"Κοπέλα μου,
έχω να σε δω ακριβώς 14 μέρες και που σε είδα βέβαια ούτε αγκαλιά δεν με άφησαν να σε πάρω. Ίσα που πρόλαβα να πιάσω τα χεράκια σου μέσα στο δικαστήριο πριν σε πάρουν πάλι μακριά μου αυτά τα κακά σκυλιά. Κάθομαι ολομόναχος όλη μέρα στο σπίτι και σκέφτομαι τις ώρες που σε είχα αγκαλιά μου ,τα μάτια μου έχουν στερέψει πια δεν βγαίνουν άλλα δάκρυα ,ο πόνος είναι σιωπηλός και κοντεύει να με τρελάνει. Κάνω κουράγιο και σκέφτομαι πως κάποια στιγμή θα σε πάρω πάλι κοντά μου ,είναι...
ανάξιοι αυτοί που σε έχουν για να μπορέσουν να με κρατήσουν μακριά σου. Κάθε μέρα προσπαθώ να βρω τρόπους έτσι ώστε να τους αναγκάσω να σε φέρουν μια ώρα αρχύτερα κοντά μου ,γιατί το ξέρω καλά όταν θα μπορείς να αποφασίζεις θα έρθεις δίπλα μου. Είμαι κοντά στο να βρω λύση έχω ενεργοποιήσει κάθε σπιθαμή του εγκεφάλου μου, κάνε υπομονή θα σε ξανά κοιμίσω κόρη μου.
Έχω την άδεια να έρχομαι κάθε Σαββατοκύριακο να σε βλέπω αλλά μονάχα η παρουσία της μάνας σου μου προκαλεί απέχθεια. Αυτό που νιώθω για αυτή είναι μίσος που μας χώρισε κοπέλα μου και ξέρω πως αν σε αντικρύσω δεν θα μπορώ να σε αποχωριστώ ξανά. Είναι η ευχαρίστηση που θα τους δώσω να δούνε τον πατέρα σου να κλαίει και να είναι αδύναμος κάνοντας τους το χατίρι . Θα σου πω και ένα μυστικό σήμερα μην πιστέψεις ποτέ πως σε αρνήθηκα όσα και αν σου πούνε είμαι αποφασισμένος να πάω και φυλακή προκειμένου να σε έχω. Όταν σε έχασα πρώτη φορά έκανα κακό σε μένα γιατί αγαπούσα ακόμα την «μάνα σου» και δεν σκέφτηκα να κάνω κακό σε αυτήν ,τώρα δεν συμβαίνει αυτό αγάπη μου. Είσαι η κοπέλα μου και θα είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στην γη όταν θα σε έχω κοντά μου. Προσπάθησα με λόγια ,με μηνύματα ,με mail να τους πείσω να μην σε πάρουν και να σε βλέπω κάθε μέρα αλλά αυτοί αγάπη μου δεν θελαν το κακό σου απλά το έκαναν να πονέσουν εμένα χωρίς να υπολογίσουν την δική μας απώλεια κάνοντάς σου τελικά κακό και εγώ δεν το ανέχομαι.
Προσπαθώ να κοιμηθώ κάθε βράδυ και δεν μπορώ ,σε σκέφτομαι συνέχεια βλέπω ξανά και ξανά το ένα βιντεάκι σου που έχω και δεν το χορταίνω. Κάθε βράδυ σου γράφω και ένα γράμμα με το πώς πέρασα μα μην φανταστείς πως λέω σπουδαία πράγματα απλά έτσι μου κάνεις παρέα. Έτσι μπορώ να μοιραστώ τον πόνο μου αγάπη μου, σου γράφω και κλαίω αλλά νοερά έρχομαι κοντά σου ,σου τραγουδάω και σου κάνω μασάζ όπως σου έκανα κάθε μέρα. Σε αλλάζω ,σου κάνω μπάνιο ,σε βάζω μπροστά στο αερόθερμο με κατουράς και ύστερα μου ρίχνεις ένα πονηρό γέλιο. Δεν αντέχω άλλο κοπέλα μου ,δεν μπορώ μονάχος μου λείπεις και πονάω πολύ ,όλα γύρω μου κινούνται αδιάφορα ,δεν έχω μυαλό για δουλειά ,για βόλτα ,για φαγητό. Έχω κόψει τα πάντα όσες μέρες λείπεις και δεν μπορώ να ξεχαστώ με τίποτα ,ακόμα και η τηλεόραση είτε σε έργο ,είτε σε διαφήμιση ,είτε σε ειδήσεις δείχνει μωρά και θυμάμαι εσένα και κλαίω έχουν αρχίσει και τα χάπια και δεν με πιάνουν και οι ώρες έγιναν πια 24 τις απουσίας σου.Σε αφήνω μωρό μου η ώρα είναι 1 παρά δέκα ξημερώματα τέτοια ώρα αν δεν σου έχουν αλλάξει πρόγραμμα είναι να φας και να κοιμηθείς. Τα τελευταία χρήματα μου τα έδωσα για να εξασφαλίσω τον τρόπο πως θα είμαστε μονάχα οι δύο μας για πάντα και αν δεν είμαστε δίπλα -δίπλα θα είμαστε
Σ αγαπώ πολύ και μου λείπεις".
Ο Πατέρας σου
Αναρτήθηκε από troktiko στις 12:11 π.μ.
Σάββατο 10 Ιουλίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου