Το ημερολόγιο-Μια λυπητερή μέρα...

Είναι Δευτέρα.21-6-2010.Μια τυπική, καθημερινή,βαρετή μέρα για τους περισσότερους,που απλά περιμένουν να περάσει ώστε να έρθει η επομένη.Δεν ανήκουν όμως όλοι σε αυτή την κατηγορία...
Η ώρα είναι 9:30 και βρίσκομαι στο κυλικείο της σχολής μου. Έχω βλέπετε να δώσω βιολογία.Η εξέταση είναι στις 11:00.Κλασσικά παραγγέλνω τον συνηθισμένο μου καφέ:
-Κυρ Νίκο φτιάξε μου ένα νες μέτριο με γάλα.
-Ένα νες έφτασε!

Πληρώνω και κάθομαι σε ένα απο τα τραπεζάκια του κυλικείου.Αρχίζω και φέρνω στο θυμιτικό μου, εικόνες από τη χθεσινή μέρα: Τίποτα το ιδιαίτερο(για μια ογκολογική κλινική τονίζω) δεν χαρακτήρισε τη Κυριακή. Ο κ. Χρήστος ,παρ΄ όλο που συνέχιζε να μην έχει έντονους σωματικούς πόνους, του έλειπε ο γιος του, με αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με την κατάσταση υγείας του, νεύρα και θυμός να συνοδεύουν τη διάθεσή του:

-ΘΈΛΩ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΉΣΩ ΜΕ ΤΟ ΙΑΤΡΕΊΟ ΠΟΝΟΥ.ΈΧΩ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΌ ΠΟΥ ΚΆΝΩ ΑΊΤΗΣΕΙς ΚΑΙ ΠΑΊΡΝΩ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ.
-(Σίγουρα πονούσε ο άνθρωπος ,αλλά αμφιβάλλω αν η ένταση του πόνου είναι τόσο μεγάλη όσο ισχυρίζεται. Βέβαια ο πόνος είναι κάτι το υποκειμενικό αλλά... τι να πω, άλλους τους πιστεύεις και άλλοι αισθάνεσαι πως το κάνουν με μια δόση υπερβολής.Λάθος μου να σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Ισως να επηρεάζομαι από το γεγονός που ήταν χρόνιος χρήστης ναρκωτικών ουσιών, και δε μπορεί να μην περνάει απο το μυαλό μου, πως έστω και για λίγο ,δεν επιθυμεί αναλγητικά, για να είναι high... )Κύριε Χρήστο, αύριο θα σας δώσουμε το τηλέφωνο του ιατρείου. Μην κάνετε έτσι. ΚΑΙ ΘΑ ΣΑς ΠΑΡΑΚΑΛΟΎΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΠΝΊΖΕΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΑς.ΥΠΆΡΧΕΙ ΚΑΙ ΆΛΛΟς ΑΣΘΕΝΉς....
-ΠΟΙΟς ΕΊΣΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙς ΤΙ ΝΑ ΚΆΝΩ????ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΠΝΊΣΩ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΓΈΡΟ ΠΟΥ ΤΟ ΤΑΜΕΊΟ ΤΟΥ ΟΓΑ ΤΟΥ ΚΑΛΎΠΤΕΙ ΜΌΝΟ 50 ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΑ ΈΞΟΔΑ ΝΟΣΗΛΕΊΑς???ΘΑ ΚΆΝΩ ΌΤΙ ΓΟΥΣΤΆΡΩ. ΚΑΤΑΛΆΒΑΤΕ?????Η ΝΑ ΣΑς ΤΟ ΚΆΝΩ ΠΟΙΟ ΛΙΑΝΑ?
-(εκεί είδα το γιατρό, αλλά και μένα να φοβόμαστε πως θα φάμε ξύλο σήμερα.Δε θα τη γλιτώναμε...Το βλέμμα του είχε γυαλίσει,και φαινόταν πως ήθελε αυτό το θυμό, τα νεύρα, τη θλίψη να τα ξεσπάσει κάπου....και όποιον έπαιρνε η μπάλα....)Μα σας παρακαλώ , δεν υπάρχει λόγος να φωνάζετε. Αν θέλετε να καπνίζετε τουλάχιστον βγείτε στο μπαλκόνι. Σεβαστείτε τους κανόνες του νοσοκομείου και τον άνθρωπο στη διπλανή κλίνη...
-ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΜΕ ΒΟΗΘΑΈΙ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ. ΠΟΝΑΩ.....
-Καλώς, καλώς. Αν πονάτε τόσο θα αυξήσουμε τις δόσεις μορφίνης,ώστε να μην χρειάζεται να καπνίζετε. Είμαστε εντάξει?
-ΤΕΛΟςΠΑΝΤΩΝ....Ας ΤΟ ΔΕΧΘΩ....(και προχώρησε εκνευρισμένος προς το δωμάτιο του...)

Τι να πω ,συμπεράσματα δικά σας...:S

-------------------------------------------------------------------------------------
Αφού γέλασα με αυτή την κωμικοτραγική ανάμνηση,γρήγορα ο <υπέροχος> εαυτός μου,πρόβαλε στις αναμνήσεις μου τον κ.Δημήτρη.


Μπαίνω στο δωμάτιο του. Αισθάνομαι νεύρα, πόνο,απογοήτευση ,θλίψη,απύηδηση. Βλέπω δάκρυα, επώδυνους μορφασμούς,άγριες χειρονομίες.....Διαισθάνομαι το τέλος....

-Καλημέρα κύριε Δημήτρη.Πως είστε σήμερα?
-ΩΧ, πονάω!Δεν είμαι καλά.
-Μα χθες με το σιρόπι ήσασταν μια χαρά. Τι έγινε ?άλλαξε τίποτα?
-Δε ξέρω γιατρέ, χθες ενω μια χαρά κοιμήθηκα, και δεν ανέπνεα με δυσκολία(η μορφίνη εκτός απο αναλγητικό,καταστέλλει την αναπνοη,και έτσι απαλύνει αυτό το τρομερό αίσθημα πνιγμού που αισθάνεται κάποιος χωρίς πνεύμονες)σήμερα δεν με πιάνει...
-Κατάλαβα(είχε αναπτυχθεί αντοχή.... ο κ΄Δημήτριος δεν ήταν η πρώτη φορά που έπαιρνε μορφίνη... Είχε τα πατς (100αρια-ισχυρότερο της κατηγορίας), έπαιρνε υποδόρια, εδώ και αρκετό καιρό.Έτσι η απο του στόματος χορήγηση μόνο 2 μέρες τον επωφέλησαν σε ικανοποιητικό βαθμό.) Μην ανησυχείτε.Θα ενημερώσω το γιατρό και θα ρυθμίσουμε τις δόσεις.Θα τα αυξήσουμε και σε δόσεις και σε συχνότητα ,ώστε να μην υποφέρετε.
-Ευχαριστώ πολύ γιατρέ μου. Να σαι καλά!(και μου έκλεισε το μάτι)
-(του χαμογέλασα). Θα σας εξετάσω λίγο, να δούμε πως πάμε. Δε πιστεύω να σας πειράζει.
-Αλίμονο γιατρέ μου!!!
-(Αναπνευστικη δυσχέρεια.Οταν μας έλεγαν στην πνευμονολογία,πως σε σοβαρες περιπτώσεις έχουμε χρήση επικουρικών μυών, εισολκή πλευρών κατά την αναπνοή κτλ κτλ, λίγο με ένοιαζε και λίγο καταλάβαινα να πω την αλήθεια. Όλα αυτά μπροστά μου. Τα έβλεπα. Όλα αυτή η υπερβολική σημειολογία που δεν περίμενα ποτέ να συναντήσω ήταν μπροστά στα μάτια μου.Υπεφερε...) Να σας ακούσω λίγο?
-Φυσικά!.
-(τρίζοντες, ελάττωση αναπνευστικού ψυθιρίσματος,άκουγα την προσπάθεια του να μην πάθει ασφυξία.....) (ταχυκαρδία.... 153 χτύπους....αχ αυτή η καρδιά του...Επειδή ήταν αθλητής είχε απο τις πιο δυνατές καρδιές που έχω δει στη ζωή μου. Λόγω αυτού του οργάνου, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να σταματήσει να υποφέρει.Στους περισσότερους απο μας, δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις τόσο μεγάλες απαιτήσεις έλλειψης οξυγόνου. Σε αυτόν όμως μπορούσε.... και πραγματικά δεν χαιρόμουν που είχε τόσο υγιή καρδιά...._ Κορεσμός οξυγόνου υπό μάσκα σε ικανοποιητικά επίπεδα, εκτός μάσκας όμως....υποξαιμία). Έγινε κ. Δημήτρη θα περάσω αργότερα.

Καθώς έφευγα, με προφτάνει η γυναίκα του.

-Δεν είναι κατάσταση αυτή γιατρέ.Υποφέρει, δε μπορεί να αναπνεύσει, δε μπόρεσε να κοιμηθεί όλο το βράδυ,δε μπορεσαμε και εμείς να κοιμηθούμε.Εγώ και οι 3 κόρες μου φοβάμαι μην καταλήξουμε εμείς στο ψυχιατρείο.
-Μην ανησυχείτε,θα γίνει ρύθμιση της δοσολογιας και ευελπιστώ πως θα σταματήσετε να υποφέρετε,και εσείς και ο αντρας σας.
-Μακάρι,απο το στόμα σου στου θεού το αυτί(και έφυγε)

Βρίσκω το γιατρό. Του εξηγώ την κλινική εικόνα του κ.Δημήτρη καθώς και την ψυχολογική κατάσταση του και της οικογένειας του.
-Και τώρα? αφού έχουμε χορηγήσει μορφίνη απο όλες τις οδούς.
-Θα βάλουμε μορφίνη ενδοφλέβια τώρα. Αυτό θα πρέπει να τον ανακουφίσει... Νοσοκόμα, βάλε 3 μορφίνες σε ένα 1000αρι ορό για τον κ.Δημ.
-(Νοσοκόμα): Μήπως γιατρέ είναι πολύ η μορφίνη που βάζουμε.
-όχι,(και αποχώρησε)


Συνοδεύω τη νοσοκόμα με τον εμπλουτισμένο ορό.

-Πρέπει να ηρεμίσει τώρα. Χορηγούμε μορφίνη ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑ τώρα.
-Μακάρι γιατρέ μου.Μακάρι. Σε πόση ώρα θα δράσει?
-Σε 40 λεπτά πρέπει να έχουμε δει τη δράση της.

Και για το υπόλοιπο της μέρας, ο κ.Δημήτρης δεν ηρέμισε....



-----------------------------------------------------------------------------------

Γυρνάω γύρω μου, κανένας. FUCK, η ώρα 11:05 και εγώ ακόμα στο κυλικείο!!!. Τη βιολογία ,μα τι μαλάκας είμαι....Τρέχω στην αίθουσα ,ευτυχώς τα θέματα δεν είχαν μοιραστεί ακόμα.

-Ιωάννα , διάβασες καθόλου το κεφάλαιο με την μοριακή ανοσολογία?
-Λίγα πράγματα, επικεντρώθηκα κυρίως στη γεννετική ρύθμιση.
-ΑΧ ΘΕΕ ΜΟΥ, ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ.....απο το άγχος μου. Αυτή η βιολογία σκέτος καρκίνος... (την ακούω να λέει στη φίλη της....)

Παραδίδονται τα θέματα. Κλασσικά δεν ήξερα και πολλά αφού πήγα μόνο και μονο επειδή είναι πολλαπλής επιλογής.
--------------------------------------------------------------------------------

