Τρίτη 10 Αυγούστου 2010
tromaktiko: 33ΧΡΟΝΟΣ ΠΝΙΓΗΚΕ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
tromaktiko: 33ΧΡΟΝΟΣ ΠΝΙΓΗΚΕ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ: "Ένας 33χρονος άνδρας ανασύρθηκε νεκρός από τα νερά της Παμβώτιδας, λίγο μετά τις 8 το βράδυ της Κυριακής. Ο άνδρας έβαλε τέλος σ..."
tromaktiko: Υπάρχει άραγε η μοτοσυκλέτα που δεν παθαίνεις ποτέ...
tromaktiko: Υπάρχει άραγε η μοτοσυκλέτα που δεν παθαίνεις ποτέ...: "Μερικοί στη Γερμανία υποστηρίζουν ότι υπάρχει και μάλιστα μπορούν να το αποδείξουν... ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ "
Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010
Ημερομηνία λήξης έχουν οι... φίλοι
Επτά χρόνια διαρκούν οι περισσότερες φιλίες, αφού σύμφωνα με μια νέα έρευνα, υπάρχουν μία στις δύο πιθανότητες, ο φίλος που έχουμε σήμερα να μην υφίσταται σε επτά χρόνια.
Ο ολλανδός κοινωνιολόγος Γκέραλντ Μόλενχορστ του πανεπιστημίου της Ουτρέχτης μελέτησε τις συνθήκες στις οποίες δημιουργούνται και εξελίσσονται τα κοινωνικά- φιλικά δίκτυα των ανθρώπων και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, κατά μέσο όρο, οι άνθρωποι χάνουν περίπου τα μισά άτομα του στενού περιβάλλοντός τους μέσα σε διάστημα επτά ετών.
Η έρευνα επίσης επιβεβαίωσε ότι οι φιλίες, ο "κύκλος" των γνωστών και γενικότερα τα προσωπικά "δίκτυα" που έχει ένας άνθρωπος, δεν σχηματίζονται αποκλειστικά στη βάση προσωπικών επιλογών, αλλά εξαρτώνται -και περιορίζονται- σε μεγάλο βαθμό από τις ευκαιρίες που έχει ένα άτομο να συναντήσει άλλους ανθρώπους και από το συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο και τους τόπους όπου αυτές οι επαφές λαμβάνουν χώρα (δουλειά, μπαρ, γειτονιά, αθλητικές εκδηλώσεις κλπ.).
Αν και πολλοί επιστήμονες, ιδίως Αμερικανοί, έχουν ισχυριστεί ότι τα προσωπικά δίκτυα σταδιακά συρρικνώνονται, ο Μόλενχορστ διαφωνεί και βρήκε ότι μπορεί μεν κατά την επταετία να έχουν χαθεί περίπου οι μισοί φίλοι και γνωστοί κάποιου, αλλά έχουν σταδιακά αντικατασταθεί από άλλους, με αποτέλεσμα ο μέσος αριθμός ατόμων που απαρτίζουν τα προσωπικά δίκτυα των ανθρώπων, να παραμένει εντυπωσιακά σταθερός στο πέρασμα του χρόνου.
Σύμφωνα με την έρευνα, μετά από επτά χρόνια μόνο το 48% των φίλων και γνωστών (ένας στους δύο) παραμένει μέλος του προσωπικού δικτύου, ενώ μόνο το 30% (δηλαδή περίπου ένας στους τρεις) συνεχίζει να έχει πραγματικό ενεργό φιλικό ρόλο, ως συμπαραστάτης, βοηθός και τακτικός συνομιλητής κάποιου. Το 70% έχουν πια χάσει αυτές τις ιδιότητες. Από αυτούς, το 52% έχουν, μετά την επταετία φύγει πια τελείως από το προσωπικό "δίκτυο" κάποιου, ενώ το υπόλοιπο 22% είναι ακόμα μέλη του δικτύου, αλλά σε περιφερειακό πια ρόλο.
Ο ολλανδός κοινωνιολόγος Γκέραλντ Μόλενχορστ του πανεπιστημίου της Ουτρέχτης μελέτησε τις συνθήκες στις οποίες δημιουργούνται και εξελίσσονται τα κοινωνικά- φιλικά δίκτυα των ανθρώπων και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, κατά μέσο όρο, οι άνθρωποι χάνουν περίπου τα μισά άτομα του στενού περιβάλλοντός τους μέσα σε διάστημα επτά ετών.
Η έρευνα επίσης επιβεβαίωσε ότι οι φιλίες, ο "κύκλος" των γνωστών και γενικότερα τα προσωπικά "δίκτυα" που έχει ένας άνθρωπος, δεν σχηματίζονται αποκλειστικά στη βάση προσωπικών επιλογών, αλλά εξαρτώνται -και περιορίζονται- σε μεγάλο βαθμό από τις ευκαιρίες που έχει ένα άτομο να συναντήσει άλλους ανθρώπους και από το συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο και τους τόπους όπου αυτές οι επαφές λαμβάνουν χώρα (δουλειά, μπαρ, γειτονιά, αθλητικές εκδηλώσεις κλπ.).
Αν και πολλοί επιστήμονες, ιδίως Αμερικανοί, έχουν ισχυριστεί ότι τα προσωπικά δίκτυα σταδιακά συρρικνώνονται, ο Μόλενχορστ διαφωνεί και βρήκε ότι μπορεί μεν κατά την επταετία να έχουν χαθεί περίπου οι μισοί φίλοι και γνωστοί κάποιου, αλλά έχουν σταδιακά αντικατασταθεί από άλλους, με αποτέλεσμα ο μέσος αριθμός ατόμων που απαρτίζουν τα προσωπικά δίκτυα των ανθρώπων, να παραμένει εντυπωσιακά σταθερός στο πέρασμα του χρόνου.
Σύμφωνα με την έρευνα, μετά από επτά χρόνια μόνο το 48% των φίλων και γνωστών (ένας στους δύο) παραμένει μέλος του προσωπικού δικτύου, ενώ μόνο το 30% (δηλαδή περίπου ένας στους τρεις) συνεχίζει να έχει πραγματικό ενεργό φιλικό ρόλο, ως συμπαραστάτης, βοηθός και τακτικός συνομιλητής κάποιου. Το 70% έχουν πια χάσει αυτές τις ιδιότητες. Από αυτούς, το 52% έχουν, μετά την επταετία φύγει πια τελείως από το προσωπικό "δίκτυο" κάποιου, ενώ το υπόλοιπο 22% είναι ακόμα μέλη του δικτύου, αλλά σε περιφερειακό πια ρόλο.
Οι ψυχικές παθήσεις επιβαρύνουν και το σώμα
Η ψυχική και η σωματική υγεία είναι στενά συνδεδεμένες, υπογραμμίζουν οι ειδικοί, γι΄ αυτό και επιμένουν στο γεγονός πως είναι αναγκαία η ολοκληρωμένη προσέγγιση στην πρόληψη και τη φροντίδα των ασθενών.
«Τα άτομα με σοβαρές ψυχικές ασθένειες πεθαίνουν κατά μέσο όρο 20 χρόνια νωρίτερα και διατρέχουν διπλάσιο έως τριπλάσιο κίνδυνο θανάτου σε σχέση με ψυχικά υγιή άτομα της ίδιας ηλικίας και του ίδιου φύλου στον γενικό πληθυσμό. Παράλληλα, παρουσιάζουν δύο έως και τρεις φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν διαβήτη και άλλες παθήσεις», υπογράμμισε κατά την επιστημονική εκδήλωση με θέμα «Ολιστική Προσέγγιση και Κοινωνικές Προεκτάσεις των Ψυχικών- Σωματικών Νόσων», η επίκουρη καθηγήτρια Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μένη Μαλλιώρη.
Συμβαίνει ωστόσο και το αντίστροφο, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη συνέντευξη Τύπου που συνδιοργάνωσαν το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ) και η Α΄ Ψυχιατρική Κλινική της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι χαρακτηριστικό πως όσοι έχουν διαγνωστεί με καρκίνο συχνά παρουσιάζουν κατά το πρώτο έτος αυτοκτονικές τάσεις.
