Όταν η απαισιοδοξία (και η μιζέρια) γίνονται κομμάτι του εαυτού σου...

Δεν με ενδιαφέρει τι οδήγησε σε αυτή τη κατάσταση.Δε με νοιάζει αν υπάρχουν δικαιολογίες. Ένα ξέρω, πως από ένα σημείο και μετά μπαίνει τέλος... (ελπίζω παλιομιζιέριες να μην πήγε πουθενά στο κακό το μυαλό σας....:P)
Μπορεί να είναι επειδή έχεις ζήσει μερικές άσχημες καταστάσεις στη ζωή σου(εδώ ναι υπάρχει λογικοφανής εξήγηση, αλλά και πάλι δε δικαιολογήστε....). Μπορεί να μην ΈΧΕΤΕ ΖΉΣΕΙ ΚΑΝ ΑΣΧΗΜΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ και επειδή είστε πυροβολημένα στο μυαλό να αισθάνεστε έτσι. Μπορεί να δικαιολογήστε λέγοντας πως βλέπετε πίσω από την κουρτίνα, και αντιλαμβάνεστε ,(Συνειδητοποιείτε!!!!) πως έχει η πραγματικότητα. Ε ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ..... ΠΑΛΙΟ ΨΥΧΟΝΕΥΡΩΤΙΚΟΙ.....
Ισχυρίζεστε πως είστε λογικοί? ερμηνεύετε τα πάντα με επιχειρήματα και με το <μυαλό> σας? Είστε εγκεφαλικοί τύποι? ΠΑΠΑΡΕΣ είστε.... Παπάρες γτ όσο το παίζετε ρεαλιστές και διανοητικοί ....υπολογιστές.... φτάνετε στο σημείο να κοροίδευετε τον εαυτό σας...
Λοιπόν εξυπνάκηδες, για πείτε μου, ψυχοαναλυτές(της κακιάς ώρας....) από πότε η λογικοφανής εξήγηση (ή <συνειδητοποίηση>) της ζωής καθορίζει το συναίσθημά σας?. Το σκεφτήκατε ποτέ αυτό? ΠΡΟΣΈΞΤΕ ΖΏΑ, δεν είπα επηρεάζει..... είπα καθορίζει....
Ας μη ξεχνάμε....άλλο ένα ,άλλο το άλλο....Μα,μου, δεν μου κάθεται κατά.Ώστε θέλετε μια λογική εξήγηση? Δεν έχετε άλλο μηχανισμό άμυνας εκτός της Intellectualization..... ή μάλλον μιλάμε για Rationalization....΄ότι μας συμφέρει...
(το δεύτερο είναι το κλασσικό :making excuses (όλο δικαιολογίες...) . Ο
Οκ. ένα λογικό επιχείρημα:Το μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου καθορίζει συμπεριφορές ,συναισθήματα κτλ κτλ, και ο μετωπιαίος λοβός ασχολείται με τη λογική....happy? ανατομικά διαφέρουν....Ναι συνδέονται(για αυτό επηρεάζονται) , αλλά είναι 2 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ανατομικές δομές(για αυτό δεν καθορίζουν το ένα το άλλο)...
Με λίγα λόγια cut the crapp.Δεν είστε μίζεροι ή απαισιόδοξοι λόγω της λογικής σας ή της ενσυναίσθησης σας ....(στο μεγαλύτερο βαθμό τουλάχιστον) αλλά λόγο της ψυχικής σας ανώμαλιάρικης σφαίρας....
Μα είστε λογικοί....που είναι η ισορροπία της φύσης, της ζωής? Ενας <λογικός> τύπος σίγουρα κατανοεί την ύπαρξη της ισορροπίας, του μέσου, της χρυσής τομής? Χαρά- θλίψη, / κατάθλιψη-υπερθυμία(ή μανία) / σταθερότητα-αστάθεια / ζωή-θάνατος,/ φτώχεια-πλούτος κτλ κτλ κτλ. Βέβαια ένας ακόμα ποιο λογικός καταλαβαίνει πως όλα αυτά είναι οι 2 διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Αφού λοιπόν υπάρχει αυτό το balance , γτ δε βλέπετε την άλλη όψη και με μαθηματική ακρίβεια το <μάτι> σας πέφτει στο αρνητικό? πάντα?
1) Το 50% των οικογενειών χωρίζουν------>και εκεί μπορεί να λέμε 50% το οποίο σημαίνει 50% χωρίζει ΑΛΛΑ 50% ΜΕΝΕΙ ΜΑΖΙ. Γιατι το <μάτι> έχει τόσο περιορισμένη όραση? Το άλλο 50 δεν το βλέπει? ή γιατί κάνει πως δε το βλέπει?
2)Σημαντικός αριθμός ατόμων πεθαίνει πριν την ώρα του------>αρχίζει η λογικοφανής επεξεργασία :υπάρχει πιθανότητα (έστω και μικρότερη)να πεθάνω και εγώ. Φυσικά το ποιο πιθανό είναι να φύγω γερασμένος.ΣΤΟΠ. Μπορεί να το λέμε αλλά μένουμε στη μικρή πιθανότητα.... εκεί μένει το μάτι, αγνοώντας θρασύτατα το πραγματικά ρεαλιστικό.
3)Οι άνθρωποι είναι παρτάκιδες, δεν υπάρχουν σωστοί άνθρωποι. Εδώ έχουμε γενίκευση. ΝΑΙ, υπάρχουν άνθρωποι που κοιτάνε μόνο τη πάρτυ τους, αλλά υπάρχουν και άλλοι που σέβονται και νοιάζονται το συνάνθρωπο..(δείτε εθελόντες,ανθρώπους που συνεισφέρουν το υστέρημά τους στη κυτίο της τοπικής εκκλησίας υπέρ των πτωχών, άνθρωποι που οταν τους λες το πόνο σου, τον αισθάνονται(εμπάθεια.... mirror neurons) κτλ κτλ. Και ναι, είναι η μειονότητα, αλλά υπάρχουν..... Η <λογική> μασ το ξέρει αλλά προτιμάει(ίσως να μη μπορεί κιόλας) να αληθωρήσει.Μη ξεχνάτε πως υπάρχουν άνθρωποι με καλύτερο χαρακτήρα από το δικό μας....δεν είμαστε οι < μάρτυρες> αυτού του <σκληρού> κόσμου.....
4) Κάποτε θα πεθάνω....---->άρα όλα ανούσια... χμ. Ναι, θα πεθάνεις ΜΙΑ φορά και τέλος. Μια στιγμή θα κρατήσει η μετάβαση. Για μια στιγμή λοιπόν καθορίζεις όλα τα υπόλοιπά σου χρόνια? Ρε λογικέ....σαν να μην είναι τόσο λογικό αυτό, δε συμφωνείς?
Και από πότε έκανε το διανοητικό μέρος του εγκεφάλου σου την ισότητα : προσωρινό=ανούσιο και μόνιμο=ουσιώδες? Για εξήγησέ μου αυτήν την αυθαιρεσία....
(στο τέλος θα αναφέρω ένα πολύ σύντομο παραμύθι....)
Και ο κατάλογος συνεχίζεται. Κατανοείς τώρα ανόητε φίλε μου πως στην ουσία δεν είσαι ρεαλιστής? Στην ουσία κοροιδεύεις τον εαυτό σου....
Μα πως σου ήρθαν όλα αυτά?Θα ρωτούσε κανείς.Βγήκα σήμερα για καφέ για 3ή φορά με ένα γνωστό. Και για πρώτη φορά παρατήρησα τη διαφορά στις συζητήσεις μας.(Ναι ,συνήθως κάνω παρέα με παρόμοιους ψυχονευρωτικούς, αγχώδεις κτλ κτλ) Παρόλο που μπορούσα λογικά να αντικρούσω τις διάφορες απόψεις του, παρέμενε αισιόδοξος και ανέφερνε συνέχεια ακόμα και την απειροέλαχιστη πιθανότητα μιας αίσιας κατάληξης μιας κατάστασης.πχ: Στο 90% των ζευγαριών του ανέφερνα υπάρχει συναισθηματική απιστία. Και μου απαντούσε α τέλεια!! υπάρχει δλδ το 10% που είναι πιστό. !DOING. Και δεν μπορούσα να τον αντικρούσω με τη <λογική>..... Μα του έλεγα υπάρχει πιθανότητα να σε προδώσει ο φίλος σου, Ναι μου έλεγε αλλά υπάρχει πιθανότητα (έστω και μικρότερη) να μη με προδώσει. Και ναι δεν είχε άδικο... Απλά προτιμούσε να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο αλλά εγώ μισοάδειο.Αισιοδοξια-απαισιοδοξια. Δεν το έβλεπα όμως με την ακριβώς λογική εξήγηση ότι έχει 50% περιεκτικότητα σε νερό.....και μπέρδευα το ρεαλιστικό με το απαισιόδοξο....που δε ξέρω αν είναι κόντα ή όχι, αλλά συνειδητοποίησα πως δεν είναι το ίδιο.
Σίγουρα οι αρνητικές σκέψεις επηρεάζουν τη διάθεση.....αλλά μάλλον ποιο συχνό είναι η διάθεση να επηρεάζει τις σκέψεις μας....
Και όχι, δεν είμαι στα up μιας κυκλοθυμικής διαταραχής, ή ενός διπολικού...Αλλά καλό είναι βλέπουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ πως έχουν τα πράγματα και να μην εθελοτυφλούμε...Τελικά όσο μεγαλώνεις .... μαθαίνεις
Τέλος θα μου πείτε που κολλάει ο τίτλος. Μου την έδωσα σήμερα που κατάλαβα επίσης πως δεν μπορούσα στη κουβέντα να πω κάτι ευχάριστο...Από αρνητικά, πσσσσ.Αρχίζουμε: ΔΝΤ,οικονομική κρίση, κρίση αξιών, κρίση κοινωνίας, οικογένειας, κατάσταση στην Ελλάδα. Εγώ και ο νίτσε...Κάτι όμως αισιόδοξο....δεν. Να υποκριθώ? με τίποτα...Να τη συμβαίνει όταν έχεις συνηθίσει σε έναν τρόπο σκέψης.... Βεβαια δεν είναι κακό να προσπαθείς που και που να κόβεις τις κακές συνήθεις....σαν το τσιγάρο ρε αδερφέ.....

