... mirror neurons) κτλ κτλ. Και ναι, είναι η μειονότητα, αλλά υπάρχουν..... Η <λογική> μασ το ξέρει αλλά προτιμάει(ίσως να μη μπορεί κιόλας) να αληθωρήσει.Μη ξεχνάτε πως υπάρχουν άνθρωποι με καλύτερο χαρακτήρα από το δικό μας....δεν είμαστε οι < μάρτυρες> αυτού του <σκληρού> κόσμου.....
4) Κάποτε θα πεθάνω....---->άρα όλα ανούσια... χμ. Ναι, θα πεθάνεις ΜΙΑ φορά και τέλος. Μια στιγμή θα κρατήσει η μετάβαση. Για μια στιγμή λοιπόν καθορίζεις όλα τα υπόλοιπά σου χρόνια? Ρε λογικέ....σαν να μην είναι τόσο λογικό αυτό, δε συμφωνείς?
Και από πότε έκανε το διανοητικό μέρος του εγκεφάλου σου την ισότητα : προσωρινό=ανούσιο και μόνιμο=ουσιώδες? Για εξήγησέ μου αυτήν την αυθαιρεσία....
(στο τέλος θα αναφέρω ένα πολύ σύντομο παραμύθι....)
Και ο κατάλογος συνεχίζεται. Κατανοείς τώρα ανόητε φίλε μου πως στην ουσία δεν είσαι ρεαλιστής? Στην ουσία κοροιδεύεις τον εαυτό σου....
Μα πως σου ήρθαν όλα αυτά?Θα ρωτούσε κανείς.Βγήκα σήμερα για καφέ για 3ή φορά με ένα γνωστό. Και για πρώτη φορά παρατήρησα τη διαφορά στις συζητήσεις μας.(Ναι ,συνήθως κάνω παρέα με παρόμοιους ψυχονευρωτικούς, αγχώδεις κτλ κτλ) Παρόλο που μπορούσα λογικά να αντικρούσω τις διάφορες απόψεις του, παρέμενε αισιόδοξος και ανέφερνε συνέχεια ακόμα και την απειροέλαχιστη πιθανότητα μιας αίσιας κατάληξης μιας κατάστασης.πχ: Στο 90% των ζευγαριών του ανέφερνα υπάρχει συναισθηματική απιστία. Και μου απαντούσε α τέλεια!! υπάρχει δλδ το 10% που είναι πιστό. !DOING. Και δεν μπορούσα να τον αντικρούσω με τη <λογική>..... Μα του έλεγα υπάρχει πιθανότητα να σε προδώσει ο φίλος σου, Ναι μου έλεγε αλλά υπάρχει πιθανότητα (έστω και μικρότερη) να μη με προδώσει. Και ναι δεν είχε άδικο... Απλά προτιμούσε να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο αλλά εγώ μισοάδειο.Αισιοδοξια-απαισιοδοξια. Δεν το έβλεπα όμως με την ακριβώς λογική εξήγηση ότι έχει 50% περιεκτικότητα σε νερό.....και μπέρδευα το ρεαλιστικό με το απαισιόδοξο....που δε ξέρω αν είναι κόντα ή όχι, αλλά συνειδητοποίησα πως δεν είναι το ίδιο.
Σίγουρα οι αρνητικές σκέψεις επηρεάζουν τη διάθεση.....αλλά μάλλον ποιο συχνό είναι η διάθεση να επηρεάζει τις σκέψεις μας....
Και όχι, δεν είμαι στα up μιας κυκλοθυμικής διαταραχής, ή ενός διπολικού...Αλλά καλό είναι βλέπουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ πως έχουν τα πράγματα και να μην εθελοτυφλούμε...Τελικά όσο μεγαλώνεις .... μαθαίνεις
Τέλος θα μου πείτε που κολλάει ο τίτλος. Μου την έδωσα σήμερα που κατάλαβα επίσης πως δεν μπορούσα στη κουβέντα να πω κάτι ευχάριστο...Από αρνητικά, πσσσσ.Αρχίζουμε: ΔΝΤ,οικονομική κρίση, κρίση αξιών, κρίση κοινωνίας, οικογένειας, κατάσταση στην Ελλάδα. Εγώ και ο νίτσε...Κάτι όμως αισιόδοξο....δεν. Να υποκριθώ? με τίποτα...Να τη συμβαίνει όταν έχεις συνηθίσει σε έναν τρόπο σκέψης.... Βεβαια δεν είναι κακό να προσπαθείς που και που να κόβεις τις κακές συνήθεις....σαν το τσιγάρο ρε αδερφέ.....
ΥΣ: Από τα παραπάνω ένα να σας μείνει. ΜΑΚΡΊΑ ΑΠΟ ΜΙΖΈΡΙΕς....ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί μου είπε να ξαναπάμε για καφέ :S :P
ΥΣ2: Είναι κακό για τους χ,ψ λ λόγους να φοβάσαι να ρισκάρεις.... Αρνητικές, θετικές εκβάσεις, το σύνολό τους απαρτίζουν τις αναμνήσεις, απαρτίζουν τη ζωή σου...απαρτίζουν τον εαυτό σου.
ΥΣ3: Να πω την αλήθεια, υποψιαζόμουν την παραπάνω κατάσταση καιρό. Αλλά προτιμάς να εθελοτυφλείς ,και σου είναι ευκολότερο να πεις πως για όλα φταίει η μιζέρια της ζωής που είσαι και καλά ικανός να δεις...
Α το παραμύθι που επεξηγεί το :προσωρινό=ανούσιο και μόνιμο=ουσιώδες\
Μια φορά και ένα καιρό , ήταν ενας βασιλιάς.Του άρεσαν λοιπόν τα παραμύθια! Ωστόσο κάθε φορά που τέλειωνε ο παραμυθάς την ιστορία,έπεφτε σε μελαγχολία. Έβγαλε λοιπόν διάγγελμα, πως όποιος καταφέρει να του πει το παραμύθι δίχως τέλος , θα τον πάντρευε με τη κόρη του και θα του έδινε το βασίλειο του. Εμφανίστηκαν πολύ τυχοδιώκτες . Αρχίζανε 1 μέρα παραμύθι, 2 μέρες ,3 μέρες το παραμύθι τελείωνε και δυσαρεστούνταν ο βασιλιάς. Άλλοι κατάφεραν να διηγούνται 1 βδομάδα, 2 βδομάδες , 1 μήνα αλλά τελικά η ιστορία τέλειωνε.
Ξαφνικά εμφανίζεται ένας βοσκός και λέει στο βασιλιά: Εγώ θα σου πω ένα παραμύθι δίχως τέλος. Πρόσεχε του απαντά. Αν τελειώσει θα σου πάρω το κεφάλι. Αρκετά ανέχτηκα το κάθε ανίκανο παραμυθά. Ξεκινάει ο βοσκός την ιστορία : Ηταν σε μια χώρα μακρινή , μια μυρμηγκοφωλιά. Η φωλιά αυτή είχε χιλιάδες μυρμήγκια ,που συνεχώς αναπαράγονταν. Μια μέρα πέφτει ένα κλάδι στην είσοδο της φωλιάς με αποτέλεσμα να αφήνει μια τόσο μικρή χαραμάδα που να χωράει ένα μυρμήγκι κάθε φορά , και επειδή άλλη διέξοδος δεν υπήρχε έπρεπε όλα τα μυρμήγκια να βγούνε να κάνουν αλλού φωλιά. Ξεκίνησε η διαδικασία: Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ. Ετοίμαζεται το επόμενο μυρμήγκι.Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ.και ούτο καθ'εξής:Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ.Ετοίμαζεται το επόμενο μυρμήγκι.Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ.Ετοίμαζεται το επόμενο μυρμήγκι.Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ.Ετοίμαζεται το επόμενο μυρμήγκι.Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ. κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ . Περνάνε μια μέρα, 2 μέρες , 1 μήνας και συνέχεια το ίδιο τροπάριο ο βοσκός. :Ετοίμαζεται το επόμενο μυρμήγκι.Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ.Ετοίμαζεται το επόμενο μυρμήγκι.Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ.Ετοίμαζεται το επόμενο μυρμήγκι.Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ..Φτάνει το χρόνο και ο βασιλιάς αγανακτεί: ΦΤΑΝΕΙ!!!. Κέρδισες. Πάρε τη κόρη μου και το βασίλειο μου....Τελικά τα καλά πράγματα έχουν ένα τέλος, γιατί έπειτα ,ε, γίνονται βαρετά , δε συμφωνείτε? ;)
Πέμπτη 29 Απριλίου 2010
Πέμπτη 22 Απριλίου 2010
Ο ανθρωπος κοινωνικό ον;;;;
Χμμ, βασικά ο άνθρωπος είναι ότι τον συμφέρει. Αν ικανοποιεί (εγωιστικές) ανάγκες μια κατάσταση,τότε ενσωματώνεται στη συμπεριφορική του λειτουργία.