Σημαντικό όμως είναι και το πρόβλημα του κοινωνικού αποκλεισμού που βιώνουν όσοι πάσχουν από ψυχικά νοσήματα: «Το κοινωνικό στίγμα αποτελεί τον βασικό λόγο που αποτρέπει τον σύγχρονο άνθρωπο από το να αναζητήσει θεραπεία», τόνισε από την πλευρά της η κ. Μαρίνα Οικονόμου-Λαλιώτη, επίκουρη καθηγήτρια Ψυχιατρικής και επιστημονικά υπεύθυνη Προγράμματος «αντι-στίγμα» του ΕΠΙΨΥ.
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία
«Τα άτομα με σοβαρές ψυχικές ασθένειες πεθαίνουν κατά μέσο όρο 20 χρόνια νωρίτερα και διατρέχουν διπλάσιο έως τριπλάσιο κίνδυνο θανάτου σε σχέση με ψυχικά υγιή άτομα της ίδιας ηλικίας και του ίδιου φύλου στον γενικό πληθυσμό. Παράλληλα, παρουσιάζουν δύο έως και τρεις φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν διαβήτη και άλλες παθήσεις», υπογράμμισε κατά την επιστημονική εκδήλωση με θέμα «Ολιστική Προσέγγιση και Κοινωνικές Προεκτάσεις των Ψυχικών- Σωματικών Νόσων», η επίκουρη καθηγήτρια Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μένη Μαλλιώρη.
Συμβαίνει ωστόσο και το αντίστροφο, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη συνέντευξη Τύπου που συνδιοργάνωσαν το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ) και η Α΄ Ψυχιατρική Κλινική της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι χαρακτηριστικό πως όσοι έχουν διαγνωστεί με καρκίνο συχνά παρουσιάζουν κατά το πρώτο έτος αυτοκτονικές τάσεις.
Σημαντικό όμως είναι και το πρόβλημα του κοινωνικού αποκλεισμού που βιώνουν όσοι πάσχουν από ψυχικά νοσήματα: «Το κοινωνικό στίγμα αποτελεί τον βασικό λόγο που αποτρέπει τον σύγχρονο άνθρωπο από το να αναζητήσει θεραπεία», τόνισε από την πλευρά της η κ. Μαρίνα Οικονόμου-Λαλιώτη, επίκουρη καθηγήτρια Ψυχιατρικής και επιστημονικά υπεύθυνη Προγράμματος «αντι-στίγμα» του ΕΠΙΨΥ.
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία
Βρήκαν το μυστικό του πετυχημένου γάμου
Το μυστικό για έναν πετυχημένο γάμο είναι μια γυναίκα πιο έξυπνη από τον άντρα και τουλάχιστον πέντε χρόνια μικρότερή του.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν Βρετανοί ερευνητές που παρακολούθησαν από κοντά την ζωή 1.000 ζευγαριών.
Αν μάλιστα, κανείς από τους δύο δεν έχει πάρει διαζύγιο στο παρελθόν, αυξάνονται οι πιθανότητες για μία πετυχημένη συμβίωση.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μπαθ μελέτησαν συνεντεύξεις 1.500 ζευγαριών και ένα χρόνο αργότερα επέστρεψαν σε 1000 από αυτά για να δουν την εξέλιξη της σχέσης τους.
Διαπίστωσαν λοιπόν, πως αν η γυναίκα ήταν πέντε ή περισσότερα χρόνια μεγαλύτερη από τον άντρα, έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να πάρουν διαζύγιο σε σχέση με ένα ζευγάρι όπου και οι δύο είναι συνομήλικοι.
Αν η γυναίκα είναι τουλάχιστον πέντε χρόνια μικρότερη από τον άντρα, αυξάνονται οι πιθανότητες να ζήσουν μαζί χωρίς προβλήματα.
Προσθέστε το ανώτερο εκπαιδευτικό επίπεδο της γυναίκας σε σχέση με τον άντρα της και έχετε τη συνταγή για έναν πετυχημένο γάμο.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν Βρετανοί ερευνητές που παρακολούθησαν από κοντά την ζωή 1.000 ζευγαριών.
Αν μάλιστα, κανείς από τους δύο δεν έχει πάρει διαζύγιο στο παρελθόν, αυξάνονται οι πιθανότητες για μία πετυχημένη συμβίωση.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μπαθ μελέτησαν συνεντεύξεις 1.500 ζευγαριών και ένα χρόνο αργότερα επέστρεψαν σε 1000 από αυτά για να δουν την εξέλιξη της σχέσης τους.
Διαπίστωσαν λοιπόν, πως αν η γυναίκα ήταν πέντε ή περισσότερα χρόνια μεγαλύτερη από τον άντρα, έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να πάρουν διαζύγιο σε σχέση με ένα ζευγάρι όπου και οι δύο είναι συνομήλικοι.
Αν η γυναίκα είναι τουλάχιστον πέντε χρόνια μικρότερη από τον άντρα, αυξάνονται οι πιθανότητες να ζήσουν μαζί χωρίς προβλήματα.
Προσθέστε το ανώτερο εκπαιδευτικό επίπεδο της γυναίκας σε σχέση με τον άντρα της και έχετε τη συνταγή για έναν πετυχημένο γάμο.
Η βαρεμάρα μπορεί να σκοτώσει
Επιστήμονες εξηγούν πως πράγματι μπορεί κάποιος να πεθάνει από βαρεμάρα, καθώς έρευνα κατέδειξε ότι αυτοί που ζουν βαρετή ζωή έχουν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν νέοι.
Σύμφωνα με επιστήμονες University College London άνθρωποι που παραπονούνται για «υψηλά επίπεδα» βαρεμάρας, έχουν διπλάσιο κίνδυνο να πεθάνουν από καρδιοπάθεια ή εγκεφαλικό επεισόδιο, από ό,τι αυτοί που βρίσκουν τη ζωή τους διασκεδαστική.
Η μελέτη έβαλε στο «μικροσκόπιο» περισσότερους από 7.000 δημοσίους υπαλλήλους για 25 χρόνια και όσοι δήλωσαν ότι «βαριούνται» είχαν περίπου 40% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν έως το τέλος της μελέτης.
Επιπλέον, τα άτομα που βαριούνται έχουν περισσότερες πιθανότητες να προσφύγουν σε ανθυγιεινές συνήθειες, όπως το αλκοόλ και το κάπνισμα, γεγονός που μπορεί να μειώσει το προσδόκιμο επιβίωσής τους, εξηγούν οι επιστήμονες.
Συγκεκριμένα, ειδικοί από το Τμήμα Επιδημιολογίας και Δημόσιας Υγείας του University College London μελέτησαν τις απαντήσεις 7.524 δημοσίων υπαλλήλων, ηλικίας 35 έως 55 ετών, οι οποίοι ρωτήθηκαν σχετικά με τα επίπεδα βαρεμάρας τους στα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Στη συνέχεια οι ερευνητές εξέτασαν πόσοι από αυτούς είχαν πεθάνει έως τον προηγούμενο Απρίλιο.
Η αρχική έρευνα έδειξε ότι ένας στους δέκα δημοσίους υπαλλήλους είχε αίσθημα βαρεμάρας τον προηγούμενο μήνα και οι γυναίκες είχαν διπλάσιες πιθανότητες να βαριούνται από ό,τι οι άνδρες.
Οι νεότεροι υπάλληλοι και αυτοί με πιο ταπεινά καθήκοντα είχαν επίσης μεγαλύτερη τάση να βαριούνται.
Ο Martin Shipley, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης εξηγεί πως «τα ευρήματα για την καρδιοπάθεια δείχνουν ότι υπάρχουν αρκετά στοιχεία που τη συνδέουν με τη βαρεμάρα. Είναι σημαντικό οι άνθρωποι που έχουν ανιαρή δουλειά να βρίσκουν ενδιαφέροντα εκτός εργασίας για να μη βαριούνται, αντί να στρέφονται στο ποτό ή το κάπνισμα» πρόσθεσε ο κ. Shipley.
Ο ψυχολόγος Graham Price δηλώνει ότι οι άνθρωποι που βαριούνται θα πρέπει να ανεβάζουν τη διάθεσή τους ενδιαφερόμενοι περισσότερο για τις ανάγκες των άλλων.
«Αντί να σκέφτονται μόνο το 'εγώ', θα πρέπει να σκέφτονται τι μπορούν να κάνουν για την οικογένειά τους, τους φίλους τους, τους συναδέλφους τους, ακόμη και το αφεντικό τους» συνιστά ο Price.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση International Journal of Epidemiology.
Σύμφωνα με επιστήμονες University College London άνθρωποι που παραπονούνται για «υψηλά επίπεδα» βαρεμάρας, έχουν διπλάσιο κίνδυνο να πεθάνουν από καρδιοπάθεια ή εγκεφαλικό επεισόδιο, από ό,τι αυτοί που βρίσκουν τη ζωή τους διασκεδαστική.
Η μελέτη έβαλε στο «μικροσκόπιο» περισσότερους από 7.000 δημοσίους υπαλλήλους για 25 χρόνια και όσοι δήλωσαν ότι «βαριούνται» είχαν περίπου 40% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν έως το τέλος της μελέτης.
Επιπλέον, τα άτομα που βαριούνται έχουν περισσότερες πιθανότητες να προσφύγουν σε ανθυγιεινές συνήθειες, όπως το αλκοόλ και το κάπνισμα, γεγονός που μπορεί να μειώσει το προσδόκιμο επιβίωσής τους, εξηγούν οι επιστήμονες.
Συγκεκριμένα, ειδικοί από το Τμήμα Επιδημιολογίας και Δημόσιας Υγείας του University College London μελέτησαν τις απαντήσεις 7.524 δημοσίων υπαλλήλων, ηλικίας 35 έως 55 ετών, οι οποίοι ρωτήθηκαν σχετικά με τα επίπεδα βαρεμάρας τους στα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Στη συνέχεια οι ερευνητές εξέτασαν πόσοι από αυτούς είχαν πεθάνει έως τον προηγούμενο Απρίλιο.
Η αρχική έρευνα έδειξε ότι ένας στους δέκα δημοσίους υπαλλήλους είχε αίσθημα βαρεμάρας τον προηγούμενο μήνα και οι γυναίκες είχαν διπλάσιες πιθανότητες να βαριούνται από ό,τι οι άνδρες.
Οι νεότεροι υπάλληλοι και αυτοί με πιο ταπεινά καθήκοντα είχαν επίσης μεγαλύτερη τάση να βαριούνται.
Ο Martin Shipley, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης εξηγεί πως «τα ευρήματα για την καρδιοπάθεια δείχνουν ότι υπάρχουν αρκετά στοιχεία που τη συνδέουν με τη βαρεμάρα. Είναι σημαντικό οι άνθρωποι που έχουν ανιαρή δουλειά να βρίσκουν ενδιαφέροντα εκτός εργασίας για να μη βαριούνται, αντί να στρέφονται στο ποτό ή το κάπνισμα» πρόσθεσε ο κ. Shipley.
Ο ψυχολόγος Graham Price δηλώνει ότι οι άνθρωποι που βαριούνται θα πρέπει να ανεβάζουν τη διάθεσή τους ενδιαφερόμενοι περισσότερο για τις ανάγκες των άλλων.
«Αντί να σκέφτονται μόνο το 'εγώ', θα πρέπει να σκέφτονται τι μπορούν να κάνουν για την οικογένειά τους, τους φίλους τους, τους συναδέλφους τους, ακόμη και το αφεντικό τους» συνιστά ο Price.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση International Journal of Epidemiology.
Ο εγκέφαλος απεχθάνεται την αδικία
Tο σημείο του εγκεφάλου που αντιδρά στην ανισότητα και την αδικία ανακάλυψε ομάδα επιστημόνων, οι οποίοι υποστηρίζουν πως η φράση «δεν είναι δίκαιο», δεν έχει σχέση με συναισθήματα, αλλά με νευρικές συνάψεις.
Αμερικανοί νευροεπιστήμονες ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν μια περιοχή στον εγκέφαλο που αντιδρά στην αδικία και την ανισότητα, οδηγώντας τους ανθρώπους να ικανοποιούνται όταν μοιράζονται εξίσου το διαθέσιμο πλούτο, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δώσουν σε άλλους μερικά από τα δικά τους χρήματα.
Οι άνθρωποι μπορεί να έχουν «εγωιστικά γονίδια», όπως θα έλεγε ο διάσημος Bρετανός βιολόγος Ρίτσαρντ Ντόκινς, όμως φαίνεται πως παράλληλα έχουν ένα αίσθημα δικαιοσύνης και ισότητας στους εν τω βάθει νευρώνες του εγκεφάλου.
Πιο απλά, για πρώτη φορά οι ειδικοί εξηγούν τις συμβαίνει στο κεντρικό νευρικό σύστημα όταν αισθανόμαστε ότι κάτι δεν είναι δίκαιο.
Η έρευνα καταδεικνύει ότι το λεγόμενο «κέντρο ανταμοιβής» του εγκεφάλου αντιδρά στις άνισες και άδικες καταστάσεις που αφορούν στην κατανομή χρημάτων με τρόπο τέτοιο που φανερώνει ότι οι άνθρωποι προτιμούν ενστικτωδώς να ζουν σε ένα δίκαιο περιβάλλον.
Η προτίμηση αυτή πιθανώς εξηγεί γιατί οι άνθρωποι θέλουν να κάνουν φιλανθρωπίες και συνήθως υποστηρίζουν ένα ισχυρό κράτος πρόνοιας, καθώς και κυβερνητικές πολιτικές αναδιανομής του εισοδήματος.
Η ανακάλυψη έγινε από ερευνητές του Ιδρύματος Caltech Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας, του Πανεπιστημίου Rutgers των ΗΠΑ και του Κολεγίου Trinity του Δουβλίνου στην Ιρλανδία, με επικεφαλής του καθηγήτρια Ψυχολογίας Ελίζαμπεθ Τρικόμι, καθηγητή Ψυχολογίας Τζον Ο' Ντόχερτι και καθηγητή Γνωσιακής Νευροεπιστήμης Τόμας Μίτσελ.
Στο πλαίσιο των μελετών οι ειδικοί πειραματίστηκαν κάνοντας διάφορες χρηματικές συναλλαγές με 20 ζευγάρια ανδρών εθελοντών και κατέγραψαν την εγκεφαλική δραστηριότητά τους με μαγνητικές τομογραφίες λειτουργικού συντονισμού (fMRI).
Ο έλεγχος επικεντρώθηκε κυρίως στις περιοχές του προμετωπιαίου φλοιού και του ραβδωτού σώματος, που εμπλέκονται στην αξιολόγηση των ανταμοιβών.
Η έρευνα έδειξε ότι οι εθελοντές δεν χαίρονταν μόνο όταν οι ίδιοι έπαιρναν περισσότερα χρήματα, αλλά ακόμα κι όταν οι «φτωχότεροι» (στο πείραμα) έπαιρναν περισσότερα.
Μάλιστα, συχνά ο εγκέφαλος των πιο «πλούσιων» έδειχνε μεγαλύτερη δραστηριότητα, στα συγκεκριμένα σημεία που σχετίζονται με την ανταμοιβή, όταν περισσότερα χρήματα μεταφέρονταν στους άλλους ανθρώπους αντί για τους ίδιους, ενώ στους «φτωχούς» ανθρώπους ίσχυε το αντίστροφο, δηλαδή ένιωθαν καλύτερα όταν περισσότερα χρήματα δίνονταν στους ίδιους παρά στους πλούσιους.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης οι πλουσιότεροι νιώθουν καλύτερα όταν κλείνουν την «ψαλίδα» των εισοδημάτων με τους φτωχότερους και οι τελευταίοι ευχαριστιούνται όταν μειώνουν την «ψαλίδα» της ανισότητας.