ΥΣ: Από τα παραπάνω ένα να σας μείνει. ΜΑΚΡΊΑ ΑΠΟ ΜΙΖΈΡΙΕς....ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί μου είπε να ξαναπάμε για καφέ :S :P

ΥΣ2: Είναι κακό για τους χ,ψ λ λόγους να φοβάσαι να ρισκάρεις.... Αρνητικές, θετικές εκβάσεις, το σύνολό τους απαρτίζουν τις αναμνήσεις, απαρτίζουν τη ζωή σου...απαρτίζουν τον εαυτό σου.

ΥΣ3: Να πω την αλήθεια, υποψιαζόμουν την παραπάνω κατάσταση καιρό. Αλλά προτιμάς να εθελοτυφλείς ,και σου είναι ευκολότερο να πεις πως για όλα φταίει η μιζέρια της ζωής που είσαι και καλά ικανός να δεις...
Α το παραμύθι που επεξηγεί το :προσωρινό=ανούσιο και μόνιμο=ουσιώδες\

Μια φορά και ένα καιρό , ήταν ενας βασιλιάς.Του άρεσαν λοιπόν τα παραμύθια! Ωστόσο κάθε φορά που τέλειωνε ο παραμυθάς την ιστορία,έπεφτε σε μελαγχολία. Έβγαλε λοιπόν διάγγελμα, πως όποιος καταφέρει να του πει το παραμύθι δίχως τέλος , θα τον πάντρευε με τη κόρη του και θα του έδινε το βασίλειο του. Εμφανίστηκαν πολύ τυχοδιώκτες . Αρχίζανε 1 μέρα παραμύθι, 2 μέρες ,3 μέρες το παραμύθι τελείωνε και δυσαρεστούνταν ο βασιλιάς. Άλλοι κατάφεραν να διηγούνται 1 βδομάδα, 2 βδομάδες , 1 μήνα αλλά τελικά η ιστορία τέλειωνε.
Ξαφνικά εμφανίζεται ένας βοσκός και λέει στο βασιλιά: Εγώ θα σου πω ένα παραμύθι δίχως τέλος. Πρόσεχε του απαντά. Αν τελειώσει θα σου πάρω το κεφάλι. Αρκετά ανέχτηκα το κάθε ανίκανο παραμυθά. Ξεκινάει ο βοσκός την ιστορία : Ηταν σε μια χώρα μακρινή , μια μυρμηγκοφωλιά. Η φωλιά αυτή είχε χιλιάδες μυρμήγκια ,που συνεχώς αναπαράγονταν. Μια μέρα πέφτει ένα κλάδι στην είσοδο της φωλιάς με αποτέλεσμα να αφήνει μια τόσο μικρή χαραμάδα που να χωράει ένα μυρμήγκι κάθε φορά , και επειδή άλλη διέξοδος δεν υπήρχε έπρεπε όλα τα μυρμήγκια να βγούνε να κάνουν αλλού φωλιά. Ξεκίνησε η διαδικασία: Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ. Ετοίμαζεται το επόμενο μυρμήγκι.Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ.και ούτο καθ'εξής:Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ.Ετοίμαζεται το επόμενο μυρμήγκι.Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ.Ετοίμαζεται το επόμενο μυρμήγκι.Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ.Ετοίμαζεται το επόμενο μυρμήγκι.Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ. κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ . Περνάνε μια μέρα, 2 μέρες , 1 μήνας και συνέχεια το ίδιο τροπάριο ο βοσκός. :Ετοίμαζεται το επόμενο μυρμήγκι.Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ.Ετοίμαζεται το επόμενο μυρμήγκι.Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ.Ετοίμαζεται το επόμενο μυρμήγκι.Μπαίνει στη σειρά το μυρμήγκι προς έξοδο, παραμερίζουν τα υπόλοιπα , περνάει τη χαραμάδα, δίνει το οκ..Φτάνει το χρόνο και ο βασιλιάς αγανακτεί: ΦΤΑΝΕΙ!!!. Κέρδισες. Πάρε τη κόρη μου και το βασίλειο μου....Τελικά τα καλά πράγματα έχουν ένα τέλος, γιατί έπειτα ,ε, γίνονται βαρετά , δε συμφωνείτε? ;)