Ας αναλύσουμε την κοικωνικότητά μας λοιπόν. Η ιστορία μας αρχίζει μια φορά και έναν καιρό, που μέσω συνεχών μεταλλάξεων απο μικρόβια βγήκε ο πίθηκος και κατ΄επέκτασιν ο άνθρωπος, ή για τους θρησκόληπτους όταν ένιωσε μοναξιά ο θεός και δημιούργησε την 6η μέρα(νομίζω κιόλας) τον άνθρωπο.
Με τα πρώτα βήματα μας στην προιστορία ,είχαμε να αντιμετωπίσουμε τη <σκληρότητα-ουδετερότητα> της φύσης. Κίνδυνοι που απειλούσαν την επιβίωση του είδους μας ήταν αναρίθμητα: Άγρια ζώα, τραύματα, ασιτία, ασθένειες, φυσικές καταστροφές κτλ κτλ. Έτσι προκειμένου να ικανοποιηθεί το ισχυρότερο ένστικτό μας,αυτό της επιβίωσης, ο άνθρωπος κατάλαβε πως μέσω της δημιουργίας ομάδων (κοινωνικοποίηση) θα αντιμετώπιζε αυτούς τους κινδύνους αποτελεσματικότερα και θα αύξανε κατακόρυφα τη δυνατότητα επιβίωσης και διαιώνησης του είδους του. Φυσικά άτομα που δεν ομαδοποιήθηκαν(κοινωνικοποιήθηκαν) απεβίωσαν ,συνεπώς μέσω της φυσικής επιλογής , η έννοια του συνευρίσκομαι ενσωματώθηκε στο DNA μας( εν μέρη....).
Φυσικά, τα παραπάνω αφορούν τις μεγάλες ομάδες. Υπάρχει μια υποκατηγορία ή καλύτερα ένα συστατικό της κοινωνίας: η οικογένεια. Ο λόγος δημιουργίας σαφέστατος: Η φύση έδειξε πως όταν υπάρχουν 2 γονείς ,το τέκνο έχει περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης, από ότι αν υπήρχε ένας γονέας.
Εν συντομία ,τα παραπάνω εξηγούν η τουλάχιστον βοηθούν να εξηγήσουν τα βαθύτερα αίτια της κοινωνικοποίησης μας. Ωστόσο διανύοντας τον 21ο αιώνα, οι συνθήκες και κατ'επέκτασιν οι ανάγκες αλλάζουν.... λιγοστεύουν, ο εγωισμός δε χρειάζεται να κάνει θυσίες, με απότελεσμα αυτός ο υπέροχος μηχανισμός της φύσης, του θεού η όπου αλλού πιστεύετε, να δημιουργούν νέες ισορροπίες.
Τι εννοώ; Με το πέρασμα των αιώνων ο άνθρωπος κατάφερε και προόδεψε τεχνολογικά, παραγωγικά, φιλοσοφικά, άλλαξε αντιλήψεις(πχ θρησκευτικές) και δημιούργησε κινήματα ως απόρεια των προηγουμένων( φεμινιστικό κτλ.) .Και τι έγινε θα μου πείτε;
Απλά άλλαξαν οι ανάγκες...Αυτά που με τόσο κόπο κατάφερε και κατέκτησε (χάρη στην κοινωνικοποίησή του) τώρα ,στην εποχή μας, εξάλειψαν τις διάφορες ανάγκες που είχαμε στο παρελθόν.Πλέον δεν υφίσταται ο κίνδυνος του άγριου ζώου , της πείνας ,της ανεξέλεκτης βίας, της γενικότερης αίσθησης αβοηθησίας που αισθανόταν στο παρελθόν ο άνθρωπος.Επιπλέον ο κόσμος μορφώθηκε, και αυτό συνετέλεσε στην αλλαγή ιδεολογιών, πιστεύω και αντιληψεων (πχ θρησκευτικών κτλ).Τέλος στην όλη μετάβαση, βοήθησε το γεγονός πως στις εναπομείναντες ανάγκες που τουλάχιστον ικανοποιούνταν παλιότερα απο την κοινωνία σήμερα έχει αναλάβει το ρόλο αυτό το σύστημα. Τι εννοώ σύστημα; Μα και αυτό εξέλιξη , ή μάλλον μετάλλαξη της κοινωνίας είναι.Αναφερόμαστε στον τρόπο που η κοινωνία οργανώνεται σε προβλεπώμενες δομές όπως πχ : δικαστικό,πολιτικό, οικονομικό κτλ. Με τον τρόπο αυτό στις επιμέρους λειτουργίες ,η κοινωνία γίνεται λειτουργικότερη, αλλά επειδή ακριβώς αποδίδει καλύτερα, μειώνονται η εξαλείφονται άλλες ανάγκες ,που με τη σειρά τους εξαλείφουν την κοινωνία. Ένας φαύλος κύκλος.
Συνεπώς ας μιλήσουμε αρχικά για τις ευρύτερες διαπροσωπικές σχέσεις. Δεδομένου πως δεν υπάρχουν πλέον ανάγκες επιβίωσης στις μέρες μας, ποια η ουσία της ομάδας; Σαφέστατα σε ένα σύγχρονο κράτος δεν υπάρχει η πιθανότητα να δεχθεί κάποιος την επίθεση μιας άγριας αγέλης, ή σε περίπτωση τραυματισμού/νόσησης υπάρχει η αντίστοιχη δομή( σύστημα υγείας) . Σε περίπτωση βιαιότητας δε χρειάζεται η συνεργασία της ομάδας αφού υπάρχει η αστυνομία, και φυσικά δεν υφίσταται η έννοια της ασιτίας, αφού υπάρχει η πρόνοια.
Καταλαβαίνετε πως οι ανάγκες έχουν ελαχιστοποιηθεί (τουλάχιστον οι ανάγκες επιβίωσης, γιατι οι ψυχολογικές είναι άλλο κεφάλαιο).Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η μη ανάγκη άναπτυξης διαπροσωπικών σχέσεων.Ας βάλουμε μια άνω τελεία εδώ
Δε θα μπορούσα να λησμονήσω το κυριότερο συστατικό, το κύτταρο της <κοινωνίας>, την οικογένεια. Όπως έγραψα παραπάνω .ακόμα και αυτός ο <ιερός> θεσμός, δημιουργήθηκε για ικανοποιήση αναγκών. Και ο άνδρας και η γυναίκα είχαν ανάγκη ο ένας τον άλλον για τη δημιουργία απογόνων.Αυτή την ουσία είχε το σεξ. Το σεξ δε προδιαθέτει σε οικογένεια όμως. Μια 2η ανάγκη ,όχι της δημιουργίας του τέκνου, αλλά η προσφορά του καλύτερου δυνατού περιβάλλοντος και των περισσότερων πόρων με σκοπό την αύξηση της πιθανότητας επιβίωσης οδήγησε στην οικογένεια.Στην προιστορία ,η γυναίκα δε θα μπορούσε να επιβιώσει, λόγω έλλειψης σωματικής δύναμης. Σε καμία περίπτωση δε μπορούσε να τα βάλει με άγρια ζώα ή να πάει για κυνήγι προκειμένου να φέρει τροφή στο βρέφος της.Το ρόλο αυτό είχε αναλάβει το αρσενικό, και κάπως έτσι συνεχίστηκε η κατάσταση μέχρι τον περασμένο αιώνα.Η γυναίκα είχε ανάγκη την παροχή πόρων από τον άνδρα για την επιβίωσή της και κυρίως του μικρού της.Ο άνδρας, είχε ανάγκη απο τη γυναίκα... ε κάτι θα είχε ανάγκη....Σίγουρα δεν ικανοποιούνταν η επιβίωσή του, αλλά γνώριζε πως η επιβίωση της θηλυκιάς συνεπαγόνταν και αυξημένη πιθανότητα επιβίωσης του τέκνου του. .Και οι 2 κοιτούσαν να ικανοποιήσουν τις διάφορες ατομικές ανάγκες, απλά υπό διαφορετικό πρίσμα ο καθένας.Και μπαίνει ο 20ος αιώνας,πόσο μάλλον ο 21ος.Τι έγινε; Απλά τα πράγματα. Ο ένας έπαψε να έχει ανάγκη τον άλλον. Οι γυναίκες χάρη στο οικονομικό σύστημα, μπορούν να εξασφαλίσουν τους απαραίτητους πόρους για αυτές και τα τεκνά τους. Ερευνες δείχνουν πως περισσότερες γυναίκες από ανδρες πλέον κατακτούν πανεπιστημιακούς τίτλους με αποτέλεσμα καλύτερες απολαβές.Με απλά λόγια οι γυναίκες, χάρη στο σύστημα δεν έχουν ανάγκη τους άνδρες.Οι άνδρες από την άλλη εξαιτίας της εξέλιξης αυτής έχουν χάσει το ρόλο που είχαν μάθει εδώ και χιλιάδες χρόνια (έναν ρόλο που μεταδίδονταν μέσω των κοινωνικών επιταγών αλλά και που είχε ενσωματωθεί στο DNA,μέσω φυσικής επιλογής).Και σε αυτήν ακριβώς την μη ανάγκη ενός συντρόφου επέρχεται το 50% διαζύγια.Και άλλοι παράγοντες παίζουν δευτερεύοντα τουλάχιστον ρόλο: ψυχοσυναισθηματικές ανάγκες(που όμως είναι υποδεέστερες μπροστα σε ανάγκες επιβίωσης, και που όπως δείχνουν τα πράγματα δεν είναι ικανές απο μόνες τους να διατηρήσουν μια οικογέγενια.) , ορμονικοί παράγοντες(έρευνα έχει δείξει πως γυναίκες με υψηλά επίπεδα ωοκυτοκίνης στο αίμα, κάνουν ποιο μακροχρόνιες σχέσεις), αρχές που έχει λάβει το άτομο από την οικογένεια, κοινωνικά ταμπού και επιταγές κτλ.Αλλά όπως είπαμε δευτερεύοντα ρόλο.