Από τη συγκριτική μελέτη των εγκεφάλων προέκυψαν τα πρώτα νευροβιολογικά στοιχεία ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι δομημένος έτσι ώστε να χαίρεται αποκλειστικά για το δικό του συμφέρον, αλλά επίσης μπορεί να χαίρεται όταν μειώνεται η ανισότητα γύρω του.
Οι επιστήμονες παραδέχτηκαν ότι ακόμα είναι ασαφές σε ποιο βαθμό αυτή η αποστροφή στην ανισότητα και στην αδικία είναι εγγενής ή προϊόν μάθησης και περιβαλλοντικών επιδράσεων.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, όπως είπαν «οι άνθρωποι που ξεκινάνε πλούσιοι, όταν βλέπουν έναν άλλο άνθρωπο να παίρνει χρήματα, αισθάνονται να μειώνεται η ενοχή τους που εκείνοι έχουν περισσότερα από τους άλλους».
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Nature.
Αμερικανοί νευροεπιστήμονες ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν μια περιοχή στον εγκέφαλο που αντιδρά στην αδικία και την ανισότητα, οδηγώντας τους ανθρώπους να ικανοποιούνται όταν μοιράζονται εξίσου το διαθέσιμο πλούτο, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δώσουν σε άλλους μερικά από τα δικά τους χρήματα.
Οι άνθρωποι μπορεί να έχουν «εγωιστικά γονίδια», όπως θα έλεγε ο διάσημος Bρετανός βιολόγος Ρίτσαρντ Ντόκινς, όμως φαίνεται πως παράλληλα έχουν ένα αίσθημα δικαιοσύνης και ισότητας στους εν τω βάθει νευρώνες του εγκεφάλου.
Πιο απλά, για πρώτη φορά οι ειδικοί εξηγούν τις συμβαίνει στο κεντρικό νευρικό σύστημα όταν αισθανόμαστε ότι κάτι δεν είναι δίκαιο.
Η έρευνα καταδεικνύει ότι το λεγόμενο «κέντρο ανταμοιβής» του εγκεφάλου αντιδρά στις άνισες και άδικες καταστάσεις που αφορούν στην κατανομή χρημάτων με τρόπο τέτοιο που φανερώνει ότι οι άνθρωποι προτιμούν ενστικτωδώς να ζουν σε ένα δίκαιο περιβάλλον.
Η προτίμηση αυτή πιθανώς εξηγεί γιατί οι άνθρωποι θέλουν να κάνουν φιλανθρωπίες και συνήθως υποστηρίζουν ένα ισχυρό κράτος πρόνοιας, καθώς και κυβερνητικές πολιτικές αναδιανομής του εισοδήματος.
Η ανακάλυψη έγινε από ερευνητές του Ιδρύματος Caltech Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας, του Πανεπιστημίου Rutgers των ΗΠΑ και του Κολεγίου Trinity του Δουβλίνου στην Ιρλανδία, με επικεφαλής του καθηγήτρια Ψυχολογίας Ελίζαμπεθ Τρικόμι, καθηγητή Ψυχολογίας Τζον Ο' Ντόχερτι και καθηγητή Γνωσιακής Νευροεπιστήμης Τόμας Μίτσελ.
Στο πλαίσιο των μελετών οι ειδικοί πειραματίστηκαν κάνοντας διάφορες χρηματικές συναλλαγές με 20 ζευγάρια ανδρών εθελοντών και κατέγραψαν την εγκεφαλική δραστηριότητά τους με μαγνητικές τομογραφίες λειτουργικού συντονισμού (fMRI).
Ο έλεγχος επικεντρώθηκε κυρίως στις περιοχές του προμετωπιαίου φλοιού και του ραβδωτού σώματος, που εμπλέκονται στην αξιολόγηση των ανταμοιβών.
Η έρευνα έδειξε ότι οι εθελοντές δεν χαίρονταν μόνο όταν οι ίδιοι έπαιρναν περισσότερα χρήματα, αλλά ακόμα κι όταν οι «φτωχότεροι» (στο πείραμα) έπαιρναν περισσότερα.
Μάλιστα, συχνά ο εγκέφαλος των πιο «πλούσιων» έδειχνε μεγαλύτερη δραστηριότητα, στα συγκεκριμένα σημεία που σχετίζονται με την ανταμοιβή, όταν περισσότερα χρήματα μεταφέρονταν στους άλλους ανθρώπους αντί για τους ίδιους, ενώ στους «φτωχούς» ανθρώπους ίσχυε το αντίστροφο, δηλαδή ένιωθαν καλύτερα όταν περισσότερα χρήματα δίνονταν στους ίδιους παρά στους πλούσιους.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης οι πλουσιότεροι νιώθουν καλύτερα όταν κλείνουν την «ψαλίδα» των εισοδημάτων με τους φτωχότερους και οι τελευταίοι ευχαριστιούνται όταν μειώνουν την «ψαλίδα» της ανισότητας.
Από τη συγκριτική μελέτη των εγκεφάλων προέκυψαν τα πρώτα νευροβιολογικά στοιχεία ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι δομημένος έτσι ώστε να χαίρεται αποκλειστικά για το δικό του συμφέρον, αλλά επίσης μπορεί να χαίρεται όταν μειώνεται η ανισότητα γύρω του.
Οι επιστήμονες παραδέχτηκαν ότι ακόμα είναι ασαφές σε ποιο βαθμό αυτή η αποστροφή στην ανισότητα και στην αδικία είναι εγγενής ή προϊόν μάθησης και περιβαλλοντικών επιδράσεων.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, όπως είπαν «οι άνθρωποι που ξεκινάνε πλούσιοι, όταν βλέπουν έναν άλλο άνθρωπο να παίρνει χρήματα, αισθάνονται να μειώνεται η ενοχή τους που εκείνοι έχουν περισσότερα από τους άλλους».
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Nature.
Θεραπεύουν τις φοβίες με μία ένεση
Ψυχική Υγεία
Θεραπεύουν τις φοβίες με μία ένεση
Δημοσίευση: 23-3-2010, 13:20 Τελευταία ανανέωση: 23-3-2010, 13:29
Εκτύπωση Αποστολή σε φίλο
Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου, gdevetzoglou@dolnet.gr
Ομάδα ερευνητών ανακάλυψε ότι με μία απλή ένεση ο εγκέφαλος δυνητικά μπορεί να αναπρογραμματιστεί και να ξεπεράσει κάποιες από τις πιο συχνές φοβίες, όπως είναι η υψοφοβία, ο φόβος για το αεροπλάνο ή για κάποια ζώα όπως αράχνη, καρχαρίας και φίδι.
Οι ειδικοί εκτιμούν πως επειδή ο φόβος εντάσσεται στο πλαίσιο των μαθησιακών λειτουργιών, θα μπορούσαν να διακόψουν τη λειτουργία στο σημείο του εγκεφάλου που προκαλεί το αίσθημα του φόβου.
Στο πλαίσιο πρωίμων πειραμάτων που έγιναν σε χρυσόψαρα, τους χορηγήθηκε μία δόση λιδοκαΐνης. Το φάρμακο «δούλεψε» και τα ψάρια δεν τρόμαζαν όταν τα προσέγγιζε ένα φως που τα τρόμαζε.
Η λιδοκαΐνη είναι ένα απλό αναισθητικό που χρησιμοποιείται αρκετά χρόνια στην ιατρική και οδοντιατρική.
Ιάπωνες ερευνητές λένε πως τα ευρήματα της μελέτης θα μπορούσαν να βελτιώσουν δραματικά την ποιότητα ζωής ανθρώπων που υποφέρουν από χρόνιες μορφές φοβίας.
Ο καθηγητής MasayukiYoshida, από το Πανεπιστήμιο της Χιροσίμα, δηλώνει ενθουσιασμένος από τα αποτελέσματα της μελέτης του. «Φανταστείτε πόσο ευχάριστο θα ήταν ο φόβος για το αεροπλάνο, τα ύψη ή τις αράχνες να γινόταν παρελθόν μόνο με μία ένεση» λέει.
Ο Yoshida μελέτησε το σημείο του εγκεφάλου που ονομάζεται παρεγκεφαλίδα και σχετίζεται με το αίσθημα του φόβου σε ανθρώπους και χρυσόψαρα.
Στο πλαίσιο του πειράματος εκπαίδευσε χρυσόψαρα ώστε να τρομάζουν όταν αναβοσβήνει δυνατό φως στα μάτια τους.
Ακολούθως, οι ειδικοί έκαναν ένεση λιδοκαΐνης στα ψάρια και επανέλαβαν το πείραμα με το φως.
Τότε, το ψάρι είχε τελείως διαφορετική συμπεριφορά. «Ανακαλύψαμε ότι το ψάρι δεν άλλαζε κατεύθυνση και επιπλέον είχε σταθερό καρδιακό ρυθμό όταν το φως έπεφτε στα μάτια του, που σημαίνει ότι είχε σταματήσει να φοβάται», λέει ο Yoshiba.
Ο καθηγητής εξηγεί πως «ακριβώς επειδή ο εγκέφαλος του χρυσόψαρου είναι παρόμοιος με των θηλαστικών, περιλαμβανομένων και των ανθρώπων, ελπίζουμε ότι με εκτενέστερη έρευνα θα καταφέρουμε να αποκαλύψουμε περισσότερα για τα βιοχημικά μονοπάτια του εγκεφάλου που μας προκαλούν φοβίες».
Ένα άλλο πρόβλημα που αναμένεται να «επιλυθεί» είναι ότι όταν περνάει η επίδραση του φαρμάκου, το άτομο επιστρέφει στις φοβίες του.
Η μελέτη δημοσιεύεται στις επιστημονικές επιθεωρήσεις «BioMed Central» και «Behavioural and Brain Functions».
Θεραπεύουν τις φοβίες με μία ένεση
Δημοσίευση: 23-3-2010, 13:20 Τελευταία ανανέωση: 23-3-2010, 13:29
Εκτύπωση Αποστολή σε φίλο
Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου, gdevetzoglou@dolnet.gr
Ομάδα ερευνητών ανακάλυψε ότι με μία απλή ένεση ο εγκέφαλος δυνητικά μπορεί να αναπρογραμματιστεί και να ξεπεράσει κάποιες από τις πιο συχνές φοβίες, όπως είναι η υψοφοβία, ο φόβος για το αεροπλάνο ή για κάποια ζώα όπως αράχνη, καρχαρίας και φίδι.
Οι ειδικοί εκτιμούν πως επειδή ο φόβος εντάσσεται στο πλαίσιο των μαθησιακών λειτουργιών, θα μπορούσαν να διακόψουν τη λειτουργία στο σημείο του εγκεφάλου που προκαλεί το αίσθημα του φόβου.
Στο πλαίσιο πρωίμων πειραμάτων που έγιναν σε χρυσόψαρα, τους χορηγήθηκε μία δόση λιδοκαΐνης. Το φάρμακο «δούλεψε» και τα ψάρια δεν τρόμαζαν όταν τα προσέγγιζε ένα φως που τα τρόμαζε.
Η λιδοκαΐνη είναι ένα απλό αναισθητικό που χρησιμοποιείται αρκετά χρόνια στην ιατρική και οδοντιατρική.
Ιάπωνες ερευνητές λένε πως τα ευρήματα της μελέτης θα μπορούσαν να βελτιώσουν δραματικά την ποιότητα ζωής ανθρώπων που υποφέρουν από χρόνιες μορφές φοβίας.
Ο καθηγητής MasayukiYoshida, από το Πανεπιστήμιο της Χιροσίμα, δηλώνει ενθουσιασμένος από τα αποτελέσματα της μελέτης του. «Φανταστείτε πόσο ευχάριστο θα ήταν ο φόβος για το αεροπλάνο, τα ύψη ή τις αράχνες να γινόταν παρελθόν μόνο με μία ένεση» λέει.
Ο Yoshida μελέτησε το σημείο του εγκεφάλου που ονομάζεται παρεγκεφαλίδα και σχετίζεται με το αίσθημα του φόβου σε ανθρώπους και χρυσόψαρα.
Στο πλαίσιο του πειράματος εκπαίδευσε χρυσόψαρα ώστε να τρομάζουν όταν αναβοσβήνει δυνατό φως στα μάτια τους.
Ακολούθως, οι ειδικοί έκαναν ένεση λιδοκαΐνης στα ψάρια και επανέλαβαν το πείραμα με το φως.
Τότε, το ψάρι είχε τελείως διαφορετική συμπεριφορά. «Ανακαλύψαμε ότι το ψάρι δεν άλλαζε κατεύθυνση και επιπλέον είχε σταθερό καρδιακό ρυθμό όταν το φως έπεφτε στα μάτια του, που σημαίνει ότι είχε σταματήσει να φοβάται», λέει ο Yoshiba.
Ο καθηγητής εξηγεί πως «ακριβώς επειδή ο εγκέφαλος του χρυσόψαρου είναι παρόμοιος με των θηλαστικών, περιλαμβανομένων και των ανθρώπων, ελπίζουμε ότι με εκτενέστερη έρευνα θα καταφέρουμε να αποκαλύψουμε περισσότερα για τα βιοχημικά μονοπάτια του εγκεφάλου που μας προκαλούν φοβίες».
Ένα άλλο πρόβλημα που αναμένεται να «επιλυθεί» είναι ότι όταν περνάει η επίδραση του φαρμάκου, το άτομο επιστρέφει στις φοβίες του.
Η μελέτη δημοσιεύεται στις επιστημονικές επιθεωρήσεις «BioMed Central» και «Behavioural and Brain Functions».
Ο άντρας επιβάλλεται να είναι μεγαλύτερος από τη γυναίκα
Ψυχική Υγεία
Ο άντρας επιβάλλεται να είναι μεγαλύτερος από τη γυναίκα
Δημοσίευση: 14-5-2010, 11:36 Τελευταία ανανέωση: 18-5-2010, 09:38
Εκτύπωση Αποστολή σε φίλο
Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου, gdevetzoglou@dolnet.gr
O Donald Τrump γνώριζε το μυστικό της μακροζωίας...
Μπορεί ο γάμος να αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης, υπάρχει όμως ένας βασικός κανόνας: ο άντρας να είναι μεγαλύτερος από τη γυναίκα. Σύμφωνα με νέα μελέτη, ο γάμος με νεαρότερο άνδρα «κλέβει» χρόνια από μια γυναίκα, ενώ ο γάμος με νεαρότερη γυναίκα «προσθέτει» χρόνια στον άνδρα.
Σύμφωνα με την έρευνα, που έκαναν γερμανοί ειδικοί, γυναίκες που είναι από επτά έως εννέα χρόνια μεγαλύτερες από το σύζυγό τους έχουν 20% υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας. Στον αντίποδα, όταν στο ζευγάρι η γυναίκα είναι μικρότερη, τα χρόνια ζωής του άνδρα αυξάνουν σημαντικά.
Η έρευνα έγινε από ερευνητές του γερμανικού Ινστιτούτου Δημογραφικών Ερευνών «MaxPlanck» και βασίστηκε στην ανάλυση ιατρικών αρχείων περίπου δύο εκατομμυρίων ζευγαριών από τη Δανία.
Η ανάλυση κατέδειξε ότι ένας άνδρας που είναι μικρότερος κατά επτά έως εννέα χρόνια από τη γυναίκα του, έχει 11% μεγαλύτερο προσδόκιμο επιβίωσης, σε σχέση κάποιον που έχει ίδια ηλικία με τη σύζυγό του.
Σύμφωνα με τον Sven Drefalhl, υπέυθυνο της μελέτης, παραμένει ασαφές γιατί υπάρχει αυτή η ανισότητα στη διαφορετική επίπτωση που έχει στα δύο φύλα η «ψαλίδα» στη διαφορά ηλικίας μεταξύ των συζύγων.
Μια πιθανή ερμηνεία είναι ότι με τις διαφορετικές φιλίες που αναπτύσσουν άνδρες και γυναίκες στη διάρκεια της ζωής τους, οι οποίες φέρονται να έχουν ψυχολογικά οφέλη.
Μία άλλη εικασία που έκαναν οι ειδικοί, είναι ότι τα ζευγάρια στα οποία ο άνδρας είναι πολύ πιο νέος, παραβιάζουν τα κοινωνικά ήθη και συνεπώς υφίστανται υποσυνείδητα κοινωνικές «κυρώσεις» ως τίμημα, με την μορφή αυξημένου στρες στη ζωή τους, που πλήττει κυρίως τις γυναίκες και συρικνώνει το προσδόκιμο επιβίωσης τους.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Demography.
Ο άντρας επιβάλλεται να είναι μεγαλύτερος από τη γυναίκα
Δημοσίευση: 14-5-2010, 11:36 Τελευταία ανανέωση: 18-5-2010, 09:38
Εκτύπωση Αποστολή σε φίλο
Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου, gdevetzoglou@dolnet.gr
O Donald Τrump γνώριζε το μυστικό της μακροζωίας...
Μπορεί ο γάμος να αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης, υπάρχει όμως ένας βασικός κανόνας: ο άντρας να είναι μεγαλύτερος από τη γυναίκα. Σύμφωνα με νέα μελέτη, ο γάμος με νεαρότερο άνδρα «κλέβει» χρόνια από μια γυναίκα, ενώ ο γάμος με νεαρότερη γυναίκα «προσθέτει» χρόνια στον άνδρα.
Σύμφωνα με την έρευνα, που έκαναν γερμανοί ειδικοί, γυναίκες που είναι από επτά έως εννέα χρόνια μεγαλύτερες από το σύζυγό τους έχουν 20% υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας. Στον αντίποδα, όταν στο ζευγάρι η γυναίκα είναι μικρότερη, τα χρόνια ζωής του άνδρα αυξάνουν σημαντικά.
Η έρευνα έγινε από ερευνητές του γερμανικού Ινστιτούτου Δημογραφικών Ερευνών «MaxPlanck» και βασίστηκε στην ανάλυση ιατρικών αρχείων περίπου δύο εκατομμυρίων ζευγαριών από τη Δανία.
Η ανάλυση κατέδειξε ότι ένας άνδρας που είναι μικρότερος κατά επτά έως εννέα χρόνια από τη γυναίκα του, έχει 11% μεγαλύτερο προσδόκιμο επιβίωσης, σε σχέση κάποιον που έχει ίδια ηλικία με τη σύζυγό του.
Σύμφωνα με τον Sven Drefalhl, υπέυθυνο της μελέτης, παραμένει ασαφές γιατί υπάρχει αυτή η ανισότητα στη διαφορετική επίπτωση που έχει στα δύο φύλα η «ψαλίδα» στη διαφορά ηλικίας μεταξύ των συζύγων.
Μια πιθανή ερμηνεία είναι ότι με τις διαφορετικές φιλίες που αναπτύσσουν άνδρες και γυναίκες στη διάρκεια της ζωής τους, οι οποίες φέρονται να έχουν ψυχολογικά οφέλη.
Μία άλλη εικασία που έκαναν οι ειδικοί, είναι ότι τα ζευγάρια στα οποία ο άνδρας είναι πολύ πιο νέος, παραβιάζουν τα κοινωνικά ήθη και συνεπώς υφίστανται υποσυνείδητα κοινωνικές «κυρώσεις» ως τίμημα, με την μορφή αυξημένου στρες στη ζωή τους, που πλήττει κυρίως τις γυναίκες και συρικνώνει το προσδόκιμο επιβίωσης τους.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Demography.
Η... γκρίνια-μιζερια κάνει καλό!(ffs...)
Η... γκρίνια κάνει καλό!
Νέα μελέτη δείχνει πως μας κάνει να σκεφτόμαστε πιο καθαρά
Δημοσίευση: 24-6-2010, 07:29 Τελευταία ανανέωση: 24-6-2010, 07:32
Εκτύπωση Αποστολή σε φίλο
Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα
Είστε γκρινιάρηδες; Καλά κάνετε! Σύμφωνα με μία νέα μελέτη, η γκρίνια σάς κάνει καλό! Η μελέτη, την οποία πραγματοποίησε ένας αυστραλός ψυχολόγος ο οποίος μελετά τα συναισθήματα, έδειξε πως η γκρίνια μάς κάνει να σκεφτόμαστε πιο καθαρά. Στην πραγματικότητα, όσοι γκρινιάζουν και είναι συχνά - πυκνά κακόκεφοι λαμβάνουν καλύτερες αποφάσεις και είναι λιγότερο εύπιστοι.
«Αν και η ευθυμία ευνοεί τη δημιουργικότητα, η κακοκεφιά και η γκρίνια τρέφουν την προσοχή και την επιφυλακτικότητα», δήλωσε ο καθηγητής Τζο Φόργκας, από τη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, στο «Αυστραλιανό Περιοδικό Επιστήμης». Και εξήγησε πως ένας γκρινιάρης μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα απ' ό,τι ένας εύθυμος τις δύσκολες καταστάσεις, γεγονός το οποίο σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο «ο εγκέφαλός του επεξεργάζεται τις πληροφορίες».
Ο δρ Φόργκας πραγματοποίησε τη μελέτη του ζητώντας από εθελοντές να παρακολουθήσουν κινηματογραφικές ταινίες και να θυμηθούν αρνητικά και θετικά γεγονότα της ζωής τους. Στόχος ήταν να νιώσουν οι εθελοντές είτε την ψυχική τους διάθεση να βελτιώνεται είτε να επιδεινώνεται.
Αμέσως μετά, τους ζήτησε να συμμετάσχουν σε μια σειρά από τεστ _ μεταξύ άλλων έπρεπε να κρίνουν εάν ορισμένες ευρέως διαδεδομένες απόψεις είναι μύθοι ή αλήθειες, καθώς και να παρακολουθήσουν κάποια γεγονότα για τα οποία αργότερα έπρεπε να μιλήσουν ως μάρτυρες στο πλαίσιο μιας «ανάκρισης».
Οι εθελοντές που είχαν κακή ψυχική διάθεση και γκρίνιαζαν απέδωσαν πολύ καλύτερα απ' όσους ήταν εύχαρεις, καθώς έκαναν πολύ λιγότερα λάθη και έδωσαν πιο πιστές περιγραφές των γεγονότων.
«Η μελέτη μας υποδηλώνει πως η καλή ψυχική διάθεση ευνοεί τη δημιουργικότητα, την ευρύτητα της σκέψης, τη συνεργασία και την ευστροφία, αλλά η κακή μας κάνει πιο προσεκτικούς, μας ωθεί να σκεφτόμαστε περισσότερο και να παρατηρούμε με μεγαλύτερη προσήλωση τον γύρω κόσμο», εξήγησε ο δρ Φόργκας.
Η μελέτη έδειξε ακόμη ότι όσοι είχαν κακή ψυχική διάθεση εξέφραζαν καλύτερα τις πεποιθήσεις τους για τους μύθους και τις αλήθειες, καθώς είχαν καλύτερα επιχειρήματα, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι «η κακή διάθεση μπορεί να οδηγεί σε ένα πιο συγκροτημένο, ευπροσάρμοστο και τελικά πιο επιτυχημένο στυλ επικοινωνίας», κατά τον δρα Φόργκας.
Προγενέστερες εργασίες του έχουν δείξει πως ανάλογη επίδραση ασκούν πάνω μας και οι καιρικές συνθήκες: οι βροχερές, μουντές μέρες οξύνουν τη μνήμη, ενώ οι ηλιόλουστες μάς κάνουν να ξεχνάμε _ ίσως διότι τελικά όταν νιώθουμε καλά, γινόμαστε λίγο... χαζοχαρούμενοι!