11:25 ήμουν στο νοσοκομείο.Η σκέψη μου ήταν όλη μέρα στον Δημήτρη...Πηγαίνω να βάλω τη ρόμπα μου.
-ΩΧΧΧΧ,
(μα τι έγινε λέω?)
-Αχχχ
(Ο Δημήτρης σκέφτομαι....και τρέχω να τον δω)
-οχ οχ οχ.
-Κ. Δημήτρη τι έγ...(Δεν έχω ξαναδει τέτοιο πράγμα στη ζωή μου.. Δε μπορούσε να κάτσει σε μια πλευρά. Ξάπλωνε, σηκωνόνταν,φώναζε, έβριζε,πονούσε, όχι δυσκολευόνταν να πάρει ανάσα, ορισμένες φορές δεν έπαιρνε.... τον έπιανε αυτό το αίσθημα πανικού της έλλειψης αέρα, έκλαιγε και έλεγε...)
-ΑΕΡΑς. ΑΕΡΑς. Η ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ. ΔΕ ΦΤΆΝΕΙ. ΓΙΑΤΡΕ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ.
-Τι μάσκα οξυγόνου,γρήγορα, (λέω στους συγγενείς).(του βάζω κορεσόμετρο). Οξυγόνο στο 65%(με αποδεκτά όρια πάνω απο 90%). (Υποξαιμία).(Βάζω στηθοσκόπιο).Ταχυκαρδία.(Άρχισε να ηρεμεί.)
-Όλο το βράδυ έτσι είναι(μου εξηγεί η γυναίκα του).Μια χειροτερευε μια μπορούσε να οξυγονωθεί.Δεν γίνεται. Η μορφίνη ενδοφλέβια δεν έκανε σχεδόν τίποτα.
-Κ. Δημήτρη είστε καλύτερα? ,
-ΑΜΕ!!. τέλεια!
-(τι? σκέφτομαι...)
-Και τουαλέτα πήγα, και ενεργήθηκα μετά απο 9 μέρες!
(μα αυτό είναι καλό σκέφτομαι, και ενεργήθηκε μπράβο.!!!)
Μα μόνο απο τη δεξιά πλευρά.(???????????)
-Δε κατάλαβα κ.Δημήτρη. Τι είπατε?
-ΈΧΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙ ΔΕΞΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΜΌΝΟ, ΑΠΟ τα αριστερά δεν έχεσα...
-Κατάλαβα , ηρεμίστε.

-Έχει παραισθήσεις, και το χάνει (μου λέει η γυναίκα του). Η μορφίνη δεν τον πιάνει , η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη, ΤΙ ΘΑ ΚΆΝΟΥΜΕ??>.
-(ευθανασία, σκέφτηκα να της πω....) Θα ενημερώσω το γιατρό.
-Ό η χ, ΠΟΝΆΩ. ΆΣΕ ΜΕ ΓΑΜΩΤΟ.(΄ριχνει μια άγρια ματιά, και δείχνει τα δόντια του στην οικογένεια του) (η κόρες του προσπαθούσαν να του βάλουν τη μάσκα. Δεν την ήθελε με τίποτα._ΦΥΓΕΤΕ.!!!
-Ελα μωρε αντρα μου, μη κάνεις έτσι, βάλε τη μασκούλα.
-ΔΕ ΣΑς ΘΈΛΩ, ΜΗ ΜΕ ΠΙΈΖΕΤΕ.
-(κορεσμός οξυγόνου 63%)
-ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΗΤΡΗ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΣΑς. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ (τα χασα....τι να κανα)
-(με κοιτάει αρχικά με το άγριο βλέμα που έδειξε στην οικογένεια ,μετά αρχισε να ηρεμεί.) Ναι γιατρέ!!! Φυσικά!!! (και βάζει τη μάσκα).
-Μπράβο κ .Δημήτρη, θα σας δώσουμε και φάρμακα να μην υποφέρετε και έτσι και ο ΄πονος θα σταματήσει και η ανάσα θα καλυτερέψει.
-Ναι γιατρέ! (και μου κλείνει το μάτι)

Κατευθύνομαι προς το συνάδελφο. Του εξηγώ πως έχουν τα πράγματα.

-Μαριε, δε τη βγάζει καθαρή. Μπορεί να μην έχω εμπειρία, αλλά αυτός θα πεθάνει ΛΙΑΝ συντόμως.
-Σώπα ρε Γιώργο, σοβαρά μιλά?:P
-Για πόσο μιλάμε?
-Ώρες , και αν είναι άτυχος ελάχιστες μερες.
-Και πως θα τον απαλύνουμε? Η μορφίνη δεν πιάνει, τα υπόλοιπα αναλγητικά, ΤΙΠΟΤΑ.
-Υπάρχει ένας τρόπος....
-τι?????
-Χημική καταστολή. Αυτή που χρησιμοποιούν στη μονάδα εντατικής θεραπείας.Αλλά θέλει συνένεση κτλ.Και αυτό όταν δεν θα υπάρχει επιστροφή...
-Γιατί τώρα υπάρχει?,,,
-.....δεν μου απαντάει και προχωρεί προς τις νοσοκόμες

-ΓΙΑΤΡΕ!@!!! ΈΛΑΤΕ ΣΑς ΠΑΡΑΚΑΛΩ
-Τι έγινε? (Λέω παναγία μου, πέθανε....)(εισέρχομαι στο δωμάτιο. Ο κ Δημήτρης να φωνάζει, να θέλει να βγάλει τους ορούς, να μη θέλει τη μάσκα) κ.Δημήτρη. Τι είπαμε? Δεν σας είπα να έχετε τη μάσκα?
-ΝΑΙ ,ΝΑΙ γιατρέ. Τι μάσκα.(Του τη βάλανε και δεν αντιστάθηκε, εξαιτιας της παρουσίας μου.Ισως αυτή η ρόμπα σε ψυχολογικό επίπεδο επηρεάζει τους ασθενείς. Πχ σύνδρομο της άσπρης μπλούζας, ή θυμάμαι όταν ήμουν μικρός άρρωστος, μπορεί να ήμουν χάλια, αλλά οταν έφτανα στον ιατρό, πού ήξερα πως θα με φρόντιζε και θα με έκανε καλά, ευθύς ΄ένιωθα καλύτερα.Ότι και να ναι,δεν με νοιάζει. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν το αποτέλεσμα. Ημουν εκεί έβαζε τη μάσκα , δεν ημουν την έβγαζε.Για αυτό και έμενα και ανα 3-4 λεπτά επέστρεφα να δω αν την είχε.)Κορεσμος στο 85%. Ικανοποιητικο(λέμε τώρα αλλά τεσπα)...
-Γιατρέ (με πιάνει η γυναίκα του),Τι θα γίνει?
-Ε τα πράγματα δύσκολα, θα δωθεί μορφίνη σε μεγαλύτερη δόση.Λογικά θα πιάσει.
-Δεν θα τον πιάσει. Είδα χθες.Πλεόν έχει ξεφύγει. Φωνάζει ,ράνει κάνει. Δεν θέλω να τον βλέπω να υποφέρει, αλλά και η οικογένεια του υποφέρει,
-Να δούμε πως θα πάει με τις αυξημένες δόσεις μορφίνης και ξαναμιλάμε.
-ΚΑΙ γενικά?
-Δε σας καταλαβαίνω.
-Πόσο του δίνεται?
-(τι να πεις τώρα) σε αυτά δε μπορείς να πέσεις μέσα. Ο θεός(ναι τον θυμήθηκα και αυτόν ,τι να λεγα) άλλους παρόλο που έχει έρθει η ώρα τους αργεί πολύ να τους πάρει.
-Σίγουρα γιατρέ, αλλά δλδ τους συγγενείς και τους φίλους να τους πω να έρθουν σήμερα ή μας παίρνει και για ποιο μετά....
-Καλέστε τους....σήμερα....τώρα...
-Κατάλαβα...


Συνέχιζα το πήγαινε έλα ανά 4 λεπτά. Κάθε φορά δεν φορούσε τη μάσκα. Του την έβαζαν και την πετούσε.Φώναζε. Είδα τις 3 πανέμορφες κόρες του εκεί.Ήταν πολύ σκληρό θέαμα :

-Μπαμπα? Με αναγνωρίζεις?
-Ποια είσαι εσύ? Φύγε απο εδώ δε σε ξέρω
-Μπαμπά,μπαμπάκα μου σε ΑΓΑΠΩ, γιατί μου φέρεσαι έτσι????
-ΑΣΣΣΣΣΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ. της φώναζε, και η κόρη της βγήκε απο το δωμάτιο κλαίγοντας, κλαίγοντας τόσο , λες και είχε πεθάνει πραγματικά ο πατέρας της(ίσως και να είχε....γιατί δεν ήταν αυτός ο κ.Δήμητρης που είχα γνωρίσει 4 μέρες πριν. Αυτός που είχε τρέξει σε μαραθωνοδρόμους δεκάδων χιλιομέτρων.Ενός περήφανου ανθρώπου που πάντα στηρίζονταν στα πόδια τ...)
-ΟΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ,(μόλις κατουρήθηκε)
-Αμάν ρε Δημήτρη,κατσε να σε αλλάξω τώρα....
-ΦΎΓΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
-Κάτσε βρε άνθρωπε λίγο (μόλις ενεργήθηκε, το κρεβάτι,ψέματα, το δωμάτιο μύριζε τώρα απο τα κόπρανα και ούρα αυτού του ανθρώπου.)
-ΡΕ ΔΗΜΗΤΡΗ..............(του φώναξε εκνευρισμένη η γυναίκα του),περάστε έξω(ζήτησε απο τους υπόλοιπους, και μείναμε εγώ, η μεγαλύτερη κόρη και η γυναίκα του).


Η κόρη και η γυναίκα του άλλαζαν τα pumpers,εγώ του κρατού σα το χέρι για να ηρεμεί πρώτον, αλλά και να μη προσπαθεί να βγάζει τη μάσκα.
-ΠΩς ΕΙΜΑΣΤΕ Κ.ΔΗΜΗΤΡΗ?ΑΝΑΠΝΕΈΙς ΚΑΛΥΤΕΡΑ? Ο ΠΟΝΟς ΥΠΟΧΏΡΗΣΕ?
-ναι, καλα,ναι,βέβαια, όλα καλά,ΩΧΧΧΧ (και συνέχιζε να αγκομαχάει ώστε να πάρει μια δόση ανάσας, λες και είχε γίνει το ναρκωτικό που τόσο αναζητούσε αλλα αδυνατούσε να βρει...)
Τον αλλάξανε, και ξανακάλεσαν τους υπόλοιπους μέσα.Πάω να φύγω. Αρκετά ήμουν εκεί. Ήθελα να ηρεμίσω. Μόλις βγαίνω απο τη πόρτα:

-Γιατρέ!!! τη μάσκα....
-Ξαναεισέρχομαι στο δωμάτιο:

Βλέπω τη μεγαλύτερη κόρη :- Μπαμπα, ΣΤΑΜΆΤΑ!!Σε παρακαλώ!! Τι θες να κάνω για να κρατήσεις το οξυγόνο?ΜΠΑΜΠΑ!. Και άρχισε και αυτή να ξεσπάει σε λιγμούς.

Κ.Δημήτρη, κοιτάξτε με, σας παρακαλώ...
-ΟΗΧ ,ναι, ΑΧ...
-Τη μάσκα δ θα τη βγάζεται... Θα ξαναέρθω σε 4 λεπτά Μη δω πως την έχετε βγάλει....Θα την κρατήσουμε για λίγο και μετά θα την πετάξουμε αν δε θέλετε ,εντάξει?
-Ναι, ναι....

Και μόλισ βγήκα, την ξαναέβγαλε.....


------------------------------------------------------------------------------------

-Ήρθε το ασθενοφόρο για τον κ.Λεωνίδα. Θα τον μεταφέρει στην άρτα για να πεθάνει εκεί.(Άκουσα τη νοσοκόμα να ενημερώνει τον προιστάμενο.)

Ηρθε το εκαβ, τον πήρε,έφυγαν και ήξερα πως ποτέ δε θα ξανάβλεπα τον κύριο Λεωνίδα στο υπόλοιπο της ζωής μου.

-----------------------------------------------------------------------------------
Έφτασαν οι συγγενείς και φίλοι της οικογένειας.Ολοι είχαν σε τι εξαθλιωμένη κατάσταση ήταν. Ισως ο θάνατος,σε ορισμένες περιπτώσεις, θα έπρεπε να έχει άλλο ορισμό: εξαθλίωση, παντελώς έλλειψη της ανθώπινης αξιοπρέπειας...Με τις φωνές, τα κόπρανα-ούρα, τις παραισθήσεις, τα νεύρα,την αμνησία, όλοι ήταν σε κατάσταση σοκ. Ηταν φανερό πως δεν είχαν ξαναδεί τόσο <άσχημο> θάνατο . Οι άντρες ήταν οι λιγότερο δυναμικοί της κατάστασης. Φόβος, αγωνία, ντροπή (ναι ντροπη...), αισθήματα ματαιότητας ήταν ζωγραφισμένα στα πρόσωπά τους.

-Μα ο άνθρωπος δεν είναι για επίσκεψη. Ας τον αφήσουμε να πεθάνει στην ησυχία του,ας φύγουμε (είπε μια φαινομενικά σκληρή κυρία, αν και ένιωσα πως αυτό απείχε πολύ απο την πραγματικότητα.)


Ίσως ένα απο τα συναισθήματα που νιώθουμε όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με το θάνατο ενός δικού μας ανθρώπου, είναι ο φόβος του δικού μας θανάτου, ιδιαίτερα,όταν ο φίλος μας, συγγενής μας φευγει <δύσκολα>, με ταλαιπωρία.Αυτό ήταν η κυρίαρχη σκέψη που διάβαζα στα μάτια τους....


-------------------------------------------------------------------------------------


-Γιατρέ?Είστε μαζί μας όλη την ώρα και ξέρετε. Δε χρειάζεται να σας πω.... Τι τώρα. Κάτι είχα ακούσει από εναν γιατρό για την καταστολη....
-Ναι, ίσως είναι το καλύτερο για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται....
-Και πως γίνεται?
-Σε 20 λεπτά θα γίνει επίσκεψη, στο τέλος της ρωτήστε με το Α και το Σ,τη διαδικασία.
-Ευχαριστώ πολύ γιατρέ.Λέτε να πιάσει? Είμαι σίγουρος....Είναι απο τα ισχυρότερα κατασταλτικά στο νοσοκομείο μας...)
-Μακάρι πραγματικά(πάει να φύγει)
-Και κάτι ακόμα....
-Τι γιατρέ?
-Δε θα πείτε, να ρωτήσω για τη καταστολή, ή μήπως γίνεται να τον καταστείλουμε, κτλ κτ΄λ...Θα το απαιτήσετε....(γιατί ήξερα πως το προσωπικό θα προτιμούσε να μην μπλακεί σε τέτοια μέσα. Δεν είναι παράνομο, αλλά απο χαζό φόβο μη μπλέξουν...Ο ίδιος φόβος που στις άλλες κλινικές ο άλλος μπορεί να σφαδάζει στο πόνο, και του δίνουν deponaki,αντί για μορφίνη....Ανθρωποι είναι και οι γιατροί με τους φόβους τους και τη χαζομαρούλα τους, να τους συμπαθάτε...)
-Εγινε και με κοίταξε με νόημα....

-------------------------------------------------------------------------------------


Τελειώνει η επίσκεψη. Βλέπει ο επιμελητής τα πράγματα.... Ο ειδικευόμενος προτείνει την καταστολη γνωρίζοντας το μη αναστρέψιμο της κατάστασης...αλλά και τη βαρύτητα και ταλαιπωρία της νόσου.

-ΌΧΙ, απαντάει ο επιμελητής.Μπορεί πχ να είναι κάτι άλλο, μπορεί να μην είναι απο τη νόσο. Να έκανε καμιά συλλογή υγρού.(Του γαμας την παναγια τωρα, του μαλακα?)
-Μα η πορεία της νόσου σε συνδιασμό με τα σημεία και συμπτώματα δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. (απαντά ο ειδικευόμενος)
-Υπάρχει μια στο τόσο πιθανότητα όμως να είναι κάτι άλλο...απαντάει...(.Να γίνει ακτινογραφία) και βλέπουμε
-Εντάξει απαντάει ο ειδικευόμενος.

(Συμφωνήσαμε ότι για το 1 στο τρισεκατομύριο(δεν υπήρχαν τα ανάλογα σημεία και συμπτώματα άλλης αιφνίδιας παθλογογίας και σε συνδιασμό με το ιστορικό του, κατά 99% θα ταλαιπωρούσαμε τζάμπα τον ασθενή με την ακτινογραφία. Αλλά για αυτό το 1% ίσως να μπορούσαμε να τον ανακουφίσουμε τώρα (ώστε να πεθάνει 7-10 μερες αργότερα...εδώ θέλει πολύ κουβέντα περί ιδεολογίας και ηθικής....τεσπα). Γίνεται η ακτινογραφία...Τίποτα. Είναι απλά η νόσος του που έχει φτάσει σε σημείο χωρίς γυρισμό.


Ενημερώνει ο ειδικευόμενος τον προιστάμενο.Του δείχνει την ακτινογραφία.
-Χμ, τίποτα...Είναι η νόσος λεει και αυτός.
-Θα τον καταστείλουμε? ρωτάει ο ειδικευομενος
-Ε όχι και καταστολή... Μπορούμε να του αυξήσουμε τη μορφίνη
-Μα η μορφίνη του απαντάω (και συμφώνησε ο ειδικευόμενος) δεν τον πιάνει. Παίρνει απο το στόμα, ενδοφλέβια, γλυφιτζούρι,υποδόρια εδω και τόσο καιρό. Έχει αναπτύξει αντοχή....
-Θα του αυξήσουμε τη μορφίνη, ξαναλέει στον ειδικευόμενο,και αποχωρεί....

Όλο το πάνθεον δε γλίτωσε απο τις ύβρεις μου, εκείνη τη στιγμή. Μα μπορούμε να βοηθήσουμε να μην ταλαιπωρείται ένας άνθρωπος και δεν το κάνουμε?

Ο ειδικευόμενος ,αναγκαστηκά, έπρεπε να εκτελέσει τις οδηγίες του προισταμένου του. Ήρθε η γυναίκα του:

-Γιατρέ, τι θα γίνει με τον κ.Δημήτρη?Τι μπορεί να γίνει με την καταστολή?
-Ε,(σκύβει ελαφρά το κεφάλι του), θα του αυξήσουμε τη μορφίνη...
-ΜΑ ΓΙΑΤΡΈ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΙΆΝΕΙ ΔΕ ΒΛΕΠΕΤΕ?
-ε..., τι να πω. θα το αυξήσουμε και βλέπουμε...
- Μα.... κάνει η γυναίκα του
(Τότε την κοίταξα με υπονοούμενο και θυμήθηκε τι της είχα πει....)
-Γιατρέ, η κατάσταση δε μπορεί να πάει καλυτερα, και ο ανδρας μου πονάει...υποφέρει.... ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ.....

Ενα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα πρόσωπα μας....του ειδικευόμενου και του δικό μου.Μπορεί να πήρε εντολή απο ανώτερο, αλλά όταν τίθεται θέμα τελικού σταδίου, και ο ασθενής πονάει ,ΘΕΩΡΕΊΤΕ ,MAL PRACTICE,(αδίκημα) να μην αντιμετωπίζεται ο πόνος.

Συμφωνα με παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα:

Article 12 of the Covenant recognises the right of everyone to "the enjoyment of the highest attainable standard of physical and mental health."[39] "Health" is understood not just as a right to be healthy, but as a right to control ones own health and body (including reproduction), and be free from interference such as torture or medical experimentation.[40] States must protect this right by ensuring that everyone within their jurisdiction has access to the underlying determinants of health, such as clean water, sanitation, food, nutrition and housing, and through a comprehensive system of healthcare, which is available to everyone without discrimination, and economically accessible to all


(δυστυχώς στην Ελλάδα η νομοθεσία δεν είναι τόσο ξεκάθαρη,τεσπα, άλλο κεφάλαιο αυτό)

Ο γιατρός,έδωσε την εντολή, και ο κ.Δημήτρης μπήκε σε καταστολή...Ηταν η πρώτη φορα που μετά απο τόσο πόνο, ηρέμησε,γαλήνεψε και έπαψε να υποφέρει.

-------------------------------------------------------------------------------------