Στην τελευταία παράγραφο αυτού του άρθρου θα ήθελα να επισημάνω ορισμένες διευκρινίσεις.1) Στο κείμενο όταν αναφέρω τη λέξη κοινωνία επικεντρώνομαι στην έννοια των διαπροσωπικών σχέσεων,γιατί κατ'εμέ κοινωνία αυτό είναι. Αλλιώς αναφερόμαστε σε σύστημα. 2) Ένα σύστημα μπορεί να υποκαταστήσει μία κοινωνία αλλά ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ.Ο ανθρωπος έφτασε εκεί που έφτασε χάρη στην ομάδα.Αν δεν υπήρχε αυτός ο ανταποδοτικός αλτρουισμός θα είχε εκλείψει ως είδος. Πράγματι σαν πλάσμα ούτε για την μυική του δύναμη φημίζεται ούτε για τις σωματικές του αντοχές. Χάρη στη λογική αλλά και τη συνεργασία φτάσαμε απο το μακρόκοσμο του σύμπαντος στο μικρόκοσμο των χορδών. ΑΛΙΜΟΝΟ αν νομίζετε πως η μάνα ή ο πατέρας μπορεί να αντικατασταθεί απο τη φιλλιπινέζα. Αν ο γείτονας από τον αστυνομικό, αν ο σύντροφος μιας ζωής απο μια τράπεζα σπέρματος.Πράγματι ισχύει ενα σοφό ρητό: Aλτρουιστικές ομάδες τα πάνε καλυτερα από μη αλτρουιστικές, αλλά ατομιστικά άτομα τα πάνε καλύτερα απο μη ατομιστικά. Δυστυχώς οι <φτωχοί εν πνεύματοι> ξεχνάμε το πρώτο κομμάτι του ρητού.
Καλή σας νύχτα
Ας αναλύσουμε την κοικωνικότητά μας λοιπόν. Η ιστορία μας αρχίζει μια φορά και έναν καιρό, που μέσω συνεχών μεταλλάξεων απο μικρόβια βγήκε ο πίθηκος και κατ΄επέκτασιν ο άνθρωπος, ή για τους θρησκόληπτους όταν ένιωσε μοναξιά ο θεός και δημιούργησε την 6η μέρα(νομίζω κιόλας) τον άνθρωπο.
Με τα πρώτα βήματα μας στην προιστορία ,είχαμε να αντιμετωπίσουμε τη <σκληρότητα-ουδετερότητα> της φύσης. Κίνδυνοι που απειλούσαν την επιβίωση του είδους μας ήταν αναρίθμητα: Άγρια ζώα, τραύματα, ασιτία, ασθένειες, φυσικές καταστροφές κτλ κτλ. Έτσι προκειμένου να ικανοποιηθεί το ισχυρότερο ένστικτό μας,αυτό της επιβίωσης, ο άνθρωπος κατάλαβε πως μέσω της δημιουργίας ομάδων (κοινωνικοποίηση) θα αντιμετώπιζε αυτούς τους κινδύνους αποτελεσματικότερα και θα αύξανε κατακόρυφα τη δυνατότητα επιβίωσης και διαιώνησης του είδους του. Φυσικά άτομα που δεν ομαδοποιήθηκαν(κοινωνικοποιήθηκαν) απεβίωσαν ,συνεπώς μέσω της φυσικής επιλογής , η έννοια του συνευρίσκομαι ενσωματώθηκε στο DNA μας( εν μέρη....).
Φυσικά, τα παραπάνω αφορούν τις μεγάλες ομάδες. Υπάρχει μια υποκατηγορία ή καλύτερα ένα συστατικό της κοινωνίας: η οικογένεια. Ο λόγος δημιουργίας σαφέστατος: Η φύση έδειξε πως όταν υπάρχουν 2 γονείς ,το τέκνο έχει περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης, από ότι αν υπήρχε ένας γονέας.
Εν συντομία ,τα παραπάνω εξηγούν η τουλάχιστον βοηθούν να εξηγήσουν τα βαθύτερα αίτια της κοινωνικοποίησης μας. Ωστόσο διανύοντας τον 21ο αιώνα, οι συνθήκες και κατ'επέκτασιν οι ανάγκες αλλάζουν.... λιγοστεύουν, ο εγωισμός δε χρειάζεται να κάνει θυσίες, με απότελεσμα αυτός ο υπέροχος μηχανισμός της φύσης, του θεού η όπου αλλού πιστεύετε, να δημιουργούν νέες ισορροπίες.
Τι εννοώ; Με το πέρασμα των αιώνων ο άνθρωπος κατάφερε και προόδεψε τεχνολογικά, παραγωγικά, φιλοσοφικά, άλλαξε αντιλήψεις(πχ θρησκευτικές) και δημιούργησε κινήματα ως απόρεια των προηγουμένων( φεμινιστικό κτλ.) .Και τι έγινε θα μου πείτε;
Απλά άλλαξαν οι ανάγκες...Αυτά που με τόσο κόπο κατάφερε και κατέκτησε (χάρη στην κοινωνικοποίησή του) τώρα ,στην εποχή μας, εξάλειψαν τις διάφορες ανάγκες που είχαμε στο παρελθόν.Πλέον δεν υφίσταται ο κίνδυνος του άγριου ζώου , της πείνας ,της ανεξέλεκτης βίας, της γενικότερης αίσθησης αβοηθησίας που αισθανόταν στο παρελθόν ο άνθρωπος.Επιπλέον ο κόσμος μορφώθηκε, και αυτό συνετέλεσε στην αλλαγή ιδεολογιών, πιστεύω και αντιληψεων (πχ θρησκευτικών κτλ).Τέλος στην όλη μετάβαση, βοήθησε το γεγονός πως στις εναπομείναντες ανάγκες που τουλάχιστον ικανοποιούνταν παλιότερα απο την κοινωνία σήμερα έχει αναλάβει το ρόλο αυτό το σύστημα. Τι εννοώ σύστημα; Μα και αυτό εξέλιξη , ή μάλλον μετάλλαξη της κοινωνίας είναι.Αναφερόμαστε στον τρόπο που η κοινωνία οργανώνεται σε προβλεπώμενες δομές όπως πχ : δικαστικό,πολιτικό, οικονομικό κτλ. Με τον τρόπο αυτό στις επιμέρους λειτουργίες ,η κοινωνία γίνεται λειτουργικότερη, αλλά επειδή ακριβώς αποδίδει καλύτερα, μειώνονται η εξαλείφονται άλλες ανάγκες ,που με τη σειρά τους εξαλείφουν την κοινωνία. Ένας φαύλος κύκλος.
Συνεπώς ας μιλήσουμε αρχικά για τις ευρύτερες διαπροσωπικές σχέσεις. Δεδομένου πως δεν υπάρχουν πλέον ανάγκες επιβίωσης στις μέρες μας, ποια η ουσία της ομάδας; Σαφέστατα σε ένα σύγχρονο κράτος δεν υπάρχει η πιθανότητα να δεχθεί κάποιος την επίθεση μιας άγριας αγέλης, ή σε περίπτωση τραυματισμού/νόσησης υπάρχει η αντίστοιχη δομή( σύστημα υγείας) . Σε περίπτωση βιαιότητας δε χρειάζεται η συνεργασία της ομάδας αφού υπάρχει η αστυνομία, και φυσικά δεν υφίσταται η έννοια της ασιτίας, αφού υπάρχει η πρόνοια.
Καταλαβαίνετε πως οι ανάγκες έχουν ελαχιστοποιηθεί (τουλάχιστον οι ανάγκες επιβίωσης, γιατι οι ψυχολογικές είναι άλλο κεφάλαιο).Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η μη ανάγκη άναπτυξης διαπροσωπικών σχέσεων.Ας βάλουμε μια άνω τελεία εδώ
Δε θα μπορούσα να λησμονήσω το κυριότερο συστατικό, το κύτταρο της <κοινωνίας>, την οικογένεια. Όπως έγραψα παραπάνω .ακόμα και αυτός ο <ιερός> θεσμός, δημιουργήθηκε για ικανοποιήση αναγκών. Και ο άνδρας και η γυναίκα είχαν ανάγκη ο ένας τον άλλον για τη δημιουργία απογόνων.Αυτή την ουσία είχε το σεξ. Το σεξ δε προδιαθέτει σε οικογένεια όμως. Μια 2η ανάγκη ,όχι της δημιουργίας του τέκνου, αλλά η προσφορά του καλύτερου δυνατού περιβάλλοντος και των περισσότερων πόρων με σκοπό την αύξηση της πιθανότητας επιβίωσης οδήγησε στην οικογένεια.Στην προιστορία ,η γυναίκα δε θα μπορούσε να επιβιώσει, λόγω έλλειψης σωματικής δύναμης. Σε καμία περίπτωση δε μπορούσε να τα βάλει με άγρια ζώα ή να πάει για κυνήγι προκειμένου να φέρει τροφή στο βρέφος της.Το ρόλο αυτό είχε αναλάβει το αρσενικό, και κάπως έτσι συνεχίστηκε η κατάσταση μέχρι τον περασμένο αιώνα.Η γυναίκα είχε ανάγκη την παροχή πόρων από τον άνδρα για την επιβίωσή της και κυρίως του μικρού της.Ο άνδρας, είχε ανάγκη απο τη γυναίκα... ε κάτι θα είχε ανάγκη....Σίγουρα δεν ικανοποιούνταν η επιβίωσή του, αλλά γνώριζε πως η επιβίωση της θηλυκιάς συνεπαγόνταν και αυξημένη πιθανότητα επιβίωσης του τέκνου του. .Και οι 2 κοιτούσαν να ικανοποιήσουν τις διάφορες ατομικές ανάγκες, απλά υπό διαφορετικό πρίσμα ο καθένας.Και μπαίνει ο 20ος αιώνας,πόσο μάλλον ο 21ος.Τι έγινε; Απλά τα πράγματα. Ο ένας έπαψε να έχει ανάγκη τον άλλον. Οι γυναίκες χάρη στο οικονομικό σύστημα, μπορούν να εξασφαλίσουν τους απαραίτητους πόρους για αυτές και τα τεκνά τους. Ερευνες δείχνουν πως περισσότερες γυναίκες από ανδρες πλέον κατακτούν πανεπιστημιακούς τίτλους με αποτέλεσμα καλύτερες απολαβές.Με απλά λόγια οι γυναίκες, χάρη στο σύστημα δεν έχουν ανάγκη τους άνδρες.Οι άνδρες από την άλλη εξαιτίας της εξέλιξης αυτής έχουν χάσει το ρόλο που είχαν μάθει εδώ και χιλιάδες χρόνια (έναν ρόλο που μεταδίδονταν μέσω των κοινωνικών επιταγών αλλά και που είχε ενσωματωθεί στο DNA,μέσω φυσικής επιλογής).Και σε αυτήν ακριβώς την μη ανάγκη ενός συντρόφου επέρχεται το 50% διαζύγια.Και άλλοι παράγοντες παίζουν δευτερεύοντα τουλάχιστον ρόλο: ψυχοσυναισθηματικές ανάγκες(που όμως είναι υποδεέστερες μπροστα σε ανάγκες επιβίωσης, και που όπως δείχνουν τα πράγματα δεν είναι ικανές απο μόνες τους να διατηρήσουν μια οικογέγενια.) , ορμονικοί παράγοντες(έρευνα έχει δείξει πως γυναίκες με υψηλά επίπεδα ωοκυτοκίνης στο αίμα, κάνουν ποιο μακροχρόνιες σχέσεις), αρχές που έχει λάβει το άτομο από την οικογένεια, κοινωνικά ταμπού και επιταγές κτλ.Αλλά όπως είπαμε δευτερεύοντα ρόλο.
Στην τελευταία παράγραφο αυτού του άρθρου θα ήθελα να επισημάνω ορισμένες διευκρινίσεις.1) Στο κείμενο όταν αναφέρω τη λέξη κοινωνία επικεντρώνομαι στην έννοια των διαπροσωπικών σχέσεων,γιατί κατ'εμέ κοινωνία αυτό είναι. Αλλιώς αναφερόμαστε σε σύστημα. 2) Ένα σύστημα μπορεί να υποκαταστήσει μία κοινωνία αλλά ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ.Ο ανθρωπος έφτασε εκεί που έφτασε χάρη στην ομάδα.Αν δεν υπήρχε αυτός ο ανταποδοτικός αλτρουισμός θα είχε εκλείψει ως είδος. Πράγματι σαν πλάσμα ούτε για την μυική του δύναμη φημίζεται ούτε για τις σωματικές του αντοχές. Χάρη στη λογική αλλά και τη συνεργασία φτάσαμε απο το μακρόκοσμο του σύμπαντος στο μικρόκοσμο των χορδών. ΑΛΙΜΟΝΟ αν νομίζετε πως η μάνα ή ο πατέρας μπορεί να αντικατασταθεί απο τη φιλλιπινέζα. Αν ο γείτονας από τον αστυνομικό, αν ο σύντροφος μιας ζωής απο μια τράπεζα σπέρματος.Πράγματι ισχύει ενα σοφό ρητό: Aλτρουιστικές ομάδες τα πάνε καλυτερα από μη αλτρουιστικές, αλλά ατομιστικά άτομα τα πάνε καλύτερα απο μη ατομιστικά. Δυστυχώς οι <φτωχοί εν πνεύματοι> ξεχνάμε το πρώτο κομμάτι του ρητού.
Καλή σας νύχτα
Μικρές αλήθειες
Ο δρόμος προς την σοφία είναι ένας δρόμος γεμάτος αποτυχίες και απογοητεύσεις. Χωρίς τις τελευταίες δεν υφίσταται η ολοκλήρωση και ωρίμανση του ατόμου.
Κυριακή 11 Απριλίου 2010
ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΣ ΤΗΣ <ΕΥΤΥΧΙΑΣ>
Πράγματι αρκετές φορές αναρωτιέμαι κατά πόσο (και πόσοι...) συνειδητοποιούμε την ουδετερότητα της φύσης ,της ζωής, της ύπαρξης.
Λόγω φυσικά της εγωκεντρικής και εγωιστικής μας ψυχοσύνθεσης ερμηνεύουμε το ουδέτερο [δλδ την μη υπαρξη ευνοικής(<καλής>) μεταχείρησης προς το εγώ] ως <κακό> ,αρνητικό, αφιλόξενο, σκληρό. Μα γιατί να αισθανόμαστε έτσι; Μα γιατί δε μπορούμε να αποδεχτούμε τη ζωή ως έχει και να ευτυχήσουμε? Είναι όμως κάτι τέτοιο δυνατό? Μήπως ευτυχία = ικανοποίηση εγωιστικών αναγκών και επιθυμιών? Αν ισχύει το τελευταίο η επίτευξη της ευτυχίας είναι αδύνατη,ενας στόχος που λόγω των φυσικών κανόνων δε μπορεί ποτέ να επιτευχθεί.
Μα τι αρλουμπες λέω θεέ μου??? Δλδ πάω να σας αποδείξω πως : ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΕΥΤΥΧΗΣΕΙ ΠΟΤΕ και πως τόσο καιρό νομίζεται πως ευτυχείτε. Με λιγα λογια Ναι.... :S
Ας γίνουμε αναλυτικοί.... Ας χωρίσουμε τη ζωή σε μερικές κατηγορίες που το σύνολο αυτών καθορίζει τα επίπεδα της <μη υπαρκτής> μας ευτυχίας:
1)Σωματική Υγεία: Ας ξεκινήσουμε απο τη σημαντικότερη κατηγορία. Όλοι γνωρίζουμε πόσο συναισθηματικά ράκοι γινόμαστε στο άκουσμα της απειλής της υγείας μας. Μαθαίνουμε απο το γιατρό ότι έχουμε καρκίνο ,πως έχουμε 2 χρόνια ζωής και βυθιζόμαστε στο πένθος,στη θλίψη ,στο πόνο, στην απελπισία. Βέβαια έχω βαρεθεί το φόβο του καρκίνου,λες και δεν υπάρχουν χείροτερες καταστάσεις....όπως το να μείνεις τετραπληγικος ή ακόμα χείροτερα ολικά παράλυτος.
Για να κλονισθεί ο συναισθηματικός μας κόσμος , δε χρειάζεται να πληγεί τόσο η υγεία μας. Μαθαίνουμε πως έχουμε πνευμονία, και φοβόμαστε τα χειρότερα. Ακόμα και χρόνιες ασθένεις όπως αυτοάνοσα νοσήματα , ή ακόμα πιο light πχ υπέρταση,καταστάσεις που απαιτούν ισόβια φαρμακοθεραπεία και αλλαγές τρόπου ζωής,χωρίς καταχρήσεις και (ε όπως και να το κάνουμε) απολαύσεις.
Βέβαια εις το βωμό της αιωνιότητας, δε χρειάζομαστε απολαύσεις , μια ιδέα είναι όλα ε? τι το θέλουμε το κρέας? ας πάμε να βοσκήσουμε όπως κάνουν τα πρόβατα του παππού μου χόρτα και λαχανικά. Αλάτι? και αυτό μια ιδέα είναι, δεν το έχουμε ανάγκη, ΕΚΕΙ ΑΝΑΛΑΤΑ, σαν να τρως καουτσουκ. Και μη γαμάτε πολύ. Γιατι το πολύ γαμήση και αυτό κατάχρηση είναι( μειώνει την αμυνα του οργανισμου....). Να σας πω....κοψτε τον καλύτερα,έτσι δεν θα αποδυναμωθείτε καθόλου. Αλκοόλ? Εδω κόψαμε το γαμήση, πιει σκέφτεσαι εσύ? Είπαμε MAXIMUM ενα ποτήρη κόκκινο κρασί. Γιατί αν πιεις 2 καθημερινα κιόλας μιλάμε για κίρρωση, ασκίτη , ηπατική ανεπάρκεια, ηπατική εγκεφαλοπάθεια, νευρολογικες νόσοι (πχ σύνδρομο κορσακοφ) και δε συμμαζεύεται. Να σας πω, για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο κόψτε το και αυτο καλύτερα. Τι άλλο.... τσιγάρο. ΤΣΙΓΑΡΟ???? μέχρι τώρα έχουμε γίνει ευνουχισμένα πρόβατα που δεν μπορουν να πιουν και θες και να καπνίσεις?αρχίζουμε : καρκίνο πνευμόνων, λάρυγγα, οισοφάγου, τραχείας, στομάχου, λεπτού εντέρου, παχέως εντέρου, μήτρας , ουροδόχου κύστεως, ca πεους(ευτυχώς το κόψατε, αρα δε κινδυνεύετε.....) μείωση της άμυνας , κίτρινα δόντια, σάπια δόντια, σπασμένα δόντια, κίτρινα δάχτυλα, καταστροφή των γευστικών καλύκων,εκπτωση της όρασης.Θέλετε και άλλα? Κομμένο και αυτό. Ευτυχώς που μπορείτε να γυμνάζεστε. Αλλα τι λέω...? Μπορείτε??? ΕΠΙΒΑΛΕΤΑΙ ΝΑ ΓΥΜΝΑΖΕΣΤΕ. 3 φορες τη βδομαδα τουλαχιστον απο 45 λεπτα τη μέρα. Τι έχουμε μέχρι τώρα? Ενα ευνουχισμένο πρόβατο,που τρωέι μόνο χόρτα, δε μπορεί να καπνίσει και να πιει και επιβάλεται να είναι αλανιάρικο και να τρέχει πέρα δώθε.
Τι λέμε τώρα. Αυτές τις οδηγίες ειναι συνετό να ακολουθούνε οι άνθρωποι για να ζήσουν πολλά, πολλά χρόνια, , ΚΑΙ ΕΠΙΒΆΛΛΕΤΑΙ-ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθούν άτομα που έχουν ύπερταση ή άλλα καρδιοαγγειακά νοσήματα.
Για πείτε μου τώρα με τέτοια ζωή (εκτός και αν απο τη φύση σου ανήκεις στα πρόβατα,και η μετάβαση γίνει ομαλά) πόσο ευτυχισμένος μπορείς να είσαι? Ίσως και να μπορεις θα μου πείτε αν 1)χαίρεις ακραν υγείας και 2) αντλείς ευτυχία απο τις επόμενες κατηγορίες που θα αναλύσω.
Με συγχωρείται. ξέχασα να σας πω το εξής:Ακόμα και να ισχύει το 1) .ακόμα και να κάνετε το ποιο υγιεινό τρόπο ζωής, ο ποιο καλός ανθρωπος να είσαι, ο ποιο δίκαιος, ο ποιο ,ο ποιο, ισχυεί η <σκληρότητα> της ζωής: τον επόμενο αιώνα δε θα ζει κανείς μας και αυτό είναι το χείροτερο πλήγμα προς το εγώ μας. Ο θάνατος είναι ο ορισμός της θλίψης αφου όχι μόνο δεν ικανοποιείται καμία εγωιστική επιθυμία, αλλά συντελεί στην εξαφάνισή της. θα μου πείτε. Είναι τόσα χρόνια μετά, είναι μακριά.Είμαι πεποισμένος πως ξέρετε οτι θα πεθάνετε αλλά είμαι επίσης πεποισμένος πως ελάχιστοι το εχετε συνειδητοποιήσει.Γιατί όσο μακριά και να είναι ο θάνατος μας, θα έρθει. θα το νιώσεις να σε κυριεύει, να ρουφάει τις δυνάμεις σου,και να παύει την ύπαρξη σου, εκτός και αν είσαι τυχερός και πας μία και έξω
Αρα μπήκες σε μια <άνοστη> ζωή για να πεθάνεις στην ουσία, έστω μερικά χρόνια αργότερα. Ο καθένας έχει δικαίωμα να ζει τη ζωη του όπως γουστάρει. Συνεχίζουμε
2)Επαγγελματικά. Εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Απο προιστορία ακόμα ο σκοπός της εργασίας(κυνήγι, ψάρεμα κτλ) ήταν η εξασφάλιση πόρων για επιβίωση. Δλδ δουλεύαμε για να ζούμε. Τώρα πως αυτό αντιστράφηκε για να γίνει ζώ για να δουλεύω δεν το έχω καταλάβει, εσείς? .Άλλο δουλεύω για τα προς το ζειν, άλλο για να γίνω υπερκαταναλωτής.Αλλο ευημερία άλλο ευμάρεια. Σαφέστατα δε μιλάω για τον φουκαρά τον μεροκαματιάρη που βγάζει 650 ευρώ και δουλεύει 2 δουλειές για να τα βγάλει πέρα. Εκεί είναι θέμα επιβίωσης. Αλλα σε καμία περίπτωση δεν είναι όλοι έτσι. Αναφέρομαι σε αυτό που λέμε ξανοίγομε (=υπερκαταναλώνω).
Εχετε αναλογιστεί ποτέ τι σας κάνει ευχαριστημένους?(δεν είπα ευτυχισμένους....). Τοσο πολυ εξαρτάται η ευχαρίστησή σας απο την ύλη? Δλδ αν δεν έχεις τη βίλα της τζούλιας,τα αμάξια του mr been, τους οικιακούς βοηθούς, τα μπριγιάντ, τα σειρέ(δε ξέρω και πως γράφονται) ,τον 1 μήνα διακοπές στη μύκονο ή στο εξωτερικό. Τόσο πολύ δυστυχισμένοι θα είστε αν δε τα πετύχετε αυτά? η τα μισά απο αυτά, η το 1/10 απο αυτά? Ξανατονίζω, ο άνθρωπος έχει ανάγκη υλικά αγαθά, ΑΛΛΑ πολύ λίγοτερα απο αυτα που νόμιζουμε. Απλά πράγματα.Μια οικία (όχι διόροφα,όχι στο κέντρο της πόλης, όχι 150 τετραγωνικά ,όχι,οχι οχι...) , μια απλή ,λειτουργική οικεία. Ένα αμάξι,όχι 3-4, οχι 2000 κυβικα, οχι οχι οχι,, ενα λειτουργικο αμάξι. Ικανοποιητική οικονομική κατάσταση που: να σου επιτρέπει να πας διακοπές . Οχι 1 μήνα, οχι στο εξωτερικό, όχι στα ποιο ακριβά αξιοθέατα, .Που να σου επιτρέπει να βγεις έξω και να το γλεντήσεις ΟΧΙ καθημερινα, όχι πανακριβα, αλλα απλά και ωραία, με φίλους και ακόμα καλύτερα οικογενειακά. Ρε αδερφέ να έχεις την οικονομική άνεση να μπορείς να πάρεις ρούχα το εξάμηνο και να μη δανείζεσαι και να μη κλαις τα λεφτα.Αλλα ρούχα οχι μηνιαίως , και όχι τον 200 ευρω.... Μπορεις να βρείς ευπρεπή ρούχα και σε φθηνά μαγαζιά, όχι σε επώνυμα καταστήματα.
Απλα πράγματα. Είπαμε ευημερία ,όχι ευμάρεια. Γιατί αν μπούμε στο τρυπάκι του υπερκαταναλωτισμού τότε ποτέ δεν θα είναι αρκετά. Ποτέ δεν θα πάψουμε να αγχωνόμαστε και να παλεύουμε για να ικανοποιησουμε τη μαλακία στο κεφάλι μας. Αλλα εξαιτίας αυτής της μαλακίας ,της ανοησίας μας, της μη σωστης ιεράρχησης προτεραιοτήτων , προσπαθούμε να ευτυχήσουμε σε λάθος τομέα.