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία
Νέα μελέτη δείχνει πως μας κάνει να σκεφτόμαστε πιο καθαρά
Δημοσίευση: 24-6-2010, 07:29 Τελευταία ανανέωση: 24-6-2010, 07:32
Εκτύπωση Αποστολή σε φίλο
Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα
Είστε γκρινιάρηδες; Καλά κάνετε! Σύμφωνα με μία νέα μελέτη, η γκρίνια σάς κάνει καλό! Η μελέτη, την οποία πραγματοποίησε ένας αυστραλός ψυχολόγος ο οποίος μελετά τα συναισθήματα, έδειξε πως η γκρίνια μάς κάνει να σκεφτόμαστε πιο καθαρά. Στην πραγματικότητα, όσοι γκρινιάζουν και είναι συχνά - πυκνά κακόκεφοι λαμβάνουν καλύτερες αποφάσεις και είναι λιγότερο εύπιστοι.
«Αν και η ευθυμία ευνοεί τη δημιουργικότητα, η κακοκεφιά και η γκρίνια τρέφουν την προσοχή και την επιφυλακτικότητα», δήλωσε ο καθηγητής Τζο Φόργκας, από τη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, στο «Αυστραλιανό Περιοδικό Επιστήμης». Και εξήγησε πως ένας γκρινιάρης μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα απ' ό,τι ένας εύθυμος τις δύσκολες καταστάσεις, γεγονός το οποίο σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο «ο εγκέφαλός του επεξεργάζεται τις πληροφορίες».
Ο δρ Φόργκας πραγματοποίησε τη μελέτη του ζητώντας από εθελοντές να παρακολουθήσουν κινηματογραφικές ταινίες και να θυμηθούν αρνητικά και θετικά γεγονότα της ζωής τους. Στόχος ήταν να νιώσουν οι εθελοντές είτε την ψυχική τους διάθεση να βελτιώνεται είτε να επιδεινώνεται.
Αμέσως μετά, τους ζήτησε να συμμετάσχουν σε μια σειρά από τεστ _ μεταξύ άλλων έπρεπε να κρίνουν εάν ορισμένες ευρέως διαδεδομένες απόψεις είναι μύθοι ή αλήθειες, καθώς και να παρακολουθήσουν κάποια γεγονότα για τα οποία αργότερα έπρεπε να μιλήσουν ως μάρτυρες στο πλαίσιο μιας «ανάκρισης».
Οι εθελοντές που είχαν κακή ψυχική διάθεση και γκρίνιαζαν απέδωσαν πολύ καλύτερα απ' όσους ήταν εύχαρεις, καθώς έκαναν πολύ λιγότερα λάθη και έδωσαν πιο πιστές περιγραφές των γεγονότων.
«Η μελέτη μας υποδηλώνει πως η καλή ψυχική διάθεση ευνοεί τη δημιουργικότητα, την ευρύτητα της σκέψης, τη συνεργασία και την ευστροφία, αλλά η κακή μας κάνει πιο προσεκτικούς, μας ωθεί να σκεφτόμαστε περισσότερο και να παρατηρούμε με μεγαλύτερη προσήλωση τον γύρω κόσμο», εξήγησε ο δρ Φόργκας.
Η μελέτη έδειξε ακόμη ότι όσοι είχαν κακή ψυχική διάθεση εξέφραζαν καλύτερα τις πεποιθήσεις τους για τους μύθους και τις αλήθειες, καθώς είχαν καλύτερα επιχειρήματα, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι «η κακή διάθεση μπορεί να οδηγεί σε ένα πιο συγκροτημένο, ευπροσάρμοστο και τελικά πιο επιτυχημένο στυλ επικοινωνίας», κατά τον δρα Φόργκας.
Προγενέστερες εργασίες του έχουν δείξει πως ανάλογη επίδραση ασκούν πάνω μας και οι καιρικές συνθήκες: οι βροχερές, μουντές μέρες οξύνουν τη μνήμη, ενώ οι ηλιόλουστες μάς κάνουν να ξεχνάμε _ ίσως διότι τελικά όταν νιώθουμε καλά, γινόμαστε λίγο... χαζοχαρούμενοι!
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία
Ecstasy για θεραπεία στο μετατραυματικό στρες
Ψυχική Υγεία
Ecstasy για θεραπεία στο μετατραυματικό στρες
Δημοσίευση: 19-7-2010, 14:32 Τελευταία ανανέωση: 19-7-2010, 14:53
Εκτύπωση Αποστολή σε φίλο
Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου, gdevetzoglou@dolnet.gr
Το ναρκωτικό Ecstasy θα μπορούσε να βοηθήσει στην επιτυχή έκβαση της θεραπείας ασθενών με διαταραχή μετατραυματικού στρες, σύμφωνα με αμερικανούς ερευνητές.
Κλινικές δοκιμές που έγιναν σε 20 άτομα κατέδειξε ότι το ναρκωτικό των κλαμπ είναι ασφαλές ως φάρμακο και φαίνεται να βελτιώνει σημαντικά τα αποτελέσματα της ψυχοθεραπείας.
Οι αμερικανοί ερευνητές πήραν την άδεια να κάνουν μεγαλύτερες δοκιμές σε βετεράνους του αμερικανικού στρατού.
Το Ecstasy, γνωστό και ως MDMA, μειώνει το φόβο, επιτρέποντας στους ασθενείς που είναι συναισθηματικά πληγωμένοι και κλειστοί στον εαυτό τους, να απελευθερώσουν τα συναισθήματά τους και να ωφεληθούν καλύτερα από τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας.
Οι κλινικές δοκιμές εξαίρεσαν άτομα με ιστορικό ψύχωσης ή εθισμού σε ναρκωτικά και συμπεριέλαβαν μόνο ασθενείς με διαταραχή μετατραυματικού στρες.
Δεν αναφέρθηκαν παρενέργειες από τη χρήση του φαρμάκου-ναρκωτικού, ενώ η έρευνα του οποίου χρηματοδοτήθηκε από την Πολυεπιστημονική Ένωση για τις Ψυχεδελικές Μελέτες.
Οι ερευνητές υπενθυμίζουν πως η ουσία MDMA, πριν ονομαστεί Ecstasy και χρησιμοποιηθεί ευρέως ως ναρκωτικό των κλαμπ, είχε δοκιμαστεί ήδη από εκατοντάδες ψυχίατρους και ψυχοθεραπευτές σε όλο τον κόσμο, ως υποβοηθητικό μέσο στη θεραπεία ασθενών.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Psychopharmacology.
Ecstasy για θεραπεία στο μετατραυματικό στρες
Δημοσίευση: 19-7-2010, 14:32 Τελευταία ανανέωση: 19-7-2010, 14:53
Εκτύπωση Αποστολή σε φίλο
Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου, gdevetzoglou@dolnet.gr
Το ναρκωτικό Ecstasy θα μπορούσε να βοηθήσει στην επιτυχή έκβαση της θεραπείας ασθενών με διαταραχή μετατραυματικού στρες, σύμφωνα με αμερικανούς ερευνητές.
Κλινικές δοκιμές που έγιναν σε 20 άτομα κατέδειξε ότι το ναρκωτικό των κλαμπ είναι ασφαλές ως φάρμακο και φαίνεται να βελτιώνει σημαντικά τα αποτελέσματα της ψυχοθεραπείας.
Οι αμερικανοί ερευνητές πήραν την άδεια να κάνουν μεγαλύτερες δοκιμές σε βετεράνους του αμερικανικού στρατού.
Το Ecstasy, γνωστό και ως MDMA, μειώνει το φόβο, επιτρέποντας στους ασθενείς που είναι συναισθηματικά πληγωμένοι και κλειστοί στον εαυτό τους, να απελευθερώσουν τα συναισθήματά τους και να ωφεληθούν καλύτερα από τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας.
Οι κλινικές δοκιμές εξαίρεσαν άτομα με ιστορικό ψύχωσης ή εθισμού σε ναρκωτικά και συμπεριέλαβαν μόνο ασθενείς με διαταραχή μετατραυματικού στρες.
Δεν αναφέρθηκαν παρενέργειες από τη χρήση του φαρμάκου-ναρκωτικού, ενώ η έρευνα του οποίου χρηματοδοτήθηκε από την Πολυεπιστημονική Ένωση για τις Ψυχεδελικές Μελέτες.
Οι ερευνητές υπενθυμίζουν πως η ουσία MDMA, πριν ονομαστεί Ecstasy και χρησιμοποιηθεί ευρέως ως ναρκωτικό των κλαμπ, είχε δοκιμαστεί ήδη από εκατοντάδες ψυχίατρους και ψυχοθεραπευτές σε όλο τον κόσμο, ως υποβοηθητικό μέσο στη θεραπεία ασθενών.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Psychopharmacology.
Σάββατο 7 Αυγούστου 2010
tromaktiko: Το τραγούδι των χρωμάτων
tromaktiko: Το τραγούδι των χρωμάτων: "Τα παιδιά του Ειδικού Σχολείου Βέροιας σε ένα βίντεο κλιπ για 'Το τραγούδι των χρωμάτων' γραμμένο από τον... Παγκράτη Παυλίδη και..."
tromaktiko: Πως θα ξεκολλήσετε τον εθισμένο σύντροφό σας απο τ...
tromaktiko: Πως θα ξεκολλήσετε τον εθισμένο σύντροφό σας απο τ...: "Αυτό το ριζοσπαστικά σχεδιασμένο μπλουζάκι έχει ώς στόχο να κατευθύνει τον σύντροφό σας, απο το παιχνίδι του στο παιχνίδι σας. Και εκείνος δ..."
tromaktiko: Η καλύτερη δουλειά του κόσμου....
tromaktiko: Η καλύτερη δουλειά του κόσμου....: "Είναι ή δεν είναι η καλύτερη δουλειά ever στον κόσμο, αυτή που κάνει ο Κυριούλης; ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ: http://kampia.blogspot.com/2010/06..."
Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010
Απεβίωσε ο γηραιότερος άνθρωπος στη Πελοπόννησο
ΑΠΕΒΙΩΣΕ σήμερα το απόγευμα ο γηραιότητος άνθρωπος στην Μεσσηνία στο Νοσοκομείο Κυπαρισσίας απο παθολογικά αίτια ο οποίος υπήρξε ορόσημο για την ευζωία και την καλή κατάσταση της υγείας του σε ηλικία 110 ετών παρακαλώ!
Ο αιωνόβιος Τριφύλιος Κωνσταντίνος Παπαδάμης που υπήρξε και ο μεγαλύτερος σε ηλικία ψηφοφόρος. Ο συμπαθέστατος γέροντας καταγόταν απο την Ελαία Μεσσηνίας και γεννήθηκε το 1900, έχοντας ζήσει στην εποχή του απο τους Βαλκανικούς πολέμους μέχρι την πρόσφατη Ελληνική ιστορία και μάλιστα στις 26 Δεκεμβρίου θα συμπλήρωνε τα 111 του χρόνια. Ο αιωνόβιος αποτελούσε ένα πραγματικό παράδειγμα ζωής καθώς παντρεύτηκε σε ηλικία 27 ετών μια κοπέλλα απο το Σιδηρόκαστρο, ενώ έχερε άκρας υγείας ακολουθώντας το μυστικό της μακροζωίας που δεν ήταν άλλο απο την ήρεμη ζωή και η πρέφα στο καφενείο. Ομως η ζωή τον χτύπησε αλύπητα όταν σε ηλικία 37 ετών έχασε τον υιοθετημένο του γιό απο πνευμονία που αγάπησε σαν παιδί τουμε την γυναίκα του σε δύσκολες εποχές. Ωστόσο το χτύπημα της μοίρας ήταν διπλό καθώς έχασε και τον γιό του που έκανε με την γυναίκα του, καθώς αργότερα σκοτώθηκε με γεωργικό ελκυστήρα! Ενιωθε ότι ήταν κοντά στο Θεό και κάθε Κυριακή πήγαινε στην εκκλησία. Οταν τον είχαμε γνωρίσει προ καιρού ήταν ευδιάθετος και ευχόμαστε τα μαθήματα ζωής που έδωσε να γίνουν παράδειγμα για όλους.
http://radio936.blogspot.com/
Αναρτήθηκε από tro(ma)ktikos στις 7:55 μ.μ.
Ο αιωνόβιος Τριφύλιος Κωνσταντίνος Παπαδάμης που υπήρξε και ο μεγαλύτερος σε ηλικία ψηφοφόρος. Ο συμπαθέστατος γέροντας καταγόταν απο την Ελαία Μεσσηνίας και γεννήθηκε το 1900, έχοντας ζήσει στην εποχή του απο τους Βαλκανικούς πολέμους μέχρι την πρόσφατη Ελληνική ιστορία και μάλιστα στις 26 Δεκεμβρίου θα συμπλήρωνε τα 111 του χρόνια. Ο αιωνόβιος αποτελούσε ένα πραγματικό παράδειγμα ζωής καθώς παντρεύτηκε σε ηλικία 27 ετών μια κοπέλλα απο το Σιδηρόκαστρο, ενώ έχερε άκρας υγείας ακολουθώντας το μυστικό της μακροζωίας που δεν ήταν άλλο απο την ήρεμη ζωή και η πρέφα στο καφενείο. Ομως η ζωή τον χτύπησε αλύπητα όταν σε ηλικία 37 ετών έχασε τον υιοθετημένο του γιό απο πνευμονία που αγάπησε σαν παιδί τουμε την γυναίκα του σε δύσκολες εποχές. Ωστόσο το χτύπημα της μοίρας ήταν διπλό καθώς έχασε και τον γιό του που έκανε με την γυναίκα του, καθώς αργότερα σκοτώθηκε με γεωργικό ελκυστήρα! Ενιωθε ότι ήταν κοντά στο Θεό και κάθε Κυριακή πήγαινε στην εκκλησία. Οταν τον είχαμε γνωρίσει προ καιρού ήταν ευδιάθετος και ευχόμαστε τα μαθήματα ζωής που έδωσε να γίνουν παράδειγμα για όλους.
http://radio936.blogspot.com/
Αναρτήθηκε από tro(ma)ktikos στις 7:55 μ.μ.
Η φιλοσοφική θεώρηση του θανάτου
http://video.google.com/videoplay?docid=-4933825208108634309&q=liantinis&total=22&start=0&num=10&so=0&type=search&plindex=0#
Για όσους έχουν υπαρξιακά ζητήματα(περι θανάτου) μέσα απο το πρίσμα της φιλοσοφίας.
(απο τα καλύτερα βιντεο-παρουσιάσεις που έχω δει στη ζωή μου).
δε θα χάσετε αν ξοδέψετε 1 ώρα απο τη ζωή σας.
Για όσους έχουν υπαρξιακά ζητήματα(περι θανάτου) μέσα απο το πρίσμα της φιλοσοφίας.
(απο τα καλύτερα βιντεο-παρουσιάσεις που έχω δει στη ζωή μου).
δε θα χάσετε αν ξοδέψετε 1 ώρα απο τη ζωή σας.
Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010
Τα χόρτα
Ένας αυλικός συναντά ένα φιλόσοφο ο οποίος μάζευε χόρτα για να τα φάει, και του λέει:
- Αν έμπαινες στην υπηρεσία των βασιλιάδων, δε θα ήταν ανάγκη να τρως χόρτα!
Ο φιλόσοφος απαντά:
- Κι εσύ, αν έτρωγες χόρτα, δε θα είχες ανάγκη να υπηρετείς τους βασιλιάδες!
- Αν έμπαινες στην υπηρεσία των βασιλιάδων, δε θα ήταν ανάγκη να τρως χόρτα!
Ο φιλόσοφος απαντά:
- Κι εσύ, αν έτρωγες χόρτα, δε θα είχες ανάγκη να υπηρετείς τους βασιλιάδες!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
RSS Feed (xml)