Θεωρούμε πως το ποιο σημαντικό πράγμα και αξία στη ζωή είναι τα λεφτά. Μα δε το βλέπεται? στο τάφο θα τα πάρετε μαζί σας? δεν έρχονται τα γαμημένα εκεί που θα πάτε....Θα μου πείτε ναι, αλλα μέχρι να αποδοιμήσω θα περνάω καλά....θα είμαι <ευτυχισμένος>.Μα ως ένα βαθμό!!! Υπάρχει όριο. Μετά δεν είναι αυτό που λένε cost -effective. Αν προκειμένου να πας διακοπές στο εξωτερικό αντί του πηλίου στο βόλο, αντί για αμάξι 1400 κυβικά πάρεις 2500, αντί να μένεις σε διαμέρισμα 100 τετραγωνικά μένεις σε 200, και ως αντάλλαγμα, πρέπει να δουλεύεις 16 ώρες τη μέρα(με τα μεταφορικα κτλ) ΓΑΜΑ ΤΟ. ο μέσος όρος ζωής τώρα είναι 80 χρόνια και αν δούλευεις 16ωρα θα έχεις αφιερώσει 54 χρόνια στη δουλειά και τα υπόλοιπα 26 για ύπνο. Μα και να μη δουλεύεις τόσο , και 12ωρα να δουλευεις(και αυτό το νούμερο με εξαίρεση(μέχρι τώρα )τους δημοσιούς υπαλληλους, ήταν ο μέσος όρος εργασίας πολλών εργαζομένων. Απλα μαθηματικά :απο τα 80 χρόνια έχετε αφιερώσει 40 χρόνια στη δουλειά σας,26 χρόνια στον υπνο(ουτε λεπτο μη κοιμηθείτε πάνω απο 8ωρο) και τα υπόλοιπα 14 χρόνια για εσας. Συγχαρητηρια!!! Γαμήσατε πάλι.... Αλλα για να λέτε εσείς το επάγγελμα και τα λεφτά πάνω από όλα κάτι θα ξέρετε....μα έτσι μου είπατε, πως τα λεφτά είναι το κύριο συστατικό της ευτυχίας σας.... Τώρα αν με τα λεφτα ικανοποιουνται οι εγωιστικες σας αναγκες και επιθυμιες ,για ξανασκεφτειτε το....γιατι με αυτα τα 40 χρονια στη δουλειά κάτι μου λέει πως όχι μόνο δεν παιρνετε....αλλα το κόλο σας έχετε δώσει....
3)φίλοι-κοινωνικός περίγυρος: Τώρα ξεκινάμε τις διαπροσωπικές σχέσεις ,αυτές που τόσο εξυμνούν οι λόγιοι και φιλόσοφοι ,λέγοντας πως εκεί βρίσκεται η <ευτυχία> των ανθρώπων.Μου φαίνεται τόσο αυτονόητο το τι συμβαίνει σε αυτή την κατηγορία,και είμαι τόσο πεποισμένος πως το 99% απο σας έχετε γνωρίσει <ήττες> απο δήθεν <φίλους> που βαριέμαι να γράψω το οτιδήποτε.Λακωνικά. Η έννοια του φίλου δεν υφίσταται . Μη ξεχνάτε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι εγωιστές. Το μόνο άτομο για το οποίο ενδιαφερόμαστε είναι ο εαυτός μας και κανένας άλλος. Δεδομενου αυτου πως μπορουμε να μιλάμε για διαπροσωπικές σχέσεις?Εγω νοιάζομαι για μένα, ο <φιλος> μου για αυτον, που είναι η φιλία οεο? Μην αυταπατάστε λέγοντας πως:ναι, ο φιλος μου, κοιταει πρώτα τον εαυτό του, ΑΛΛΑ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΕΡΧΟΜΑΙ ΕΓΩ.Οχι ακριβώς. Πρώτα έρχεται η πάρτυ του, μετά πολυ πιο κάτω ερχεσαι εσυ για να ικανοποιησεις ξανα την παρτυ του....αυτο είναι φιλία. Και αν το φέρουν οι συγκυρίες να μην ικανοποιεις τις ανάγκες του, αρχίζει και ξεθωριάζει η φιλία...:). Τωρα κοινωνικός περίγυρος είναι οι παρέες και αυτό που εν λαική λέμε ο μάλακας του καφέ.Enough said....Αν σε ικανοποιεί μια τέτοια <ουσιωδης> διαπροσωπική σχέση, απλα congrats...
4)Οικογένεια. To τελευταίο προπύργιο αυτού του μίζερου, απαξιωτικού και απαισιόδοξου άρθρου.Θεσμός της οικογένειας. Το λες και σε πιάνει ρίγος. Όλοι θα συμφωνήσουν(εστω στα λόγια) πως αποτελεί το σημαντικότερο τομέα της ζωής. Δε διαφωνώ καθόλου.Ας το αναλύσουμε. Έχουμε τον αιώνιο σύντροφο, και τα παιδιά.Ο αιώνιος σύντροφος είναι 50% διαζύγιο ,και 66% κέρατο. enough said. Σε χρησιμοποιεί και τον/την χρησιμοποιείς. Κύριος σκοπός 1)απόγονοι και κατα επέκτασην 2)συντροφικότητα,αγάπη,στοργή,επικοινωνία,ασφάλεια,κτλ κτλ και του κουτρουλι ο γάμος. Οτι αφορά το σκεπτικό με τους φίλους αφορά και τον /την συντροφο. Απλά το έχουν φέρει έτσι οι συγκυρίες που ο ένας θεωρεί τον άλλον σύντροφο. Δλδ πάλι βάζει ο καθένας τον εαυτό του πάνω από όλα, απλά ο συντροφος μπορεί και καλύπτει ανάγκες(όπως συνεισφορά στο μεγάλωμα των παιδιών, παρέα) και για αυτο ο ένας καλύπτει(τροφοδοτεί) τις ανάγκες του άλλου ώστε εν τέλη να ικανοποιηθούν οι δικές του.
Παύουν να υπάρχουν οι συγκυρίες , αλλάζουν οι ανάγκες και οι επιθυμίες ? Παύει και ο γάμος. Αρα και εδώ έχουμε εγωισμό και προσπάθεια ευτυχίας μέσω ικανοποιήσης εγωιστικών αναγκών και επιθυμιών.
Το θέμα των παιδιών είναι αυτό που αποτελεί το ποιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτού του άρθρου.Είναι ίσως η μοναδική κατάσταση στη ζωή που έχουμε πλήρη ικανοποίηση ατομιστικών επιθυμιών χωρίς εγωιστικό αντάλλαγμα.Θέλουμε να μείνουμε στη ζωή για <πάντα> και αυτό το πετυγχαίνουμε μέσω των απογόνων μας. Ο δρόμος προς την αθανασία. Μπορεί να χρειαστεί να αφιερώσει πόρους, χρόνο,τη ζωή του ολόκληρη αλλά μόνο και μόνο η εν ζωή ύπαρξη ενός τέκνου μας ικανοποιεί,γιατί ακριβώς μας κάνει <αθάνατους>.Το κόστος βέβαια είναι πως φέρνουμε στο κόσμο έναν άνθρωπο χωρίς να τον ρωτήσουμε. Μα τι εγωιστές γονείς έχουμε:P,
5) χόμπυ-ενδιαφέροντα-αρέσκειες. Οι ευχάριστες ενασχολήσεις αποτελούν το αλατοπίπερο της ζωής. Ίσως (μετά τα παιδιά) αποτελούν το δρόμο προς την ευχαρίστηση , τη ψυχική και μερικές φορές πνευματική ευεξία.Το να αφιερώσεις χρόνο και αγάπη στον εαυτό σου μέσω αυτών είναι απο τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή.Έιναι ισως ο καλυτερος τρόπος για να ξεχνιέσαι απο την βαρβάροτητα(ουδετερότητα) της καθημερινότητας.
Από την ουδετερότητα-σκληρότητα της πραγματικότητας ,περάσαμε στην <ευτυχία> και καταλήξαμε στους διάφορους <συντελεστές> τους. Και πείτε μου, με εξαίρεση τα παιδιά ,μπορείτε πραγματικά να ευτυχήσετε? Μακάριοι οι πτωχοί εν πνεύματοι....
Λόγω φυσικά της εγωκεντρικής και εγωιστικής μας ψυχοσύνθεσης ερμηνεύουμε το ουδέτερο [δλδ την μη υπαρξη ευνοικής(<καλής>) μεταχείρησης προς το εγώ] ως <κακό> ,αρνητικό, αφιλόξενο, σκληρό. Μα γιατί να αισθανόμαστε έτσι; Μα γιατί δε μπορούμε να αποδεχτούμε τη ζωή ως έχει και να ευτυχήσουμε? Είναι όμως κάτι τέτοιο δυνατό? Μήπως ευτυχία = ικανοποίηση εγωιστικών αναγκών και επιθυμιών? Αν ισχύει το τελευταίο η επίτευξη της ευτυχίας είναι αδύνατη,ενας στόχος που λόγω των φυσικών κανόνων δε μπορεί ποτέ να επιτευχθεί.
Μα τι αρλουμπες λέω θεέ μου??? Δλδ πάω να σας αποδείξω πως : ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΕΥΤΥΧΗΣΕΙ ΠΟΤΕ και πως τόσο καιρό νομίζεται πως ευτυχείτε. Με λιγα λογια Ναι.... :S
Ας γίνουμε αναλυτικοί.... Ας χωρίσουμε τη ζωή σε μερικές κατηγορίες που το σύνολο αυτών καθορίζει τα επίπεδα της <μη υπαρκτής> μας ευτυχίας:
1)Σωματική Υγεία: Ας ξεκινήσουμε απο τη σημαντικότερη κατηγορία. Όλοι γνωρίζουμε πόσο συναισθηματικά ράκοι γινόμαστε στο άκουσμα της απειλής της υγείας μας. Μαθαίνουμε απο το γιατρό ότι έχουμε καρκίνο ,πως έχουμε 2 χρόνια ζωής και βυθιζόμαστε στο πένθος,στη θλίψη ,στο πόνο, στην απελπισία. Βέβαια έχω βαρεθεί το φόβο του καρκίνου,λες και δεν υπάρχουν χείροτερες καταστάσεις....όπως το να μείνεις τετραπληγικος ή ακόμα χείροτερα ολικά παράλυτος.
Για να κλονισθεί ο συναισθηματικός μας κόσμος , δε χρειάζεται να πληγεί τόσο η υγεία μας. Μαθαίνουμε πως έχουμε πνευμονία, και φοβόμαστε τα χειρότερα. Ακόμα και χρόνιες ασθένεις όπως αυτοάνοσα νοσήματα , ή ακόμα πιο light πχ υπέρταση,καταστάσεις που απαιτούν ισόβια φαρμακοθεραπεία και αλλαγές τρόπου ζωής,χωρίς καταχρήσεις και (ε όπως και να το κάνουμε) απολαύσεις.
Βέβαια εις το βωμό της αιωνιότητας, δε χρειάζομαστε απολαύσεις , μια ιδέα είναι όλα ε? τι το θέλουμε το κρέας? ας πάμε να βοσκήσουμε όπως κάνουν τα πρόβατα του παππού μου χόρτα και λαχανικά. Αλάτι? και αυτό μια ιδέα είναι, δεν το έχουμε ανάγκη, ΕΚΕΙ ΑΝΑΛΑΤΑ, σαν να τρως καουτσουκ. Και μη γαμάτε πολύ. Γιατι το πολύ γαμήση και αυτό κατάχρηση είναι( μειώνει την αμυνα του οργανισμου....). Να σας πω....κοψτε τον καλύτερα,έτσι δεν θα αποδυναμωθείτε καθόλου. Αλκοόλ? Εδω κόψαμε το γαμήση, πιει σκέφτεσαι εσύ? Είπαμε MAXIMUM ενα ποτήρη κόκκινο κρασί. Γιατί αν πιεις 2 καθημερινα κιόλας μιλάμε για κίρρωση, ασκίτη , ηπατική ανεπάρκεια, ηπατική εγκεφαλοπάθεια, νευρολογικες νόσοι (πχ σύνδρομο κορσακοφ) και δε συμμαζεύεται. Να σας πω, για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο κόψτε το και αυτο καλύτερα. Τι άλλο.... τσιγάρο. ΤΣΙΓΑΡΟ???? μέχρι τώρα έχουμε γίνει ευνουχισμένα πρόβατα που δεν μπορουν να πιουν και θες και να καπνίσεις?αρχίζουμε : καρκίνο πνευμόνων, λάρυγγα, οισοφάγου, τραχείας, στομάχου, λεπτού εντέρου, παχέως εντέρου, μήτρας , ουροδόχου κύστεως, ca πεους(ευτυχώς το κόψατε, αρα δε κινδυνεύετε.....) μείωση της άμυνας , κίτρινα δόντια, σάπια δόντια, σπασμένα δόντια, κίτρινα δάχτυλα, καταστροφή των γευστικών καλύκων,εκπτωση της όρασης.Θέλετε και άλλα? Κομμένο και αυτό. Ευτυχώς που μπορείτε να γυμνάζεστε. Αλλα τι λέω...? Μπορείτε??? ΕΠΙΒΑΛΕΤΑΙ ΝΑ ΓΥΜΝΑΖΕΣΤΕ. 3 φορες τη βδομαδα τουλαχιστον απο 45 λεπτα τη μέρα. Τι έχουμε μέχρι τώρα? Ενα ευνουχισμένο πρόβατο,που τρωέι μόνο χόρτα, δε μπορεί να καπνίσει και να πιει και επιβάλεται να είναι αλανιάρικο και να τρέχει πέρα δώθε.
Τι λέμε τώρα. Αυτές τις οδηγίες ειναι συνετό να ακολουθούνε οι άνθρωποι για να ζήσουν πολλά, πολλά χρόνια, , ΚΑΙ ΕΠΙΒΆΛΛΕΤΑΙ-ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθούν άτομα που έχουν ύπερταση ή άλλα καρδιοαγγειακά νοσήματα.
Για πείτε μου τώρα με τέτοια ζωή (εκτός και αν απο τη φύση σου ανήκεις στα πρόβατα,και η μετάβαση γίνει ομαλά) πόσο ευτυχισμένος μπορείς να είσαι? Ίσως και να μπορεις θα μου πείτε αν 1)χαίρεις ακραν υγείας και 2) αντλείς ευτυχία απο τις επόμενες κατηγορίες που θα αναλύσω.
Με συγχωρείται. ξέχασα να σας πω το εξής:Ακόμα και να ισχύει το 1) .ακόμα και να κάνετε το ποιο υγιεινό τρόπο ζωής, ο ποιο καλός ανθρωπος να είσαι, ο ποιο δίκαιος, ο ποιο ,ο ποιο, ισχυεί η <σκληρότητα> της ζωής: τον επόμενο αιώνα δε θα ζει κανείς μας και αυτό είναι το χείροτερο πλήγμα προς το εγώ μας. Ο θάνατος είναι ο ορισμός της θλίψης αφου όχι μόνο δεν ικανοποιείται καμία εγωιστική επιθυμία, αλλά συντελεί στην εξαφάνισή της. θα μου πείτε. Είναι τόσα χρόνια μετά, είναι μακριά.Είμαι πεποισμένος πως ξέρετε οτι θα πεθάνετε αλλά είμαι επίσης πεποισμένος πως ελάχιστοι το εχετε συνειδητοποιήσει.Γιατί όσο μακριά και να είναι ο θάνατος μας, θα έρθει. θα το νιώσεις να σε κυριεύει, να ρουφάει τις δυνάμεις σου,και να παύει την ύπαρξη σου, εκτός και αν είσαι τυχερός και πας μία και έξω
Αρα μπήκες σε μια <άνοστη> ζωή για να πεθάνεις στην ουσία, έστω μερικά χρόνια αργότερα. Ο καθένας έχει δικαίωμα να ζει τη ζωη του όπως γουστάρει. Συνεχίζουμε
2)Επαγγελματικά. Εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Απο προιστορία ακόμα ο σκοπός της εργασίας(κυνήγι, ψάρεμα κτλ) ήταν η εξασφάλιση πόρων για επιβίωση. Δλδ δουλεύαμε για να ζούμε. Τώρα πως αυτό αντιστράφηκε για να γίνει ζώ για να δουλεύω δεν το έχω καταλάβει, εσείς? .Άλλο δουλεύω για τα προς το ζειν, άλλο για να γίνω υπερκαταναλωτής.Αλλο ευημερία άλλο ευμάρεια. Σαφέστατα δε μιλάω για τον φουκαρά τον μεροκαματιάρη που βγάζει 650 ευρώ και δουλεύει 2 δουλειές για να τα βγάλει πέρα. Εκεί είναι θέμα επιβίωσης. Αλλα σε καμία περίπτωση δεν είναι όλοι έτσι. Αναφέρομαι σε αυτό που λέμε ξανοίγομε (=υπερκαταναλώνω).
Εχετε αναλογιστεί ποτέ τι σας κάνει ευχαριστημένους?(δεν είπα ευτυχισμένους....). Τοσο πολυ εξαρτάται η ευχαρίστησή σας απο την ύλη? Δλδ αν δεν έχεις τη βίλα της τζούλιας,τα αμάξια του mr been, τους οικιακούς βοηθούς, τα μπριγιάντ, τα σειρέ(δε ξέρω και πως γράφονται) ,τον 1 μήνα διακοπές στη μύκονο ή στο εξωτερικό. Τόσο πολύ δυστυχισμένοι θα είστε αν δε τα πετύχετε αυτά? η τα μισά απο αυτά, η το 1/10 απο αυτά? Ξανατονίζω, ο άνθρωπος έχει ανάγκη υλικά αγαθά, ΑΛΛΑ πολύ λίγοτερα απο αυτα που νόμιζουμε. Απλά πράγματα.Μια οικία (όχι διόροφα,όχι στο κέντρο της πόλης, όχι 150 τετραγωνικά ,όχι,οχι οχι...) , μια απλή ,λειτουργική οικεία. Ένα αμάξι,όχι 3-4, οχι 2000 κυβικα, οχι οχι οχι,, ενα λειτουργικο αμάξι. Ικανοποιητική οικονομική κατάσταση που: να σου επιτρέπει να πας διακοπές . Οχι 1 μήνα, οχι στο εξωτερικό, όχι στα ποιο ακριβά αξιοθέατα, .Που να σου επιτρέπει να βγεις έξω και να το γλεντήσεις ΟΧΙ καθημερινα, όχι πανακριβα, αλλα απλά και ωραία, με φίλους και ακόμα καλύτερα οικογενειακά. Ρε αδερφέ να έχεις την οικονομική άνεση να μπορείς να πάρεις ρούχα το εξάμηνο και να μη δανείζεσαι και να μη κλαις τα λεφτα.Αλλα ρούχα οχι μηνιαίως , και όχι τον 200 ευρω.... Μπορεις να βρείς ευπρεπή ρούχα και σε φθηνά μαγαζιά, όχι σε επώνυμα καταστήματα.
Απλα πράγματα. Είπαμε ευημερία ,όχι ευμάρεια. Γιατί αν μπούμε στο τρυπάκι του υπερκαταναλωτισμού τότε ποτέ δεν θα είναι αρκετά. Ποτέ δεν θα πάψουμε να αγχωνόμαστε και να παλεύουμε για να ικανοποιησουμε τη μαλακία στο κεφάλι μας. Αλλα εξαιτίας αυτής της μαλακίας ,της ανοησίας μας, της μη σωστης ιεράρχησης προτεραιοτήτων , προσπαθούμε να ευτυχήσουμε σε λάθος τομέα.
Θεωρούμε πως το ποιο σημαντικό πράγμα και αξία στη ζωή είναι τα λεφτά. Μα δε το βλέπεται? στο τάφο θα τα πάρετε μαζί σας? δεν έρχονται τα γαμημένα εκεί που θα πάτε....Θα μου πείτε ναι, αλλα μέχρι να αποδοιμήσω θα περνάω καλά....θα είμαι <ευτυχισμένος>.Μα ως ένα βαθμό!!! Υπάρχει όριο. Μετά δεν είναι αυτό που λένε cost -effective. Αν προκειμένου να πας διακοπές στο εξωτερικό αντί του πηλίου στο βόλο, αντί για αμάξι 1400 κυβικά πάρεις 2500, αντί να μένεις σε διαμέρισμα 100 τετραγωνικά μένεις σε 200, και ως αντάλλαγμα, πρέπει να δουλεύεις 16 ώρες τη μέρα(με τα μεταφορικα κτλ) ΓΑΜΑ ΤΟ. ο μέσος όρος ζωής τώρα είναι 80 χρόνια και αν δούλευεις 16ωρα θα έχεις αφιερώσει 54 χρόνια στη δουλειά και τα υπόλοιπα 26 για ύπνο. Μα και να μη δουλεύεις τόσο , και 12ωρα να δουλευεις(και αυτό το νούμερο με εξαίρεση(μέχρι τώρα )τους δημοσιούς υπαλληλους, ήταν ο μέσος όρος εργασίας πολλών εργαζομένων. Απλα μαθηματικά :απο τα 80 χρόνια έχετε αφιερώσει 40 χρόνια στη δουλειά σας,26 χρόνια στον υπνο(ουτε λεπτο μη κοιμηθείτε πάνω απο 8ωρο) και τα υπόλοιπα 14 χρόνια για εσας. Συγχαρητηρια!!! Γαμήσατε πάλι.... Αλλα για να λέτε εσείς το επάγγελμα και τα λεφτά πάνω από όλα κάτι θα ξέρετε....μα έτσι μου είπατε, πως τα λεφτά είναι το κύριο συστατικό της ευτυχίας σας.... Τώρα αν με τα λεφτα ικανοποιουνται οι εγωιστικες σας αναγκες και επιθυμιες ,για ξανασκεφτειτε το....γιατι με αυτα τα 40 χρονια στη δουλειά κάτι μου λέει πως όχι μόνο δεν παιρνετε....αλλα το κόλο σας έχετε δώσει....
3)φίλοι-κοινωνικός περίγυρος: Τώρα ξεκινάμε τις διαπροσωπικές σχέσεις ,αυτές που τόσο εξυμνούν οι λόγιοι και φιλόσοφοι ,λέγοντας πως εκεί βρίσκεται η <ευτυχία> των ανθρώπων.Μου φαίνεται τόσο αυτονόητο το τι συμβαίνει σε αυτή την κατηγορία,και είμαι τόσο πεποισμένος πως το 99% απο σας έχετε γνωρίσει <ήττες> απο δήθεν <φίλους> που βαριέμαι να γράψω το οτιδήποτε.Λακωνικά. Η έννοια του φίλου δεν υφίσταται . Μη ξεχνάτε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι εγωιστές. Το μόνο άτομο για το οποίο ενδιαφερόμαστε είναι ο εαυτός μας και κανένας άλλος. Δεδομενου αυτου πως μπορουμε να μιλάμε για διαπροσωπικές σχέσεις?Εγω νοιάζομαι για μένα, ο <φιλος> μου για αυτον, που είναι η φιλία οεο? Μην αυταπατάστε λέγοντας πως:ναι, ο φιλος μου, κοιταει πρώτα τον εαυτό του, ΑΛΛΑ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΕΡΧΟΜΑΙ ΕΓΩ.Οχι ακριβώς. Πρώτα έρχεται η πάρτυ του, μετά πολυ πιο κάτω ερχεσαι εσυ για να ικανοποιησεις ξανα την παρτυ του....αυτο είναι φιλία. Και αν το φέρουν οι συγκυρίες να μην ικανοποιεις τις ανάγκες του, αρχίζει και ξεθωριάζει η φιλία...:). Τωρα κοινωνικός περίγυρος είναι οι παρέες και αυτό που εν λαική λέμε ο μάλακας του καφέ.Enough said....Αν σε ικανοποιεί μια τέτοια <ουσιωδης> διαπροσωπική σχέση, απλα congrats...
4)Οικογένεια. To τελευταίο προπύργιο αυτού του μίζερου, απαξιωτικού και απαισιόδοξου άρθρου.Θεσμός της οικογένειας. Το λες και σε πιάνει ρίγος. Όλοι θα συμφωνήσουν(εστω στα λόγια) πως αποτελεί το σημαντικότερο τομέα της ζωής. Δε διαφωνώ καθόλου.Ας το αναλύσουμε. Έχουμε τον αιώνιο σύντροφο, και τα παιδιά.Ο αιώνιος σύντροφος είναι 50% διαζύγιο ,και 66% κέρατο. enough said. Σε χρησιμοποιεί και τον/την χρησιμοποιείς. Κύριος σκοπός 1)απόγονοι και κατα επέκτασην 2)συντροφικότητα,αγάπη,στοργή,επικοινωνία,ασφάλεια,κτλ κτλ και του κουτρουλι ο γάμος. Οτι αφορά το σκεπτικό με τους φίλους αφορά και τον /την συντροφο. Απλά το έχουν φέρει έτσι οι συγκυρίες που ο ένας θεωρεί τον άλλον σύντροφο. Δλδ πάλι βάζει ο καθένας τον εαυτό του πάνω από όλα, απλά ο συντροφος μπορεί και καλύπτει ανάγκες(όπως συνεισφορά στο μεγάλωμα των παιδιών, παρέα) και για αυτο ο ένας καλύπτει(τροφοδοτεί) τις ανάγκες του άλλου ώστε εν τέλη να ικανοποιηθούν οι δικές του.
Παύουν να υπάρχουν οι συγκυρίες , αλλάζουν οι ανάγκες και οι επιθυμίες ? Παύει και ο γάμος. Αρα και εδώ έχουμε εγωισμό και προσπάθεια ευτυχίας μέσω ικανοποιήσης εγωιστικών αναγκών και επιθυμιών.
Το θέμα των παιδιών είναι αυτό που αποτελεί το ποιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτού του άρθρου.Είναι ίσως η μοναδική κατάσταση στη ζωή που έχουμε πλήρη ικανοποίηση ατομιστικών επιθυμιών χωρίς εγωιστικό αντάλλαγμα.Θέλουμε να μείνουμε στη ζωή για <πάντα> και αυτό το πετυγχαίνουμε μέσω των απογόνων μας. Ο δρόμος προς την αθανασία. Μπορεί να χρειαστεί να αφιερώσει πόρους, χρόνο,τη ζωή του ολόκληρη αλλά μόνο και μόνο η εν ζωή ύπαρξη ενός τέκνου μας ικανοποιεί,γιατί ακριβώς μας κάνει <αθάνατους>.Το κόστος βέβαια είναι πως φέρνουμε στο κόσμο έναν άνθρωπο χωρίς να τον ρωτήσουμε. Μα τι εγωιστές γονείς έχουμε:P,
5) χόμπυ-ενδιαφέροντα-αρέσκειες. Οι ευχάριστες ενασχολήσεις αποτελούν το αλατοπίπερο της ζωής. Ίσως (μετά τα παιδιά) αποτελούν το δρόμο προς την ευχαρίστηση , τη ψυχική και μερικές φορές πνευματική ευεξία.Το να αφιερώσεις χρόνο και αγάπη στον εαυτό σου μέσω αυτών είναι απο τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή.Έιναι ισως ο καλυτερος τρόπος για να ξεχνιέσαι απο την βαρβάροτητα(ουδετερότητα) της καθημερινότητας.
Από την ουδετερότητα-σκληρότητα της πραγματικότητας ,περάσαμε στην <ευτυχία> και καταλήξαμε στους διάφορους <συντελεστές> τους. Και πείτε μου, με εξαίρεση τα παιδιά ,μπορείτε πραγματικά να ευτυχήσετε? Μακάριοι οι πτωχοί εν πνεύματοι....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
RSS Feed (xml)